iliekater
RetroMasteR
- Joined
- 21 Φεβ 2007
- Μηνύματα
- 1.391
- Αντιδράσεις
- 211
[Συγνώμη για τον τίτλο , αλλά δεν χώραγε ολόκληρο ! 
]
Ως γνωστό στη χρυσή εποχή του Ελληνικού Κινηματογράφου έλαμψαν με την αξία τους φοβερές ταινίες . Υπήρξαν όμως κάποιες που μπόρεσαν να λάμψουν και δεύτερη φορά ! Είναι βέβαια ένα θέμα κατά πόσο "επιτρέπεται" να γίνει κάτι τέτοιο . Το ευτύχημα πάντως είναι πως όταν το αντίγραφο είναι εξίσου καλό ή καλλύτερο , τότε το αμάρτημα μπορεί να "συγχωρεθεί" ! Φαντάζομαι πως εσείς , ως πιο ειδικοί , θα έχετε παρατηρήσει πολλές τέτοιες τανίες . Εγώ μπορώ να παραθέσω μόνο δύο :
(1952) Ένα βότσαλο στην λίμνη
(1954) Δεσποινίς ετών 39
Καί οι δύο ταινίες είχαν πρωταγωνιστή τον καταπληκτικό , μοναδικό και άφταστο Βασίλη Λογοθετίδη (Ταυλαρίδης στην πραγματικότητα) ή ... "σκέτος" Λογοθετίδης όπως προτιμούσε ο ίδιος ! Χαρακτηριστικό είναι πως καί οι δύο ταινίες , όταν ξαναγυρίστηκαν , είχαν πρωταγωνιστή τον αξέχαστο Λάμπρο Κωνσταντάρα , τον μοναδικό άνθρωπο που μπόρεσε να φτάσει το Λογοθετίδη , οπότε και επάξια πρωτιμήθηκε στους αντίστοιχους ρόλους . Συγκεκριμένα , οι παραπάνω ταινίες κυκλοφόρησαν αντιστοίχως ως :
(1967) Ο σπαγγοραμένος
(1968) Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο
Οι συγκεκριμένες ταινίες μπορεί να δημιουργούν την εντυπωση που πρόκειται απλά για αναπαραγωγή , αλλά εγώ νομίζω πως είναι κάτι περισσότερο . Αν δει κανείς κατευθείαν τη δεύτερη εκδοχή των ταινιών θα απολαύσει αναμφισβήτητα δύο πολύ καλές ταινίες . Αν όμως κάποιος τις παρακολουθήσει έχοντας δει πρώτα την αρχική εκδοχή τους , τότε μοιραίο είναι να παρατηρήσει τις πολλές ομοιότητες (μέχρι ακόμα και στα ονόματα των ρόλων) . Αυτό είναι ένα στοιχείο που μπορεί να πλήξει την εντύπωση του θεατή , διότι δημιουργεί την εντύπωση πως οι ταινίες ξαναγυρίστηκαν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να κάνουν κάποια βελτίωση . Όταν όμως ο θεατής φτάνει στα καίρια σημεία της κάθε ταινίας - τα οπόια τα είχε ταυτήσει με τους αρχικούς ηθοποιούς - και ξαφνικά βλέπει να διαξάγεται μπροστά του εκ νέου το ίδιο μεγαλείο που μέχρι τότε θεωρούσε μοναδικό , ο εντυπωσιασμός αυξάνεται κατακόρυφα . Τέτοιες σκηνές - λόγου χάρη - είναι αυτή που ο Κωνσταντάρας αναπαράγει τη συντριπτική στιγμή που αδελφός και αδελφή απομένουν πάλι μόνοι ή όταν , ο ίδιος πάλι , υποδύεται το ρόλο του συζύγου που μόλις ξύπνησε και αντιλαμβάνεται το αίσχος των πράξεών της προηγούμενης βραδιά όταν απάτησε τη γυναίκα του ! Ίσως , δηλαδή , αυτό ακριβώς να ήταν και ο σκοπός των σκηνοθετών που ξαναγύρισαν τις συγκεκριμένες ταινίες , δηλαδή για να αποδείξουν πως στην τέχνη της ερμηνείας τίποτα δεν είναι ανυπέρβλητο , ακόμα και με την επανάληψη , όταν φυσικά διαθέτεις τους αντίστοιχους ηθοποιούς !
]Ως γνωστό στη χρυσή εποχή του Ελληνικού Κινηματογράφου έλαμψαν με την αξία τους φοβερές ταινίες . Υπήρξαν όμως κάποιες που μπόρεσαν να λάμψουν και δεύτερη φορά ! Είναι βέβαια ένα θέμα κατά πόσο "επιτρέπεται" να γίνει κάτι τέτοιο . Το ευτύχημα πάντως είναι πως όταν το αντίγραφο είναι εξίσου καλό ή καλλύτερο , τότε το αμάρτημα μπορεί να "συγχωρεθεί" ! Φαντάζομαι πως εσείς , ως πιο ειδικοί , θα έχετε παρατηρήσει πολλές τέτοιες τανίες . Εγώ μπορώ να παραθέσω μόνο δύο :
(1952) Ένα βότσαλο στην λίμνη
(1954) Δεσποινίς ετών 39
Καί οι δύο ταινίες είχαν πρωταγωνιστή τον καταπληκτικό , μοναδικό και άφταστο Βασίλη Λογοθετίδη (Ταυλαρίδης στην πραγματικότητα) ή ... "σκέτος" Λογοθετίδης όπως προτιμούσε ο ίδιος ! Χαρακτηριστικό είναι πως καί οι δύο ταινίες , όταν ξαναγυρίστηκαν , είχαν πρωταγωνιστή τον αξέχαστο Λάμπρο Κωνσταντάρα , τον μοναδικό άνθρωπο που μπόρεσε να φτάσει το Λογοθετίδη , οπότε και επάξια πρωτιμήθηκε στους αντίστοιχους ρόλους . Συγκεκριμένα , οι παραπάνω ταινίες κυκλοφόρησαν αντιστοίχως ως :
(1967) Ο σπαγγοραμένος
(1968) Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο
Οι συγκεκριμένες ταινίες μπορεί να δημιουργούν την εντυπωση που πρόκειται απλά για αναπαραγωγή , αλλά εγώ νομίζω πως είναι κάτι περισσότερο . Αν δει κανείς κατευθείαν τη δεύτερη εκδοχή των ταινιών θα απολαύσει αναμφισβήτητα δύο πολύ καλές ταινίες . Αν όμως κάποιος τις παρακολουθήσει έχοντας δει πρώτα την αρχική εκδοχή τους , τότε μοιραίο είναι να παρατηρήσει τις πολλές ομοιότητες (μέχρι ακόμα και στα ονόματα των ρόλων) . Αυτό είναι ένα στοιχείο που μπορεί να πλήξει την εντύπωση του θεατή , διότι δημιουργεί την εντύπωση πως οι ταινίες ξαναγυρίστηκαν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να κάνουν κάποια βελτίωση . Όταν όμως ο θεατής φτάνει στα καίρια σημεία της κάθε ταινίας - τα οπόια τα είχε ταυτήσει με τους αρχικούς ηθοποιούς - και ξαφνικά βλέπει να διαξάγεται μπροστά του εκ νέου το ίδιο μεγαλείο που μέχρι τότε θεωρούσε μοναδικό , ο εντυπωσιασμός αυξάνεται κατακόρυφα . Τέτοιες σκηνές - λόγου χάρη - είναι αυτή που ο Κωνσταντάρας αναπαράγει τη συντριπτική στιγμή που αδελφός και αδελφή απομένουν πάλι μόνοι ή όταν , ο ίδιος πάλι , υποδύεται το ρόλο του συζύγου που μόλις ξύπνησε και αντιλαμβάνεται το αίσχος των πράξεών της προηγούμενης βραδιά όταν απάτησε τη γυναίκα του ! Ίσως , δηλαδή , αυτό ακριβώς να ήταν και ο σκοπός των σκηνοθετών που ξαναγύρισαν τις συγκεκριμένες ταινίες , δηλαδή για να αποδείξουν πως στην τέχνη της ερμηνείας τίποτα δεν είναι ανυπέρβλητο , ακόμα και με την επανάληψη , όταν φυσικά διαθέτεις τους αντίστοιχους ηθοποιούς !
