Τα καλά της θέσης!
Όχι δεν είμαι μεγαλοστέλεχος πολυεθνικής απλά τυχερός να βρίσκομαι στη διαχειριστική ομάδα αυτού του χώρου που ενίοτε έχει και τα τυχερά της.
O κ. Μηλάτος μας έκανε μια έκπληξη από τις λίγες. Μας κάλεσε στα γραφεία της εταιρίας του για ένα ποτό αλλά και να αναπολήσουμε με παρέα φίλους και συναδέλφους μια εποχή που πολύ αγαπήσαμε.
Φτάσαμε κατά τις 19:00 με τους Πάνο, Ηρακλή και Γρηγόρη (ο οποίος κουβάλησε και τον ΚΑΤ μαζί) στα γραφεία της εταιρίας του κ. Μηλάτου. Να πω εδώ ότι είχε ήδη κανονίσει χώρο στάθμευσης για τα αυτοκίνητα μας! Ανεβαίνοντας γνωριστήκαμε με τους συναδέλφους και φίλους του όπου για τις επόμενες 5 ώρες μάθαμε πολλά για την πρώτη εταιρία πληροφορικής στην Ελλάδα με βλέψεις για κάτι παραπάνω από την μιζέρια που διακατέχει την πλειοψηφία των Ελληνικών εταιριών.
Και κάπου εδώ πρέπει να σας γνωρίσουμε τους Έλληνες Jobs/Wozniack, τον κύριο Μηλάτο και Χρόνη.
Αυτοί οι 2 κύριοι σχεδίασαν και έφεραν στην αγορά τον πρώτο Ελληνικό υπολογιστή κοντά τρεις δεκαετίες πίσω. Ο κ Χρόνης δημιούργησε το hardware και ο κ. Μηλάτος έγραφε το software που έτρεχε. Όλα αυτά σε μια εποχή χωρίς Workstations και 27άρες οθόνες για να σχεδιάσεις εκεί τον υπολογιστή και με μόνο εργαλείο στην ανάπτυξη εφαρμογών έναν assembler/disassembler.
Δε θα προσπαθήσω να περιγραψω πόσο δύσκολο ήταν το έργο τους, θα σας παραθέσω μόνο την παρακάτω φωτογραφία.
Αυτό που βλέπετε είναι μια ζελατίνα, ένα film που έχει πάνω της όλο το κύκλωμα του υπολογιστή. Αυτό που δεν βλέπετε είναι ότι όλες αυτές οι "γραμμές" είναι ταινίες κολλημένες με κόλλα πάνω στο φιλμ! Η σχεδίαση της πλακέτας γινόταν με χαρτί, ψαλίδι και κόλλα. Όλες οι γραμμές που βλέπετε είναι αποτέλεσμα χαρτοκοπτικής!
Φανταστείτε ότι το παραμικρό λάθος που γινόταν σήμαινε:
-Ξεκόλλημα της παλιάς ταινίας και πέταμα
-Μέτρηση στο χιλιοστό της διαδρομής και των γωνίων που έπρεπε να γίνουν
-Κόψιμο νέων γραμμών και κόλλημα πάνω στη ζελατίνα!
Σήμερα ούτε ισοβήτης στη φυλακή με όλη τη ζωή μπροστά του δεν θα έκανε κάτι τέτοιο.
Παρόμοιο επίπεδο δυσκολίας και το software της εποχής. Αδιανόητα τα IDE, τα σημερινά περιβάλλοντα ανάπτυξης. Ένας υποτιπώδης editor και ένας Assembler ήταν τα μοναδικά εργαλεία. Το παραμικρό λάθος σήμαινε crash, reboot και ειδικές μέθοδοι διατήρησης της ψυχραιμίας για να μην πετάξεις το σίδερο από το παράθυρο.
Λέμε για τους Έλληνες Jobs/Woz γιατί εκείνη την εποχή αυτοί ήταν οραματιστές και πρωτοπόροι σε μια αγορά που δημιουργόταν σιγά-σιγά, χωρίς τίποτα σίγουρο και βέβαιο, με όνειρα, στόχους και τεράστιες θυσίες για να κάνουν το ακατόρθωτο για εμάς τους υπολοίπους.
Ο κ. Μηλάτος είχε ρόλο εκτός της ανάπτυξης του λογισμικού του ΚΑΤ και την προώθηση του. Απίστευτες ιστορίες μάθαμε εκείνο το βράδυ. Ιστορίες για ταξίδια στην Αμερική και παρουσίαση των υπολογιστών σους σε εταιρίες όπως η Commodore και η Apple που ήταν κολλοσοί εκείνον τον καιρό. Ιστορίες που θα μπορούσαν να γίνουν άνετα μια ταινία μας κράτησαν για ώρες συντροφιά μαζί με κρασί και ατελείωτους μεζέδες. Ναι καταλαβαίνω ότι ακούγομαι εριστικός, είπαμε τα τυχερά της "δουλειάς".
Μια παρένθεση εδώ για να πω ότι ο Πάνος (Wally) είχε γεμίσει το πιάτο μουστάρδα, πρέπει να άδειασε όλο το μπουκάλι. Τα αίτια αναζητούνται στα βιώματα του στα μέσα δεκαετίας του 80.
Κάποια στιγμή μετά το φαγητό, αρκετά μετά θα έλεγα, όταν καταφέραμε και ξεκολλήσαμε από τα εδέσματα συνδέσαμε τον ΚΑΤ και ο κ Μηλάτος μας ξενάγησε στο περιβάλλον του.
Αυτό που βλέπετε είναι το Foundation για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στο thread του ΚΑΤ και προσεχως να απολαυσετε ενα Special Review του!
ΟΚ μπορούμε το πουμε, ο Γρηγόρης είχε βρει τα περισσότερα μυστικά του ΚΑΤ αλλά είναι διαφορετικά να βλέπεις τους δημιουργους παρέα με το δημιούργημα τους και να στα λένε οι ίδιοι, τουλάχιστον όσα θυμούνται.
Ο κ. Χρόνης μας μίλησε για τα υπόλοιπα "παιδιά του", και μη νομίζετε ότι έχει χάσει το ταλέντο του, απλά σήμερα το γυρισε σε ARM συστήματα!
Ο κ Μηλάτος μας είπε πολλά που έγιναν τότε και δυστυχώς εξηγούν τα χάλια μας σήμερα. Δε θα το πάμε στην πολιτική γιατί αν ξεκινήσει ο γράφων δεν τον σταματάει τίποτα. Απίστευτα τα εμπόδια που αντιμετώπισαν και δυστυχώς στο τέλος τους λύγισαν.
Μας έλεγε ο κ. Χρόνης ότι ακόμα και σήμερα δεν έχουν τελειώσει τα βάσανα τους με την Gigatronics!
Να πούμε ένα ευχαριστώ στην υπόλοιπη παρέα που μας συντρόφευσε εκείνο το βράδυ, ήταν σαν να γνωριζόμαστε χρόνια.
Ο κ. Μηλάτος και ο κ. Χρόνης έχουν γράψει ιστορία, κρίμα που όμως πολύ λίγοι την γνωρίζουν. Η πληροφορική δεν ήταν και ούτε είναι mainstream στην Ελλάδα, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για γεγονότα που έγιναν πριν 30 χρόνια.
Απ' ότι έχετε καταλάβει από τις αναφορές μας στον ΚΑΤ σε αυτό το ταξίδι μας εδώ στο Retromaniax, θέλουμε ο κόσμος να μάθει αυτή την ιστορία, όχι γιατί είναι "ρομαντική", ούτε "Ελληνική" αλλά γιατί πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι ήταν πρωτοπόροι.
Είναι μεγάλη μας τιμή που τους γνωρίσαμε βρεθήκαμε κοντά τους μας αγκάλισαν σαν να μας ήξεραν χρόνια.
Όχι δεν είμαι μεγαλοστέλεχος πολυεθνικής απλά τυχερός να βρίσκομαι στη διαχειριστική ομάδα αυτού του χώρου που ενίοτε έχει και τα τυχερά της.
O κ. Μηλάτος μας έκανε μια έκπληξη από τις λίγες. Μας κάλεσε στα γραφεία της εταιρίας του για ένα ποτό αλλά και να αναπολήσουμε με παρέα φίλους και συναδέλφους μια εποχή που πολύ αγαπήσαμε.
Φτάσαμε κατά τις 19:00 με τους Πάνο, Ηρακλή και Γρηγόρη (ο οποίος κουβάλησε και τον ΚΑΤ μαζί) στα γραφεία της εταιρίας του κ. Μηλάτου. Να πω εδώ ότι είχε ήδη κανονίσει χώρο στάθμευσης για τα αυτοκίνητα μας! Ανεβαίνοντας γνωριστήκαμε με τους συναδέλφους και φίλους του όπου για τις επόμενες 5 ώρες μάθαμε πολλά για την πρώτη εταιρία πληροφορικής στην Ελλάδα με βλέψεις για κάτι παραπάνω από την μιζέρια που διακατέχει την πλειοψηφία των Ελληνικών εταιριών.
Και κάπου εδώ πρέπει να σας γνωρίσουμε τους Έλληνες Jobs/Wozniack, τον κύριο Μηλάτο και Χρόνη.
Αυτοί οι 2 κύριοι σχεδίασαν και έφεραν στην αγορά τον πρώτο Ελληνικό υπολογιστή κοντά τρεις δεκαετίες πίσω. Ο κ Χρόνης δημιούργησε το hardware και ο κ. Μηλάτος έγραφε το software που έτρεχε. Όλα αυτά σε μια εποχή χωρίς Workstations και 27άρες οθόνες για να σχεδιάσεις εκεί τον υπολογιστή και με μόνο εργαλείο στην ανάπτυξη εφαρμογών έναν assembler/disassembler.
Δε θα προσπαθήσω να περιγραψω πόσο δύσκολο ήταν το έργο τους, θα σας παραθέσω μόνο την παρακάτω φωτογραφία.
Αυτό που βλέπετε είναι μια ζελατίνα, ένα film που έχει πάνω της όλο το κύκλωμα του υπολογιστή. Αυτό που δεν βλέπετε είναι ότι όλες αυτές οι "γραμμές" είναι ταινίες κολλημένες με κόλλα πάνω στο φιλμ! Η σχεδίαση της πλακέτας γινόταν με χαρτί, ψαλίδι και κόλλα. Όλες οι γραμμές που βλέπετε είναι αποτέλεσμα χαρτοκοπτικής!
Φανταστείτε ότι το παραμικρό λάθος που γινόταν σήμαινε:
-Ξεκόλλημα της παλιάς ταινίας και πέταμα
-Μέτρηση στο χιλιοστό της διαδρομής και των γωνίων που έπρεπε να γίνουν
-Κόψιμο νέων γραμμών και κόλλημα πάνω στη ζελατίνα!
Σήμερα ούτε ισοβήτης στη φυλακή με όλη τη ζωή μπροστά του δεν θα έκανε κάτι τέτοιο.
Παρόμοιο επίπεδο δυσκολίας και το software της εποχής. Αδιανόητα τα IDE, τα σημερινά περιβάλλοντα ανάπτυξης. Ένας υποτιπώδης editor και ένας Assembler ήταν τα μοναδικά εργαλεία. Το παραμικρό λάθος σήμαινε crash, reboot και ειδικές μέθοδοι διατήρησης της ψυχραιμίας για να μην πετάξεις το σίδερο από το παράθυρο.
Λέμε για τους Έλληνες Jobs/Woz γιατί εκείνη την εποχή αυτοί ήταν οραματιστές και πρωτοπόροι σε μια αγορά που δημιουργόταν σιγά-σιγά, χωρίς τίποτα σίγουρο και βέβαιο, με όνειρα, στόχους και τεράστιες θυσίες για να κάνουν το ακατόρθωτο για εμάς τους υπολοίπους.
Ο κ. Μηλάτος είχε ρόλο εκτός της ανάπτυξης του λογισμικού του ΚΑΤ και την προώθηση του. Απίστευτες ιστορίες μάθαμε εκείνο το βράδυ. Ιστορίες για ταξίδια στην Αμερική και παρουσίαση των υπολογιστών σους σε εταιρίες όπως η Commodore και η Apple που ήταν κολλοσοί εκείνον τον καιρό. Ιστορίες που θα μπορούσαν να γίνουν άνετα μια ταινία μας κράτησαν για ώρες συντροφιά μαζί με κρασί και ατελείωτους μεζέδες. Ναι καταλαβαίνω ότι ακούγομαι εριστικός, είπαμε τα τυχερά της "δουλειάς".
Μια παρένθεση εδώ για να πω ότι ο Πάνος (Wally) είχε γεμίσει το πιάτο μουστάρδα, πρέπει να άδειασε όλο το μπουκάλι. Τα αίτια αναζητούνται στα βιώματα του στα μέσα δεκαετίας του 80.
Κάποια στιγμή μετά το φαγητό, αρκετά μετά θα έλεγα, όταν καταφέραμε και ξεκολλήσαμε από τα εδέσματα συνδέσαμε τον ΚΑΤ και ο κ Μηλάτος μας ξενάγησε στο περιβάλλον του.
Αυτό που βλέπετε είναι το Foundation για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στο thread του ΚΑΤ και προσεχως να απολαυσετε ενα Special Review του!
ΟΚ μπορούμε το πουμε, ο Γρηγόρης είχε βρει τα περισσότερα μυστικά του ΚΑΤ αλλά είναι διαφορετικά να βλέπεις τους δημιουργους παρέα με το δημιούργημα τους και να στα λένε οι ίδιοι, τουλάχιστον όσα θυμούνται.
Ο κ. Χρόνης μας μίλησε για τα υπόλοιπα "παιδιά του", και μη νομίζετε ότι έχει χάσει το ταλέντο του, απλά σήμερα το γυρισε σε ARM συστήματα!
Ο κ Μηλάτος μας είπε πολλά που έγιναν τότε και δυστυχώς εξηγούν τα χάλια μας σήμερα. Δε θα το πάμε στην πολιτική γιατί αν ξεκινήσει ο γράφων δεν τον σταματάει τίποτα. Απίστευτα τα εμπόδια που αντιμετώπισαν και δυστυχώς στο τέλος τους λύγισαν.
Μας έλεγε ο κ. Χρόνης ότι ακόμα και σήμερα δεν έχουν τελειώσει τα βάσανα τους με την Gigatronics!
Να πούμε ένα ευχαριστώ στην υπόλοιπη παρέα που μας συντρόφευσε εκείνο το βράδυ, ήταν σαν να γνωριζόμαστε χρόνια.
Ο κ. Μηλάτος και ο κ. Χρόνης έχουν γράψει ιστορία, κρίμα που όμως πολύ λίγοι την γνωρίζουν. Η πληροφορική δεν ήταν και ούτε είναι mainstream στην Ελλάδα, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για γεγονότα που έγιναν πριν 30 χρόνια.
Απ' ότι έχετε καταλάβει από τις αναφορές μας στον ΚΑΤ σε αυτό το ταξίδι μας εδώ στο Retromaniax, θέλουμε ο κόσμος να μάθει αυτή την ιστορία, όχι γιατί είναι "ρομαντική", ούτε "Ελληνική" αλλά γιατί πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι ήταν πρωτοπόροι.
Είναι μεγάλη μας τιμή που τους γνωρίσαμε βρεθήκαμε κοντά τους μας αγκάλισαν σαν να μας ήξεραν χρόνια.
