Στο ίδιο δωμάτιο !!!

[johnny19818]

Αλλά και όταν έφυγε φοιτήτρια στην Θεσσαλονίκη, η κατάληψη συνεχίστηκε από την γιαγιά μου

.

Ε όχι! Αυτό πάει πολύ.

αλλά και όταν τελείωσα με σπουδές, τελείωσα με στρατό, ''έφυγαν'' οι παππούδες, η αδερφή μου άνοιξε δικό της σπίτι, εγώ έπιασα δουλειά και είπα τώρα θα έχω το δωμάτιο δικό μου, παντρεύτηκα

.

Τώρα κατάληψη στο δωμάτιο κάνουν τα μικρά όταν τα πάω σπίτι.

Τότε ήταν σημαντικό το να έχω δικό μου δωμάτιο. Τώρα, που έφυγαν όλοι και το σπίτι είναι άδειο, λέω ας ξανα ζούσα εκείνες τις στιγμές και ας ήταν όλοι εδώ.

Ε, τώρα μας τελείωσες!

 

[domniki]

Κ'εγω μοιραζόμουν το δωμάτιο με την αδερφή μου. Αλλά ήταν κάτι συνηθισμένο, γιατί το ίδιο συνέβαινε και στους περισσότερους συμμαθητές μου. Τώρα που ξαναθυμάμαι εκείνα τα χρόνια, χαίρομαι που δεν ήμουν μόνη μου στο δωμάτιο.

 

[Diogr]

Εμείς 3 παιδιά (2 αγόρια - 1 κορίτσι) μέναμε όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο για αρκετά χρόνια, όταν όμως η αδερφή μου πήγε γυμνάσιο οι γονείς μου ρίξανε έναν τοίχο και κάνανε μερικά τετραγωνικά του σαλωνιού σε δικό της δωμάτιο και έτσι μετά ήμουν μόνο εγώ με τον αδερφό μου στο μεγάλο δωμάτιο μας.

 

[RIO]

Eίχαμε κοινό δωμάτιο με την αδελφή μου. Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα και αφίσες έβαζε ότι θέλαμε στους τοίχους μας και λέγαμε αστεία, πριν κοιμηθούμε το βράδυ. Νομίζω ότι είναι καλό να μοιράζεσαι το δωμάτιο.

 

[perlastar]

Συμφωνώ με αυτά που λέει ο Johnny. Εγώ έχω μεγάλη διαφορά ηλικίας από τον μικρότερο αδερφό μου, και είχα τη δυνατότητα να ζήσω και ως μοναχοπαίδι για πολλά χρόνια, και με αδερφό, όπου μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο. Ως μοναχοπαίδι, όταν απέκτησα ένα δωμάτιο ολόδικό μου, (γιατί μέχρι μια ηλικία ήμουν στο ίδιο με τους γονείς), ομολογώ ότι το καταχάρηκα και ασχολιόμουν ελεύθερα με ό,τι ήθελα. Υπήρχαν και στιγμές που ένιωθα μοναξιά, ειδικά όταν ήθελα να παίξω επιτραπέζια, τα οποία, αν δεν ευκαιρούσε κάποιος μεγάλος συχνά τα έπαιζα μόνη μου, βάζοντας μια κούκλα απέναντι για αντίπαλο, κι έπαιζα εγώ δίκαια για δύο. Τότε ήταν που ευχόμουν να είχα κάποιον, γενικά όμως περνούσα πολύ καλά μόνη μου. Όταν αργότερα μοιραζόμουν το ίδιο δωμάτιο με τον αδερφό μου, υπήρχαν και κάποιες ωραίες στιγμές, αλλά γενικά από τη μια η διαφορά ηλικίας, και από την άλλη η διαφορά φύλου, μου άφησε άσχημες αναμνήσεις. Εγώ έπρεπε να διαβάσω για εξετάσεις, κι αυτός έκανε τρελή φασαρία. Θυμάμαι να διαβάζω κρατώντας με το ένα χέρι το βιβλίο, και με το άλλο την πόρτα, κι αυτός να την κλωτσάει απέξω, ή να αναγκαστώ να ανέβω στο δωματιάκι της ταράτσας να διαβάσω, με θερμοκρασία πάνω από 35 βαθμούς. Να θέλω να διαβάσω ένα εξωσχολικό βιβλίο το βράδυ, ή να δω μια ταινία, κι αυτός να πρέπει να κοιμηθεί, ως μικρότερος. Να ψαχουλεύει τα πράγματά μου, να με καρφώνει στους γονείς και πολλά άλλα. Οπότε πιστεύω ότι είναι ωραία όταν είναι παρόμοιες οι ηλικίες, αλλά από μια ηλικία και μετά είναι χάλια, ειδικά αν έχεις ζωηρά αδέρφια.

 

[Πολη1983]

Μμμ,πολυ ωραιο θεμα!!Εγω με την μια μου την αδελφη ειχαμε διαφορα 2 χρονια(μεγαλυτερη) και με την αλλη 5(μικροτερη)..Μεχρι τα 10 μου οπου η 5χρονη αδελφη μου επαψε να κοιμαται στο δωματιο των γονιων μου,μετακομισε στο δικο μου και με εξωστρακισε στον ξενωνα-γραφειο του μπαμπα,μοιραζομουν το δωματιο με την αδελφη μου!!Πραγματι ως κοντα στην ηλικια,αλλα και σε μικρη ηλικια,καναμε πολυ καλη παρεα,παιζαμε επιτραπεζια,σχολειο,γειτονες,στηναμε τα πλαυμομπιλ και παιζαμε ωρες,καναμε μουσικα σκετσακια και το αποκορυφωμα καθε βραδυ ξαπλωναμε στην κουκετα,και αυτος που κοιμοταν απο πανω(συνηθως εγω)απλωνε το δακτυλο του στο απο κατω κρεββατι και ο απο κατω προσπαθουσε να το δαγκωσει!!! #) #) #) Μην ξεχασω τα χιλιαδες παρακαλια σε μαμα-μπαμπα για να κοιμηθουμε μαζι στο ιδιο κρεβατι και να κρεμαμε σεντονια,μαξιλαρια κλπ και να το κανουμε ποτε καραβι και ποτε διαστημοπλοιο!!

Φυσικα ηταν πολυ βολικο για ολους μας που αλλαξα δωματιο στην εφηβεια μιας και αυτες μπορουσαν να ειναι πιο ελευθερες ως κοπελες μεταξυ τους μεσα στο δωματιο κι εγω μπορουσα να φερω καμια παρεουλα στο δωματιο οταν λειπαν οι γονεις,με την συνομωτικη ανοχη των αδελφαδων βεβαιως!!