" Σπάνια φωτο της Μαρθας Καραγιάννη σε παιδική ηλικία με τους γονείς της στα μέσα της δεκαετίας του '40. Το υπέροχο αυτό πλάσμα μεγαλώνει στο Κερατσίνι και από τα οκτώ της χρόνια σπουδάζει χορό δίνοντας παραστάσεις στην Λυρική Σκηνή. Όπως θα πει πολλά χρόνια αργότερα στο περιοδικό "Εικόνες", ο χορός υπήρξε πάντα μέσα της, μέσα στο αίμα της. Στα δέκα έξι της χρόνια μετακομίζει με την οικογένεια της στο κέντρο της Αθήνας όπου μαθήτρια ακόμη, αποκτά την άδεια ηθοποιού ως "εξαιρετικό ταλέντο" μετά την πρώτη της κιν/φικη εμφάνιση στην "Άγνωστο" της Φινος δίπλα στην μεγάλη Κυβέλη. Το 1960 παντρεύεται τον γοητευτικο ποδοσφαιριστη Μιμη Στεφανακο και για δύο χρόνια έως τον χωρισμό τους, αποτελούν ένα από τα ωραιότερα ζευγάρια της Αθήνας. Στην πολύχρονη καριέρα της συνεργάζεται θεατρικά σε κωμωδίες, επιθεωρήσεις και μιούζικαλ με τα μεγαλύτερα ονόματα και ξεχωριστές τις ερμηνείες της στο "Απόψε αυτοσχεδιαζουμε", "Αρσενικό και παλιά δαντέλα", "Καμπαρέ" και "Χαμάμ γυναικών". Η μεγάλη καταξίωση έρχεται το 1961 όταν υπογράφει αποκλειστικό συμβόλαιο με τον Φινο και πρωταγωνιστει στις κωμωδίες και τα θρυλικά μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη. Ξεχωρίζει οχι μόνο για το μεγάλο ταλέντο αλλά και για την εκρηκτική της παρουσία, το καλλίγραμμο σώμα και το υπέροχο πρόσωπο της. Έτσι "χτίζει" τον δικό της κιν/φικο μύθο και καθιερώνεται ως μια απο τις πιο λαμπερές Star του ελληνικου σινεμά που αγαπήθηκε από το κοινό της όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και ως προσωπικοτητα. Για την Μάρθα, το θέατρο είναι "ο άντρας" και το σινεμά "ο εραστής". Θεωρεί ότι το θέατρο είναι αυτό που κρατάει τον ηθοποιό και του δίνει ζωή γιατί είναι κάτι ζωντανό, αλλά και ο κιν/φος έχει την δική του μαγεία. Πιστεύει ότι οι κωμικοί ρόλοι είναι δυσκολοτεροι απο τους δραματικους, γιατί το να βγάζει γέλιο ένας ηθοποιός είναι προσωπική υπόθεση, ή το έχεις ή όχι. Πάντα αυθόρμητη, ειλικρινής, ντομπρα και με καθαρή ψυχή, γεμάτη εμπεριες από επιτυχίες, αξέχαστα ταξίδια σε όλο τον κόσμο και καλούς φίλους, σήμερα που ξεκινά την όγδοη δεκαετία της ζωής της παραμένει το ίδιο υπέροχη και γοητευτική. "
"
Στις 2 Νοεμβρίου του 1968 ο Δημήτρης Χορν ανεβάζει στο θέατρο "Βρετανια" της Παν/μιου τον "Δον Ζουαν" του Μολιερου σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζα. Τα εκπληκτικα κοστούμια και σκηνικά που παραπέμπουν σε πίνακα ζωγραφικής, της διάσημης σε όλο τον κόσμο και ταλαντούχας ζωγραφου Μαρίνας Καρελλα. Στον θίασο συμμετέχει η υπέροχη Κυρια του θεάτρου Νονικα Γαληνεα (φώτο), ο Σπύρος Καλογηρου και ο Γιώργος Μιχαλακοπουλος που κλέβει την παράσταση στον ρόλο του "Σγαναρελλου". Για την Νονικα, η συνεργασία αυτή αποτελεί από τις καλύτερες θεατρικές της στιγμές και εκστασιασμενη στις πρόβες παρακολουθεί τον τρόπο που προσεγγίζει τον ρόλο ο μεγάλος ηθοποιός. Η παράσταση αυτή υπήρξε και η αφορμή να γνωρίσει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της Αλέκο Αλεξανδράκη, ο οποίος έπαιζε στο απέναντι θεάτρο και βλέποντας την φωτογραφία της ως χωριατοπουλα με το βαθύ ντεκολτε, εκφράζει την επιθυμία να την γνωρίσει από κοντά. Σε μια από τις πρώτες παραστάσεις, ο Χορν κρατώντας το μαστίγιο του ρόλου θεωρεί οτι η απόδοση του δεν ανταποκρινεται στις ανάγκες του ρόλου και ζητά ξαφνικά από τους θεατές "να εξαργυρωσουν τα εισιτήρια γιατί δεν αντέχει την κοροϊδία".Το ίδιο συνέβη και το 1972 όταν ερμηνεύει τον "Ριχάρδο Γ'" στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με περισσότερο από πεντακοσιους θεατές, όπου αρνείται να συνεχίσει στον τελευταίο μονόλογο και σταματά την παράσταση. Όπως αναφέρει ο φίλος του και σημαντικός ηθοποιός Γιώργος Γεωγλερης, γνώριζε ότι κάθε φορά ήταν παραπάνω απο καλός. Απλά αμφισβητουσε τον εαυτό του με την έννοια οτι οι νοητικές συλλήψεις των ρόλων που δημιουργούσε ήταν τόσο υψηλές, που κάποιες φορές η πραγματική του απόδοση δεν μπορούσε να τις φτάσει. Και αυτή η αμφισβήτηση ίσως έκρυβε και μια κοκεταρια..Συγκλόνισε και καθήλωσε κοινό και κριτικούς στο "Ημερολόγιο ενός τρελού",στην "Οδό Ονείρων" του Χατζιδάκι, "Ερρίκος Δ', Ριχάρδος Γ', "Σλουθ" με Αλεξανδρακη, "Αρχιμαστορας Σολνες" και σε δεκάδες άλλους ρόλους όπου η ερμηνεία του ξεπερνούσε κάθε φορά τα όρια του πραγματικού. Πνευματώδης, φινετσάτος, απίστευτα αριστοκρατικος, δοτικος σε συναδέλφους που είχαν ανάγκη, αφάνταστα γενναιόδωρος, ανασφαλής και ιδιότροπος πολλές φορές, ο μεγαλύτερος απλά ηθοποιός που πέρασε από το ελληνικό θέατρο "
" Ο Μίμης Φωτόπουλος δεν υπήρξε μόνο ένας σπουδαίος ηθοποιός που διέγραψε μια τεράστια πορεία στο ελληνικό θέατρο και τον κιν/φο και κατατάσσεται δικαίως στο πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων κωμικων. Υπήρξε και ένας ταλαντούχος εικαστικός καλλιτέχνης, μια πλευρά του η οποία δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό. Ως συλλέκτης γραμματοσημων και γνώστης ζωγραφικής, δημιουργει στα μέσα του '60 μια νέα και πρωτοποριακή τεχνική "το κολάζ με γραμματόσημα". Στην συγκεκριμένη τεχνική χρησιμοποιεί ένα μεγάλο αριθμό γραμματοσημων και αρκετό χρόνο για την τοποθέτηση και την σύνθεση τους πάνω σε καμβά. Το αποτέλεσμα εντυπωσιακό, απαιτεί απίστευτη λεπτομέρεια και δεξιοτεχνία και παραπέμπει σε πίνακα ζωγραφικής, ένα καμβά από υπέροχα χρώματα. Στην φωτογραφία, κατά την διάρκεια της δημιουργίας λίγο πριν την πρώτη του έκθεση το 1969 και ακολουθούν στην συνέχεια και άλλες με μεγάλη επιτυχία. Συνολικά και μέσα σε περίπου είκοσι χρόνια, δημιουργεί 150 έργα με θεματολογία κυρίως τοπία, πρόσωπα και σημαντικά γεγονότα. Όπως ο ίδιος χαρακτηριστικα και υπέροχα αναφέρει σε δήλωσή του :" Ήμουν τυχερός που γεννήθηκα σε αυτή την χώρα του ονείρου που λέγεται Ελλάδα. Έτσι την έβλεπα από παιδί και έτσι την βλέπω ακόμη. Έζησα και σε αυτή την γοητευτική πόλη που λέγεται παλιά Αθήνα. Ταξιδεύοντας με τον θίασο μου σε αυτό τον ευλογημένο τόπο, λυπομουνα που είχα μόνο δύο μάτια και δεν μπορούσα να τον χορτασω. Γνώρισα πολλούς τύπους ανθρώπων και τα ανθρώπινα λουλούδια που τα λένε γυναίκες. Έζησα απίστευτα γεγονότα στην ζωή μου. Ήρθε όμως μια μέρα που όλα αυτά ήθελαν να βγουν στο φως και να τα δουν και όλοι αυτοί που τους είναι άγνωστα. Και αυτά τα εκατοντάδες σχήματα και χρώματα που είναι μέσα μου, ήθελα να τα χτίσω πετραδάκι πετραδάκι γι αυτό διάλεξα τα γραμματόσημα. Όταν τα συνθετω νομίζω ότι είμαι ένας μικρος Θεός που παίρνει άχρηστα χαρτάκια και φέρνει στο φως ένα κομμάτι από τον κόσμο που κρύβει μέσα του". Ο "μάγκας" του ελληνικού κιν/φου και ένας σπάνιος, αληθινός και πραγματικά ολοκληρωμενος καλλιτέχνης. "
" Τέλη του '60 (φωτο), ο Σπύρος Φωκάς ντύνεται για δεύτερη φορά γαμπρός (από τους τέσσερις συνολικά γάμους του) στην Μύκονο, με την αεροσυνοδό της Ολυμπιακής Βετα Ρεμπετσερι. Ανάμεσα στους καλεσμένους η λαμπερη και εντυπωσιακη Ζωή Λάσκαρη (δεξιά). Το 1958 και σε ηλικία μόλις 21 ετών, πραγματοποιει τον πρώτο του γάμο με την ηθοποιό Νια Λιβαδα. Την επόμενη χρονιά και πριν τελειώσει τις σπουδές του, κάνει το κιν/φικο του ντεμπούτο στο "Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα". Η εκδότρια του "Θησαυρού" δίνει την φωτογραφία του σε φίλη της που εργάζεται σε ιταλικό περιοδικό και ο ηθοποιός επιλέγεται ανάμεσα σε 600 υποψηφιους από τον Ιταλό σκηνοθέτη Φραντσέσκο Ροσι. Ζει για δεκα πεντε χρονια στην Ιταλία και συμμετέχει σε πενήντα ταινίες με ξεχωριστή την ερμηνεία του στον "Ροκο και τα αδέρφια του" με τον Αλαιν Ντελον και την Κατίνα Παξινου. Κατά την παραμονή του στο εξωτερικό, ταξιδεύει συχνά στην Ελλάδα με εξαιρετική την συμμετοχή του στον ελληνικό κιν/φο και με τον εγχωριο και ξένο τύπο να τον αποθεώνει για το ταλέντο και την ομορφιά του. Μετά από δέκα χρόνια γάμου χωρίζει, αλλά και ο δεύτερος γάμος του με την αεροσυνοδό έχει την ίδια κατάληξη και πάλι ακριβώς μετά από δέκα χρόνια κοινης ζωής. Στα τέλη του '70 γνωρίζει την τρίτη σύζυγό του την ελληνοαμερικανιδα δ/ντρια του Φεστιβάλ Ολυμπίας Ρενε Παππας, με την οποία χωρίζει και πάλι μετά από δέκα χρόνια. Στα μέσα του '80 μετά από πρόταση του ατζέντη του στο Λονδίνο, βρίσκεται στο Χόλιγουντ να συμπρωταγωνιστει σε μεγάλες παραγωγές δίπλα στον Μάικλ Ντάγκλας και τον Σιλβεστερ Σταλλονε. Ζει αρκετά χρόνια στην Αμερική αλλά επιστρέφει καθώς δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην κουλτούρα και την νοοτροπία του τόπου. Το 2007 γνωρίζει την τέταρτη και τελευταία σύζυγό του Λίλιαν Παναγιωτοπουλου, παντρεύονται μετά απο έξι χρόνια και μέχρι και σήμερα παραμένουν ερωτευμένοι και αγαπημένοι. Ένας υπέροχος ηθοποιός με πραγματικά διεθνή καριέρα, όπου μέσα από το ταλέντο και την απαράμιλλη γοητεία του, "γευτηκε" την λάμψη και την μαγεία όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του παγκόσμιου κιν/φου. "
"
Το καλοκαίρι του '69, ο Βαγγέλης Λειβαδας ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς παραγωγούς, αποφασίζει να ανεβάσει για την χειμερινή περίοδο στο "Αμιραλ" το μικρό και ατμοσφαιρικό του θέατρο στην οδό Αμερικής, ένα καινούριο έργο. Απευθύνεται στον σημαντικό συγγραφέα -σκηνοθέτη και παραγωγό Γιώργο Λαζαρίδη, ο οποίος κατεβαινοντας ένα βράδυ την Λεωφόρο Συγγρού βλέπει ένα Λούνα Παρκ και συλλαμβάνει την ιδέα η ιστορία να διαδραματιζεται γύρω από αυτό τον χώρο. Προτείνει ως πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο και απομονωνεται για δέκα μέρες στον Πόρο για την συγγραφή του έργου ("Ο τρελός του Λούνα Παρκ"). Συμπρωταγωνιστρια η σύζυγος του Λειβαδα και υπέροχη Κυρια του θεάτρου Σμαρουλα Γιούλη, καθώς και οι Λάκης Κομνηνός, Αλέκος Τζανετακος και πολλοί γνωστοί ηθοποιοί. Την σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Κωστής Μιχαηλίδης ο οποίος προσπαθεί να "δαμασει" τον χειμμαρωδη και μεγάλο ηθοποιό που σαρώνει κυριολεκτικά την σκηνή. Συγκλονιστικη στιγμή του έργου ο μονόλογος του σε ένα σκαμνακι στο κέντρο της σκηνής, οπου με φράγκο, ημιψηλο καπέλο και πάνινα παπούτσια, μιλάει για την ζωή του και καθηλωνει τους πάντες στην πρόβα τζενεράλε. Μετά από δύο μήνες εξαντλητικων προβων η παράσταση ανεβαίνει και παρα τις διθυραμβικές κριτικές, τις δύο πρώτες εβδομάδες το κοινό δεν ανταποκρινεται. Σε μια από τις παραστάσεις στην τελευταία σειρά παρακολουθεί το εργο και ο Δημήτρης Χορν που συγχαίρει αργότερα τους συντελεστές. Στην φωτο από αριστερά, Βαγγέλης Λειβαδας, Γιώργος Λαζαρίδης, Θανάσης Βέγγος, Σμαρουλα Γιούλη, Ορφεας Ζάχος, Δημήτρης Χορν και Γιώργος Παπαζησης. Ο Χορν ενθουσιαζεται από το έργο και οι δηλώσεις του στον δημ/φο Δημήτρη Λιμπεροπουλο δημοσιευονται στην "Απογευματινή". Το επόμενο βράδυ το θέατρο γεμίζει ασφυκτικά και για όλη την περίοδο "σαρώνει" εισπρακτικά. Για τα επόμενα είκοσι χρόνια ανεβαίνει άλλες δέκα φορές και περιοδεύει με τεράστια επιτυχία σε Αμερική, Αυστραλία, Καναδά και Αφρική. Το μέγεθος της "επιρροής" της γνώμης του μεγάλου Χορν στο κοινό, καταδεικνύει και το μέγεθος της καλλιτεχνικής του αξίας..Ο συγκεκριμένο ρόλος αποτελεί και τον ρόλο "σταθμό" στην πολύχρονη καριέρα του Θανάση Βεγγου, του ξεχωριστού, αγνού και αυθεντικού εργάτη του θεάτρου που αγαπήθηκε όσο λίγοι.. "
" Στις 14 Μαρτίου του 1960 κάνει πρεμιέρα "Το κοροιδακι της δεσποινιδος", μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες του ελληνικού κιν/φου. Την σκηνοθεσία και το σενάριο βασισμένο στο έργο των Τσιφορου -Βασιλειάδη, υπογράφει ο δεξιοτέχνης και σημαντικός του είδους Γιάννης Δαλιανίδης και τα αξέχαστα τραγούδια της ταινίας ο κορυφαίος Μάνος Χατζιδάκις. Μια ταινία γεμάτη πανέξυπνες ατάκες, υπέροχα πλάνα και τις μοναδικές ερμηνείες της Τζενης Καρέζη του Ντίνου Ηλιόπουλου και του Διονύση Παπαγιαννοπουλου. Η παραγωγή χρησιμοποιεί τα πιο σύγχρονα μέσα για το καλύτερο αποτέλεσμα, με την Τζένη να ξεχωρίζει στα υπέροχα σύνολα από το Παρίσι και την Ρίκα Διαλυνα να εντυπωσιάζει με το στιλ και την φινέτσα της. Η συγκεκριμένη ταινία πριν δύο χρόνια επιχρωματιστηκε στην Αμερική, "αλλοιωνοντας" κατά ένα τρόπο την ασπρόμαυρη ομορφιά της. Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων επισκέπτεται τα στούντιο της εταιρείας στο Ψυχικό ο τότε πρίγκιπας Κων/νος με τις αδερφές του πριγκίπισσες Σοφία και Ειρήνη. Στην σπανια αυτη φωτο, αριστερά ο Διονύσης Παπαγιαννοπουλος, ο Κων/νος, ο γνωστός συγγραφέας -σκηνοθέτης και παραγωγός της ταινίας Γιώργος Λαζαρίδης, ο συμπαραγωγός Γιάννης Ρουσόπουλος, η Τζένη και ο δ/ντης φωτογραφίας Δήμος Σακελλαρίου. Ο Κων/νος ως λάτρης του σινεμά, επιθυμεί να ενημερωθεί για τις εξελίξεις του κιν/φου που βρίσκεται εκείνη την εποχή στο απόγειο της δόξας του. Η εταιρεία παραγωγής εκμεταλλευεται το γεγονός για να κάνει διαφήμιση παίζοντας από την επόμενη μέρα στα σινεμά που θα προβληθεί η ταινία την επίσκεψη του. Η επιβλητική και αυστηρή τότε Βασίλισσα Φρυδερικη, ζητά την απόσυρση της προβολής της επίσκεψης με την αιτιολογία ότι δεν επιθυμεί ο γιος της και τοτε διάδοχός του θρόνου να γίνει αντικείμενο διαφήμισης. Όπως αναφέρεται, επιθυμία της να αποφευχθούν και τα κουτσομπολιά που κυκλοφορούν για την φημολογουμενη σχέση του με την ανερχόμενη πρωταγωνιστρια Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ένα ειδύλλιο για το οποίο χυθηκε άφθονο μελάνι χωρίς ποτέ να επιβεβαιωθεί από κανέναν και με τις φήμες να ενοχλούν έντονα την Φρυδερικη. Ο θαυμασμός όμως και η αγάπη του κοινού για τα κιν/φικα του είδωλα υπήρξε τόσο μεγάλη, που αποτέλεσαν εκείνοι οι πραγματικοί "Βασιλιάδες" στην καρδια του για πολλά χρόνια.. "
" Δύο σπάνιες φωτογραφίες της Έλλης Λαμπετη απο τα μαθητικά της χρόνια στο δημοτικό σχολείο το 1937. Σε σχολική εκδρομή (αριστερά) στο Καβούρι, (κάτω αριστερά) και σε εκδρομή και πάλι (δεξια) με συμμαθητές στην Μαλακάσα (κάτω δεξιά). Το "αιθέριο" αυτό πλάσμα πού θα συγκλονίσει μια ολόκληρη χώρα με το ταλέντο της, γεννιέται 13 Απριλίου του 1926 μαζί με τον δίδυμο αδερφό της Τάκη και είναι η πέμπτη και μικρότερη κόρη της οικογένειας Λουκου (το πραγματικό της επώνυμο). Τα δύο πρώτα χρόνια τα περνάει στα Βιλλια Αττικής, τόπος καταγωγής της μητέρας και το 1928 η οικογένεια μετακομίζει στην Αθήνα. Η ταβερνα του πατέρα της δεν τα πηγαίνει καλά και επιθυμία των γονιών να σπουδάσουν όλα τα παιδιά της οικογένειας. Τα καλοκαίρια στα Βιλλια στο πανέμορφο σπίτι με τον κήπο γεμάτο τριανταφυλλιες, χαρασσονται μοναδικά στην μνήμη της, "Εδώ έμαθα να αγαπώ την ομορφιά" θα πει νοσταλγικά αργότερα. Εκεί στο ανέβασμα της "Εντα Γκαμπλερ" από καλλιτεχνικό σύλλογο νέων της περιοχής, ανακαλύπτει την μεγάλη της αγάπη για την υποκριτική. Μια αγάπη που κρατά μυστική από οικογένεια και φίλους τους οποιους "παραπλανει" ότι επιθυμεί να γίνει συγγραφέας ή πιανιστας. Όταν το 1938 βλέπει στο σινεμά με την αδερφή της την Γκρετα Γκαρμπο, μια ηθοποιό που θαυμάζει απο παιδί, στην "Κυρια με τις καμελιες" εντυπωσιαζεται. Είκοσι χρόνια αργότερα οι "Τάιμς" του Λονδίνου σε κριτική τους μετά την προβολή από "Το τελευταίο ψέμα" στο φεστιβάλ Εδιμβούργου, εκθειαζουν το ταλέντο της αναφέροντας πως "από τον καιρό της Γκαρμπο ο φακός είχε να ερωτευθεί τόσο ένα πρόσωπο όπως της σπουδαίας Έλλης Λαμπετη". Το 1941 σε ηλικία μόλις των 15 ετών, ο θείος της την προτρέπει να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό. Μετά από δύο απορρίψεις του Εθνικού και της σχολής της Μαρίας Κοτοπουλη, με προτροπή του φίλου του θείου της Ακαδημαϊκού Σπύρου Μελα, η Κοτοπουλη την δέχεται στην σχολή της. Η ίδια μαγευεται καθημερινά από κάθε ερμηνεία της και την επόμενη χρονιά το 1942 την "χρίζει" πρωταγωνιστρια. Η ζωή της στην συνέχεια είναι γεμάτη μεγάλους ρόλους, ανυπερβλητες ερμηνείες που δεν ξεπεράστηκαν ποτέ και θυελλώδεις έρωτες που έγραψαν ιστορία. "
" Φωτο με τον Ανδρέα Φιλιππίδη (αριστερά), την Λιλλυ Παπαγιαννη (κέντρο) και συνεργάτες τους, στις πρόβες του έργου "Τρωαδιτισσες" του Ευριπίδη. Η πρώτη παράσταση πραγματοποιειται με επιτυχία στο αρχαίο θέατρο "Φιλιππων" στην Καβάλα στις 16 Ιουλίου του 1966 με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Το αξέχαστο και υπέροχο αυτό ζευγάρι, γνωρίζεται το 1957 όταν ο ηθοποιός εργάζεται ως καθηγητής υποκριτικής στην σχολή Καρόλου Κουν και εκείνη ως μαθήτρια. Όπως αναφέρεται, δεν υπήρξε μαθητής που να μην είναι ερωτευμένος και γοητευμένος από την προσωπικοτητα της. Με την γνωριμία και τον κεραυνοβολο έρωτα τους, έρχεται σύντομα και ο γάμος που διαρκεί τριάντα δύο ολόκληρα χρόνια έως και τον "χαμό" του το 1989. Η κοινή πολύχρονη πορεία του ζευγαριού διακρίνεται απο σεβασμό, αγάπη και αμοιβαίο θαυμασμό. Συνεργαζονται και πρωταγωνιστουν με δικό τους θίασο σε σημαντικές παραστάσεις και ταινίες με αξιόλογους συντελεστές, σημειώνοντας επιτυχία και μεγάλη αποδοχή από το κοινό. Το σπουδαίο υποκριτικό ταλέντο του Ανδρέα Φιλιππίδη του προσφέρει την δυνατότητα να διατελέσει για πολλά χρονια καθηγητής σε δραματικές σχολές και να γίνει ιδιαίτερα αγαπητός στους μαθητές για το ήθος και την ευγένεια του. Η Λιλλυ Παπαγιαννη με συμμετοχή σε δέκα μόλις ταινίες, αφήνει ανεξιτηλη την σφραγίδα της για την φινέτσα, το στυλ και την αριστοκρατικη της παρουσία . Η θρυλική ζωντοχηρα "Αθηνά" στο "Δ/νις Διευθυντής", η αντροχωριστρα "Λελε" στην Χαρτοπαιχτρα αλλα και η κακιά σύζυγος του Νικου Κουρκουλου που μαχαιρωνει την Αλίκη στο "Ταξίδι", καταγοητευει τους θεατές που την ξεχωρίζει πολλές φορές ακόμη και από τους πρώτους ρόλους. Ο κορυφαίος όμως κιν/φικος της ρόλος ο οποίος δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό, υπήρξε στην ποιητική και αντιεμπορικη ταινία του Τάκη Κανελλοπουλου "Εκδρομή". Η εκπληκτική της ερμηνεία στο πλάι του Αγγελου Αντωνοπουλου, της προσφέρει και το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας από τους κριτικούς στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1966. Άλλες δύο ξεχωριστές μορφές του θεάτρου, οι οποίες με το ταλέντο και την απίστευτα αρχοντικη τους παρουσία, κατέχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του κοινού και των ανθρώπων που είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί τους. "
" Οι ανεπανάληπτες Άννα και Μαρία Καλουτά ποζάρουν στο καινούριο τους αυτοκίνητο αρχές του '50 στην Αμερική, στα πλαίσιά της μεγαλειώδους περιοδείας τους σε όλο τον κόσμο. Ξεκινούν την καριέρα τους σε μικρή ηλικία στα μέσα του '20 ως παιδιά θαύματα με το όνομα "Τα Καλουτακια" στο θέατρο της Μαρίκας Κοτοπουλη. Για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες διαπρεπουν με τεράστια επιτυχία στο μουσικό θέατρο, την επιθεώρηση και την οπερετα και για δέκα πέντε χρόνια σε περιοδείες στην Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία και Αφρική. Στην διάρκεια της Κατοχής βοηθούν και ψυχαγωγουν στρατιώτες στα νοσοκομεία και με φιλανθρωπικες εκδηλώσεις συγκεντρωνουν είδη πρώτης ανάγκης. Σε ένα από τα νοσοκομεία, η Αννα γνωρίζει για πρώτη φορά τον τραυματισμενο Λάμπρο Κωνσταντάρα με τον οποίο τα επόμενα χρόνια γίνονται φίλοι και συνεργάτες. Το 1949 αναπτύσσεται μεταξύ τους ένας μεγάλος και φλογερος έρωτας που αφήνει εποχή, έως και το 1954 όπου χωρίζουν καθώς τα πολλά ταξίδια και οι περιοδείες τους απομακρύνουν. Όπως αναφέρεται η Άννα Καλουτά υπήρξε και ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Διονύση Παπαγιαννοπουλου και το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να την "κατακτήσει", ο λόγος που παρέμεινε για πάντα εργένης. Η κοινή επαγγελματικη πορεία του θρυλικού ντουέτου σταματά το 1967 όταν η Μαρία παντρεύεται, με την Άννα να συνεχίζει μόνη την θριαμβευτική της πορεία. Η "Βασίλισσα" της Επιθεώρησης όπως δικαίως χαρακτηριστηκε, εμφανίζεται στην συνέχεια με ασύλληπτη επιτυχία στις μεγαλύτερες σκηνές του κοσμου, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Λονδίνο. Ξεχωρίζει για το μπριο, το ταμπεραμέντο και τη πληθωρική της παρουσία και ζει μια μυθιστορηματικη ζωή γεμάτη δόξα, ατέλειωτα ταξίδια και αμέτρητους θαυμαστές από όλο τον κόσμο. Το 1945 ο συνθέτης Μίμης Κατριβανος και ο στιχουργός Κώστας Κιουσης εμπνευσμενοι από τα υπέροχα μάτια της, σε ένα πακέτο τσιγάρα στο γήπεδο του Παναθηναικου γράφουν για εκείνη το αξέχαστο τραγούδι "Δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες". Μια θεατρινα-φαινομενο που υπηρέτησε για εβδομήντα χρονια το θέατρο κάνοντας για πολλά χρόνια αδιάκοπα έως και δεκατέσσερις παραστάσεις την εβδομάδα, πάντα με σεβασμό και συνέπεια. "
"Η Ερρικα και Μαργαρίτα Μπρογιερ αποτέλεσαν ένα αξέχαστο καλλιτεχνικό ντουέτο που μεσουρανησε την δεκαετία του '60 έως και τις αρχές του '70 στον κιν/φο, το θέατρο και τις μουσικές σκηνές της εποχής. Γεννημενες σε μια μικρή πόλη της Αυστρίας, επιστρέφουν οικογενειακως στην Ελλάδα όταν η Ερρικα ήταν επτά και η Μαργαρίτα πέντε ετών αρχές του '50. Τον χειμώνα εσωκλειστες σε καθολικό σχολείο στα Λουτρα της Τήνου και το καλοκαίρι ακολουθούν σε περιοδείες τον Πατέρα τους ο οποίος υπήρξε ηθοποιός. Σπουδάζουν μουσική, χορό και ορθοφωνια και το 1961 ξεκινούν τις εμφανίσεις τους σε ένα μικρό Αμερικάνικο κλαμπ απέναντι από τα "Αστέρια" της Γλυφάδας με πρώτο όνομα τον Γιάννη Βογιατζή. Εκεί ο υπεύθυνος των "Αστεριών" διακρίνοντας το ταλέντο τους, προτείνει συνεργασία στο διάσημο στέκι των Νοτίων προαστίων. Ανάμεσα στους πελάτες του μαγαζιού όπου προκαλούν κυριολεκτικά "πάταγο" και εντυπωσιασμενοι από την ξεχωριστή τους παρουσία, οι Ωνάσης, Κάλλας, Κένεντι, Νουρέγιεφ και όλη η κοσμική Αθήνα. Μια πρόταση στην συνέχεια από την Σοφία Βέμπο και τον σύζυγο της Μιμη Τραιφορο να συμμετάσχουν σε παράσταση, ήταν και η αρχή για την θεατρική τους καριέρα. Το 1964 στην πρεμιέρα της ταινίας της "Τα 201 καναρίνια", η Ερρικα γνωρίζει τον υπέροχο Κώστα Βουτσα και μετά από δύο χρόνια σχέσης και μεγάλης αγάπης παντρεύονται αποκτώντας μια κόρη την Σαντρα (φωτο κάτω αριστερά). Μετά από κάποια χρόνια χωρίζουν παραμένουν ομως μέχρι και σήμερα δυο αγαπημενοι φίλοι. Η Μαργαρίτα παντρεύεται ένα από τα ιστορικά στελέχη του Πανιωνιου τον Κων/νο Τσολακακη και αποκτούν επίσης μια κόρη την Κριστυ. (Φώτο κάτω δεξιά) οι νεονυμφοι με την Σμαρουλα Γιούλη (αριστερά), τον Κώστα Βουτσα και τον ηθοποιό Γιάννη Βογιατζή (δεξιά). Με συμμετοχή σε 21 ταινίες, τελευταία κοινή τους εμφάνιση το 1972 στην ταινία "Η Ρένα είναι οφ σάιντ" δίπλα στην Ρένα Βλαχοπουλου. Δύο χρόνια μετά το θρυλικό ντουέτο σταματά την κοινή του πορεία με την Ερρικα να συνεχίζει μόνη στον χώρο και την Μαργαρίτα να ασχολείται με το εμπόριο ρούχων. Τα ταλαντούχα αυτά πλάσματα με τα λαμπερά και πανομοιότυπα κάθε φορά κοστούμια συνδυασμένα με "αέρινες" χορογραφίες, άφησαν την δική τους σφραγίδα στον χωρο του θεάματος την χρυσή δεκαετία του '60. "
" Την περίοδο 1971-72 στην σκηνή του Εθνικού ανεβαίνει το αριστούργημα του Ευγενιου Ο'Νηλ "Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα: Ο γυρισμός". Πρωταγωνιστριες της παραστασης η Μαίρη Αρωνη (αριστερά) και η Βάσω Μανωλιδου (δεξιά). Οι τεράστιες αυτές θεατρικές φυσιογνωμίες που υπήρξαν και αγαπημένες ξαδερφες, αποθεώνονται κυριολεκτικά από κοινό και κριτικούς. Η Βάσω Μανωλιδου (δεξιά φωτο) γεννήθηκε το 1917 στην Πλάκα και στην ηλικία των 15 ετών με παρότρυνση του πατέρα της δίνει εξετάσεις στην σχολή του Εθνικού. Με την ερμηνεία της αφήνει άφωνους την κριτική επιτροπή και αποφοιτα από την σχολή με άριστα. Για τα επόμενα 10 χρονια ως μέλος του Εθνικού, συνεργάζεται με τους σημαντικότερους ηθοποιούς της εποχής στο κλασικό ρεπερτόριο. Οι ερμηνείες της ως Οφηλία στον "Άμλετ" το '37 και ως κόρη του Αιμίλιου Βεακη στον "Βασιλιά Ληρ" το '38, αφήνουν εποχή στα θεατρικά χρονικά και αποτελούν "ορόσημο" στην καριέρα της. Το 1943 εγκαταλείπει το Εθνικό και με τους θιασους των Αρωνη, Χορν και Παππα ανεβάζουν αξιόλογες παραστάσεις και περιοδεύουν σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το '55 έως το '80 και πάλι στο Εθνικό, πρωταγωνιστει στα σπουδαιότερα έργα του ελληνικού και παγκόσμιου ρεπερτορίου με τεράστια επιτυχία. Με την Μαίρη Αρωνη το 1955 στην "Μαρία Στιούαρτ", εχοντας τον ομώνυμο ρόλο συγκλονίζει. Ως "Αμάντα" το 1978 στον "Γυάλινο κόσμο" του Τενεσί Ουίλιαμς, καθηλώνει. Το 1980 κλείνει την καριέρα της με έναν ακόμη προσωπικό της θρίαμβο ως "Ουιννυ" στις "Ευτυχισμένες μέρες" του Μπέκετ. Για περισσότερο από μια ώρα μόνη της πάνω στην σκηνή και βυθισμένη ως το λαιμό με άμμο, μαγεύει χρησιμοποιώντας μόνο το πρόσωπο και την φωνή της. Υπήρξε μια θεατρική ηθοποιός που δεν ασχολήθηκε με τον κιν/φο παρά μόνο σε δύο ταινίες το '32 και το '54 , και έτσι δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό. Σύμφωνα με τον Δημήτρη Χορν, υπήρξε η μεγαλύτερη ηθοποιός που πέρασε ποτέ από το ελληνικό θέατρο. Μια σεμνή και διακριτική παρουσία μακριά από την δημοσιότητα, με ερμηνείες που διδάσκονται σε δραματικές σχολές. Με τον χαμό της το 2004, έκλεισε και ένας κύκλος των μεγάλων θεατρικών ηθοποιών. "
" Στην χρυσή εποχή του κιν/φου, σε πολλες από τις κλασικές πλέον ταινίες συνέβαλαν με το ταλέντο και την δημιουργικοτητα τους σπουδαίοι συντελεστές. Ένα απαραιτητο και εξίσου σημαντικό κομμάτι για την ολοκλήρωση ενός καλού αποτελεσματος, υπήρξε και το ενδυματολογικο. Από τους μεγαλύτερους δημιουργούς μόδας της εποχής και συνεργάτης της Φινος Φιλμ ήταν ο ταλαντούχος σχεδιαστής Γιάννης Βουρος (πάνω αριστερά). Έντυσε με τις εκπληκτικές του δημιουργίες τις πιο λαμπερές πρωταγωνιστριες του Φινου και ο πρώτος ενδυματολογος που το όνομα του μπήκε στους τίτλους ταινίας. Γεννήθηκε αρχές του '20 στην Αίγυπτο και το 1946 ταξιδεψε στο Παρίσι για να σπουδάσει μόδα. Εκεί γνωρίζει "μεγαθήρια" της μόδας όπως Dior, Yves Saint Laurent, Givenchy, Nina Ricci και τα απογεύματα πρακτική στο ατελιέ της Coco Chanel, ένα μεγάλο κεφάλαιο στις σπουδές του. Το 1948 επιστρέφει στην Αίγυπτο και για δεκαπέντε περίπου χρόνια περνούν από το ατελιέ του μεγαλες προσωπικοτητες του τόπου, με πελάτισσα την τελευταία βασίλισσα της Χώρας, Ναρριμαν. Το 1964 έρχεται στην Ελλάδα όπου ο γείτονας του και ηθοποιός Βαγγέλης Βουλγαριδης, τον συστήνει στην Έλενα Ναθαναήλ για την πρώτη της εμφάνιση στο μιούζικαλ "Κάτι να καίει".Ο σκηνοθέτης της ταινίας Γιάννης Δαλιανίδης εντυπωσιασμενος από το έργο του, προτείνει συνεργασία με αρχή τις "Θαλάσσιες τις χάντρες". Το 1965 δημιουργεί σε μόλις τρεις μέρες το υπέροχο φόρεμα της Αλικης (πάνω δεξιά) για την εμφάνιση της στις Κάννες, καθώς και το θρυλικό φόρεμα (κατω αριστερά) με την "μαχαιριά", της Μαίρης Χρονοπουλου στο "Μια κυρία στα μπουζούκια". Η Μάρω Κοντου κάνει το περίφημο στριπτίζ στην "Μια Ιταλίδα απ την Κυψέλη" (κάτω δεξιά) με δική του δημιουργία και με πρωτοτυπία το φερμουάρ στο παντελόνι. Η Έλλη Λαμπετη ζητά την βοήθειά του για μοναδικές δημιουργιες στην θεατρική της παράσταση, όταν στην πρεμιέρα τρεις από τις γυναίκες θεατές φορούσαν το ίδιο φόρεμα με εκείνη. Ντύνει εκπληκτικά την Κατίνα Παξινου ως γυναίκα του χωριού στο "Νησί της Αφροδίτης" και την Μελίνα σε παραστάσεις της. Αποσύρεται από τον κόσμο της μόδας μέσα του '80 και σήμερα πλησιάζοντας τον ένα αιώνα ζωής και με μια ζωή σαν μυθιστόρημα, αναπολεί στιγμές γεμάτες λάμψη, μαγεία και δημιουργία. "
" Το 1959 ο Μπάμπης Μουτσατσος ανοίγει στην Φωκιωνος Νέγρη στην Κυψέλη το περίφημο club Quinta. Το συγκεκριμένο μαγαζί εξελίσσεται σύντομα στο πιο διάσημο club της Αθήνας και γνωρίζει ασύλληπτη επιτυχία στον χώρο της νυχτερινής διασκέδασης. Αποτελεί το απόλυτο στέκι όχι μόνο της νεολαίας αλλά και των μεγαλυτερων αστεριών της ελληνικής και διεθνούς σκηνής κατά την παραμονή τους στην Αθήνα. Στην φωτο (αριστερά), ο ιδιοκτήτης (δεξιά) με την Τζένη Καρέζη και τον Φιλοποιμενα Φινο (κέντρο), αρχές του '60 διασκεδάζουν σε ένα από τα τραπέζια του. Με ιδιαίτερη και πρωτοποριακη για την εποχή διακόσμηση να παραπέμπει σε καράβι και τις κουρτίνες στην είσοδο σε θεατρικές κουιντες. Είναι το πρώτο μαγαζί που καθιερώνει την μεταφορά του χειμερινού σε καλοκαιρινο στεκι, αρχικά στην Ύδρα το καλοκαίρι του '62 και '63 και στην συνέχεια στην Γλυφάδα. Η καλοκαιρινή Quinta (δεξιά), ειναι ένας ονειρεμένος χώρος που εντυπωσιάζει τους θαμώνες καθώς ένα μέρος του βρίσκεται πάνω στην θάλασσα. Η σκηνή της ορχήστρας σε ένα μεγάλο κοχύλι γεμάτο βράχια και κάθε μέλος της πάνω σε βράχο δημιουργούν μια μαγική ατμόσφαιρα. Άλλη μια πρωτοπορια του οι εξέδρες πάνω στην θάλασσα, όπου ο κόσμος ανεβαίνει κρατώντας σχοινιά για να φτάσει στα τραπέζια με μπαμπού πολυθρόνες. Τα ατελείωτα πάρτι με μαγιό και τα απίστευτα ξεφαντωματα προκαλούν την αντίδραση των κατοίκων της περιοχής και έτσι το θρυλικό μαγαζί κλείνει το καλοκαίρι του '68. Ο δαιμόνιος επιχειρηματιας και γοητευτικός Bon viveur της εποχής, ανοίγει τέλη του '60 στις Κάννες το γνωστό εστιατόριο "Ζορμπάς". Σύντομα γίνεται στέκι μεγάλων προσωπικοτητων με σπεσιαλιτέ τον κοκκινιστό κολλιο αγαπημένο πιάτο του Αριστοτέλη Ωνάση. Αργότερα άλλο ένα εστιατόριο "Ζορμπάς" στο Παρίσι με τους Έλληνες του εξωτερικού και όχι μόνο, να γευονται τα μοναδικά του πιάτα και ένα τρίτο μαγαζί και πάλι στο Παρίσι το "Θάλασσα". Στην Ελλάδα το καλοκαίρι του '93 κάνει μια προσπάθεια να αναβιώσει την ιστορική Quinta στην παραλιακή χωρίς όμως επιτυχία. Ο τρόπος και το ύφος διασκέδασης έχει αλλάξει και δεν θυμίζει πλεον τίποτα απο την αίγλη και την λάμψη της χρυσής δεκαετίας του '60 που σφράγισε με επιτυχία ακόμη και την νυχτερινή ζωή. "
" Τρεις σπάνιες φωτογραφίες της Έλλης Λαμπετη με τον ερασιτεχνικό φακό του Μάριου Πλωριτη στις γαμήλιες διακοπές τους τον Αύγουστο του '50 στην Ρόδο.Το μεγάλο πάθος του ερωτευμένου συζύγου στο πρόσωπο της, αποτυπώνεται μαγικά στον φακό του και στις γαμήλιες αυτές φωτογραφίες είναι ωραιότερη από ποτέ..Με τον Μαριο γνωρίστηκαν το 1945 όταν πικραμενη και απογοητευμενη από τον πρώτο της έρωτα, βρήκε στο πρόσωπο του την απόλυτη στήριξη και κατανόηση. Ο πρώτος και μεγάλος έρωτας με τον διπλωματη και ποιητή Θεόδωρο Σγουρδελη, διήρκεσε δύο χρόνια από το 1943 έως το 1945. Ο γοητευτικός ποιητής που διέμενε μόνιμα στο Παρίσι "της έδωσε τον Παράδεισο" όπως η ίδια χαρακτηριστικα ανέφερε και έζησαν έναν θυελλώδη και παθιασμένο έρωτα. Μετά τον χωρισμό τους, στον Μάριο ο οποίος ήταν πολύ ερωτευμένος μαζί της, θαύμαζε την πνευματικοτητα, τον ωραίο λόγο και την προσωπικοτητα του. Ο γάμος τους εγινε στον Αγιο Δημήτριο τον Λουμπαρδιαρη και έζησαν μαζί για περίπου τρία χρόνια. Το 1953 γνωρίζει τον Δημήτρη Χορν με τον οποίο δημιουργεί τον θίασο Λαμπετη -Χορν -Παππάς με καλλιτεχνική επιμέλεια του συζύγου της. Εκεί στην περιοδεία του θιάσου, ο έρωτας της με τον Χορν είναι κεραυνοβολος. Δεν έχει κάποιο κοντινό φίλο για να το εκμυστηρευτει παρά μόνο τον σύζυγό της που είναι και ο καλύτερος της φίλος..Όπως χαρακτηριστικα κάποια στιγμή του αναφέρει: "Μάριε μου συμβαίνει κάτι τρομερό. Τον Χορν τον ξέρεις πως τον έχω, δεν τον χωνεύω. Δεν χωνεύω την Μάνα του, την ανατροφή του, τα κοσμικά του. Αλλά δες τι πρόβλημα. Τον ερωτεύομαι.." Ο Μάριος το κατανοεί και παραμένει πάντα ο αιώνιος και παντοτινος φίλος μέχρι και το "τέλος" της. Το "αερικο" αυτό πλάσμα με την βελούδινη παρουσία και ερμηνείες που δεν ξεπεράστηκαν ποτέ, άφησε εποχή όχι μόνο με το έργο του αλλά και μέσα από τους συναρπαστικους και θυελλώδεις έρωτες του. "
"Η Τζένη Καρέζη στην πολύχρονη καριέρα της ερμήνευσε σπουδαίους ρόλους ελληνικού και ξενου ρεπερτορίου με τρόπο ιδιαίτερα ξεχωριστό και μοναδικό. Δύο από τους πιο αγαπημένους ρόλους που αποτέλεσαν "σταθμό" στην πορεία της υπήρξε η "Μήδεια" (αριστερά) και η "Ηλέκτρα" (δεξιά). Το καλοκαίρι του '85 συγκλονίζει ως τραγική ηρωίδα του Ευριπίδη (Μήδεια) και αποθεώνεται στο γεμάτο θέατρο του Ηρωδειου από κοινό και κριτικούς. Οι απόλυτα ακριβείς σκηνοθετικες οδηγίες του σημαντικού Μίνωα Βολανάκη, καθώς και η εκπληκτική μετάφραση του, απογειώνουν κυριολεκτικά την ερμηνεία της. Ένας προσωπικός άθλος και ένας ρόλος ζωής που λάτρεψε τόσο ώστε εξέφρασε την επιθυμία να τον επαναλάβει και του χρόνου στην Επίδαυρο. Παρα τα αρχικά σχέδια για ξεκούραση, την περίοδο 1985-86 ανεβάζει στο θέατρο της με τον Κώστα Καζακο το αριστούργημα "Πρόσωπο με πρόσωπο". Για άλλη μια φορά "κεντουν" υποκριτικα και προσφέρουν στο κοινό μια παράσταση υψηλού επιπέδου. Ακολουθούν μέρες ξεγνοιασιάς και ξεκούρασης στο αγαπημένο της εξοχικό στην Τσαγκαραδα και καλοκαίρι του '86 οι πολύωρες και εξαντλητικες πρόβες της Μήδειας. Παρα το άγχος για την επιτυχία του έργου, το τεράστιο θέατρο της Επιδαύρου γεμίζει και τις δύο βραδιές και άλλη μια αποθέωση για την μεγάλη ηθοποιό. Οι δύο ωραιότερες μέρες της "καλλιτεχνικης της ζωής", εκεί όπου αισθάνθηκε την "απόλυτη πληρότητα" ως θεατρινα. Την περίοδο '86-87, περιοδεία με το "Πρόσωπο με πρόσωπο" σε Ελλάδα και εξωτερικό και το καλοκαίρι του '87 η Επίδαυρος και ένας ακόμη μεγάλος ρόλος. Ως "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή (δεξιά) και με την καθοδήγηση του Ρώσου θεατρανθρωπου Ρόμπερτ Στουρουα, προσφέρει στο κοινό του αρχαίου θεάτρου μια παράσταση που δύσκολα θα ξεχαστεί σε όσους την παρακολουθησαν. Τεράστιοι ρόλοι, τεράστια και η ίδια.. "
" Εξώφυλλο του περιοδικού "Ρομάντσο" με την μεγάλη Κυρια του θεάτρου Τζένη Ρουσσεα στις 28 Νοεμβρίου του 1972. Πριν ακόμη αποφοιτήσει από την σχολή του Εθνικού, κάνει το θεατρικό της ντεμπούτο ως μέλος του χορού στον "Ιππολυτο" του Ευριπίδη το 1954 όπου εγκαινιαστηκε και το Φεστιβάλ Επιδαύρου. Με μια καριέρα για περισσότερο από εξήντα χρονια, πρωταγωνιστει σε σπουδαίες παραστάσεις ερμηνεύοντας μοναδικά ηρωίδες συγγραφέων όπως Τσέχωφ, Τενεσί Ουίλιαμς, Νηλ Σάιμον, Ζαν Κοκτω. Στον κιν/φο πρωτοεμφανιζεται το 1958, αλλά η καριέρα της απογειώνεται κυριολεκτικά με την συνεργασία της με την Φινος Φιλμ. Ξεχωριστή η ερμηνεία της στην δραματική ταινία "Κατηγορώ τους ανθρώπους" στο πλάι του Νίκου Κουρκουλου. Η πρώτη τηλεοπτική της εμφάνιση το 1971 στον θρυλικό "Άγνωστο Πολεμο" ως "Βιργινία Δερβου", της δίνει μια ακόμα πιο πλατια και καθολική αποδοχή από τον κόσμο. Η τηλεόραση έχει πλέον μπει στα περισσότερα σπίτια και η συγκεκριμένη σειρά "ερημωνει" δρόμους και κλείνει νωρίτερα καταστήματα για να προλάβουν την προβολή της. Το 2002 το "Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου" της απονέμει το βραβείο "Κυβέλη" για την πολύχρονη προσφορά της στο θέατρο. Το 2013, η "Ένωση Επτανησων Ελλάδος" το βραβείο ως διακεκριμένη προσωπικοτητα των Επτανησων. Στην φωτο (δεξιά), στην βάπτιση της κόρης της Έλλης (από τον γάμο της το 1970 με τον επιχειρηματια Σωτήρη Σοφιανοπουλο), με δύο συναδέλφους από τον "Άγνωστο Πολεμο". Ξεχώρισε όχι μόνο για το μεγάλο ταλέντο στην υποκριτική αλλά και για την απαράμιλλη ευγένεια, το ήθος και την σικατη παρουσία της. Η Ζακυνθινη αρχόντισσα του θεάτρου και του κιν/φου παραμένει μέχρι και σήμερα το ίδιο υπέροχη και γοητευτική.. "
"Μια από τις σπάνιες φώτο του Γιάννη Βογλη τέλη της δεκαετίας του '60 με την οικογένεια του στο σπίτι τους στην Γλυφάδα. Με την Σκωτσεζα σύζυγό του Μιράντα γνωρίζονται το 1959 στα γυρίσματα της ταινίας του Μιχάλη Κακογιάννη "Εροικα" όπου η ίδια συμμετέχει σε ένα μικρό ρόλο. Ο έρωτας τους είναι κεραυνοβολος με τον ηθοποιό να εντυπωσιαζεται από την ομορφιά και την γοητεία της. Με την επιστροφή της στο εξωτερικό, οι συναντήσεις τους γίνονται σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και σε ένα ραντεβού στο Μιλάνο το 1963 επιστρέφουν με το αυτοκίνητο της στην Αθήνα όπου λίγο καιρό μετά παντρεύονται. Η επιθυμία του να έχει προτεραιοτητα την δουλειά γίνεται σεβαστή από την Μιράντα η οποία τον στηρίζει στις επιτυχιες αλλά και τις δύσκολες στιγμες με απολυτη διακριτικοτητα. Ένας γάμος- πρότυπο που διαρκεί για περισσότερο από πενήντα χρόνια μέχρι τον "χαμο" του και στηρίζεται στην αγάπη την εκτίμηση και τον αμοιβαίο σεβασμό. Ο Γιάννης Βογλης από την παιδική του ηλικία εκφράζει την αγάπη προς την μελέτη και τα γράμματα διαβάζοντας όλους τους μεγάλους Έλληνες. Μια επίσκεψη στο Ηρώδειο ως μαθητής με τον Μάνο Κατρακη στον ρολο του "Προμηθέα Δεσμωτη", είναι ικανή να τον κάνει να λατρέψει την υποκριτική. Στην πολύχρονη καριέρα του συνεργάζεται με τα πιο αξιόλογα ονόματα του θεάτρου σε σπουδαίες παραστάσεις, με ιδιαίτερη την παρουσία του στον οργανισμό "Προσκήνιο" του Αλέξη Σολομού και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Στον κιν/φο πρωταγωνιστει σε σημαντικές ταινίες με ξεχωριστές τις ερμηνείες του στο "Χώμα βάφτηκε κόκκινο" και τα "Κορίτσια στον ήλιο" που φτάνει στις υποψηφιότητες "Χρυσων σφαιρων" στο Χόλιγουντ. Συμμετέχει επίσης σε διεθνείς τηλεοπτικές παραγωγές στο πλάι των Αντονι Χόπκινς, Αντονι Κουιν και Τζέιν Σειμουρ με μεγάλη επιτυχία. Υπήρξε σημαντικός σε όλους τους "ρόλους" της ζωής του, ως ηθοποιός αλλά και ως σύζυγος, πατέρας, παππούς και φίλος. Μια αξέχαστη καλλιτεχνική φυσιογνωμία που συνδύασε μοναδικά την απόλυτα "μπρουταλ" εμφάνιση με το μεγάλο ταλέντο και το σπάνιο θεατρικό ήθος. "
" Τον Νοέμβριο του 1978, η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζακος μετά από δέκα χρόνια κοινής ζωής και θεατρικής πορείας αποκτούν την δική τους θεατρική στέγη, το θέατρο "Αθήναιον" (φώτο). Στο υπέροχο αυτό θέατρο (μικρογραφιας αρχαιου θεάτρου) για τα επόμενα δέκα χρόνια δημιουργούν σημαντικές παραστάσεις με αξιόλογους συντελεστές όπως "Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ", "Εντα Γκαμπλερ", "Πρόσωπο με πρόσωπο ". Την περίοδο 1988-89 με τον "Βυσσινοκηπο" του Τσέχωφ (κάτω αριστερά), προσφέρουν στο κοινό άλλη μια μεγαλειώδη παράσταση και αποθεωνονται απο τους κριτικούς. Η εμφάνιση όμως των πρώτων συμπτωμάτων της ασθένειας της, οδηγεί στο "κατέβασμα" του έργου πριν ολοκληρωθεί η σαιζόν και το έκτακτο ταξίδι του ζευγαριού με τον γιο τους στο Λονδίνο. Εκεί γίνεται η διάγνωση της ασθένειας, ένα σημαντικό χειρουργείο και με την επιστροφή τους μια επιστολή προς τα μέσα όπου καθησυχάζουν το κοινό που ανησυχεί για την υγεία της. Καλοκαίρι του '89 απολαμβάνει τις πρόβες για το ανέβασμα του "Οιδίποδα τυραννου" στην Επίδαυρο με τον Κωστα Καζακο στον ομώνυμο ρόλο και την ίδια σε μικρότερο ως "Ιοκάστη". Την χρονιά 1989-90 προκειμένου να ξεκουραστεί παραχωρεί το θέατρο για το ανέβασμα του "Αμπιγιερ" με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και την Ελένη Χατζηαργυρη σε μια μεγάλη παράσταση υψηλής αισθητικής. Κάποια όμως απροσεξία στο παιδικό θέατρο που συστεγαζοταν με το "Αθήναιον", οδηγεί σε πυρκαγιά (φώτο κάτω δεξιά) και την καταστροφή του θεάτρου χωρίς ευτυχώς να κινδυνεψουν τα παιδιά που παρακολουθουσαν την παράσταση. Η μελέτη προέβλεπε τουλάχιστον ενός χρόνου δουλειά για την αποκατάσταση, όμως με την βοήθεια του καρδιακου της φίλου Γιώργου Λεμπεση και όλου του καλλιτεχνικου κόσμου που βοήθησε, έγινε το ακατόρθωτο. Σε μόλις δέκα μέρες το θέατρο (αργότερα μετονομαστηκε σε Τζένη Καρέζη) ήταν έτοιμο να λειτουργήσει με την Τζένη απόλυτα χαρούμενη και ευτυχισμένη. Την επόμενη περίοδο καταβεβλημενη από το πρόβλημα υγείας, ανεβαζει το "κύκνειο άσμα" της τα "Διαμάντια και μπλουζ"και συγκλονίζει..Ένα χρόνο μετά, Ιούλιο του '92, με το "φευγιό" της βυθίζει σε θλίψη όλη την Ελλάδα, το ιστορικό της όμως πλεον θέατρο, θα έχει για πάντα σε κάθε του γωνιά την παρουσία, το άρωμα και την μαγική της αύρα.. "
" Στις 7 Μαΐου του 1962, η μοναδική Τζένη Καρέζη παντρεύεται τον κοσμοπολίτη Bon viveur Ζάχο Χατζηφωτιου σε έναν γάμο που αποτελεσε και το κοσμικό γεγονός της χρονιάς. Ακολουθησε δεξίωση στο πολυτελές ξενοδοχείο Auberge στην Βαρυμπομπη με σύσσωμη την καλλιτεχνική Αθήνα να ξεφαντωνει από το κέφι αλλά την παράσταση να κλέβει κυριολεκτικά η κουμπάρα και αγαπημένη φίλη του ζευγαριού, η πλοιοκτητρια Μάγια Καλλιγα (φωτο). Ντυμένη με ένα τζιν και απλό μαύρο πουκάμισο αναμεσα στα ακριβά βραδινά σύνολα των υπολοίπων καλεσμένων, χορεψε εκπληκτικά ζεϊμπέκικο στους ρυθμούς των τραγουδιών του αξέχαστου Γρήγορη Μπιθικωτση, "το καλύτερο ζεϊμπέκικο στον κόσμο" όπως ανέφερε χαρακτηριστικα ο Ζάχος Χατζηφωτιου. Γόνος της οικογένειας Καλλιγα, μιας από τις παλαιότερες Αθηναϊκές οικογένειες με πολλά μέλη της να διακρίνονται στην τέχνη και την πολιτική και κόρη του γνωστού Έλληνα ζωγράφου Παύλου Καλλιγα. Έζησε μια γεματη σε εμπειρίες ζωή ανάμεσα στην Αθήνα, το Παρίσι και τους περισσότερους μήνες του χρονου στο αρχοντικο της στις αγαπημένες της Σπέτσες. Εκεί ξεχώρισε και αγαπήθηκε από τον κόσμο για την απλότητα, την γενναιοδωρία και την καλοσύνη της, έδωσε δουλειά σε εκατοντάδες ανθρώπους και βοήθησε όσους είχαν πραγματικά ανάγκη δίνοντας περισσότερα από όσα πολλές φορές της ζητουσαν. Απολάμβανε με την ίδια απλότητα και το κέφι ατελειωτα γλέντια τόσο με τους ντόπιους αλλά και τους διάσημους φίλους της και αστέρες του Χόλιγουντ όπως η Γκρετα Γκαρμπο, Τσάρλι Τσάπλιν, Βίβιαν Λη, Λόρενς Ολιβιε και ο κορυφαίος σχεδιαστής Ζιβανσι, πολλοί από τους οποίους κατεφθαναν στο νησί για να απολαύσουν την παρέα της. Μια "Μποεμισσα καπετάνισσα" με βαθια μορφωση, καλλιέργεια αλλά και χρυσή καρδιά, η οποία ακόμη και όταν έχασε την περιουσία της και δεν αντιμετώπισε και την καλύτερη συμπεριφορά από πολλούς που ευεργετησε, δεν έπαψε να επισκέπτεται το νησί και να δίνει απλόχερα όλη της την αγάπη. Από τις γνήσιες και αυθεντικές "αριστοκρατισσες" της παλιάς Αθήνας όχι μόνο για το μέγεθος της περιουσίας της αλλά κυριως της καλλιεργημενης και ιδιαίτερα εκλεπτυσμενης και δυνατής προσωπικοτητας της, μακριά από "νεοπλουτους" της εκάστοτε εποχής με κύριο μέλημα την προβολή και επίδειξη του πλούτου τους. "
" Σπάνια φώτο (αριστερά) με τον υπέροχο Λάκη Κομνηνό σε παιδική ηλικία στα τέλη της δεκαετίας του '40 με συγγενείς του στην Μυτιλήνη, στον τόπο οπου γεννήθηκε και μεγάλωσε με καταγωγή από την Κεφαλλονιά. Ζει εκεί μέχρι τα δεκατέσσερα του χρόνια και στην εφηβεία του μετακομίζει στην Αθήνα για να ακολουθήσει το παιδικό του όνειρο την υποκριτική. Πριν ακόμη αποφοιτήσει από την δραματική σχολή, η οικογενειακή φιλία με τον Φίνο τον στέλνει στα γραφεία της θρυλικής εταιρείας όπου γνωρίζει τον σημαντικό Γιάννη Δαλιανίδη και το 1964 σε ηλικία είκοσι ετών κάνει το κινηματογραφικο του ντεμπούτο με την δραματική ταινία "Εγωισμός" στο πλάι της αξέχαστης Ζωής Λάσκαρη. Στην πορεία της καριέρας του πρωταγωνιστει σε σημαντικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις δημιουργωντας μοναδικά το προφίλ του σκληρού και δυναμικού αλλά και γοητευτικου άντρα, κατέχοντας δικαιωματικά μια σημαντική θέση στο πάνθεον των αστεριών του παλιού καλού σινεμά. Ξεχωριστές οι ερμηνείες του στις ταινίες "Αγάπη και αίμα" και οι "Γενναίοι του Βορρά" στον ρόλο του κακού και αδίστακτου, με αποκορύφωμα την ερμηνεία του ως γοητευτικός και ρομαντικός σύζυγος της μαγικής Έλενας Ναθαναήλ στο αξέχαστο "Εκείνο το καλοκαίρι", ρολοι που τον καθιέρωσαν κυριολεκτικά σε απόλυτο κιν/φικο είδωλο. Από το '72 έως το '74 σπουδάζει κιν/φο στην Αμερική και με την επιστροφή του δημιουργεί για τα επόμενα χρόνια εταιρεία οπτικοακουστικων παραγωγών, κυρίως με την παραγωγή ντοκιμαντέρ για την παράδοση, την τέχνη και τον πολιτισμό, ενασχόλησή που του προσφέρει ικανοποίηση και πολλές δυνατές συγκινήσεις. Αν δεν ήταν ηθοποιός θα επιθυμούσε να ασχοληθεί με την αρχαιολογία γι αυτό και ασχολήθηκε κατά την διάρκεια της καριέρας του με αρχαιολογικά ντοκιμαντέρ θεωρώντας απίστευτα σημαντικό πως μέσα από ένα αντικείμενο μπορεί κάποιος να ανακαλύψει πως ζούσαν οι άνθρωποι πριν χιλιάδες χρόνια. Από τον πρώτο του γάμο με την πανέμορφη ηθοποιό Ντινα Τριαντη αποκτά δύο γιους και με την δεύτερη και τωρινή σύζυγο του δημ/φο Τζωρτζια Κοντραρου έναν ακόμη γιο. Σήμερα στα μέσα της έβδομης δεκαετίας της ζωής του παραμένει το ίδιο γοητευτικός και με την εμπειρία μιας γεμάτης και δημιουργικης ζωής, μια υπέροχη προσωπικοτητα με ήθος, ευγένεια και ποιότητα. "
" Εξώφυλλο του περιοδικού "Πρώτο" με τον αξέχαστο Δημήτρη Παπαμιχαήλ στις 3 Μαΐου του 1963, μία περίοδο όπου ο μεγάλος ηθοποιός βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του και θεατρικά και κιν/φικα. Το περιοδικό ξεκίνησε την κυκλοφορία του στις 24 Ιουνίου του 1960 αρχικά ως εφημερίδα και μετά ως περιοδικό, μεσουρανησε την δεκαετία του '60 με υπέροχες συνεντεύξεις, καλλιτεχνικά θέματα και ένθετα μυθιστορηματα και για κάποια χρόνια είχε αναλάβει και την διοργάνωση των καλλιστειων που αποτελούσε και ένα μεγάλο κοσμικό γεγονός. Δημιουργός του ο μεγάλος εκδότης και δημοσιογράφος Νάσος Μποτσης, με τις φήμες να αναφέρουν πως το ξεκίνησε για να ευχαριστήσει την Αλίκη με την οποία υπήρξε πολύ ερωτευμένος. Από τις αρχές του '60 το "Πρώτο" προκειμένου να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου προχωρά σε πρωτότυπους διαγωνισμούς με μεγάλη συμμετοχή και ανταπόκριση από το κοινό. Με εμπνευστή τον γνωστό δημ/φο Δημήτρη Λιμπεροπουλο και σε συνεργασία με την Φινος Φιλμ (κάτω αριστερά), διοργανώνει κρουαζιέρες στα νησιά του Αργοσαρωνικου με τουλάχιστον 300 τυχερούς αναγνώστες και 30 καλλιτέχνες και επικεφαλής την Αλίκη, τον ίδιο τον Φίνο και πολλά άλλα αστέρια του θεάτρου και κιν/φου, να απολαμβάνουν όλοι μαζί παρέα τα ελληνικά νησιά. Ένας δεύτερος και πρωτότυπος για την εποχή διαγωνισμός υπήρξε και το "Ένα απόγευμα με τα αγαπημένα σας αστέρια", όπου ένας τυχερός αναγνώστης και μια αναγνώστρια μια φορά την εβδομάδα, μπορούσαν να βρεθούν στο σπίτι του αγαπημένου τους καλλιτέχνη και να τον γνωρίσουν από κοντά. Στην φωτο (κάτω δεξιά) η τυχερή (αριστερά και ο τυχερός αναγνώστης στο κέντρο) αφού συναντήθηκαν με τις επιλογές τους το ανερχόμενο τότε αστέρι Ζωή Λάσκαρη και τον υπέροχο ζεν πρεμιέ Μιχάλη Νικολινακο (με το καπέλο) στο σπίτι της Ζωής στα Ιλίσια. Συνέχισαν με το αυτοκίνητο και παρέα με την πρώτη της ξαδέρφη και σπουδαία ερμηνεύτρια Ζωη Κουρουκλη (δεξιά) με την οποία τότε η λαμπερη ηθοποιος συγκατοικουσε, βόλτα στην Αθήνα. Πολλοί καλλιτέχνες της εποχής γεννημενοι με το αστρο της λαμψης πανω τους, έζησαν στιγμες ασύλληπτης λατρείας, με το κοινό να επιθυμεί όχι μόνο να τους θαυμάσει στο σανίδι και το πανί αλλά να τους γνωρίσει απο κοντα και να ζήσει έστω και λίγο από την μαγεία τους. "
" Εξώφυλλο του περιοδικού "Πρώτο" με τον αξέχαστο Δημήτρη Παπαμιχαήλ στις 3 Μαΐου του 1963, μία περίοδο όπου ο μεγάλος ηθοποιός βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του και θεατρικά και κιν/φικα. Το περιοδικό ξεκίνησε την κυκλοφορία του στις 24 Ιουνίου του 1960 αρχικά ως εφημερίδα και μετά ως περιοδικό, μεσουρανησε την δεκαετία του '60 με υπέροχες συνεντεύξεις, καλλιτεχνικά θέματα και ένθετα μυθιστορηματα και για κάποια χρόνια είχε αναλάβει και την διοργάνωση των καλλιστειων που αποτελούσε και ένα μεγάλο κοσμικό γεγονός. Δημιουργός του ο μεγάλος εκδότης και δημοσιογράφος Νάσος Μποτσης, με τις φήμες να αναφέρουν πως το ξεκίνησε για να ευχαριστήσει την Αλίκη με την οποία υπήρξε πολύ ερωτευμένος. Από τις αρχές του '60 το "Πρώτο" προκειμένου να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου προχωρά σε πρωτότυπους διαγωνισμούς με μεγάλη συμμετοχή και ανταπόκριση από το κοινό. Με εμπνευστή τον γνωστό δημ/φο Δημήτρη Λιμπεροπουλο και σε συνεργασία με την Φινος Φιλμ (κάτω αριστερά), διοργανώνει κρουαζιέρες στα νησιά του Αργοσαρωνικου με τουλάχιστον 300 τυχερούς αναγνώστες και 30 καλλιτέχνες και επικεφαλής την Αλίκη, τον ίδιο τον Φίνο και πολλά άλλα αστέρια του θεάτρου και κιν/φου, να απολαμβάνουν όλοι μαζί παρέα τα ελληνικά νησιά. Ένας δεύτερος και πρωτότυπος για την εποχή διαγωνισμός υπήρξε και το "Ένα απόγευμα με τα αγαπημένα σας αστέρια", όπου ένας τυχερός αναγνώστης και μια αναγνώστρια μια φορά την εβδομάδα, μπορούσαν να βρεθούν στο σπίτι του αγαπημένου τους καλλιτέχνη και να τον γνωρίσουν από κοντά. Στην φωτο (κάτω δεξιά) η τυχερή (αριστερά και ο τυχερός αναγνώστης στο κέντρο) αφού συναντήθηκαν με τις επιλογές τους το ανερχόμενο τότε αστέρι Ζωή Λάσκαρη και τον υπέροχο ζεν πρεμιέ Μιχάλη Νικολινακο (με το καπέλο) στο σπίτι της Ζωής στα Ιλίσια. Συνέχισαν με το αυτοκίνητο και παρέα με την πρώτη της ξαδέρφη και σπουδαία ερμηνεύτρια Ζωη Κουρουκλη (δεξιά) με την οποία τότε η λαμπερη ηθοποιος συγκατοικουσε, βόλτα στην Αθήνα. Πολλοί καλλιτέχνες της εποχής γεννημενοι με το αστρο της λαμψης πανω τους, έζησαν στιγμες ασύλληπτης λατρείας, με το κοινό να επιθυμεί όχι μόνο να τους θαυμάσει στο σανίδι και το πανί αλλά να τους γνωρίσει απο κοντα και να ζήσει έστω και λίγο από την μαγεία τους. "
Σπάνια φωτο με την σπουδαία Κυρια του θεάτρου και του κιν/φου Δεσπω Διαμαντιδου σε παιδική ηλικία αρχές του '20 ντυμένη ναυτάκι στο πατρικό της στον Πειραιά. Μεγαλωμένη στην Καστελλα, παρατηρούσε από μικρό παιδί πίσω από το σπίτι της στο ιστορικό θέατρο του "Τσόχα" τις ουρές του κόσμου και παρακολουθωντας με την Μητέρα της μία από τις παραστάσεις μεγευεται τόσο που αρχίζει να λατρεύει την υποκριτική. Η ανατροφή της με Γερμανίδα και αργότερα Γαλλίδα νταντά, η μεγάλη της λατρεία για το διάβασμα και η αποφοίτησή της από την Γερμανική σχολή Αθηνών, την βοηθούν να γνωρίζει άπταιστα πέντε ξένες γλώσσες και να γίνει μια σημαντική μεταφράστρια θεατρικών έργων. Παρα το γεγονός ότι σπούδασε χορό και μουσική, την κερδίζει η υποκριτική όπου από τις αρχές του '40 και για πολλά χρόνια με το Εθνικό θέατρο συμμετέχει στο αρχαίο δράμα και σε σπουδαία κλασικά εργα σε δύσκολους ρόλους με ερμηνείες που θα πρεπει να διδάσκονται σε δραματικές σχολές. Η καριέρα της εκτοξεύεται το 1960 στο σινεμά με το "Ποτέ την Κυριακή" στο πλάι της καρδιακής της φίλης Μελίνας, όπου εκεί καθιερώνεται και στην κωμωδία και από το 1967 έως το '74 όπου φεύγει για Αμερική, κάνει διεθνή καριέρα με αξέχαστο τον ρόλο της στο θρυλικό "Καμπαρέ" στο Μπροντγουει μετά από σκληρή οντισιόν 400 ηθοποιών και στο "Ίλια Νταρλινγκ" και πάλι στο Μπροντγουει με την Μελίνα. Συμμετέχει με επιτυχία σε ελληνικές αλλά και ξένες ταινίες με ξεχωριστή την ερμηνεία της στην κωμωδία του Γούντι Άλεν ο "Ειρηνοποιος", ο οποίος είχε δει το έργο της και μετά από παράσταση της εκδηλώνοντας μεγάλο θαυμασμό, κάνει και την πρόταση συνεργασίας. Παντρεύεται τον ηθοποιό Ανδρέα Φιλιππίδη κάνει ένα γιο και μετά τον χωρισμό τους γίνεται η καλύτερη φίλη με την δεύτερη σύζυγο του την υπέροχη Λιλυ Παπαγιαννη όπου και μέχρι τον "χαμό" της το 2004 στο καθιερωμένο Σαββατιάτικο τους τσαι αναπολούν όμορφες στιγμές της ζωής και της καριέρας τους. Στην φωτο, με τον τότε σύντροφό της Δημήτρη Παπαμιχαήλ και την Μελίνα, Μάρτιο του '60 στην ραδιοφωνική εκπομπή "Το θέατρο της Τετάρτης" ερμηνεύουν ρόλους από το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς "Ο Ορφέας στον Άδη". Το απίστευτα διαπεραστικο βλέμμα, το ιδιαίτερο ταμπεραμέντο και η επιβλητική της παρουσία άφησαν εποχή..
Την δεκαετία του 50, η υπεροχη Ύδρα αρχίζει να αποτελεί τον απόλυτο καλοκαιρινό προορισμό οχι μόνο για τον Ελληνικό αλλά και τον παγκόσμιο τουρισμό. Τα καταγάλανα νερά, τα λιτά και απίστευτης αρχιτεκτονικης παραδοσιακά σπίτια, τα πανέμορφα γραφικά σοκάκια και τα γυρίσματα ελληνικών και διεθνών λαμπερων παραγωγών ταινιών, την εκτοξευουν στην κορυφή και την αναδεικνύουν σε έναν από τους κοσμικοτερους τόπους διακοπών ξεπερνώντας ακόμη και πασίγνωστους προορισμους όπως το Κάπρι και το Σαιν Τροπέ. Το 1959 ο Μπάμπης Μωρες μαγεμενος από το νησί σε επίσκεψή με τον φίλο του σκηνοθέτη Βασίλη Μαρο, ανοίγει τον Μάιο του ίδιου χρόνου ένα εστιατόριο -κλαμπ την "Λαγουδερα", ένα μαγαζί το οποίο για τα επόμενα χρόνια θα αφησει ανεξιτηλη την σφραγίδα του στην κοσμική νυχτερινή ζωή της Ύδρας. Εφοπλιστές, Πριγκηπες, τα μεγαλύτερα αστέρια του θεάτρου και κιν/φου και λαμπεροι Stars του Χόλιγουντ, καταφθάνουν στο νησί και διασκεδάζουν στα τραπέζια του ντυμένοι από υπερκομψα μαγιό μέχρι πανάκριβα βραδινά σύνολα, στους ρυθμούς της μποσα νοβα, τουιστ, σεικ και τανγκο, σε γλέντια που άφηνουν κυριολεκτικά εποχή. Ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα όταν κλείνει το ρεύμα καθώς το νησί λειτουργεί με γεννήτριες, η "Λαγουδερα" πλημμυρίζει με αναμενα κεριά και με αμείωτο κέφι το ξημέρωμα βρίσκει τους θαμώνες να απολαμβάνουν την ανατολή στους περίφημους καναπέδες της. Στις φωτο (πάνω αριστερά) αρχές του '60 το ανερχόμενο αστέρι της Φινος Ζωή Λάσκαρη με τον περιζήτητο Ζεν πρεμιέ του σινεμά Ανδρέα Μπαρκουλη απολαμβάνουν το ποτό τους, ο πρώην Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου (δεξιά) με την τότε σύζυγό του Μαργαρίτα χορεύουν στους ρυθμούς του τανγκο και το αξεπέραστο ξανθό είδωλο του παγκόσμιου κιν/φου Μπριζίτ Μπαρντό (κάτω) τέλη του '60 με τον κοσμοπολίτη Bon viveur Τάκη Θεοδωρακοπουλο (δεξιά) στους καναπέδες του θρυλικού μαγαζιού. Η "Λαγουδερα" μεσουρανεί και την δεκαετία του 70, συνεχίζει μέχρι το 1989 όπου την αναλαμβάνει ο ηθοποιός με την διεθνή καριέρα Θόδωρος Ρουμπανης εως και το 1997 όπου και κλείνει οριστικά, χωρίς δυστυχώς να έχει την αίγλη και την λάμψη του '60, μιας δεκαετίας που λάτρεψε και ανέδειξε μοναδικά την τέχνη, την μόδα, τον πολιτισμό και μυθικες μορφές που δύσκολα θα εμφανισθούν ξανά..
Δύο σπάνιες φωτο με τον αξέχαστο Ανδρέα Μπαρκουλη στον δεύτερο απο τους τρεις γάμους του, και τον πιο άγνωστο ουσιαστικά στο ευρύ κοινό. Καλοκαίρι του '69 στο καμαρίνι του θεάτρου όπου πρωταγωνιστει, γνωρίζει την 21χρονη τότε Άντζελα Φαρα, κόρη του σεναριογραφου Νίκου Φαρα, η οποία τον επισκέπτεται με φίλη της για να τον συγχαρει και ο έρωτας τους είναι κεραυνοβολος. Σε λιγότερο από ένα μήνα αποφασίζουν να παντρευτούν στον Αγιο Γεώργιο στην Κυψέλη με πλήθος κόσμου και καλλιτεχνών και κουμπάρο τον ταλαντούχο ηθοποιό Κώστα Καρρα (φωτο). Ανάμεσα στους καλεσμένους και οι συμπρωταγωνιστες του εκείνη την περιοδο, Άγγελος Αντωνόπουλος και Ανδρέας Φιλιππίδης οπου μαζι με τον Κώστα Καρρα δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας στο θέατρο "Άλφα" στο έργο του Πίτερ Ουστινοφ "Ο έρωτας των τεσσάρων συνταγματαρχων" με διθυραμβικές κριτικές και αποθέωση από το κοινό. Μετά από λίγα χρόνια το ζευγάρι χωρίζει και ο ηθοποιός αρχές του '70 φεύγει για Αμερική όπου και επιστρέφει το 1983. Ο πρώτος του γάμος το '58 με την εκρηκτική και πληθωρική ηθοποιο Αλέκα Στρατηγού μετά από ένα μεγάλο έρωτα, λήγει καθώς στην πορεία τα διαφορετικά ενδιαφέροντα του ζευγαριού τους οδηγούν στην αποξένωση. Ο τρίτος και τελευταίος γάμος με την σύζυγο του Μαρία γινεται αρχές του 2000, όταν η γνωριμία τους το 1998 σε νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, καταληγει σε ένα μεγάλο και τρυφερό έρωτα που κράτησε μέχρι το "τέλος" του, με απαράμιλλη φροντίδα και στήριξη από την σύζυγο του όλα τα χρόνια της κοινής τους ζωής. Κινηματογραφικο είδωλο του '50 και του '60, με χιλιάδες κορίτσια να προκαλούν υστερία σε κάθε εμφάνιση του και με την φραση "Κοριτσια ο Μπαρκουλης"να αφηνει εποχη, πρωταγωνιστει σε περισσότερες από 100 ταινίες με τα μεγαλύτερα αστέρια της εποχής και συνεργάζεται με επιτυχία σε όλα τα είδη θεάτρου καθως ήταν το ίδιο εξαιρετικός και στην κωμωδία και στο δράμα. Έζησε μια γεμάτη ζωή από δόξα, καλλιτεχνική καταξίωση, έντονα πάθη και θυελλώδεις έρωτες με την λαμπερή Μαίρη Χρονοπουλου και την σημαντική λαικη ερμηνεύτρια Καιτη Γκρευ και ένα σύντομο και τρυφερό ειδύλλιο με την αξέχαστη Τζένη Καρέζη. Από τους γοητευτικοτερους και ταλαντούχους ζεν πρεμιέ του παλιου καλού Ελληνικού κιν/φου.
Η εκθαμβωτική Λόλα Ζολωτα (αριστερά) από την θρυλική της φωτογράφιση για το "Cosmopolitan" στον Παρθενώνα το 1964 ως "σύγχρονη Καρυατιδα", με εκπληκτική δημιουργία του διάσημου Έλληνα σχεδιαστή Jean Desses και κοσμήματα του πεθερου της από τον γνωστό οίκο "Zolotas". Γεννημένη στην Νέα Υόρκη και σύζυγος του Πανεπιστημιακου Καθηγητή -Ακαδημαϊκού και Πρωθυπουργού της Ελλάδας την περίοδο 1989-1990 Ξενοφών Ζολωτα, υπήρξε μια από τις πιο αριστοκρατικες και εμβληματικές παρουσίες της κοσμικής Αθήνας. Παντρεύτηκαν στην Ελβετία το 1958 και μέχρι τον χαμό του το 2004 στάθηκε στο πλευρό του με απολυτη διακριτικοτητα και σεβασμό και αποτέλεσαν ένα ζευγάρι-πρότυπο ήθους, οικογενειακής ευτυχίας και αμοιβαίας εκτίμησης. Το πορσελανινο πρόσωπο με τον πάντα φινετσάτο και προσεγμένο κότσο της και το μεγαλοπρεπες και αγερωχο βλέμμα σε συνδυασμό με υπεροχα κοσμηματα και εκπληκτικές από μουσελινα συνήθως δημιουργίες της, "κοσμουσε" τα Αθηναϊκά σαλόνια με τους καλεσμένους εκθαμβους κάθε φορά με το στυλ και την παρουσία της. Μυθικες έχουν μείνει και οι συγκεντρωσεις στο υπέροχο Νεοκλασικό τους στην Διονυσίου Αεροπαγιτου διακοσμημενο με μοναδικα εργα τεχνης και καλεσμένους μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και αγαπημένους τους φίλους όπως ο Κων/νος Καραμανλής, Σταύρος Νιάρχος, Αριστοτέλης Ωνάσης και η Μαρία Κάλλας η οποία υπήρξε και καθηγήτρια της στην φωνητική καθώς στο παρελθόν επιθυμούσε να ασχοληθεί με την Όπερα. Δεξιά σε μια επίσης θρυλική τους φωτογράφιση στις 10 Μαρτίου του 1967 για το περιοδικό "Εικόνες" στο σαλόνι του σπιτιού τους με φόντο την Ακρόπολη, την περίοδο που ο σύζυγος της ήταν Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, μια φωτογράφιση που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για άλλα ζευγάρια της πολιτικής τα επόμενα χρόνια. Η Λόλα Ζολωτα, η λαμπερή και απίστευτης ομορφιάς φυσιογνωμία με την παραμυθένια ζωή, έφυγε πριν τρία χρόνια και κατατάσσεται δικαίως στο Πάνθεον των πιο σικατων και αριστοκρατικων Κυριων της κοσμικης εποχης η όποια μέσα από την κοινή ζωή με τον σύζυγό της, έζησε πολλές από τις μεγαλύτερες μορφές του 20ου αιώνα και πολλά από τα σημαντικοτερα γεγονότα της μεταπολεμικης Ελλάδας.
Ο Κώστας Κακαββας ένας από τους ωραιοτερους ζεν πρεμιέ του κιν/φου σε εξώφυλλο του "Ταχυδρόμου" στις 13/7/1957. Το θρυλικό περιοδικό ξεκινά την κυκλοφορία του στις 17/4/1954 με την μορφή εφημερίδας, απο τον Φεβρουάριο του 1966 με την μορφή περιοδικού και με "ιλουστρασιόν εξώφυλλα, διαγράφει μια μεγάλη πορεία με υπέροχες συνεντεύξεις και εξώφυλλα από τα μεγαλύτερα αστέρια της εποχής, έως το 1993 που διεκοπη η κυκλοφορία του. Από το 2000 μέχρι για κάποια χρόνια μετά όπου διεκοπη οριστικά, υπάρχει ως ένθετο στην εφημερίδα "Τα Νέα" της Κυριακής. Ο Κώστας Κακαββας ξεκινά ως εξαιρετικό ταλέντο της σχολής του Εθνικού Θεάτρου, εμφανίζεται σε ηλικία 19 ετών το 1955 για πρώτη φορά στο πανί πλάι στην Μελινα με την θρυλική "Στέλλα"και μέχρι τις αρχές του '70 όπου εγκαταλείπει το σινεμά, πρωταγωνιστει σε περισσότερες από 80 ταινίες. Επανέρχεται το 1996 μέχρι τις αρχές του 2000 με τρεις ταινίες του Νεοελληνικού κιν/φου, επιλέγει όμως για χρόνια την σιωπή με ελάχιστες συνεντεύξεις, μετά από την "προδοσία" και την δυσαρέσκεια που ένιωσε από συμπεριφορές του χώρου. Ίνδαλμα χιλιάδων κοριτσιών που "παραληρουν" κυριολεκτικά σε κάθε εμφάνιση του, αντιλαμβανεται την λατρεία του για το σινεμά όταν στην Κατοχή σε ηλικία 5 ετών στο όνειρο του βλέπει τον εαυτό του με άλλους ανθρώπους σε μια φωτο πάνω σε ένα κομμάτι εφημερίδας να κινούνται και ρωτώντας την Μητέρα του εκείνη απαντά πως αυτό είναι ο κιν/φος. Την επόμενη μέρα στο σινεμά της γειτονιάς, ο μηχανικός του χαρίζει ένα κομμάτι από ταινία που το κρατάει μέχρι σήμερα και γνωρίζει πλέον με τι επιθυμεί να ασχοληθεί στην πορεία της ζωής του. Βαθια καλλιεργημενος και σκεπτόμενος άνθρωπος, πιστεύει στην πνευματική και ψυχική καλλιέργεια του καλλιτέχνη που αποστολή και χρέος του είναι να βάζει ένα "πετραδάκι" στον Πολιτισμό. Το σινεμα τον μαγευει συγκριτικα με το θέατρο γιατί θεωρεί "ότι σταματά τον χρόνο για τον ηθοποιό που αποτυπώνεται στο φιλμ, περνάει μέσα και αποθανατιζεται πλέον στην αιωνιότητα"..Σήμερα στα 83 του χρόνια και με το σωμα εφηβου, συνεχίζει να ασχολείται με την γυμναστικη και την αρση βαρών το άθλημα των νεανικών του χρόνων και παραμένει το ίδιο γοητευτικός "κουβαλώντας" την λάμψη μιας μεγάλης καριέρας.
Ο σπουδαίος Άγγελος Αντωνόπουλος σε εξώφυλλο του περιοδικού "Θησαυρός" με την τότε σύζυγό του Νινετα (αριστερά), στον έναν και μοναδικό γάμο της ζωής του τέλη της δεκαετίας του '60, με κουμπάρους τους αγαπημένους του συναδέλφους και φίλους Τζένη Καρέζη και Κώστα Καζακο. Το ζευγάρι γνωρίζεται στην Νάξο όταν ο ηθοποιός διέμενε για τις ανάγκες μιας ταινίας και εκείνη μεγαλωμένη εκεί και στην ηλικία των δεκαεπτά ετών ερωτεύονται κεραυνοβολα και προχωρούν σε έναν γάμο που δεν κράτησε πολύ παραμένουν όμως μέχρι και σήμερα δύο καλοί και αγαπημένοι φίλοι. Η Νινετα στην συνέχεια παντρεύεται τον σημαντικό θεατρικό παραγωγό Γιώργο Λεμπεση οπου μαζί για πολλές δεκαετίες ανεβάζουν μεγάλες παραστάσεις, καθώς και μετά τον χαμό του συνεχίζει μέχρι και σήμερα το σπουδαίο έργο τους στο χώρο των θεατρικών επιχειρήσεων. Ο Άγγελος Αντωνόπουλος ξεκινά την καριέρα του όταν παρακολουθωντας την παράσταση "Θείος Βανιας"σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, εκστασιαζεται τόσο ώστε ζητά από τον μεγάλο θεατρανθρωπο να ασχοληθεί με την υποκριτική. Μαγικά και αξέχαστα θεωρεί τα χρόνια δίπλα του με κορυφαία στιγμή το ανέβασμα με τις "Ορνιθες" του θεάτρου Τεχνης στο Παρίσι στο θέατρο της Σάρα Μπερνάρ και την αποθέωση τους από μεγάλες μορφές όπως ο Ιονέσκο και η Ζάν Μορο. Υπηρετεί μοναδικα όλα τα είδη θεάτρου με σημαντικές συνεργασίες, συμμετέχει σε αξέχαστες ταινίες του σινεμά δίπλα στα μεγαλύτερα αστέρια όπως η Αλίκη και η Τζένη και πρωταγωνιστει σε μεγάλες σειρές που άφησαν εποχή στην Ελληνική τηλεόραση. Καθηγητής θεάτρου σε δραματικές σχολές για περισσότερο από τριάντα χρόνια, συγγραφέας δύο μυθιστορηματων και ποιητικής συλλογής, έχει παρακαταθήκη μια τεράστια καριέρα με βάση πάντα την σεμνότητα, τον σεβασμό και το σπάνιο θεατρικό ήθος, στοιχεία που τον ξεχωρίζουν μέχρι και σήμερα. Με την φετινή του εμφάνιση στον θεατρικό μονόλογο "Ο Μαρξ στο Σόχο" παραδίδει για άλλη μια φορά μαθήματα υποκριτικής σε ένα μοναδικό ρεσιτάλ ερμηνείας, με ατελειωτες "ουρές" του κοινού να "διψουν" να απολαύσουν την μεγάλη αυτή θεατρική φυσιογνωμία.
Σπάνια φωτο από τον πρώτο γάμο της καλλονής ηθοποιού Ρικας Διαλυνα στον καθεδρικό Ναό της Νέας Υόρκης το 1954 με τον Νίκο Παπαδακο, έναν από τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματιες της Ελληνικής ομογενειας στην Αμερική. Μετά τον γάμο ακολουθεί μια πολυτελή και εντυπωσιακη δεξίωση στο Waldorf Astoria Hotel. Η ηθοποιός καταφθάνει αρχές του '50 από τον τόπο καταγωγής της την Κρήτη στην Αθήνα, όπου γίνεται δεκτή στην σχολή Καλών Τεχνών για να σπουδάσει ζωγραφική και στην δραματική σχολή του Εθνικου θεάτρου. Μια φωτο της η οποια στελνεται απο οικογενειακο φιλο των θειων της στην εφημερίδα "Απογευματινή" την οδηγεί στα καλλιστεία όπου παίρνει τον τίτλο της "Σταρ Ελλας"1954 και στην συνέχεια στα "Μις Υφήλιος" στην Αμερική με την πέμπτη θέση σε όλο τον κόσμο. Αποφασίζει να διαμεινει εκεί και σε μια προσπάθεια της να αποφύγει την επίμονη πρόταση ανθρώπων διασημου μποξέρ να αναγγέλλει τους παίχτες έναντι υψηλής αμοιβής, πιάνεται τυχαία από το μπράτσο ενός άντρα τον οποίο παρακαλεί να πει ότι είναι ο κηδεμόνα της για να την αφήσουν ήσυχη. Ο άνθρωπος αυτός είναι και ο μετέπειτα σύζυγος της με τον οποίο θα αποκτησει μια κορη, θα περάσει δέκα υπέροχα χρονια μέχρι να χωρίσουν και να μείνουν δύο καλοί φίλοι, δίνοντας της την ευκαιρία να σπουδάσει υποκριτική, αγγλικά και με την ζωγραφική συμμετεχοντας σε μεγαλες εκθέσεις. Ακολουθεί μια πορεία με σημαντικές γνωριμίες με μεγάλες μορφές του παγκόσμιου κιν/φου οπως η Οντρει Χεπμπορν αλλα και οι Μαρλον Μπραντο, Γουορεν Μπιτι, Καρι Γκραντ και Τελλης Σαβαλας οι οποίοι μαγεύονται από την ομορφιά της, συμμετοχές σε ταινίες του Φελινι και άλλων δημιουργών στην Ιταλία και με την επιστροφή της στην Αμερική το 1967 την αναλαμβάνει ο ατζέντης της Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Το 1970 επιστρεφει στην Ελλάδα λόγω ασθένειας της Μητέρας της και συνεργαζεται με ολα τα μεγάλα αστέρια στις αξέχαστες ταινίες του Ελληνικού σινεμά.Το 1983 κανει έναν δεύτερο γάμο με Έλληνα εφοπλιστή μέχρι και το 2017 όπου ο χαμός του την βυθίζει σε μεγάλη στενοχώρια. Αλλη μια συναρπαστική ζωή μιας λαμπερής Κυρίας του κιν/φου που παραμένει και σήμερα μια εντυπωσιακά φίνα παρουσία, η οποία εζησε και γευτηκε την μαγεία του Χόλιγουντ, της Τσινετσιτα και του χρυσού ελληνικού κιν/φου.
Η "Αρχοντικη" Κυρια του θεάτρου και του κιν/φου Γκελυ Μαυροπουλου σε παιδική ηλικία (δεξιά) στα μέσα της δεκαετίας του '30 με την Μητέρα της την εξίσου σπουδαία Μαρίκα Κρεβατα και σε ένα από τα ωραιότερα εξώφυλλα της (αριστερα) για το περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ στις 5/5/1958. Την περίοδο αυτή και με πέντε μόλις χρονια καριέρας, πρωταγωνιστει σε σημαντικές παραστάσεις του Εθνικού με "μεγαθήρια " της σκηνοθεσίας όπως ο Αλέξης Μινωτης και ο Αλέξης Σολομός. Δύο χρόνια πριν "χριζεται" για πρώτη φορά πρωταγωνιστρια στο "Κοτοπουλη-Ρεξ" στο πλάι του Μάνου Κατρακη ως "Δυσδαιμονα" στον "Οθελλο", με κριτικές διθυραμβικές και μεγάλο ενθουσιασμό από το κοινό και το καλοκαίρι του '59 για μια και μοναδική φορά στην Επίδαυρο ως "Θεά Αθηνα" στην "Ορεστεια" του Αισχύλου. Στην πολύχρονη καριέρα της πάντα με ήθος, απίστευτη ευγένεια και ποιότητα, συνεργαζεται με σημαντικούς σκηνοθέτες και συγγραφείς και σε δικούς της θιασους ανεβάζει με επιτυχία όλα τα είδη του ελληνικού και διεθνούς θεατρικού ρεπερτορίου. Με την Μητέρα της πρωταγωνιστει στην χρυσή περίοδο του κιν/φου σε αξέχαστες κλασικές κωμωδίες σε ρόλους συνηθως αριστοκρατικων κυριων με έντονα κωμικά στοιχεία αλλά και σε πολλες δραματικές "μελο" ταινίες της εποχής ως το "μελαγχολικό" κορίτσι με τα θλιμμένα μάτια . Αξιόλογη και η τηλεοπτική της παρουσία σε μεγάλα σήριαλ της εποχής με αποκορύφωμα τον "Άγνωστο πόλεμο" του Νικου Φωσκολου (1971-74) όπου μαγαζια κλείνουν νωρίτερα και δρόμοι ερημωνουν για να δουν την μυθική αυτή σειρά. Με τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής της και μετέπειτα σύζυγο της αξιόλογο ηθοποιο Στέφανο Στρατηγό, ζουν μαζί από το 1955-1967 ανεβάζοντας σημαντικά έργα, χωρίζουν όμως καθώς η διαμονή της για ένα διάστημα στο Πικέρμι για τις ανάγκες μιας ταινίες από τον Καναδά τους απομακρύνει. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του με σοβαρό πρόβλημα υγείας τον φροντίζει στο δικο της σπίτι με μεγάλη στοργή και απαράμιλλη φροντίδα. Σήμερα διανύοντας την όγδοη δεκαετία της ζωής της παραμένει το ίδιο ακμαια και αριστοκρατικη, με επιλεκτικες μόνο κάποιες εμφανίσεις σε πρεμιέρες συναδέλφων, κερδίζοντας κάθε φορά τους πάντες με την φινέτσα και την αξεπέραστη γοητεία της..
Φωτο από σκηνή της θεατρικής παράστασης "Η Χανελε πάει στον παράδεισο" τον Δεκέμβριο του 1942 στο θέατρο "Κοτοπουλη", που αποτελεί και την πρώτη ουσιαστικά εμφάνιση της Έλλης Λαμπετη στο θέατρο ως πρωταγωνιστρια. Ένα χρόνο πριν στην ηλικία μόλις των δεκαπέντε ετών και μαθήτρια Γυμνασίου, η μεγάλη της αγάπη για την υποκριτική την οδηγεί στην πόρτα του Εθνικού όπου και απορρίπτεται και στην συνέχεια στην σχολή της Μαρίκας Κοτοπουλη με την ίδια ακριβως κατάληξη. Με την παρέμβαση του δημοσιογραφου και καθηγητή θεάτρου Σπύρου Μελα που ειναι και φίλος του θείου της, γίνεται δεκτή στην σχολή της Κοτοπουλη, η οποία πολύ σύντομα διαπιστώνει το τεράστιο υποκριτικό της ταλέντο. Κατά την διάρκεια των μαθημάτων συγκλονιζεται από κάθε ερμηνεία της και από τον τρόπο που αποτυπώνει τους ρόλους, νιώθοντας βαθιά μέσα της ότι το προσωπο αυτό θα αποτελέσει συντομα και την θεατρική της συνέχεια. Αποφασίζει να την "χρίσει" πρωταγωνιστρια με τον ρόλο της "Χανελε" και παρά τις αντιρρήσεις των υπολοίπων συντελεστών για το νεαρό της ηλικίας (δεκαέξι ετών) είναι σίγουρη ότι θα τα καταφέρει. Στην σκηνή όπου η πρωταγωνιστρια βγαίνει από γυάλινο φέρετρο, η Έλλη μετά από ένα μήνα καθημερινής πολυωρης μελετης και εξάσκησης στο σπίτι για να γυμνασει τους κοιλιακούς της μυς, δεν βγαίνει κρατώντας με τα χέρια οπως θα ηταν το αναμενομενο αλλά "αναδύεται" κυριολεκτικά με μαγικο και "αερινο" τροπο κρατώντας ένα μπουκέτο λουλούδια και "καθηλώνει" τους πάντες. Ακόμη και ο συμπρωταγωνιστης της στην παράσταση Διονύσης Παπαγιαννοπουλος (φωτο) κάθε φορά που την κρατάει λιποθυμη για να την μεταφέρει σύμφωνα με το έργο από το δάσος στο σπίτι, μαγευεται από την αύρα και την λάμψη που βγάζει η ερμηνεία της. Το συγκλονιστικο αυτό πλάσμα είχε το χάρισμα σε κάθε ρόλο να βάζει και δικά της σπουδαία υποκριτικα στοιχεία με τρόπο απίστευτα μοναδικό πέρα από τις σκηνοθετικες οδηγίες, δημιουργωντας "ασυλληπτες" για τα θεατρικά χρονικα ερμηνείες που έμειναν στην ιστορία και δεν ξεπεράστηκαν ποτέ..
Η μοναδική Ειρήνη Παππα σε μια εκπληκτική εμφάνιση, μαγεύει κοινό κριτικούς και τα φλας των φωτογράφων στο Φεστιβάλ Καννων το 1962, στην προβολή της ταινίας "Ηλέκτρα" του Ευριπίδη όπου και πρωταγωνιστει σε σκηνοθεσία του σημαντικού Μιχάλη Κακογιάννη (φωτο). Μια ταινία "σταθμός " για τον Ελληνικό κιν/φο σε παραγωγή της Φινος Φιλμ, με την υπέροχη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και τις σπουδαίες επίσης ερμηνείες του Μάνου Κατρακη, Αλέκας Κατσέλη και Γιάννη Φερτη. Όπως χαρακτηριστικα αναφέρει ο σκηνοθέτης, "Δεν είναι μόνο οι ηθοποιοί που παίζουν στην ταινία αλλά και οι στριφτοκλωνες ελιές, οι βράχοι και το ξερό χώμα. Τότε και τώρα υπήρχαν και θα υπάρχουν ως στοιχεία της γης μας". Στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κρίνεται ως μια ταινία συγκλονιστικη, στις Κάννες αποθεώνεται με το κοινό να χειροκροτει όρθιο για αρκετή ώρα και παίρνει διθυραμβικές κριτικές από τους New York Times, την Le Monde και τον Ευγένιο Ιονέσκο. Με συνολικά είκοσι τέσσερα βραβεία και βραβείο καλύτερης και αρτιότερης μεταφοράς αρχαίου δράματος στον κιν/φο, στην υποψηφιότητα της για Όσκαρ καλύτερης ταινίας της χρονιάς, το χάνει από την γαλλική ταινία "Κυριακές στην πόλη Αβραι". Τον Ιούνιο του 2018, στα πλαίσια του 8ου Φεστιβάλ Θερινου Κιν/φου της Αθήνας σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, η πολυβραβευμενη αυτή ταινία προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία και στο μικρό ατμοσφαιρικό θέατρο της αρχαίας Επιδαύρου το οποίο άνοιξε για πρώτη φορά τον χώρο του για την προβολή κιν/κης ταινίας. Η Ειρήνη Παππα η "ιέρεια" της 7ης τέχνης, η "ζωντανή καρυατιδα" όπως ευστοχα έχει χαρακτηριστει, αγαπήθηκε από μεγάλες μορφές της διεθνούς σκηνής και έκανε τον παγκόσμιο κιν/φικο χώρο να υποκλιθεί στο ταλέντο, την ανυπέρβλητη προσωπικοτητα και την σπάνια αρχαιοελληνικη ομορφιά της.
Ο μοναδικός και υπέροχος Αλέκος Αλεξανδράκης στον τρίτο από τους τέσσερις γάμους του το 1957 με την σημαντική ηθοποιό Αλίκη Γεωργουλη. Γνωρίζονται το 1956 όπου και συνεργαζονται στην παράσταση "Πικ Νικ" του Ουίλιαμ Ινγκ σε σκηνοθεσία Μάριου Πλωριτη, ζουν μαζί για επτά περίπου χρόνια και καθιερώνονται ως ένα από τα ωραιότερα καλλιτεχνικά ζευγάρια της εποχής. Όπως αναφέρει ο ίδιος, είναι από τις ομορφότερες και πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής του, με μια γυναίκα δυναμική, ταλαντούχα, μορφωμενη, η οποία τον εμπνεει και τον μαγεύει κυριολεκτικά με την προσωπικοτητα της. Το 1961 μετά από μια περίοδο μεγάλων επιτυχιών στο θέατρο και τον κινημ/φο, δημιουργεί σε σκηνοθεσία δική του και επενδύοντας όλα του τα χρήματα, μια σημαντική ταινία, την "Συνοικία το όνειρο". Παρά το γεγονός ότι από τους κριτικούς θεωρειται αριστούργημα, αποτυπωνοντας ομως με ρεαλιστικό τρόπο την φτώχεια και την εξαθλίωση σε πολλες φτωχογειτονιες της Αθήνας, λογοκρίνεται και ζητείται η απόσυρση της καθώς είναι ενάντια στην εικόνα της οικονομικής ευμάρειας που προσπαθει να δημιουργηθεί στην ταλαιπωρημενη μεταπολεμική Ελλάδα. Μετά από παρέμβαση όπως αναφέρεται της δημ/φου Ελένης Βλαχου, η ταινία προβαλλεται με "κομμένες" ομως σκηνές, γεγονός που απογοητεύει τον ηθοποιό ο οποίος αναφέρει ότι "με την λογοκρισία τελειώνει γι αυτόν η συγκεκριμένη ταινία". Ένα χρόνο μετά το ζευγάρι επισκέπτεται (φωτο) την Μόσχα για την προβολή της ταινίας, η οποία σε κάποιες χώρες του εξωτερικού κάνει επιτυχία, καλεσμένοι του Υπουργείου Πολιτισμού και ενθουσιαζονται από την θερμή ανταπόκριση του κοινου αλλά και το υψηλο επιπεδο αγάπης του κοσμου για την τέχνη, την μόρφωση και το θέατρο. Ο γλυκύτατος "κύριος Σαμιωτακης" στο "Δεσποινίς Δ/ντης", ο γοητευτικός γλύπτης στην "Ψευτρα", ο αξέχαστος χαρτοπαιχτης στο "Δολωμα" και πόσοι άλλοι υπέροχοι ρόλοι, έχει μείνει στην καρδιά όλων για την γοητεία, την ευγένεια, την σεμνότητα και το μεγαλείο της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας...
Μια από τις σπάνιες φωτο της αξεχαστης Γεωργίας Βασιλειάδου απόκριες του 1957 σε μασκέ πάρτι στην Πρεσβεία της Βραζιλίας στο Ψυχικό, με τον Πρέσβη (μέση) και τον δεύτερο και τελευταίο σύζυγο της Κώστα Γαμπαρο και σοφέρ του Πρεσβη (δεξιά) ντυμένο ταυρομάχο. Η υπέροχη ηθοποιός έζησε δύσκολα και φτωχικα παιδικά χρόνια ξεκινώντας την δεκαετία του '20 ως σοπράνο της Όπερας και στην συνέχεια ασχολήθηκε με την υποκριτική. Αρχές του '30 μετά από έναν αποτυχημένο γάμο με έμπορο της εποχής και έχοντας αποκτήσει την μονακριβη κόρη της, ξεκινα διπλα στην μεγάλη Κυβέλη σε μικρούς αλλά σημαντικούς ρόλους και στην συνέχεια στην σπουδαία Μαρίκα Κοτοπουλη.Για πέντε χρόνια ερμηνευει στο πλάι της εκατό σχεδόν ρόλους σε εναλλασομενο ρεπερτόριο με την σημαντική θεατρανθρωπο να της αναφέρει ότι "είναι ένα διαμάντι ανάμεσα σε κάρβουνα και θα την βοηθήσει γιατί το αξίζει". Με πενιχρες οικονομίες και χαμηλούς μισθούς από το θέατρο καθώς ο κινημ/φος δεν είχε ακόμη ανθίσει αλλά και με πολλές κλειστές πόρτες ως χωρισμένη μητέρα, περνά αρκετά δύσκολα χρονια μέχρι την μεγάλη καταξίωση. Το 1939 μετά την γνωριμία με τον Αλέκο Σακελλαριο αρχίζει και τις μεγαλύτερες συνεργασίες στο θέατρο και το σινεμά με αποκορύφωμα την δεκαετία του '50 όπου με την συμμετοχή της στις αξέχαστες κωμωδίες της Φινος Φιλμ, βλέπει την καριέρα της να απογειώνεται κυριολεκτικά και να απολαμβάνει την αγάπη και την λατρεία του κόσμου μέσα από εκατοντάδες υπέροχους ρόλους. Το 1945 η σαρανταοχταχρονη τότε ηθοποιός μετά την παράσταση με τον θίασο της Άννας Καλουτά και Ορέστη Μακρη όπου συμμετεχει, γνωρίζει τον αρκετά νεότερο της φαντάρο Κώστα Γαμπαρο ο οποίος θα έφευγε ως στρατιώτης στην Μέση Ανατολή, όμως για χάρη της μένει στην Ελλάδα και μετά από λίγους μήνες σχέσης αποφασίζουν να παντρευτούν. Με νυφικό που της είχε χαρίσει η Άννα Καλουτά ενώνουν τις ζωές τους και πορευονται μαζί με αγάπη και σεβασμό μέχρι το "φευγιό" της το 1980, με τον σύζυγό της να της συμπαραστεκεται με απίστευτη φροντίδα και αφοσίωση στα τελευταία και δύσκολα λόγω υγείας χρονια της ζωής της. Σεμνή και διακριτική σε όλη την πορεία της, έμεινε στις καρδιές του κόσμου με την μοναδική της φιγούρα, τις απίστευτες ατάκες και το σπάνιο κωμικό της ταλέντο.
Η υπέροχη Κυρια του θεάτρου Μάρω Κοντου μετά απο δεκατρία χρόνια από το διαζύγιό της με τον κινηματογραφιστη Αριστείδη Καρυδη - Φουκς αποφασίζει να προχωρήσει σε ένα δεύτερο γάμο. Στις 21 Ιουλίου του 1975 στον Αγιο Ανδρέα στην Πλατεία Αμερικής παντρεύεται τον διαφημιστη Γιώργο Δόξα, γιο του γνωστού λογοτέχνη και ποιητή Τάκη Δόξα του οποίου το ποίημα "Φως της Ολυμπίας" με την μεταφορά την φλόγας από την Ολυμπία στους Ολυμπιακούς αγώνες απαγγελεται στην έναρξη της γιορτής. Ο συγκεκριμένος γάμος δεν διαρκεί πολύ και όπως αναφέρει η ίδια ήταν δικό της λάθος καθώς ενώ ήταν ένας αξιόλογος άνθρωπος, παντρεύτηκαν πριν δοκιμαστούν αν μπορούν να κάνουν μαζί. Εκτός από την μακρόχρονη και σπουδαία πορεία της στο θεατρικο σανίδι και το πανί, η αγαπημένη ηθοποιός έχει μεγάλο ταλέντο και στην ζωγραφική με μια επιτυχημένη έκθεση σε γκαλερί την δεκαετία του '90 και με έναν πίνακα της να βρίσκεται στο μουσείο Βορρε. Ασχολήθηκε και με την πολιτική ως δημοτική σύμβουλος και βουλευτής Αθηνών, γεγονός που την απογοήτευσε καθώς όπως έχει δηλώσει ένιωθε "ξένο σώμα" σε ένα χώρο που ήταν μακριά από τις ευαισθησίες και την ιδιοσυγκρασια της. Αισθάνεται υπέροχα που ζει μόνη της και απολαμβάνει την ελευθερία της, να κάνει μέχρι και σήμερα επιλεκτικες εμφανίσεις σε θεατρικές παραστάσεις και να απολαμβάνει υπέροχα ταξίδια και όμορφες και ζεστές συζητήσεις με τους φίλους που διατηρεί για περισσότερο από πενήντα χρόνια. Ένας "γεμάτος", γνήσιος και ολοκληρωμενος καλλιτέχνης..
Τον Μάιο του 1956 η 24χρονη τότε και υπέροχη Τζένη Καρέζη σε ένα από τα πρώτα εξώφυλλα της καριέρας της για το περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ, ένα χρόνο μετά την επιτυχημένη εμφάνιση της στο σινεμά με την "Λατερνα φτώχεια και φιλότιμο" και σημαντικής θεατρικης συνεργασιας με το Εθνικό θέατρο. Το θρυλικό περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ ξεκίνησε την κυκλοφορία του στις 31/10/1955 έως και το τελευταίο του τεύχος στις 14/4/1967 και την δεκαετία του '80 ξανακυκλοφορησε με άλλη μορφή. Δημιούργημα της Ελένης Βλαχου (φωτο), μια από τις πιο σημαντικές και εμβληματικές μορφές της δημοσιογραφιας για περισσότερο από πενήντα χρόνια, η πρώτη γυναίκα εκδότης (Μεσημβρινη, Καθημερινή, Εικόνες) και από τις πρώτες γυναίκες δημοσιογράφους της εποχής της. Ανήσυχο και ασυμβίβαστο πνεύμα από μικρή, αρνιόταν να δεχτεί ότι δεν της άρεσε και από την αρχή της καριέρας της με το ταλέντο την διπλωματία και την εξυπνάδα της κατάφερε να ξεπεράσει τα σύνορα της εγχώριας και να κατακτήσει την διεθνή δημοσιογραφια. Σικατη και φίνα παρουσία, πρωτοποριακή μορφή για την εποχή της, έζησε μια ξεχωριστή ζωή με σπουδές στο εξωτερικό, πολλά ταξίδια και συναντήσεις με πολλές από τις μεγαλύτερες προσωπικοτητες στον κόσμο. Ήταν εκείνη που αποκάλεσε για πρώτη φορά την Αλίκη "Εθνική Σταρ" ένας τίτλος που έμεινε για πάντα στην καριέρα της. Ασχολήθηκε για περίπου μισό αιώνα με απαράμιλλα χρονογραφηματα στα οποία άφησε το προσωπικό της στίγμα με υπέροχο αφηγηματικό "αέρα" και βαθιά κοινωνικά μηνύματα. Χρυσές δεκαετίες γεμάτες όχι μόνο με σπουδαιες μορφες του θεάτρου και της μουσικής αλλά και γνήσια, λαμπερα αστέρια της δημοσιογραφιας..
Στις 6 Αυγούστου του 1961 η απόλυτη Ντίβα της Όπερας Μαρια Καλλας, αποθεώνεται κυριολεκτικά από το κατάμεστο θέατρο της Επιδαύρου ερμηνεύοντας συγκλονιστικα την τραγική ηρωίδα "Μήδεια". Μια παράσταση που έμεινε αξέχαστη σε όσους την παρακολουθησαν και αποτέλεσε το καλλιτεχνικό γεγονός της χρονιάς. Ανάμεσα στους θεατές οι μεγαλύτερες προσωπικοτητες της καλλιτεχνικής και πολιτικής ζωής και με πολλούς που ταξίδεψαν από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό μόνο και μόνο για να απολαύσουν από κοντά την μεγάλη αυτή μορφή της μουσικής. Την σκηνοθεσία ανέλαβε ο μέγας θεατρανθρωπος Αλέξης Μινωτης και τα κοστούμια ο σπουδαίος ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης, μυθικοί συντελεστές σε μια μυθική κυριολεκτικά παράσταση. Το συγκεκριμένο έργο το ανέβασε με μεγάλη επιτυχία την επόμενη χρονιά στην "σκάλα" του Μιλάνο, για πρώτη φορά το 1953 στην Φλωρεντία και το 1969 κινηματογραφικα με την μοναδική της εμφάνιση στο σινεμά και σκηνοθέτη τον φίλο της Πάολο Παζολίνι χωρίς την αναμενόμενη επιτυχία. Στην προσωπική της ζωή διανύει την καλύτερη περίοδο στο πλευρό του μεγάλου έρωτα της Έλληνα μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση, μια περίοδο γεμάτη δόξα, ανυπέρβλητες ερμηνείες, ατέλειωτα ταξίδια και απέραντη χλιδή. Στην φωτο μετά το τέλος της παράστασης την συγχαίρει η "θηριώδης" Κατίνα Παξινου σε ένα χώρο όπου και η ίδια είχε διαπρεψει ως "τραγωδος" με τεράστια καθε φορα επιτυχία. Δύο "ιερά τέρατα" της τέχνης όπου και μόνο μια φωτο με την μορφή τους είναι ικανή να προκαλέσει δέος..
Τον Ιανουάριο του 1960, η λαμπερή πρωταγωνιστρια του θεάτρου και κιν/φου Μάρω Κοντου παντρεύεται τον μεγάλο έρωτα της ζωής της και επί πέντε χρόνια σύντροφό της Ελληνογερμανο Αριστείδη Καρυδη-Fuchs (δεξιά). Με σύνολο από σχέδιο του Dior που είχε αντιγράψει σε μοδίστρα στην Αθήνα και κουμπάρο τον αγαπημένο τους φιλο και συνεργάτη στις ταινίες "Έγκλημα στα παρασκήνια" και "Έγκλημα στο Κολωνάκι" και κορυφαίο συγγραφέα ελληνικών αστυνομικών μυθιστορηματων Γιάννη Μαρη (αριστερά). Το ζευγάρι δύο χρόνια μετά τράβηξε χωριστούς δρόμους παρέμειναν όμως καλοί και αγαπημένοι φίλοι. Η υπέροχη ηθοποιός μετά από 61 χρονια μεγαλων κινηματογραφικων επιτυχιων και συνεχούς παρουσίας στο θέατρο μέχρι και σήμερα, διανύοντας την όγδοη δεκαετία της ζώης της παραμένει γεμάτη ζωντάνια, υπέροχους ρόλους, με το κέφι και το θεατρικό μεράκι της νιότης της. Ο Αριστείδης Καρυδης-Fuchs υπήρξε ένας από τους σημαντικοτερους κινηματογραφιστες στην Ελλάδα με πολλές διακρίσεις και βραβεία στην πολύχρονη επαγγελματικη του πορεία συμμετεχοντας σε περισσότερες από πενήντα ταινίες. Ξεκίνησε ως απλός φωτογράφος γυρισμάτων και εξελίχθηκε σε ένα κορυφαίο διευθυντή φωτογραφίας, όπου με τις μοναδικές τεχνικές του γνώσεις, την ιδιαίτερη αισθητική του και τον κοσμοπολιτικο αέρα λόγω των σπουδών του στο εξωτερικό, αποτυπωσε στις ταινίες αυτές με εκπληκτικά αρτια εικόνα λόγω του ταλέντου του, την μεταπολεμική Ελλάδα. Στα τελευταία δύσκολα λόγω προβλημάτων υγείας χρονια της ζωής του, διέμενε στο σπίτι της πρώην σύζυγου του Μαρως Κοντου η οποία τον φρόντισε με μεγάλη αφοσίωση μέχρι τον "χαμό" του, ένα ζευγάρι που απέδειξε ότι πάνω από το ερωτικό κομμάτι υπάρχει το ανθρώπινο που είναι και το πιο ουσιαστικό..
Μια από τις σπάνιες φωτο του αξέχαστου κωμικού Νίκου Σταυρίδη, έφηβος στα μέσα της δεκαετίας του '20 στην γενέτειρα του στην Σάμο, ως αθλητής στίβου 100 μέτρων και άλμα επί κοντω με επίδοση όπως αναφέρεται 2,10 μέτρα. Γεννημένος στο Βαθύ της Σάμου το 1910, έζησε δύσκολα και φτωχικα χρονια δουλεύοντας από μικρή ηλικία στο μπακάλικο του πατέρα του. Δυναμικό και ανήσυχο πνεύμα ασχολήθηκε στο νησι με τον αθλητισμό, ως βοηθός μηχανικού προβολής σε σινεμά, ψάλτης σε εκκλησία και διοργάνωνε σε όλο το νησί παραστάσεις με το θέατρο σκιών. Όταν το 1928 αποφάσισε να βρει την τύχη του στην Αθήνα και έχοντας το μικρόβιο της υποκριτικής και το ταλέντο του τενόρου, περνώντας έξω από το θέατρο "Εντεν" όπου ο θίασος με τον Βασίλη Αυλωνίτη έκανε πρόβα, με το θάρρος της νιότης του αποφασίζει να μπει και να δοκιμαστεί στο τραγούδι. Τους εντυπωσιάζει και παίρνει ένα μικρό ρόλο ερμηνεύοντας τον λουστρακο που καθαριζε τα παπούτσια του Αυλωνίτη. Τα επόμενα χρόνια οι μικροί και αδιάφοροι ρόλοι τον οδηγούν σε απόγνωση και στενοχώρια, μέχρι που η μεγάλη κυρία του μουσικού θεάτρου Άννα Καλουτά τον επιλέγει ως παρτενέρ σε επιθεώρηση και η καθιέρωση του ως πρωταγωνιστής αρχίζει. Από την δεκαετία του '50 με την εμφάνιση του στον κιν/φο απολαμβάνει την μεγάλη αναγνώριση και μια πολύχρονη καριέρα γεμάτη επιτυχίες και αξεχαστους ρόλους. Μια τεράστια κωμική φυσιογνωμία που λατρευτηκε από το κοινό για τις ερμηνείες του, τις ατάκες και τις απίστευτες γκριμάτσες του. Στις πρεμιέρες των ταινιών του όπως λέγεται δεν πήγαινε ποτέ αλλά κάποια άλλη μέρα μόνος του, στοιχείο της σεμνότητας και της διακριτικοτητας που είχε ως άνθρωπος. Όταν αποσύρθηκε από την υποκριτική "έκλεισε τα μάτια του" στον τόπο που γεννήθηκε το 1987, σε ηλικία 77 ετών. Άλλος ένας σπουδαιος που ανήκει στο Πάνθεον των μεγάλων εκείνων κωμικων ηθοποιών που θαυμασαμε και αγαπήσαμε ...
Το 1962 αποτελεί μια σημαντική χρονιά για την μεγαλη μας ηθοποιο Τζένη Καρέζη. Είναι η χρονιά όπου γίνεται για πρώτη φορά νύφη στο πλευρό του Ζάχου Χατζηφωτιου αλλά και μετά από οκτώ χρόνια θεατρικής πορείας σε σπουδαίες παραστάσεις με σημαντικές συνεργασίες και τέσσερα χρόνια θητείας στο Εθνικό, αποφασίζει να συγκροτήσει ως θιασαρχης τον δικό της θίασο. Ανεβάζει στις 17 Οκτωβρίου με μεγάλη επιτυχία το έργο "Κρατικές υποθέσεις" έχοντας στο πλευρό την τον αξεχαστο Λάμπρο Κωνσταντάρα, συνδυάζοντας μοναδικά την γοητευτική και "αέρινη" παρουσία της με την εντονη πληθωρικοτητα του σημαντικού κωμικού ηθοποιού. Τον Δεκέμβριο την ίδιας χρονιάς, στο απόγειο της δόξας της και ομορφότερη από ποτέ, πραγματοποιει μια από τις ωραιότερες φωτογραφισεις μόδας που εγιναν απο Ελληνιδα πρωταγωνιστρια, στην σκηνή του θεάτρου (φωτο) για το περιοδικό ΕΛΛΗΝΙΔΑ. Με υπέροχα σύνολα που είχε επιλέξει για την παράσταση από τον κορυφαίο Γάλλο δημιουργό Guy Laroche και τα οποία δεν στάλθηκαν από το Παρίσι καθώς εκείνη την εποχή οίκοι μόδας του εξωτερικού είχαν στην Ελλάδα διαπιστευμενα ατελιέ που αναλάμβαναν να ραψουν τα ρούχα έχοντας τα σχέδια και τα πατρόν με ακριβείς οδηγίες του ξένου οίκου. Αυτήν την διαδικασία ακολουθούσαν τότε οι γυναίκες που επιθυμούσαν κομμάτια ξένων δημιουργών στην γκαρνταρόμπα τους. Το ίδιο έγινε και με το νυφικό της Αλικης όπου το σπάνιο πατρόν του Givenchy στάλθηκε και ραφτηκε σε ελληνικό ατελιέ και αντιγραφτηκε μετά από πολλές Ελληνίδες. Ο θησαυρός από φωτογραφίες και ιστορίες της ζωής και του εργου των λαμπερων αυτών μορφών είναι πραγματικα τοσο ανεξάντλητος που προκαλεί παντα τεράστιο ενδιαφέρον στον αναγνώστη όσα χρόνια και αν περάσουν..
Ο Γιώργος Φουντας υπήρξε μια από τις εμβληματικότερες μορφές του ελληνικού σινεμα, ένας σπουδαίος ηθοποιός που άφησε ανεξιτηλη την σφραγίδα του με ερμηνείες που έμειναν στην κινημ/φικη ιστορία .Με την συμμετοχή του στο "Ποτέ την Κυριακή" στο πλευρό της Μελινας το 1960, γίνεται γνωστός και στο εξωτερικό με ξένους παραγωγούς να ενθουσιάζονται τόσο με την ερμηνεία του ώστε να του προτείνουν να υποδυθεί τον νεο "Τζέιμς Μποντ" μετά την αποχώρηση του Σον Κονερι από τον συγκεκριμένο ρόλο. Αρχικά δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πρόταση αυτή αλλά μετά από προτροπή του Φινου την αποδέχεται, στην πορεία όμως τελικά εγκαταλείπει τον ρόλο καθώς τους δηλώνει ότι δεν έχει τον απαραίτητο χρονο να μάθει τα αγγλικά που χρειάζονται για τα γυρίσματα. Σύμβολο δυναμισμου, αρρενωποτητας και λεβεντιας, ερμήνευσε μοναδικά και αξεπέραστα τον "Μιλτο" το "θηρίο" με την αγερωχη κορμοστασια στην μυθική "Στέλλα" με την Μελίνα το 1955 (φωτο), αλλά και τον "Μιχαηλο" στα ιστορικά "Κόκκινα φανάρια" το 1963. Δύο ρόλοι "ορόσημο" που σημάδεψαν την καριέρα του σε δύο ταινίες "ορόσημο" για τον ελληνικό κινηματογραφο. Ο "σκληρός" του σινεμά με την καρδιά μικρού παιδιού κατέχει και αυτός ξεχωριστή θέση στο πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων δραματικων ηθοποιών..
Στις 25 Δεκεμβρίου του 1959, ο μέγας Δημήτρης Χορν ανεβάζει στο θέατρο "Κεντρικον" της Σταδίου (δεν υπάρχει πια) την κωμωδία του Δημήτρη Ψαθα "Εταιρεία θαυμάτων" σε σκηνοθεσία δική του, δίνοντας μια ακόμη σημαντική ερμηνεία στην μεγαλειώδη καριέρα του. Μια δύσκολη χρονιά για τον ίδιο καθώς μετά από έξι χρόνια μεγάλου έρωτα με την Έλλη Λαμπετη και κοινής θεατρικής πορείας, τραβούν χωριστούς δρόμους και προσωπικά και επαγγελματικα. Στην πρεμιέρα του έργου ανάμεσα στους καλεσμένους και ο τότε Πρωθυπουργός Κων/νος Καραμανλής (φωτο) με τον οποίο διατηρούσαν μια βαθιά και μακροχρόνια φιλία που στηριζόταν στον αμοιβαίο θαυμασμό την εκτιμηση και τον σεβασμο. Την παρέα τους συμπλήρωνε ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Οδυσσέας Ελύτης με τις τεσσερις αυτές κορυφαίες μορφές του πολιτισμού να απολαμβάνουν ατελειωτες πολιτικές και φιλοσοφικές συζητήσεις γεμάτες χιούμορ και ομορφες στιγμές. Ο μεγάλος πολιτικός του είχε συμπαρασταθει μετά τον θάνατο της γυναίκας του Άννας Γουλανδρή το 1988 όπου είχε κλειστεί στον εαυτό του και είχε απομονωθεί για καιρό με εξαίρεση λίγους καλούς φίλους, γεγονός που ο σπουδαίος ηθοποιός δεν ξεχνουσε ποτέ. Μια μεγαλη και αληθινη φιλία δύο "ηγετικων" μορφών της υποκριτικής και της πολιτικής που κράτησε μέχρι το "τέλος" τους το 1998 ("έφυγαν" την ίδια χρονια με διαφορά πέντε μήνες).
Η Τζένη Καρέζη και ο πρώτος σύζυγος της Ζάχος Χατζηφωτιου γνωρίστηκαν το 1961 στο Λονδίνο σε κοινό φιλικό σπίτι, όταν εκείνη είχε επισκεφτεί την Αγγλική πρωτεύουσα για καλλιτεχνική ενημέρωση και εκείνος για επαγγελματικους λόγους καθώς διέμενε στο Παρίσι. Ξανασυναντηθηκαν την Πρωτοχρονιά του '62 όπου ξεκίνησε ένα τρυφερό ειδύλλιο μεταξύ τους και τέσσερις μήνες μετά αποφασίζουν να παντρευτούν. Στις 7 Μαΐου του 1962 γίνεται ο γάμος στο εκκλησάκι της Αγίας Φιλοθέης και μετά η δεξίωση στο ξενοδοχείο Auberge στην Βαρυμπομπη με καλεσμένη όλη την κοσμική και καλλιτεχνική Αθήνα εκτός της Αλικης. Ήταν η περίοδος του μεγάλου ανταγωνισμού μεταξύ τους, τα επόμενα όμως χρόνια που ωριμάσαν καλλιτεχνικά και σαν προσωπικοτητες αγαπήθηκαν και παρέμειναν καλές φίλες. Η κοινή ζωη της μεγάλης ηθοποιού με τον κοσμοπολίτη και Bon viveur σύζυγό της είναι γεμάτη από κοσμικές συγκεντρώσεις και ταξίδια, όμως τα διαφορετικά τους ωράρια με πολυωρα γυρίσματα και θέατρο για την Τζένη και η ενασχόληση του συζύγου με τα καράβια και την ναυτιλία, τους απομακρύνουν και μετά από τέσσερα χρόνια αποφασίζουν να χωρίσουν. Όπως ο ίδιος έχει αναφέρει στο βιβλίο του, ενα βράδυ Τσικνοπέμπτης βγαίνει με φίλους του να διασκεδάσει στο κοσμικό κεντρο "Αθηναία" και εμφανίζεται μπροστά του μια γυναίκα ντυμένη "Ντόμινο" με μάσκα την οποία και φλερτάρει έντονα. Μετά από λίγο εκεινη βγάζοντας την μάσκα ανακαλύπτει ότι είναι η Τζένη η οποία του αναφέρει "Ήθελα να δω μέχρι που θα φτάσεις"..Στην πορεία των χρονων παρέμειναν δυο καλοι φιλοι. Φωτο απο την δεξίωση του γάμου τους με τον Έλληνα μεγιστάνα Σταύρο Νιαρχο.
Ο σπουδαίος ερμηνευτής Τόλης Βοσκοπουλος και η λαμπερή και αγαπημένη Ζωή Λάσκαρη έζησαν για τρία χρονια ένα μεγάλο και δυνατο έρωτα για τον οποίο χυθηκε άφθονο μελάνι από τον τύπο και τις κοσμικές στήλες της εποχής. Γνωρίστηκαν και ερωτευθηκαν το καλοκαίρι του '70 στην θεατρική παράσταση "Μαριχουανα Στοπ" του Γιαννη Δαλιανίδη, όπου την επόμενη χρονιά ανέβηκε και στο σινεμά με την ίδια μεγάλη επιτυχία. Ο έρωτας αυτός επισφραγιστηκε και στο πανελλήνιο όταν σε τηλεοπτική μετάδοση του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1972, ο τραγουδιστής ως διαγωνιζομενος ερμηνεύει την "Ξανθη αγαπημένη Παναγιά" που είχε γράψει για την ίδια, με υπόκλιση και γονατιζοντας μπροστά της ανάμεσα στο κοινό. Μετά από τρία χρόνια σχέσης το καλοκαίρι του '73, ταξιδεύουν για 30 μέρες με το καράβι καθώς ο Τόλης είχε φοβία με τα αεροπλάνα για περιοδεία του στην Αμερική και λίγες μέρες μετά η Ζωή επιστρέφει νωρίτερα για τα γυρίσματα της νέας της ταινίας "Στον αστερισμό της Παρθένου". Η απόφαση της με την επιστροφή της να λήξει αυτήν την σχέση και να προχωρήσει παρακάτω, τον αναγκάζει να ξεπεράσει τον φόβο του για τα αεροπλάνα και να επιστρέψει το συντομότερο με την ηθοποιό να είναι ήδη αποφασισμένη..Κλείνεται για καιρό στις καμπάνες στα "Αστέρια" της Γλυφάδας και στον εαυτό του και δεν θέλει να δει άνθρωπο..Η Ζωή σε συνέντευξη της αναφέρει ότι αποτέλεσε σημαντικό κεφάλαιο στην ζωή της και στην πορεία των χρόνων παραμένουν καλοί φίλοι..Δύο υπερταλαντουχα και λαμπερά πλάσματα του θεάτρου και της μουσικής, δύο πραγματικοί Stars, που έγραψαν την δική τους ιστορία και λατρεύτηκαν από το κοινό μέσα από την λάμψη και το έργο τους.
Σπάνιο εξώφυλλο με την Μαίρη Αρωνη στο περιοδικό "Εικόνες" το 1958 ως "Βασίλισσα Αμαλία" του Γιώργου Ρουσου, μετά από επιθυμία της προς τον συγγραφέα να της γράψει ένα ιστορικό έργο το οποίο και ερμήνευσε στο "Λαϊκό Ελληνικό θέατρο" του Μάνου Κατρακη με μεγάλη επιτυχία. Τον ιδιο ρόλο ανεβασε και η Αλικη το 1971 στο θεατρο και το 1975 στην κρατική τηλεοραση. Η σπουδαια Μαίρη Αρωνη σε εφηβική ηλικία με το κραχ του '29 βίωσε την αυτοκτονία του πατέρα της μετά την οικονομική καταστροφή της οικογένειας, ένα τραγικό γεγονός που της στοίχισε πολύ και δεν ξεπέρασε ποτέ. Η μεγάλη αγάπη της για το θέατρο την έκανε να φτάσει μέχρι και σε απεργία πείνας μετά την άρνηση της μητέρας της και την επιθυμία της να ενασχοληθει με τον οίκο μόδας που διατηρούσε. Υπηρέτησε το θέατρο για περισσότερο από πενήντα χρόνια ερμηνεύοντας συγκλονιστικα τεράστιους ρόλους ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου, μεγαλουργησε για τριάντα χρόνια ως δασκάλα του Εθνικού όπου ήταν και η αγαπημένη των μαθητών και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά της στο θέατρο. Σε μόλις πέντε συμμετοχές στον κιν/φο ξεχώρισε τόσο με τους ρόλους και την ανεπανάληπτη ερμηνεία της που αγαπήθηκε και λατρευτηκε κυριολεκτικά από το κοινό. "Ο μεγάλος μου έρωτας είναι το θέατρο. Πιστεύω ότι εδώ όλα αρχίζουν και εδώ όλα τελειώνουν. Και στην κόλαση ακόμη, θεατρινα θα γινόμουν" ανεφερε χαρακτηριστικα. Μια πραγματικά μεγάλη ηθοποιός..
Την περίοδο 1959-60 έξι "μεγάλοι" της τέχνης συναντώνται για το ανέβασμα του αριστουργηματος του Τενεσί Ουίλιαμς "Το γλυκό πουλί της νιότης" που αποτέλεσε και το θεατρικό γεγονος εκείνης της χρονιάς (φωτο από το σκηνικό της παράστασης). Ο Μάνος Χατζιδάκις (αριστερά) "ζωγραφίζει" με την υπέροχη μουσική του, ο μέγας θεατρανθρωπος Μάριος Πλωριτης (δίπλα) σε μια εξοχη μετάφραση, ο ανερχόμενος τότε και υπερταλαντουχος Γιάννης Φερτης, η Μελίνα, ο κορυφαίος δάσκαλος Κάρολος Κουν (δεξιά) και ο σκηνοθέτης Ζυλ Ντασέν. Η Μελίνα ερμηνεύει με "οδηγο" τον Κουν μαγικά την Αλεξάνδρα Ντε Λαγκο έχοντας στο πλάι της τον 22χρονο τριτοετη στην σχολή του Κουν Γιάννη Φερτη σε ένα εκπληκτικό θεατρικό "πάντρεμα". Όπως ανέφερε σε συνέντευξη του ο σπουδαίος ηθοποιός ο οποίος για τις ανάγκες της παράστασης έβαψε τα μαλλιά του καταξανθα, παρά το νεαρό της ηλικίας του και την μικρή θεατρική του εμπειρία η Μελίνα τον αγκάλιασε σαν συμπρωταγωνιστη της με απίστευτη αγαπη, ειλικρίνεια και ευγένεια. Εντυπωσιασμενος από την έντονη και πληθωρική της παρουσία στην σκηνή θυμάται χαρακτηριστικα ότι ακόμη και όταν την έπιανε νευρικό γέλιο κατά την διάρκεια της παράστασης, με το χέρι κάλυπτε το στόμα της και έβαζε τόσο βαθιά τα δάκτυλα στην παλάμη που πολλές φορές τα ματωνε..Μαγικά χρονια όπου ακόμη και οι συντελεστές μιας παράστασης ήταν τόσοι πολλοί, σημαντικοί και απίστευτα χαρισματικοί που με δυσκολία χωρούσαν σε μια φωτογραφία..
Ο αξεχαστος Μίμης Φωτόπουλος σε εκδρομή στην Πίζα της Ιταλίας την δεκαετία του '50 με την σύζυγό του Μαργαρίτα και τον καλό του φίλο και σύζυγο της αδερφής της γυναίκας του Σωτήρη Πατατζη, τον γνωστό λογοτέχνη και συγγραφέα πολλών έργων όπως η "Μεθυσμένη πολιτεία" που προβλήθηκε από την κρατική τηλεόραση το 1980. Ο σπουδαίος μας κωμικός γνώρισε την Μαργαρίτα στα μέσα της δεκαετίας του '40 και μέχρι τον "χαμό" του το 1986 έζησαν ερωτευμένοι και αγαπημενοι μία υπέροχη ζωή με τις δυο τους κόρες γεμάτη πίστη, αφοσίωση και αγάπη. Ένας πραγματικά ολοκληρωμένος καλλιτέχνης με βαθιά μόρφωση, θεατρική παιδεία και εντονους πολιτικούς αγώνες ο οποίος εκτός από την τεράστια και επιτυχημένη για περισσότερο από πενήντα χρόνια καριέρα στην υποκριτική, πειραματιστηκε και ασχολήθηκε και με άλλες μορφές της τέχνης κάτι το οποίο δεν είναι ευρέως γνωστό. Με τέσσερις δικές του ποιητικές συλλογές και την συγγραφή θεατρικών έργων, καθως και ένα μεγάλο και σημαντικό εικαστικό του ταλέντο την δεκαετια του '70, ζωγραφιζοντας και φιλοτεχνωντας μοναδικά τα περίφημο κολάζ του από γραμματόσημα για τα οποία έκανε δέκα εκθέσεις και πούλησε πάνω από 100 πίνακες του. Ανήκει και αυτός δικαιωματικά στο Πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων κωμικων ηθοποιών..
Ρόμπερτ Μιτσαμ -Μάρθα Καραγιάννη: Αρχές του 1958 καταφθάνει στην Ελλάδα ο διάσημος αστέρας του Χόλιγουντ Ρόμπερτ Μιτσαμ και παραμένει για ένα περίπου μήνα για τις ανάγκες της ταινίας "Οργισμένοι Λόφοι" η οποια προβλήθηκε στους Ελληνικούς κιν/φους το 1959. Η ταινία είχε ως θέμα την περιπέτεια ενός Αμερικανού πολεμικού ανταποκριτή στην Ελλάδα του '41 με την Γερμανική εισβολή. Αρκετά από τα γυρίσματα γίνονται στην Καστελλα και το Πασαλιμάνι και σε ένα διώροφο σπίτι στον Προφήτη Ηλία όπου διέμενε ο ήρωας της ταινίες με μοναδικές σκηνές να στέκεται στο παράθυρο και να αγναντευει την πανέμορφη θεα του Τουρκολιμανου. Μια σκηνή γυρίστηκε και στο κοσμικό νυχτερινό στέκι της εποχής την "Σπηλιά του Παρασκευα" όπου τραγουδούσε ο Τωνη Μαρουδας, η Μάγια Μελαγια και η 19χρονη τότε καλλονή και νεοανερχομενη ηθοποιός Μάρθα Καραγιάννη η οποία ασχολουμενη με τον χορό από μικρό παιδί συμμετέχει στα χορευτικά του κέντρου. Ο διάσημος ηθοποιός εντυπωσιάζεται από την ομορφιά και την ακτινοβολία της και φωτογραφιζεται μαζί της(φωτο). Η υπέροχη Μάρθα τρία χρόνια μετά, το 1961, υπογράφει το πρώτο συμβόλαιο με τον Φίνο και το "Ζητείται ψεύτης", ακολουθούν τα θρυλικά μιούζικαλ και μια λαμπερή πορεία γεμάτη δόξα, επιτυχίες και αμέτρητους ρόλους μέχρι και σήμερα. Ένα από τα πιο ταλαντούχα πανέμορφα και πληθωρικά πλάσματα του θεάτρου και του κιν/φου..
Στις 14 Ιουνίου του 1962, ο Μάνος Χατζιδάκις ανεβάζει στο θέατρο Μετροπολιταν της Λεωφόρου Αλεξανδρας την μυθική και ιστορική μουσική παράσταση "Οδός Ονείρων", με τον Δημήτρη Χορν, την Ρένα Βλαχοπουλου, την Μάρω Κοντου, τον Γιώργο Κωνσταντίνου, την Ζωή Φυτουση και πολλούς νέους ηθοποιούς. Ένα αξέχαστο θεατρικό γεγονός πλημμυρισμενο από τα μαγικά τραγούδια του Μάνου με τα οποία δημιούργησε και ένα υπέροχο άλμπουμ με τον τίτλο της παράστασης και με εκτακτους καλεσμένους στην σκηνή όπως η Αλίκη και η Νανα Μούσχουρη που ερμήνευσαν τραγούδια του καθώς και ο γνωστός καραγκιόζοπαιχτης Ευγένιος Σπαθαρης. Συγκλονιστικες ερμηνείες ψυχής από όλους τους συντελεστές οι οποίοι ερμηνεύουν τους κατοίκους μιας γειτονιάς της Αθήνας που αφηγούνται τις ζωές και τα όνειρα τους με τον φακό ενός περιπλανωμενου φωτογράφου που υποδύεται μοναδικά ο Χορν. Οι θεατές αισθάνονται ότι βρίσκονται στην γειτονιά καθώς η αίθουσα είναι μέρος του σκηνικού και οι ηθοποιοί παίζουν σε όλη την αίθουσα. Στην φωτο από την πρεμιέρα, ο μέγας Χορν, ο Οσκαρικος Αμερικανός ηθοποιός Φρεντρικ Μαρτς με την σύζυγο του ηθοποιό Φλορενς Ελντριτζ, ο Μάνος και η διεθνούς φήμης πιανίστρια Τζίνα Μπαχάουερ. Μια θεατρική στιγμή που ανήκει πλέον στην ιστορία..
Το 1972 στο θέατρο "Διάνα" της Ιπποκράτους η μαγική Έλλη Λαμπετη ανεβάζει το έργο "Μικρές Αλεπούδες" της Λίλιαν Χελμαν με την υπέροχη Κάτια Δανδουλακη (φωτο) στην πρώτη ουσιαστικά θεατρική της εμφάνιση. Συμπρωταγωνιστρια της Έλλης η επίσης μεγάλη και σπουδαία κυρία του θεάτρου Κατερίνα Ανδρεάδη (κυρία Κατερίνα την προσφωνουσαν καλλιτεχνικά) η οποία ήταν μια καθαρά θεατρική ηθοποιός και όχι ευρέως γνωστη όπως συνάδελφοι της μέσα από τις ταινίες του Ελληνικού κιν/φου. Το έργο γνωρίζει μεγάλη επιτυχία, οι ερμηνείες συγκλονιστικες και αποθεώνεται από κοινό και κριτικούς. Όπως αναφέρεται μεσα από την βιογραφία της Έλλης από τον Φρέντυ Γερμανό, ήταν τόσο ψυχρες οι σχέσεις των δύο μεγάλων αυτών ηθοποιών εκείνη την περίοδο που αναγκαστικά συνυπηρχαν λόγω ρόλου πάνω στην σκηνή. Οταν κάποια στιγμή κατά την διάρκεια του έργου η Λαμπετη εκνευρισμενη της γυρίζει την πλάτη φτιάχνοντας το βαζο του τραπεζιού χωρίς να θέλει να της μιλήσει και η Δανδουλακη της αναφέρει ψυθιριστα γιατί δεν της απαντάτε, τότε εκείνη της λέει αφοπλιστικά "Από τακτ χρυσό μου"..Το εργο αυτο ηταν και η τελευταία θεατρική εμφανιση της Κατερινας Ανδρεάδη. Για την Κατια Δανδουλακη όπως η ίδια έχει αναφέρει σε συνεντεύξεις της, η Έλλη Λαμπετη υπήρξε ο "φάρος της ζωής της", η ηθοποιός που λατρεύε από παιδί και όταν την έβλεπε με την μητέρα της στο θέατρο πήγαινε στο καμαρίνι για να την αγγίξει και να πάρει από το μαγικό αυτό φως που εξέπεμπε..Η παρουσία της στην σκηνή με τις δύο μεγάλες αυτές Κυρίες εκείνη την χρονιά σφράγισε και την μετέπειτα πορεία της...
Μελίνα Μερκούρη: Η φωτογραφία είναι από το ατελιέ του Christian Dior στο Παρίσι το 1961 στις πρόβες των κοστουμιων για τις ανάγκες της νέας της ταινίας "Φαίδρα" που βγήκε στους κιν/φους το 1962. Η ταινία αυτη γυρίστηκε στο Λονδίνο και την Ύδρα κάνοντας μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη και όχι τόσο μεγάλη στην Αμερική και με συμπρωταγωνιστη της τον πρωταγωνιστή του θρίλερ "Ψυχω" Άντονι Πέρκινς. Την επιμέλεια των ρούχων του Dior ανέλαβε η τιμημενη με Όσκαρ διεθνούς φήμης ενδυματολογος Θεωνη Βαχλιωτη, η οποία όπως αναφέρεται, όταν τα παρέλαβε ήταν τόσο "ντουμπλαρισμενα" με οργαντζες και προσπαθώντας να τα προσαρμόσει όπως πίστευε σύμφωνα με τις ανάγκες του έργου, τα ξήλωνε και τα έφτιαχνε όλη την νύχτα για να τα "ελευθερώσει".Η γυναίκα "θρύλος" εμφανίζεται με ένα ανυπέρβλητο στυλ από στενές φούστες αλλά με μήκος ανάλογο με μια σικατη κυρία που διανύει την τέταρτη δεκαετία της ζωής της, μοναδικα τυρμπαν, πέρλες, υπέροχα κοσμήματα αλλά και σακάκια με αντρικό πουκάμισο και στενά παντελόνια κλέβοντας για άλλη μια φορά τις εντυπώσεις όχι μόνο με την ερμηνεία της αλλά και το ανυπέρβλητο στυλ της. Μια Ελληνίδα "θεά" που έμεινε στην ιστορία..
Λαμπρος Κωνστανταρας-Ραφαελλα Καρρα: Στις 18 Μαΐου του 1976 σε ένα από τα δύο κανάλια της εποχής την ΥΕΝΕΔ, γίνεται η πρεμιέρα της θρυλικής και επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς "Εκείνες κι εγώ" με τον αξέχαστο Λάμπρο Κωνσταντάρα στον ρόλο του "Ζαχου Δογγανου", ένα ρόλο που ερμήνευσε με επίσης μεγάλη επιτυχία είκοσι χρόνια μετά ο Γιάννης Μπεζος. Σε κάποια επεισόδια εμφανίστηκαν ως γκεστ σταρ γνωστοί πρωταγωνιστες του θεάτρου και του κιν/φου αλλά και πολλοί γνωστοί τραγουδιστές. Ιστορική έχει μείνει στα τηλεοπτικά χρονικά η εμφάνιση στην σειρά της μεγάλης Ιταλιδας Σταρ Ραφαελλας Καρρα (φωτο) οπού μαζί με τον μεγάλο ηθοποιό έδωσαν στο τηλεοπτικό κοινό ένα επεισόδιο γεμάτο χιούμορ, θέαμα και τραγούδι. Ο Λάμπρος μέσα από τον κιν/φο είχε ήδη γνωρίσει για πολλά χρόνια τεράστια επιτυχία, με την τηλεόραση όμως άρχισε να γνωρίζει ακόμη πιο πλατιά και καθολική αποδοχή από όλη την Ελλάδα καθώς αποτελούσε ένα μέσο που έμπαινε πλέον σε όλες τις Ελληνικές οικογένειες. Ήταν τέτοια η επιτυχία της σειράς που όπως αναφέρεται αδειαζαν οι δρομοι στην Αθήνα και ολόκληρα χωριά συγκεντρωνονταν στα καφενεία για να τον απολαύσουν. Μια επιτυχία που την διαπίστωσε και από την μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου στην θεατρική του περιοδεία εκεινη την εποχη σε όλες τις πόλεις γεμίζοντας τον χαρά και απίστευτη ικανοποίηση για τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής στο θέατρο.
Φαίδων Γεωργιτσης: Φωτο με τους γονείς του σε παιδική ηλικία τέλη του '40 στην γειτονιά του στην Νέα Σμύρνη. Ο Έλληνας "Τζέιμς Ντιν" όπως τον αποκαλούσαν, ένας χαρακτηρισμος που τον εκνευριζε απίστευτα καθώς ήταν θαυμαστής του Μαρλον Μπραντο, υπήρξε ένας από τους γοητευτικοτερους και ταλαντούχους ηθοποιούς του θεάτρου και του κιν/φου. Στην αίθουσα αναμονής για τις εξετάσεις εισαγωγής στην σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν γνωρίζει και ερωτεύεται την επίσης αξιόλογη ηθοποιό Μπετυ Αρβανίτη, μετά από χρόνια μεγάλου έρωτα παντρεύονται το 1967 και λίγο μετά λόγω διαφωνίας χαρακτήρων χωρίζουν. Ξεκίνησε πλάι στην Μελίνα με το "Ποτέ την Κυριακή", καθιερώθηκε υποκριτικα με τα "Κόκκινα φανάρια", ξεχώρισε στο "Χώμα βάφτηκε κόκκινο" και έλαμψε στα υπέροχα μιούζικαλ του Δαλιανίδη. Θαυμαστηκε από την Αλίκη και την Τζένη με τις οποίες συνεργάστηκε με επιτυχία, αγαπημένος φίλος της Ζωής και της Μαρθας Καραγιάννη, εκατοντάδες ρόλοι, ερμηνείες, δόξα αλλα και δύσκολες στιγμές, με μια γεμάτη και έντονη ζωή. Τα τελευταία 25 χρονια είχε την ευτυχία να βλέπει το ηλιοβασίλεμα μέσα στην φύση από το υπέροχο κτήμα του έξω από την Αθήνα όπου έχτισε με τα χέρια του και ένα πέτρινο θέατρο, ένα πολιτιστικό κέντρο όπου οργανωνε Φεστιβάλ και παραστάσεις αλλά και την διδασκαλία νέων ηθοποιών. Ενας πραγματικά υπέροχος Καλλιτέχνης..
Ρένα Βλαχοπουλου-Γιωργος Λαφαζανης: Άλλος ένας μεγάλος έρωτας: Η αξέχαστη κωμικός μας μετά από δύο διαζύγια και δυνατούς έρωτες βρήκε στο πρόσωπο του γοητευτικου Γιώργου Λαφαζανη "τον άντρα της ζωής της", τον άνθρωπο που για 39 ολόκληρα χρόνια στάθηκε δίπλα της ουσιαστικά βαθιά και αληθινά. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά ένα σαββατόβραδο χειμώνα του 1965 όταν μετά την τελευταία παράσταση στο "Ακροπολ", στο αυτοκίνητο της με δύο φίλες πηγαινοντας για φαγητο σε εστιατοριο της Φωκιωνος Νεγρη, σταμάτησε στο φανάρι της Παν/μίου στο ύψος του Rex και τον αντίκρισε στο διπλανό αυτοκίνητο. Αντάλλαξαν χαμόγελα και ματιές και στην συνέχεια κατευθύνθηκαν στους προορισμούς τους ο οποιος τελικά ήταν κοινός καθώς συναντήθηκαν μετά από λίγο στο ίδιο μαγαζί. Εκείνο το βράδυ ήταν και η αρχή του μεγάλου αυτού έρωτα που επισφραγιστηκε δύο χρόνια μετά με ένα υπέροχο γάμο στην Μητρόπολη Αθηνών στις 18 Σεπτεμβρίου 1967 και μια υπέροχη δεξίωση (φωτο) μετά. Η σπουδαία ηθοποιός ήταν ιδιαίτερα περήφανη για τον σύζυγό της γιατί εκτός από το γεγονός ότι εκείνη την εποχή υπήρξε από τους γοητευτικότερους άντρες της Αθήνας, ήταν και ένας θαυμασιος χαρακτήρας και όπως είχε αναφέρει ο Αλέκος Σακελλαριος, ο καλύτερος "εξωθεατρικος" φίλος των ηθοποιών, ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους τους συναδέλφους της.
Το 1959 η εφημερίδα "ΕΜΠΡΟΣ" ξεκινά μια σειρά αφιερωματων όπου γνωστοί και αγαπημένοι ηθοποιοί αλλάζουν επάγγελμα για λίγες ώρες και φωτογραφιζονται για τους αναγνώστες. Η υπέροχη Τζένη Καρέζη επιλέγει το επάγγελμα της τότε εποχής του "Λουστρακου" και κυκλοφορεί στο Πεδίον του Άρεως, καθώς συμπαθεί πολύ και εκτιμά το γεγονός ότι αυτά τα "Σπουργιτακια του δρόμου" όπως τα αποκαλούσε παρά τις αντίξοες συνθήκες εργάζονται σκληρά από μικρά παιδιά. Το συγκεκριμένο αφιέρωμα έγινε στις 14 Νοεμβρίου 1959 με την αμφίεση της να περνα απαρατηρητη σε μια μεταμόρφωση που όπως αναφέρθηκε στο σχετικό δημοσίευμα πέτυχε απόλυτα. Οι μικροί "συνάδελφοι " της χάρηκαν που γνώρισαν από κοντά την αγαπημένη τους ηθοποιό η οποία τους προσέφερε δώρα και τα έσοδα από τις εισπράξεις..Η ανθρώπινη και ευαίσθητη πλευρά της σπουδαίας αυτής γυναίκας εκφράστηκε πολλές φορές σε πολλές περιόδους της ζωής της με τρόπο σεμνό και διακριτικό. Μια φωτογραφία πραγματικό συλλεκτικό κομμάτι για τους μεγάλους της θαυμαστές..
Ο Μίμης Φωτόπουλος με τον Ντίνο Ηλιόπουλο σε μια σπάνια φωτογραφία του 1955 με έναν μικρό θαυμαστή από θεατρική τους περιοδεία στην Αγιασο της Μυτιλήνης όπου έπαιξαν στον κιν/φο της περιοχής "ΟΛΥΜΠΟΣ". Οι δύο σπουδαίοι Έλληνες κωμικοί ηθοποιοί είχαν συγκροτήσει δικό τους θίασο το 1954 και ανέβασαν επιτυχημένα θεατρικά έργα για τα επόμενα τρία χρόνια σε Αθηναϊκές σκηνές και σε μεγάλες περιοδείες, αποτελώντας ένα αξέχαστο θεατρικό δίδυμο. Ήταν η χρονιά όπου και η κινημ/κη τους καριέρα ξεκινούσε την μεγάλη άνοδο, με τον Μιμή Φωτόπουλο να σαρώνει κυριολεκτικά με την "Λατερνα φτώχεια και φιλότιμο" του Σακελλαριου και τον Ντίνο Ηλιόπουλο μετά τον υπέροχο "Τζο ο τρομερός" να ετοιμάζει για την επόμενη χρονιά την ταινία "ορόσημο" στην καριέρα του με τον "Δράκο" του Νίκου Κουνδουρου. "Μεγαθηρια" της ελληνικής κωμωδίας, μοναδικά και ανεπανάληπτα..
πηγη
συνεχιζονται αργοτερα οι φωτο...
Σε γύρισμα της ταινίας "Εν Ονόματι του Νόμου" 
Με τον λατρεμένο της γιο Ερρίκο
Με την Αλίκη και την Κορίνα Τσοπέη σε βραδινή τους έξοδο☆ 1992
Με τον αγαπημένο Χρήστο Πολίτη° Φαντάζιο/1971
Η Νόρα κρατά μια ζεστή αγκαλιά τον γιό της Ερρίκο
Με τον Νίκο Βασταρδή σε στιγμιότυπο από θεατρική παράσταση στο Εθνικό Θέατρο
Παρέα με τη Μυράντα Μιράτ και τη Μαίρη Χρονοπούλου
Νορα, Αλικη και Βερα Κρουσκα
με τον Ερρικο junior
Οικογενειακές στιγμές με τον Ερρίκο και το γιο τους σε μικρή ηλικία
"Σχολείον σκανδάλων" του Ρίτσαρντ Σέρινταν 1993
Σε γύρισμα ταινίας (κατι κουρασμενα παλικαρια)
το cast της ταινίας ☆ Η θεία μου η χίπισσα ☆
Η Νόρα ποζάρει για περιοδικό της εποχής
Φωτογράφιση στο περιοδικό {Φαντάζιο} με τον Χρήστο Πολίτη/1971
Η Νόρα με τον γιο της Ερρίκο
Στα παρασκήνια της ταινίας •Τα δύο πόδια σ`ένα παπούτσι• 1969
Περιοδικό {ΑΛΦΑ} και στο εξώφυλλο η νεαρή Νόρα
Η Θεία μου η χίπισσα• 1970/ μαζί με Τσιβιλίκα,Μιχαλόπουλο,Βλαχοπούλου και Μπάρκουλη
Προσφέροντας ένα λουλούδι? στον Ντίνο Ηλιόπουλο •Οι κυρίες της αυλής• 1966
Σε φωτογράφιση περιοδικού με τον σύζυγό της Ερρίκο Ανδρέου
Πορτρέτο της Νόρας1970
Η Νόρα με τον σύζυγό της, σκηνοθέτη Ερρίκο Ανδρέου στην αρχή της σχέσης τους
Ως "Μάρω Αγραφιώτου"/2 Πόδια σ`ένα παπούτσι~1969
