Συνήθειες γειτόνων που μας εκνεύριζαν!

[BETTY BOOP]

Με αφορμή το θέμα http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?28049-Ρετρό-κακές-συνήθειες-των-γονιών-και-συγγενών-που-μας-εκνεύριζαν ανοίγω το ζήτημα για συνήθειες γειτόνων που μας εκνεύριζαν.

Εμένα και την οικογένειά μου μας εκνεύριζε το γεγονός ότι οι...λατρεμένοι μας γείτονες από δίπλα, εκτός από την...κοινωνική κριτική που ασκούσαν συχνά, είχαν την κακιά συνήθεια να μιλάνε πολύ δυνατά λες και είναι κουφοί, ακούγονταν οι ομιλίες και τα γέλια (αυγά τους καθαρίζανε;;; από το μπαλκόνι ή την αυλή της μονοκατοικίας τους. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι που λόγω ζέστης δεν έμεναν στο σπίτι αλλά ήταν έξω, το πρόβλημα ήταν έντονο, σε περιόδους ΜΟΥΝΤΙΑΛ ή άλλου ποδοσφαιρικού γεγονότος έβγαζαν και την τηλεόραση και άκουγες κραυγές μετά από κάθε πετυχημένη ή αποτυχημένη φάση. Αργά τη νύχτα τράβαγαν με δύναμη τις καρέκλες για να τις βάλουν στη θέση τους, ενώ μερικές φορές μας έκαναν...αρμένικη βίζιτα (χωρίς τηλεφωνική ειδοποίηση)! Άλλο ζήτημα ήταν και η πολύ δυνατή μουσική σε πάρτυ/γενέθλια/γιορτή.

Βέβαια όσες φορές κάναμε παράπονα...πήγαν στο βρόντο!!!

Εσείς τι θυμάστε από κακές συνήθειες της γειτονιάς;

 

[ΦΖΠ1]

Xωρίς να έκανε κάτι κακό η γυναίκα, ήταν κάποια κυρία που τη βλέπαμε από το πίσω μπαλκόνι μας στο δικό της πίσω μπαλκόνι, όπου έβγαινε 200 φορές την ημέρα, κάνοντας δουλειές : μια τίναζε χαλιά, μια άπλωνε ρούχα, μια έβγαζε τη σιδερώστρα και σιδέρωνε... Όποια τυχαία στιγμή και να έβγαινες στο μπαλκόνι, ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα την έβλεπες να κάνει κάποια δουλειά. Γι αυτό και την είχαμε βγάλει..."η Μαίρη Παναγιωταρά" !

Αν και νομίζω ότι η must εκνευριστική συνήθεια, ήταν το προσκλητήριο των γονιών προς τα παίζοντα στο δρόμο παιδιά τους, με φωνή που διαπερνούσε αρκετά σπίτια, και ανάλογες απειλές : "Σπύροοοο, τσακίσουουου, φαγητόόόό", "Όταν έρθει ο πατέρας σου, θα σου βγάλει τα δόντια ένα-ένα με την τανάλια", και κάπως έτσι, τέλος πάντων...

 

[johnny19818]

Το μπαλκόνι μας είχε θέα έναν ωραίο λόφο. Κάποια στιγμή στο ύψος του μπαλκονιού οι γείτονες μας έκτισαν ένα δωμάτιο και σαν έπειτα έβαλαν στην ταράτσα του ένα ντεπόζιτο νερού και...πάει η θέα.

Η γειτόνισσα και σπιτονοικοκυρά μας είχε ένα κοτέτσι ακριβώς δίπλα στο δωμάτιο των γονιών μου. Ώρες και φορές το ωραίο και δροσερό αεράκι έφερνε μαζί του τις καθόλου ωραίες και ευχάριστες μυρωδιές από το κοτέτσι.

 

[RIO]

H φασαρία τους. Ότι και να έκαναν, όπως να μιλάνε, να ακούν μουσική, να βλέπουν ποδόσφαιρο, έπρεπε να το ξέρει όλη η γειτονιά :rant: . Το καλοκαίρι ήταν ακόμα χειρότερα, με τις μπαλκονόπορτες των σπιτιών, ανοικτές. Πέρα από το ότι στο κουτσομπολιό έκαναν την πιο σκληροπυρηνική του είδους, να μοιάζει διακριτική ...να πάρει τα θυμήθηκα και εκνευρίστηκα...

 

[cloud]

Το πιο κλασικό ήταν η μουσική..

Ειδικά 2 περιπτώσεις με διαφορά αρκετών χρόνων με είχαν φέρει στα όρια μου!

Πριν πολλά χρόνια, περίπτωση πρώτη, ένας γείτονας (Πιτσιρικάς τότε, και εγώ ακόμα πιο πιτσιρικάς.) που άκουγε 15 ώρες την ημέρα Metal, και σε τέρμα ντεσιμπέλ.. Μιλάμε για απίστευτο "ΝΤΑΠΑ ΝΤΟΥΠΑ"!

Αυτό κράτησε μερικούς μήνες, και μετά ευτυχώς βαρέθηκε..

Περίπτωση δεύτερη, πιτσιρίκα δίπλα από εμένα, ευτυχώς χωρίς πολλά ντεσιμπέλ, όμως με πολύ χειρότερα γούστα και κάτω από το παράθυρό μου..

20 ώρες την ημέρα το τι καμένο λαϊκοπόπ από κακκοτέ... ""καλλιτέχνες"" που μερικούς μήνες μετά ξέχασαν και οι ίδιοι ότι γάβγιζζζζζ... τραγουδούσαν άκουσα, ξανά δεν περιγράφεται!

Ειδικά στην περίπτωση που πρωί πρωί με ξύπναγαν με ένα ο θεός να το κάνει "τραγούδι" που έλεγε επί 3,5 ώρες (Τουλάχιστον τόσο μου φαινόταν εμένα...) "Είμαι τέλεια, τέλεια, τέλεια" μου ερχόταν να πηδήξω το παράθυρο, και να πάρω το κασετόφωνο, και να της το δώσω να το φάει!

 

[ΦΖΠ1]

Aυτό που θα πω είναι πραγματικό περιστατικό, όσο κι αν μοιάζει ανέκδοτο. Φίλος φοιτητής Μηχανολόγος, είχε νοικιάσει διαμέρισμα στην Αθήνα. Μεσοτοιχία με αυτό, ήταν το διαμέρισμα ενός ηλικιωμένου κυρίου.

Για κακή του τύχη, ακριβώς στο σημείο που είχε το γραφείο του και διάβαζε, ο υπερήλιξ είχε την τηλεόρασή του από την άλλη μεριά του τοίχου, την οποία, όπως οι κύριοι αυτής της ηλικίας, φαντάζεστε σε τί ένταση φωνής την παρακολουθούσε...

Γενικά το ανεχόταν αυτό, αλλά ήταν και φορές που η κατάσταση έφτανε στο απροχώρητο : έπρεπε να διαβάσει σ' ένα βράδι ένα μάθημα, κι από δίπλα η ΤV στη διαπασών, καθιστούσε αδύνατη κάθε φιλότιμη προσπάθεια.

Τι είχε κάνει, λοιπόν, το τέρας, σαν Μηχανολόγος που σπούδαζε; Είχε φτιάξει ένα μικρό ηλεκτρικό κυκλωματάκι, το οποίο έβαζε "παράσιτα" στην εικόνα της τηλεόρασης του παππού. Μιλάμε για εποχή των δύο καναλιών, πριν από το '80.

Ο παππούς, που είχε γνωριστεί φυσικά με το φοιτητή μας, μια και δυό, έβγαινε και του χτυπούσε το κουδούνι.

- Ρε συ παλληκάρι μου, κάτι κάνει αυτή η ...τηλεόραση πάλι, δεν έρχεσαι μια στιγμή να δεις;

Για να πάρει φυσικά, μετά από μια ολιγόλεπτη "διάγνωση", την πληρωμένη απάντηση :

-Δεν είναι τίποτα παππού, ζεστάθηκε. Κλείσ' την 2-3 ώρες να μη σου καεί τελείως, και μετά θα δεις ότι θα δουλέψει !

 


Και τα μαθήματα "περνιόντουσαν" κάπως έτσι...

 

[tonytony]

Απίστευτος ο φοιτητής!!! Εγώ έχω την ατυχία να ζω σε διαμέρισμα με μια ΤΡΕΛΗ γειτόνισσα στον ίδιο όροφο! Να μαλώνει με το γιο της να ουρλιάζει σαν να τη σφάζουν και να χρησιμοποιεί εκφράσεις και βρισιές που δε γράφονται! Να μαλώνει με τον άντρα της να τον κλειδώνει έξω ή να του πετάει τα ρούχα στο διάδρομο! Και όλα αυτά σε διάφορες ώρες ακόμα και αργά τη νύχτα κάποιες φορές! Έχω μεγάλο πρόβλημα η γυναίκα είναι για τα σίδερα...

 

[cloud]

Ωχ... Μην ακούω για καυγάδες!

Ειδικά με την πιτσιρίκα που ανέφερα πιο πριν, πιο πολύ υπέφερα με την δικιά της εφηβεία παρά με την δικιά μου..

Αυτή να τσακώνεται με τους γονείς της, με τον.. άκυρο.. τους γκόμενους, με την αδερφή της, με την γιαγιά της, κλπ.. Και μετά για το χατίρι της να τσακώνονται ΟΛΟΙ με όλους, και να γίνεται το έλα να δεις!

 

[perlastar]

Και μένα με εκνεύριζε η φασαρία των γειτόνων, ειδικά η πολύ δυνατή μουσική. Και συγκεκριμένα, κάποιοι γείτονες που το μπαλκόνι τους ήταν απέναντι, έπρεπε να διαλαλούν στη γειτονιά ό,τι κι αν έκαναν. Κυρίως τα καλοκαίρια που έβγαινε ο κόσμος στα μπαλκόνια, αυτοί έβγαιναν και μιλούσαν τόσο δυνατά, σαν να ήταν μόνοι στον κόσμο και όλοι ξέραμε κάθε στιγμή τι λένε και τι κάνουν. Κυρίως όταν είχαν επισκέψεις η κατάσταση ξέφευγε τελείως. Αλλά και όταν έκαναν δουλειές του σπιτιού, και πάλι τα είχαν όλα ανοιχτά και μπορούσες να δεις μέσα. Ήταν πραγματικά σαν να παίζουν σε θέατρο, κι εμείς αυτό σκεφτόμασταν. Κάθε φορά που τα άνοιγαν όλα και άρχιζαν λέγαμε "η παράσταση αρχίζει" και όταν μαζεύονταν αργά τη νύχτα και έκλειναν τις μπαλκονόπορτες λέγαμε "η αυλαία έπεσε."

 

[Crimson Moonlight]

Έπλεναν τις αυλές τους ακριβώς τις ώρες που παίζαμε στον δρόμο, που γέμιζε λάσπες και μετά δεν μπορούσαμε να παίξουμε! :xm: Αλλά επειδή ήμασταν καλά παϊδάκια μετά πετούσαμε επίτηδες την μπάλα στα λουλούδια τους! Εννίοτε και καμία πετρούλα-εννοείται κατά λάθος!

 

[Λορένα]

Τα συναισθηματα μου για την γειτονια μου. ειναι αναμεικτα.

Σε γενικες γραμμες αυτο που ενοχλουσε ηταν το κουτσομπολιο, αλλα αναμενομενο σε καθε γειτονια αυτο.

Επισης ειχα την τιμη να ασχολουνται και ιδιαιτερα μαζι μου, και θα εξηγησω το "γιατι" πιο κατω

Αυτο που δεν αντεχα (και σιχαινομαι και τωρα) ειναι την καθε κυρατσα να το παιζει μεγαλη νοικοκυρα και ακριβως την ιδια γραμμη να ακολουθει και η κορη της. Απορουσα λοιπον με τις συνομηλικες μου που εβγαιναν καθε πρωι στα μπαλκονια και να τιναζουν χαλια και σεντονια, να καθαριζουν αυλες με το λαστιχο και τα νερα να περνανε απο την πορτα μας, και ειχαν ελαχιστες στιγμες για παιχνιδι και τν. Βεβαια ηξερα οτι ειχαν υποστη πιεση για να τα κανουν ολα αυτα. Η δικη μου μανα παλι.. μονιμως γκρινιαζε που δεν ακολουθουσα το παραδειγμα απο τα .. νοικοκυροκοριτσα, αλλα ευτυχως περα απο την γκρινια, πιεση δεν υπηρξε. Μονιμη συγκριση εις βαρος μου υπηρξε και γενικη φημη στην γειτονια πως ημουν πολυ τεμπελα και ανεπροκοπη

Επιπλεον οι γειτονες μας, ηταν μια μεγαλη οικογενεια (παππους που γεννησε 6-7 παιδια και αυτα κανανε δικες τους οικογενειες και με τα παιδια τους επαιζα εγω). Στις γιορτες λοιπον, και ειδικα το Πασχα, μαζευονταν ολοι μαζι, βαζανε την μουσικη απο το πρωι και στηνανε κανονικο πανηγυρι με φαγοποτι και τραγουδια. Οι ελαχιστες οικογενειες που δεν ανηκαμε στο σοι τους, ειτε ενοχλουνταν ειτε ζηλευαν. Εγω ανηκα στην κατηγορια αυτων που ζηλευε, αλλα και μου αρεσε, γιατι μ'αυτον τον τροπο καταλαβαινα τις γιορτες. Να φανταστειτε εποχες που ειχαν πενθος και δεν γινοταν το νταβαντουρι, μελαγχολουσα.

Οποτε λοιπον, κανανε πολυ εντονη την παρουσια τους στην γειτονια, κατι που προκαλουσε ποικιλα σχολια

Το αλλο κακο, ηταν πως ολοι τους ηταν ενωμενοι σαν μια γροθια και αλιμονο αν ειχες διαφορες με εναν απο αυτους, αυτοματως γινοσουν εχθρος με ολη την Οικογενεια. Ειτε αυτο συνεβαινε στα ενηλικα μελη ειτε στα ανηλικα.

Το τελευταιο το βιωσα πολυ εντονα και ειναι κατι που με σημαδεψε στα παιδικα μου χρονια

 

[ΦΖΠ1]

Φυσικά υπάρχουν πάντα οι γείτονες που θέλουν να παρκάρουν κάτω από το σπίτι τους, και προς τούτο "εξοπλίζουν" το πεζοδρόμιο με ζαρντινιέρες, καρέκλες κλπ.κλπ. Δε με νοιάζει, καλώς και το κάνουν οι άνθρωποι. Απλά πολλές φορές βάζουν στο "κόλπο" κι άλλους γείτονες, να τους "προσέχουν" τη θέση (είτε και το ίδιο το αυτοκίνητο), λες κι έχουν υποχρέωση...

 

[johnny19818]

Φυσικά υπάρχουν πάντα οι γείτονες που θέλουν να παρκάρουν κάτω από το σπίτι τους, και προς τούτο "εξοπλίζουν" το πεζοδρόμιο με ζαρντινιέρες, καρέκλες κλπ.κλπ. Δε με νοιάζει, καλώς και το κάνουν οι άνθρωποι. Απλά πολλές φορές βάζουν στο "κόλπο" κι άλλους γείτονες, να τους "προσέχουν" τη θέση (είτε και το ίδιο το αυτοκίνητο), λες κι έχουν υποχρέωση...

Όχι, δεν κάνουν καλώς για μένα. Ο δρόμος δεν είναι ιδιωτικός αλλά δημόσιος.

 

[ΦΖΠ1]

Ναι, δεν το είπα κι εγώ καλά... Πάντως, υπάρχουν περιπτώσεις με πολύ δύσκολα προσβάσιμες εισόδους, που καλά κάνουν οι κάτοικοι και τοποθετούν ένα εμπόδιο, γιατί αλλιώς θα πρέπει να βγαίνουν...πατώντας πάνω σε καπώ αυτοκινήτων...

Εκείνι που είναι το εκνευριστικό (και μάλλον αυτό εννοούσα), είναι το να μην υπάρχει τίποτα σαν εμπόδιο, ούτε και σήμα απαγόρευσης, και μόλις παρκάρεις, να εμφανιστεί κάποιος και να σου πει να φύγεις...Γιατί σε λίγο έρχεται ένας γνωστός του, το παιδί του κλπ.

 

[aims]

Τα συναισθηματα μου για την γειτονια μου. ειναι αναμεικτα.
Σε γενικες γραμμες αυτο που ενοχλουσε ηταν το κουτσομπολιο, αλλα αναμενομενο σε καθε γειτονια αυτο.

Επισης ειχα την τιμη να ασχολουνται και ιδιαιτερα μαζι μου, και θα εξηγησω το "γιατι" πιο κατω

Αυτο που δεν αντεχα (και σιχαινομαι και τωρα) ειναι την καθε κυρατσα να το παιζει μεγαλη νοικοκυρα και ακριβως την ιδια γραμμη να ακολουθει και η κορη της. Απορουσα λοιπον με τις συνομηλικες μου που εβγαιναν καθε πρωι στα μπαλκονια και να τιναζουν χαλια και σεντονια, να καθαριζουν αυλες με το λαστιχο και τα νερα να περνανε απο την πορτα μας, και ειχαν ελαχιστες στιγμες για παιχνιδι και τν. Βεβαια ηξερα οτι ειχαν υποστη πιεση για να τα κανουν ολα αυτα. Η δικη μου μανα παλι.. μονιμως γκρινιαζε που δεν ακολουθουσα το παραδειγμα απο τα .. νοικοκυροκοριτσα, αλλα ευτυχως περα απο την γκρινια, πιεση δεν υπηρξε. Μονιμη συγκριση εις βαρος μου υπηρξε και γενικη φημη στην γειτονια πως ημουν πολυ τεμπελα και ανεπροκοπη

Επιπλεον οι γειτονες μας, ηταν μια μεγαλη οικογενεια (παππους που γεννησε 6-7 παιδια και αυτα κανανε δικες τους οικογενειες και με τα παιδια τους επαιζα εγω). Στις γιορτες λοιπον, και ειδικα το Πασχα, μαζευονταν ολοι μαζι, βαζανε την μουσικη απο το πρωι και στηνανε κανονικο πανηγυρι με φαγοποτι και τραγουδια. Οι ελαχιστες οικογενειες που δεν ανηκαμε στο σοι τους, ειτε ενοχλουνταν ειτε ζηλευαν. Εγω ανηκα στην κατηγορια αυτων που ζηλευε, αλλα και μου αρεσε, γιατι μ'αυτον τον τροπο καταλαβαινα τις γιορτες. Να φανταστειτε εποχες που ειχαν πενθος και δεν γινοταν το νταβαντουρι, μελαγχολουσα.

Οποτε λοιπον, κανανε πολυ εντονη την παρουσια τους στην γειτονια, κατι που προκαλουσε ποικιλα σχολια

Το αλλο κακο, ηταν πως ολοι τους ηταν ενωμενοι σαν μια γροθια και αλιμονο αν ειχες διαφορες με εναν απο αυτους, αυτοματως γινοσουν εχθρος με ολη την Οικογενεια. Ειτε αυτο συνεβαινε στα ενηλικα μελη ειτε στα ανηλικα.

Το τελευταιο το βιωσα πολυ εντονα και ειναι κατι που με σημαδεψε στα παιδικα μου χρονια

φοβερο..

λες και διαβαζα για τη δικη μου γειτονια οπου μας ταλαιπωρει μια τετοια βλαχο-οικογενεια..

 

[tzias57]

Το καινούριο μας σπίτι είναι εκει που ήταν το πατρικό του πατέρα μου. Το παλιό μας σπίτι ήταν στην ίδια γειτονία και τώρα μένει έκει η θεία μου. Απέναντι λοιπόν από το παλιό μας σπίτι μένει μια γειτόνισσα που έχει στο διαμέρισμα της δύο σκυλία (στην αρχή είχε δύο μεγάλα, μετά δύο μικρα) των οποίων τα γαυγίσματα κάθε ώρα της ημέρας και της νύχτας ήταν καθημερινό φαινόμενο. Ακόμα ποιο ενοχλητική ήταν η τσιρίδα της όταν τα φώναζε ειδικά το βράδυ. Ο σύζυγός της έβαζε την τηλεόραση στο διαπασόν κάθε βράδυ και το καλοκαίρι είχε και το παράθυρό ανοιχτό. Τέλος μια φορά ο γαμπρός της είχε αφήσει την μηχανή του αυτοκινήτου του αναμένη στις τρεις η ώρα την νύχτα ενώ μιλούσε με τον πεθερό του με αποτέλεσμα να ξυπνήσει τον πατέρα μου.

Αργότερα ήρθαν κάποιοι γείτονες σε ένα σπίτι που ήταν μεσοτοιχία με το δικό μας, οι οποίοι έβαζαν σκυλάδικα από το απόγευμα μέχρι τα άγρια χαράματα (πέντε το πρωί). Αποτέλεσμα ο πατέρας μου και ειδικά ο θείος μου που η κρεβατοκάμαρα του ήταν μεσοτοιχία με το σαλόνι τους να μην μπορούν να κλείσου μάτι. Μετα από πολλές παρατηρήσεις αναγκαστήκαμενα καλέσουμε την αστυνομία και έτσι σταμάτησαν ενώ αργότερα έφυγαν από την γειτονία.

 

[SEBASTIAN]

Εγώ δεν μπορούσα τους ομηρικούς καυγάδες ενός ο Θεός να το κάνει ζευγαριού που ήταν τόσο έντονοι που η ηχορύπανση επισκίαζε σε ντεσιμπέλ και την πιο φασαριόζικη συναυλία των Χέβι Μέταλ. Το τι ακουγόταν σε καθημερινή και ειδικά βραδινή βάση (ρεπό δεν προβλεπόταν γιατί δούλευαν full time) ήταν απίστευτο. Είχαμε μάθει απέξω και ανακωτά όλες τις διαφορές από τα δύο σόγια λες και βλέπαμε το ρετιρέ σε επανάληψη κάθε χρόνο στο Μέγκα. Άσε οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιούσαν που πολλές φορές παρέπεμπαν σε ζωικό βασίλειο που νόμιζα ότι είχα μετακομίσει από την γειτονιά μου σε αφρικανική ζούγκλα. Κυριολεκτικά απίστευτοι και τραγικοί. Ο Θεός τους συγχώρησε πριν λίγα χρόνια και λυπάμαι όσες ψυχές θα τους υποστούν στον άλλο κόσμο και δυστυχώς αιώνια!

 

[nyfitsa]

Είχαμε κι εμείς διπλανό ζευγάρι με τρομερούς καβγάδες και φουλ βρισίδια με ευφάνταστες ατάκες σε σημείο να κρατάμε σημειώσεις με τον αδελφό μου σε μπλοκάκι μη τα ξεχάσουμε.. Αλλά το μεγάλο πρόβλημα ήταν με γείτονα στο εξοχικό μας. Η περιοχή είναι σαν γούβα με ηχητικό αποτέλεσμα θεάτρου. Ένα αχ κάνεις και τρέχουν να δουν τι έπαθες.. Αυτός ο καλός γείτονας λοιπόν όταν γυρνούσε αργά απο τα σκυλάδικα πιωμένος και στο τσακίρ κέφι έβαζε τέρμα τα γκάζια Διονυσίου - πάρε ότι θέλεις παλιατζή - με τα ηχεία στην αυλή του.. Κι είχε και κάτι εργαλεία ο τύπος ,τελευταία τεχνολογία ! Ούτε να ακούσεις τη σκέψη σου δε μπορούσες .. Βγαίναμε κι εμείς έξω και περιμέναμε να τελειώσει το λαικό ρεπερτόριο να πάμε για ύπνο ,αν δεν ξημέρωνε δηλαδή στην πορεία. Του μιλούσαμε ,ναι ναι έλεγε ,δεν θα το ξανακάνει και σε 2- 3 μέρες τα ίδια.. Μετά αρχίσαμε να πηγαίνουμε όλοι οι γείτονες στην αυλή του με τα νυχτικά κι αυτός μας κερνούσε μπύρες, ουίσκι ,ξηρούς καρπούς κι όλα τα σχετικά .Αφου δεν κοιμόμαστε έτσι κι αλλιώς. . 20 χρόνια μετά έτσι είναι ακόμα και μάλιστα τώρα φέρνει και οργανοπαίκτες .. 'Εχει αναβαθμιστεί η φάση

 

[Chris27]

θαχει νταλκα και πονο αγιατρεφτο ο ανθρωπος (αχ βρε παλιομισοφορια τι τραβαν για σας τ'αγορια).
Στο διπλανο σπιτι μενουν ο Βαλαντης και η Μαρινα, με τα 5 παιδια τους. Βαλαντης = παλιατζης και τζιπσυ Μαρινα = νοικοκυρα και τζιπσυ. Καταρα τοχουν 3-5 τα μεσημερια να φωναζουν και να μαλωνουν, ολοι μαζυ και οι 7.
Τους φωναζω καμια φορα, "αμαν ρε παιδια ωρες κοινης υσηχιας ειναι" Αντε δυο τρεις πεντε μερες το ξεχναν και αντε παλι. Σε γιορτες, χαμος κυριου, ξεκινανε απο παραμονη βραδυ και τελειωνουν την επομενη το πρωι. Της παναγιας, κλαρινα, νταουλια, φωνες, χοροι. Η γειτωνια τιγκα στο παρκαρισμενο Ντατσουν. Καποια στιγμη του λεω 'αμαν ρε Βαλαντη μας επριξες τα ουμπαλα" και μου απαντα "γιορταζει η κορη μου, ρε γειτωνα, τι να κανω" αλλα με μια εκφραση στο προσωπο και πονο στη φωνη, που παραλιγο να βαλω τα κλαματα που του εκανα παρατηριση. Μια φορα που τσαντιστικα πολυ του λεω "τωρα θα δεις τι θα πει δυνατη μουσικη" Βαζω στο ηχοσυστημα Γουιτνευ και I allways love you. και τα Roister ραγισαν τζαμια σε ακτινα 500μ. Aυτος διχως να υδρωσει τ'αυτι του, γυρνα και μου λεει "τι αδερφιστικο τραγουδι ειναι αυτο ρε γειτωνα? κανα Μακη δεν εχεις να βαλεις?" Μ' εβγαλε πλαγιον ουτ ο τζιπσυ

 

[nyfitsa]

θαχει νταλκα και πονο αγιατρεφτο ο ανθρωπος (αχ βρε παλιομισοφορια τι τραβαν για σας τ'αγορια).
Στο διπλανο σπιτι μενουν ο Βαλαντης και η Μαρινα, με τα 5 παιδια τους. Βαλαντης = παλιατζης και τζιπσυ Μαρινα = νοικοκυρα και τζιπσυ. Καταρα τοχουν 3-5 τα μεσημερια να φωναζουν και να μαλωνουν, ολοι μαζυ και οι 7.
Τους φωναζω καμια φορα, "αμαν ρε παιδια ωρες κοινης υσηχιας ειναι" Αντε δυο τρεις πεντε μερες το ξεχναν και αντε παλι. Σε γιορτες, χαμος κυριου, ξεκινανε απο παραμονη βραδυ και τελειωνουν την επομενη το πρωι. Της παναγιας, κλαρινα, νταουλια, φωνες, χοροι. Η γειτωνια τιγκα στο παρκαρισμενο Ντατσουν. Καποια στιγμη του λεω 'αμαν ρε Βαλαντη μας επριξες τα ουμπαλα" και μου απαντα "γιορταζει η κορη μου, ρε γειτωνα, τι να κανω" αλλα με μια εκφραση στο προσωπο και πονο στη φωνη, που παραλιγο να βαλω τα κλαματα που του εκανα παρατηριση. Μια φορα που τσαντιστικα πολυ του λεω "τωρα θα δεις τι θα πει δυνατη μουσικη" Βαζω στο ηχοσυστημα Γουιτνευ και I allways love you. και τα Roister ραγισαν τζαμια σε ακτινα 500μ. Aυτος διχως να υδρωσει τ'αυτι του, γυρνα και μου λεει "τι αδερφιστικο τραγουδι ειναι αυτο ρε γειτωνα? κανα Μακη δεν εχεις να βαλεις?" Μ' εβγαλε πλαγιον ουτ ο τζιπσυ

Ωραίος ο τζίπσυ αλλά έτσι είναι αυτοί ,το γλεντάνε .. Πάρτο απόφαση , μόνο αν μετακομίσει θα δείς φως .