"Σικέ" φλουρί βασιλόπιτας

[stratos84]

Όταν ήμουν μικρός για πολλά χρόνια πίστευα πως ήμουν πολύ τυχερός γιατί κέρδιζα κάθε χρόνο το πρωτοχρονιάτικο φλουρί στη βασιλόπιτα.

Βέβαια δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Ήταν ένα ταχυδακτυλουργικό κόλπο του πατέρα, ο οποίος έχωνε ένα κέρμα στο κομμάτι μου καθώς το έβγαζε για να μη γκρινιάζω! Ο πραγματικός νικητής δεν μιλούσε...

Φυσικά δεν άνοιξα το θέμα μου για να βγάλω τα ψυχολογικά μου και τα απωθημένα μου στη φόρα (είμαι ο Στράτος και είμαι καλά ), αλλά περισσότερο γιατί αναρωτιέμαι:

Συνέβαινε το ίδιο σε κάποιον συμφορουμίτη; Ήταν δηλαδή "κοινό κόλπο" των γονιών το ψεύτικο φλουρί;

Για ψαχτείτε εσείς που κερδίσατε σερί 5 χρονιές το φλουρί της πίτας... Μήπως κάτι δεν πήγαινε καλά;

Εσείς που είστε σήμερα γονείς σε παιδιά μικρής ηλικίας, κάνετε τέτοια κόλπα;

Καλή χρονιά σε όλους με υγεία! (1ο ποστ για το 2017)

 

[Rakeesh]

Δεν μου εχει τυχει ποτε αυτο το πραγμα.

(Η μονη φορα που ειδα κατι παρομοιο ηταν στην κοπη καποιου κομματος, οπου επρεπε να πεσει στο κοματι του προεδρου, αλλα τους ξεμπροστιασε η εκποπη του Θεμου )

 

[BETTY BOOP]

Αγαπημενη στιγμη στο σπιτι το βραδυ της Πρωτοχρονιας ηταν η ετοιμασια της βασιλοπιτας με κερμα των 100 δραχμων τυλιγμενο σε ενα κομματακι αλουμινοχαρτο που εμπαινε στο αψητο μειγμα και εμπαινε μετα στο φουρνο. Αργοτερα το κερμα αντικατασταθηκε με ψευτικο κερμα που εγραφε "ενθυμιο βασιλοπιτας". Αγωνια μεχρι το βραδυ στην κοπη της βασιλοπιτας, κοιταζα στα κομματια που κοβονταν μηπως υπαρχει το φλουρι...

Παντως μου αρεσε να ειμαι εγω η τυχερη που θα βρει το φλουρι και καποιες φορες θυμαμαι που ειδαν στο σπιτι οτι στο δικο μου κομματι ηταν το φλουρι μου εδωσαν αυτο το κομματι (αν ειχα δει κι εγω σε ποιο κομματι ηταν το φλουρι, ηθελα το συγκεκριμενο κομματι...).

Αν το κερδιζε αλλος το φλουρι, θυμωνα χωρις να γκρινιαζω και χωρις να γινομαι αντιληπτη απο τους αλλους στο τραπεζι.

Τωρα η βασιλοπιτα ετοιμαζεται χωρις φλουρι, βαριεμαι να ψαχνω...και αν υπαρχει φλουρι καμια φορα δεν γκρινιαζω ποιος θα το βρει ουτε απαιτω να το βρω εγω...

 

[Metalcandyman]

Παντα ισχυε αυτο με το στημενο φλουρι στην οικογενεια μου πρωτα οταν ημουνα εγω μικρος ο μπαμπας μου οταν εφτιαχνε την βασιλοπιτα εβαζε το φλουρι σε σημειο που να το γνωριζει και αργοτερα οταν μεγαλωσα εγω το καναμε στον μικροτερο αδερφο μου μεχρι που μεγαλωσε και αυτος και εδω και χρονια το κερδιζει ο πιο τυχερος χωρις κολπα και λοβιτουρες

Παντως τουλαχιστων στο χωριο μου σε οποια σπιτια υπαρχει μικρο παιδι το στημενο φλουρι ειναι δεδομενο και το γνωριζω πολυ καλα γιατι καθε χρονο που φτιαχνω της βασιλοπιτες για το μαγαζι το φλουρι το βαζω σε ολες στον αριθμο 1 απο το 2017 πχ και οι περισοτεροι που ερχονται να αγορασουν βασιλοπιτα παντα με ρωτανε που ακριβως ειναι το φλουρι ωστε να στησουν και αυτοι το κοψιμο και να χαρει το μικροτερο παιδι της οικογενειας.

 

[geoanas]

" Εσείς που είστε σήμερα γονείς σε παιδιά μικρής ηλικίας, κάνετε τέτοια κόλπα; "

Ναι! #)

 

[Wally]

Το στημενο φλουρι ειναι θεσμος και σιγουρα ζει και βασιλευει

 

[θανος]

εμενα μου εχει τυχει το αλλο:να εχει ξεχασει ο φουρναρης να βαλει μεσα φλουρι στην ετοιμη βασιλοπιτα που ειχαμε αγορασει μια χρονια θυμαμαι ειχαμε κατσει με τον ξαδερφο μου την φαγαμε ολη αλλα φλουρι δεν βρηκαμε και ο πατερας μου μας εκανε πλακα ρε μηπως το φαγατε καταλαθος??οταν πηγε η μητερα μου και του το ειπε μας εδωσε ενα που ειχε ετσι για γουρι....

 

[telonio]

Εμένα μου έχει τύχει σε μια βασιλόπιτα να έχει βάλει ο φούρναρης καταλάθος δύο φλουριά. Επίσης θυμάμαι και μια που δεν είχε καν μέσα φλουρί (όχι δεν το έφαγε κανείς).

 

[Nemo]

Εντάξει υπάρχουν και χειρότερα από "Σικέ" φλουρί βασιλόπιτας .

"Σικέ" φλουριά βασιλόπιτας .

Σε συγγενικό σπίτι -τον καιρό εκείνο- κόβαν 2 πίτες μια την παραμονή στην αλλαγή του χρόνου και μία ανήμερα της Πρωτοχρονιάς προκειμένου να "τύχουν" και τα δυο "καμάρια" τους φλουρί (και να μην μαλώνουν :takethat: μετά) .

 

[ΦΖΠ1]

Πάντως, διακρίνω διαχρονικά την ασχετοσύνη στο να κόψει κάποιος βασιλόπιτα... Που φυσικά, μετά δημιουργεί θέματα και στο φλουρί.

Να λοιπόν οι 4-5 απλοί και βασικοί κανόνες :

- Μετράμε τα άτομα που έχουμε, έστω π.χ. 9, και πηγαίνουμε στο αμέσως κοντινότερο πολλαπλάσιο του 4, δηλαδή στο 12 (αν ήταν 15, στο 16).

- Το πολλαπλάσιο του 4 έχει να κάνει με το ότι αρχικά θα σταυρώσουμε με το μαχαίρι την πίτα, και θα προκύψουν τέσσερα τεταρτημόρια. Αν τώρα, έχουμε αποφασίσει 12 κομμάτια, ξέρουμε ότι θα κόψουμε στα τρία το κάθε τεταρτημόριο (θα του χαράζουμε προκαταβολικά τις ακτίνες όταν θα έρχεται η ώρα του).

- Τα υπόλοιπα κομμάτια μεταξύ των ατόμων και του ακέραιου πολλαπλάσιου του 4, δηλ. το 10ο, 11ο και 12ο στην περίπτωσή μας, θα είναι τα αρχικά, που θα τα πούμε Χριστού, Σπιτιού, Φτωχού (ή Άγιου Βασίλη, αφού εδώ που τα λέμε...φτωχοί πια είμαστε όλοι μας !). Αν το υπόλοιπό της διαίρεσης είναι 1, όπως π.χ. με τα 15 άτομα, ενοποιήστε Χριστό και Σπίτι, και αρκεί. Με υπόλοιπο δύο, κάντε μια ανάλογη παραλλαγη.

- Και φτάνουμε στο ζουμί : δεν κόβουμε ποτέ το κομμάτι από την πίτα, αν δεν πούμε σε ποιόν πάει, και σε ποιόν πάει και το επόμενο (όπως περίπου στις συνεντεύξεις τύπου, που λένε "ρωτάει ο κύριος Τάδε και να ετοιμάζεται ο κύριος Δείνα"). Με το να πούμε σε ποιόν πάει αυτο που κόβουμε, διασφαλίζουμε το αδιάβλητο (ότι δε θα πούμε ένα όνομα της επιλογής μας επειδή έτυχε να δούμε το νόμισμα). Με το να πούμε προκαταβολικά και το επόμενο, διασφαλίζουμε το γεγονός ότι αν φανεί στο πλαίνό της πίτας το νόμισμα, μετά την αφαίρεση του κομματιού "n", θα έχουμε πει ήδη σε ποιόν πάει το "n+1", όπου υπάρχει το νόμισμα, άρα και πάλι θα είμαστε δίκαιοι.

- Εννοείται ότι ποτέ δε θα κόψετε την πίτα αφήνοντας όλα τα κομμάτια μέσα, και μετά να τα τραβάτε και να τα δίνετε ακτινωτά, ονομάζοντάς τα. Το πιθανότερο είναι ότι θα φανεί σε κάποιο πλαϊνό το νόμισμα, και δε θα ξέρετε σε ποιόν πάει. Γι αυτό λοιπόν, δύο λέτε, ένα κόβετε και βγάζετε, και προχωράτε έτσι μέχρι το τέλος.

- Τα πρώτα κομμάτια, που δεν αντιστοιχούν σε άτομα, ΜΗΝ τα βγάλετε από την πίτα. Πρώτον γιατί έτσι θα κρύψετε το νόμισμα που πιθανόν να φανεί από το πλαϊνό του τελευταίου κομματιού ή και στο πλαϊνό κάποιου από αυτά τα πρώτα, και το ενδιαφέρον θα τελειώσει αμέσως. Αυτά θα τα ψάξετε τελευταία, και μόνο όταν θα είστε σίγουροι ότι το νόμισμα δεν πήγε σε κανένα από τα παρευρισκόμενα άτομα.

- Σε εργασιακούς χώρους, και προκειμένου να βρείτε μια σωστή σειρά στα άτομα, όταν είναι πολλά, βολεύει να φανταστείτε μια φορά διαγραφής της κάτοψης του χώρου, από το δωμάτιο που κόβετε μέχρι να επιστρέψετε σε αυτό, και να περνάτε από τα γραφεία με τη σειρά που τα συναντάτε νοητά. Έτσι, ούτε θα χρειαστεί να βάλετε τον κόσμο να μείνει σε συγκεκριμένες θέσεις, ούτε θα μεροληπτήσετε υπέρ κανενός.

Επειδή μέσα στο Γενάρη κόβονται διάφορες πίτες, σε συλλόγους κλπ., ελπίζω αν και ετεροχρονισμένες οι συμβουλές, να βγουν χρήσιμες.

 

[telonio]

Επιστήμη λέμε.

 

[maryflor73]

Όταν ήμουν μικρός για πολλά χρόνια πίστευα πως ήμουν πολύ τυχερός γιατί κέρδιζα κάθε χρόνο το πρωτοχρονιάτικο φλουρί στη βασιλόπιτα.

Βέβαια δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Ήταν ένα ταχυδακτυλουργικό κόλπο του πατέρα, ο οποίος έχωνε ένα κέρμα στο κομμάτι μου καθώς το έβγαζε για να μη γκρινιάζω! Ο πραγματικός νικητής δεν μιλούσε...

Φυσικά δεν άνοιξα το θέμα μου για να βγάλω τα ψυχολογικά μου και τα απωθημένα μου στη φόρα (είμαι ο Στράτος και είμαι καλά ), αλλά περισσότερο γιατί αναρωτιέμαι:

Συνέβαινε το ίδιο σε κάποιον συμφορουμίτη; Ήταν δηλαδή "κοινό κόλπο" των γονιών το ψεύτικο φλουρί;

Για ψαχτείτε εσείς που κερδίσατε σερί 5 χρονιές το φλουρί της πίτας... Μήπως κάτι δεν πήγαινε καλά;

Εσείς που είστε σήμερα γονείς σε παιδιά μικρής ηλικίας, κάνετε τέτοια κόλπα;

Καλή χρονιά σε όλους με υγεία! (1ο ποστ για το 2017)

Και γιατί να μη βγάλεις κάποιο ρετρό απωθημένο σου στη φόρα, αγαπητέ Στράτο, αν το νιώθεις?!

Για μένα πάντως είναι και λίγο αγχολυτικό κάτι τέτοιο εδώ μέσα... εγώ πάντως δεν θα είχα πρόβλημα...

Όσο για το φλουρί, δεν είχε συμβεί σε μένα όσο μεγάλωνα αλλά το κάνω για τον μικρό μου γιο...

 

[Crimson Moonlight]

Από μικρή έβρισκα αστείο που όλοι προσπαθούσαν να βγάλουν τα παιδιά τους με φλουρί. Μου το έκαναν κι εμένα, παρ' όλο που δεν ήθελα. Με τα πολλά φλουριά χάνεται όλο το νόημα κοπής της πίτας, που είναι να ξεχωρισει ο τυχερός της χρονιάς. Είχε τύχει βασιλόπιτα να βγάλει τέσσερα φλουριά ώστε όλα τα παιδιά να έχουν από ένα. Κακώς το έκαναν κατά τη γνώμη μου. Αν το παιδί χαλάει τον κόσμο γιατί δεν έτυχε το φλουρί είναι ένα πολύ κακό σημαδι ότι χρειάζεται περισσότερα όρια. Και ότι πρέπει να μάθει να χαίρεται καί για τους άλλους, όχι μονο για τον εαυτό του.

 

[manos311]

Νομίζω μόνο μία φορά είχαμε κάνει κάποιο κόλπο για να πέσει στην αδελφή μου το φλουρί, γιατί δεν της είχε τύχει ποτέ, και ήταν μικρή και είχε στεναχωρηθεί. Αν θυμάμαι καλά είχαμε κόψει δεύτερη βασιλόπιτα και είχαμε δει που ήταν το φλουρί, και μετρήσαμε τα κομμάτια έτσι ώστε να πάρει το κομμάτι με το φλουρί. Εκτός από εκείνη τη φορά, πάντα κόβαμε τη βασιλόπιτα δίκαια.

Λίγο εκτός του θέματος, πάντα με εκνεύριζε όταν όλοι έψαχναν το κομμάτι τους και ανακοίνωναν αμέσως ποιος κέρδισε το φλουρί, χωρίς ακόμα να έχουν μοιραστεί όλα τα κομμάτια. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι πιο ενδιαφέρον να υπάρχει μια αγωνία για λίγα λεπτά, και ελπίδα ότι οποιοσδήποτε μπορεί να έχει το φλουρί. Μία φορά κατάλαβα ότι είχα εγώ το φλουρί, το είχα νιώσει τυλιγμένο με το αλουμινόχαρτο να εξέχει λίγο στην κάτω πλευρά του κομματιού μου. Οπότε δεν είπα τίποτα, και γέλαγα από μέσα μου όσο έψαχναν οι άλλοι αγωνιωδώς και δεν έβρισκαν το φλουρί. Συνέχισα να τρώω το κομμάτι μου μέχρι που το φλουρί χαλάρωσε και έπεσε στο πιάτο μου, και τότε μόνο κατάλαβαν όλοι ότι έτυχε σε μένα.

 

[LadyNaty]

Εμένα μου κάνει εντύπωση το σικέ φλουρί, γιατί οι γονείς μου δεν το έκαναν ποτέ. Πίστευαν ότι πρέπει να συνηθίζουμε από νωρίς στην ιδέα ότι δεν μας έρχονται τα πράγματα όπως τα θέλαμε...

 

[perlastar]

Εγώ με όλα αυτά θυμήθηκα κάτι που το είχα εντελώς ξεχάσει, πως στην κοπή πίτας στο δημοτικό έπεφτε κάθε μα κάθε χρόνο το φλουρί στην ίδια κοπέλα από την τάξη μας. Είχε σαρώσει όλα τα δώρα κάθε χρόνο, κι όλα τα παιδιά είχαμε αγανακτήσει και λέγαμε ότι είναι στημένο, μπορεί κιόλας η μητέρα της να ήταν στον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, δεν θυμάμαι καλά. Η μόνη χρονιά που δεν το κέρδισε, ήταν η τελευταία, η έκτη, όπου το κέρδισα εγώ! Αλλά ακόμα και τότε, νομίζω ότι κέρδισα απλά από λάθος, γιατί η κοπέλα καθόταν στο πρώτο θρανίο της σειράς μου, κι εγώ στο τελευταίο. Όταν μας μοίρασαν τα κομμάτια, άρχισαν από το τελευταίο θρανίο στη δική μου σειρά κι έπεσε σε μένα, οπότε αν άρχιζαν από το πρώτο θα το κέρδιζε πάλι εκείνη. Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που κέρδισα ποτέ φλουρί, και έστω κι έτσι χάρηκα που της χάλασα την παράδοση πολλών ετών. Αλλά το τι γινόταν ακριβώς με αυτό το κορίτσι και γιατί, έμεινε για πάντα ένα μυστήριο των παιδικών μας χρόνων.