Ποτε δεν ζητούσα, αν με ρωτούσες όμως πάντα ήθελα πόνυ. Οι γονείς μου το ήξεραν και πού και πού μου έκαναν από μόνοι τους δώρο κάποιο μου δεν είχα-τα σημείωναν στον κατάλογο.Και γενικά τουλάχιστον δύο φορές τον μήνα μου έκαναν ένα παιχνιδάκι δώρο-είναι και οι ίδιοι μεγάλοι φίλοι των παιχνιδιών. Κι επειδή οι φίλες της μαμάς μου δεν είχαν ακόμα παιδιά κάθε φορά που την συναντούσαν της έδιναν και κάτι για 'μενα, συνήθως πόνυ αφού τότε καί σχετικά φτηνά ήταν καί ο κόσμος είχε χρήματα να δώσει. Αυτό μέχρι που πήγα δευτέρα γυμνασίου. Κάπως ετσι δημιούργησα έναν στρατό! Αλλά μετά τα 13 μου είπαν ότι είμαι μεγάλη πια για παιχνίδια...-καταρραμένα στερεότυπα!
Μου τα έπαιρναν οι συγγενείς & μου τα χάριζαν οι γείτονες για μένα. Οι γονείς μου ποτέ δεν μου έπαιρναν παιχνίδια, και μάλιστα μου τα έπαιρναν και τα δώριζαν σε ξαδέρφια όταν ήμουν ακόμα αρκετά μικρή.