Αρμαγεδών
RetroDB Feeder
- Joined
- 7 Φεβ 2021
- Μηνύματα
- 1.226
- Αντιδράσεις
- 3.492
Φλασιά!
Στην Δ', Ε' και ΣΤ' Δημοτικού, το "παιχνίδι" του τίτλου του νήματος ήταν μια απ' τις αγαπημένες μας ασχολίες στα διαλείμματα.
Στο σχολείο μου, το 1ο Δημοτικό Τυρνάβου, η είσοδος του κτηρίου είχε στέγαστρο και το πάτωμα ήταν μαρμαρένιο. Αυτό, εξαιτίας του υλικού, ήταν αρκετά γλιστερό, και ιδιαίτερα τις μέρες που το σφουγγάριζαν, γλιστρούσε υπερβολικά! Έτσι, μιας και ήμασταν "πανέξυπνα" παιδιά, επινοήσαμε αυτό το "παιχνίδι".
Το τάκλιν λοιπόν (Ελληνιστί τρικλοποδιά), ως παιχνίδι δεν είχε κανόνες, απλά τρέχαμε, γλιστρούσαμε με τα πόδια ενωμένα και "μισοτεντωμένα", βάζαμε τρικλοποδιά στον άλλον από πίσω και διασκεδάζαμε
Ξέρω, ακούγεται εντελώς ανόητο, αλλά, για τα τότε μυαλά μας, ήταν κάτι το διασκεδαστικό Οι δάσκαλοι, βέβαια, μας το απαγόρευαν, γιατί πολλές φορές πέφταμε ατσούμπαλα και υπήρχε ο κίνδυνος να σπάσουμε καμιά μέση ή κάνα κεφάλι, αλλά αυτό δε μας πτοούσε
Ουσιαστικά, όλο το "παιχνίδι" ήταν αυτό, με διαφορά απ' τη φωτογραφία ότι δεν ήταν σε χορτάρι αλλά σε μάρμαρο:
Χαρακτηριστικά, θυμάμαι 2 πεσίματα:
Το πρώτο ήταν: Ένα παιδί παίρνει αρκετή φόρα και βάζει τάκλιν σε έναν ευτραφή φίλο μου που εκείνη την ώρα έτρωγε το κολατσιό του. Τρώει το τάκλιν, του φεύγει το κολατσιό, και πέφτει με τον πισινό στην κοιλιά του παιδιού που του έβαλε το τάκλιν! Θυμάμαι, ο ένας έλεγε "δεν μπορώ να πάρω ανάσα, με σκότωσες" (ήταν αρκετά βαρύς...) και ο άλλος νευρίασε που του έπεσε το κολατσιό, τον σηκώνει απ' τον γιακά και τον αρχίζει στις καρπαζιές
Το δεύτερο το έφαγα εγώ: Τρώω ένα τάκλιν από πίσω, και πέφτω με το πίσω μέρος του κεφαλιού μου και χτυπάω στον τοίχο! Αυτό που θυμάμαι είναι ότι είδα "αστεράκια" ή δεν ξέρω πώς αλλιώς λέγονται, όπως στα καρτούν
Πανηγύρι γινόταν στους, επίσης, μαρμάρινους διαδρόμους του σχολείου, που εκεί βάζαμε τρικλοποδιές η μία τάξη στην άλλη και τις περισσότερες φορές, κατέληγε σε κλοτσοπατινάδα σε ολόκληρο τον όροφο
Δεν ξέρω, παίζατε εσείς τάκλιν, ή μόνο εμείς είχαμε την αποκλειστικότητα;
ΥΓ: Ευτυχώς δεν θρηνήσαμε θύματα
Στην Δ', Ε' και ΣΤ' Δημοτικού, το "παιχνίδι" του τίτλου του νήματος ήταν μια απ' τις αγαπημένες μας ασχολίες στα διαλείμματα.
Στο σχολείο μου, το 1ο Δημοτικό Τυρνάβου, η είσοδος του κτηρίου είχε στέγαστρο και το πάτωμα ήταν μαρμαρένιο. Αυτό, εξαιτίας του υλικού, ήταν αρκετά γλιστερό, και ιδιαίτερα τις μέρες που το σφουγγάριζαν, γλιστρούσε υπερβολικά! Έτσι, μιας και ήμασταν "πανέξυπνα" παιδιά, επινοήσαμε αυτό το "παιχνίδι".
Το τάκλιν λοιπόν (Ελληνιστί τρικλοποδιά), ως παιχνίδι δεν είχε κανόνες, απλά τρέχαμε, γλιστρούσαμε με τα πόδια ενωμένα και "μισοτεντωμένα", βάζαμε τρικλοποδιά στον άλλον από πίσω και διασκεδάζαμε
Ξέρω, ακούγεται εντελώς ανόητο, αλλά, για τα τότε μυαλά μας, ήταν κάτι το διασκεδαστικό Οι δάσκαλοι, βέβαια, μας το απαγόρευαν, γιατί πολλές φορές πέφταμε ατσούμπαλα και υπήρχε ο κίνδυνος να σπάσουμε καμιά μέση ή κάνα κεφάλι, αλλά αυτό δε μας πτοούσε Ουσιαστικά, όλο το "παιχνίδι" ήταν αυτό, με διαφορά απ' τη φωτογραφία ότι δεν ήταν σε χορτάρι αλλά σε μάρμαρο:
Χαρακτηριστικά, θυμάμαι 2 πεσίματα:
Το πρώτο ήταν: Ένα παιδί παίρνει αρκετή φόρα και βάζει τάκλιν σε έναν ευτραφή φίλο μου που εκείνη την ώρα έτρωγε το κολατσιό του. Τρώει το τάκλιν, του φεύγει το κολατσιό, και πέφτει με τον πισινό στην κοιλιά του παιδιού που του έβαλε το τάκλιν! Θυμάμαι, ο ένας έλεγε "δεν μπορώ να πάρω ανάσα, με σκότωσες" (ήταν αρκετά βαρύς...) και ο άλλος νευρίασε που του έπεσε το κολατσιό, τον σηκώνει απ' τον γιακά και τον αρχίζει στις καρπαζιές
Το δεύτερο το έφαγα εγώ: Τρώω ένα τάκλιν από πίσω, και πέφτω με το πίσω μέρος του κεφαλιού μου και χτυπάω στον τοίχο! Αυτό που θυμάμαι είναι ότι είδα "αστεράκια" ή δεν ξέρω πώς αλλιώς λέγονται, όπως στα καρτούν
Πανηγύρι γινόταν στους, επίσης, μαρμάρινους διαδρόμους του σχολείου, που εκεί βάζαμε τρικλοποδιές η μία τάξη στην άλλη και τις περισσότερες φορές, κατέληγε σε κλοτσοπατινάδα σε ολόκληρο τον όροφο
Δεν ξέρω, παίζατε εσείς τάκλιν, ή μόνο εμείς είχαμε την αποκλειστικότητα;
ΥΓ: Ευτυχώς δεν θρηνήσαμε θύματα
Τελευταία επεξεργασία:
