Nemo
RetroMuseum GateKeepeR
- Joined
- 9 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 4.694
- Αντιδράσεις
- 1.411
Στον αποκαλούμενο και ως Ελληνικό εμπορικό κινηματογράφο/ελληνικές ταινίες του 50 και κυρίως της δεκαετίας του 60 έχει αποδωθεί από μία μερίδα η μομφή , ότι παρουσίαζαν αλλά και αναπαρήγαγαν μια αρκετά εξιδανικευμένη και εξωρραισμένη και άρα λίγο στρεβλή και εφυσυχαστική εικόνα μιας ελληνικής κοινωνείας ~ αλά "μικρό σπίτι στο Λειβάδι".
(τα παραπάνω αποτελούν απλά το πλαίσιο της Κορνίζας ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΩΝΤΟΣ THREAD -δεν είμαι/δεν έχω γνώσεις ιστορικού του ελληνικού κινηματογράφου -όποιος θέλει να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση/έχει διαφορετική άποψη, ας ανοίξει ένα καινούριο θέμα κι ας γίνει η ανάλογη συζήτηση εκεί...)
Παρόλα αυτά μέσα από αυτές τις "εμπορικές" ταινίες υπήρξαν στιγμές που ειπώθηκαν πράγματα(*) αρκετά μπροστά από την εποχή τους για την Ελλάδα και το κοινό που απευθυνόταν και που μάλλον πέρασαν by ,πράγματα που έπρεπε να περάσουν αρκετός καιρός για να καταλάβει το ελληνικό κοινό στο σύνολό του πόσο μπροστά ήταν.
Και αναρρωτιέμαι , αν ήταν εξίσου ανατρεπτικά και προοδευτικά (για όσους βέβαια τα αντιλαμβανόταν τότε) με οποιαδήπωτε γλαφυρή και σε ~"μορφή υπαγόρευσης" ρεαλιστική/νεορεαλιστική κινηματογραφική απόδωση της καθημερινότητας .
Αφορμή για το παραπάνω θέμα ήταν η στιχομυθία μεταξύ επίδοξου πολιτικού Χάρη Ζάβαλου (Λ.Κωνσταντάρα) και του φίλου του -και άνθρωπου που κινείται με ευκολία στον καλό κόσμο αλλά και στον υποκόσμο- Ερρίκου ( Δ.Νικολαίδη )
Από την "Η βίλα των οργίων (1964) " της Φίνος Φιλμ σε σενάριο Γεράσιμου Σταύρου (μόλις τρία σενάρια?)
Χ.Ζάβαλος:
Δεν βλέπεις έχω τα μαύρα μου τα χάλια
Ερρίκος :
Μπα ,μπα, μπα, τι βλέπω Μας(σε) παρέλαβαν οι εφημερίδες ?
Χ.Ζάβαλος:
Αν δεν έχω ως το βράδυ το καρνέ τετέλεσται η πολιτική μου καριέρα.
Ερρίκος :
Εμένα με ενθουσιάζει παντα η δημοσιότης.
"Είμαι της Θεωρίας του να ακούγεσαι"
Χ.Ζάβαλος:
Να ακούγεσαι? Πως να ακούγεσαι δηλαδή ?
Ερρίκος :
Για οτιδήπωτε και οπωσδήπωτε"
Ο κόσμος σήμερα θέλει προσωπικότητες πάσης φύσεως.
Ειναι μεγάλη αμαρτία να ζεις στην αφάνεια,να σε αγνοούν να μην
είσαι προσωπικότης(~αναγνωρίσιμος)
Και προσωπικότης χωρίς ντόρο δεν γίνεται
Να ακούγεσαι.
Αυτό είναι το σινιάλο της επιτυχίας
Υ.Γ.
Χ.Ζάβαλος:Nαι Ερρίκο μου να ακούγεσαι αλλά άμα παραακούγεσαι δεν ξαναακούγεσαι
(εννοώντας την υπερβολική προβολή/υπερέκθεση που καίει τελικά την δημόσια εικόνα )
Θυμόσαστε άλλα ανάλογα στιγμιότυπα ?
(τα παραπάνω αποτελούν απλά το πλαίσιο της Κορνίζας ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΩΝΤΟΣ THREAD -δεν είμαι/δεν έχω γνώσεις ιστορικού του ελληνικού κινηματογράφου -όποιος θέλει να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση/έχει διαφορετική άποψη, ας ανοίξει ένα καινούριο θέμα κι ας γίνει η ανάλογη συζήτηση εκεί...)
Παρόλα αυτά μέσα από αυτές τις "εμπορικές" ταινίες υπήρξαν στιγμές που ειπώθηκαν πράγματα(*) αρκετά μπροστά από την εποχή τους για την Ελλάδα και το κοινό που απευθυνόταν και που μάλλον πέρασαν by ,πράγματα που έπρεπε να περάσουν αρκετός καιρός για να καταλάβει το ελληνικό κοινό στο σύνολό του πόσο μπροστά ήταν.
Και αναρρωτιέμαι , αν ήταν εξίσου ανατρεπτικά και προοδευτικά (για όσους βέβαια τα αντιλαμβανόταν τότε) με οποιαδήπωτε γλαφυρή και σε ~"μορφή υπαγόρευσης" ρεαλιστική/νεορεαλιστική κινηματογραφική απόδωση της καθημερινότητας .
Αφορμή για το παραπάνω θέμα ήταν η στιχομυθία μεταξύ επίδοξου πολιτικού Χάρη Ζάβαλου (Λ.Κωνσταντάρα) και του φίλου του -και άνθρωπου που κινείται με ευκολία στον καλό κόσμο αλλά και στον υποκόσμο- Ερρίκου ( Δ.Νικολαίδη )
Από την "Η βίλα των οργίων (1964) " της Φίνος Φιλμ σε σενάριο Γεράσιμου Σταύρου (μόλις τρία σενάρια?)
Χ.Ζάβαλος:
Δεν βλέπεις έχω τα μαύρα μου τα χάλια
Ερρίκος :
Μπα ,μπα, μπα, τι βλέπω Μας(σε) παρέλαβαν οι εφημερίδες ?
Χ.Ζάβαλος:
Αν δεν έχω ως το βράδυ το καρνέ τετέλεσται η πολιτική μου καριέρα.
Ερρίκος :
Εμένα με ενθουσιάζει παντα η δημοσιότης.
"Είμαι της Θεωρίας του να ακούγεσαι"
Χ.Ζάβαλος:
Να ακούγεσαι? Πως να ακούγεσαι δηλαδή ?
Ερρίκος :
Για οτιδήπωτε και οπωσδήπωτε"
Ο κόσμος σήμερα θέλει προσωπικότητες πάσης φύσεως.
Ειναι μεγάλη αμαρτία να ζεις στην αφάνεια,να σε αγνοούν να μην
είσαι προσωπικότης(~αναγνωρίσιμος)
Και προσωπικότης χωρίς ντόρο δεν γίνεται
Να ακούγεσαι.
Αυτό είναι το σινιάλο της επιτυχίας
Υ.Γ.
Χ.Ζάβαλος:Nαι Ερρίκο μου να ακούγεσαι αλλά άμα παραακούγεσαι δεν ξαναακούγεσαι
(εννοώντας την υπερβολική προβολή/υπερέκθεση που καίει τελικά την δημόσια εικόνα )
Θυμόσαστε άλλα ανάλογα στιγμιότυπα ?
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
