Ταξίδι στον χρόνο

[AEON]

Just think about it:

 

[elephadas]

Αυτό έγινε γιατί ο Bertrand Russel ήταν κορακοζώητος. Έζησε μεν μέχρι την εποχή μας (πέθανε το 1970) αλλά γεννήθηκε το 1872 δηλαδή 51 χρόνια μετά τον θάνατο του Ναπολέοντα οπότε δεν είναι τίποτε περίεργο που ο παππούς του (γεννημένος το 1792) συνυπήρξε με τον Ναπ.

Ο παππούς του ήταν γιος του δούκα του Bedford, άρα στην κορυφή της αριστοκρατίας, κινούνταν στους υψηλότερους κύκλους και ασχολήθηκε από νέος με την πολιτική. Συνάντησε τον Ναπ το 1814 όταν ήταν εξόριστος στην Έλβα και ο παππούς Russell ήταν ήδη μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων. Δεν βλέπω κάτι το πολύ περίεργο ούτε εδώ.

Εκείνο που είναι περίεργο είναι που ο Β.R. φέρεται να είπε ότι τον μεγάλωσε ο παππούς του. Ναι μεν ο πατέρας του πέθανε πρώτος, το 1876, αλλά κι ο παππούς του πέθανε το 1878 λίγες μόνο μέρες μετά τα 6α γενέθλια του Russell. (Ο πατέρας της μητέρας του είχε πεθάνει πριν γεννηθεί ο εγγονός άρα ούτε αυτός τον μεγάλωσε).

Δεν άκουσα το βίντεο και δεν ξέρω πόσο αξιόπιστα και ακριβώς μεταφερμένα είναι όσα διαβάζω.

 

[Αρμαγεδών]

Χεχε, ωραίο το βίντεο, αλλά μπροστά σ' αυτό που θ' αναρτήσω, δεν "πιάνει μία"

(Τα δεδομένα από τη στιγμή του βίντεο άλλαξαν λίγο, καθώς πλέον μόνο το ένα εγγόνι ζει)

Ο John Tyler, 10ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, γεννημένος στις 29 Μαρτίου του... 1790, την πρώτη περίοδο προεδρίας του 1ου Προέδρου, του George Washington δηλαδή, έχει ακόμα και σήμερα έναν επιζώντα εγγονό!!! Πώς γίνεται αυτό το εξωπραγματικό γεγονός;;; Με απλό τρόπο:

Το 1815, με την πρώτη γυναίκα, την Letitia Christian, αποκτούν το πρώτο από τα 8 παιδιά τους!!! Το 1842, όντας πρόεδρος των ΗΠΑ, χάνει τη γυναίκα του από καρδιακή προσβολή. Στις 26 Ιουνίου του 1844, σε ηλικία 54 ετών παντρεύεται την... 23χρονη Julia Gardiner και αποκτούν μαζί άλλα 7 παιδιά!!! Με σύνολο 15 παιδιών, είναι, μέχρι σήμερα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ με τα περισσότερα τέκνα!!! Καρπερός, αν μη τι άλλο

Anyway, το 1853, σε ηλικία 63 ετών αποκτά το 13ο παιδί του, τον Lyon Gardiner Tyler, ο οποίος ακολούθησε τα "χνάρια" του κούνελου πατέρα του Παντρεύτηκε αρχικά την Anne Baker Tucker και απέκτησαν 3 παιδιά. Μετά το θάνατό της, το 1921, απτόητος, παντρεύτηκε την κατά 35 χρόνια νεότερή του Sue Ruffin με την οποία απέκτησε άλλα 3 παιδιά. Το 1925, στα 72 του, αποκτά τον Lyon Gardiner Tyler Jr., ο οποίος απεβίωσε μόλις πριν 2 χρόνια, το 2020. Όμως, δεν σταματά εκεί! Το 1928, στα 75 έτη του, αποκτά τον άλλο του γιο, τον Harrison Ruffin Tyler, ο οποίος μέχρι σήμερα ζει και βασιλεύει, αποτελώντας το εγγόνι ενός ανθρώπου γεννημένου το... 1790!!!

Απίστευτο, έτσι; Μόνο 3 γενιές από το 1790 ως σήμερα!!!

Ε, ρε, τι σου κάνει η έλλειψη τηλεόρασης ή ραδιοφώνου

Ακόμα 2 παραδείγματα "Ταξιδιού στο χρόνο" θα ακολουθήσουν λίαν συντόμως

 

[Aardvark]

Well και αυτο ειναι σχετικο.

 

[Αρμαγεδών]

Well και αυτο ειναι σχετικο.

Αυτό ακριβώς θα αναλύσω στην επόμενή μου ανάρτηση το μεσημέρι

 

[Αρμαγεδών]

Πάμε σε μια ακόμα απίστευτη περίπτωση "ταξιδιού στο χρόνο", και συγκεκριμένα μεταφερόμαστε στο 1956:

Ο Samuel J. Seymour, γεννημένος στις 28 Μαρτίου του... 1860 στο Maryland, κατόρθωσε να βγει στην τηλεόραση το 1956 και να αποκαλύψει ότι είναι ο τελευταίος αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας του... Abraham Lincoln, του 16ου Προέδρου των ΗΠΑ!!!

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

Μεγάλη Παρασκευή 14 Απριλίου 1865...
Ενώ έχει τελειώσει ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος με ολοκληρωτική νίκη των Βόρειων-Ενωτικών, στο θέατρο Ford της Washington ετοιμάζεται η πρεμιέρα του τρίπρακτου κωμικού θεατρικού "Our American Cousin". Στην πρεμιέρα αυτή θα παρεβρισκόταν και ο δημοφιλέστατος Lincoln, στην πρώτη μετεμφυλιακή του δημόσια εμφάνιση. Στο μεταξύ, ο 5χρονος, τότε Samuel, μαζί με τη νοσοκόμα του, Sarah Cock, και τη νονά του, Mrs. Goldsborought, αποφάσισαν να πάνε να διασκεδάσουνε στο ίδιο θέατρο.

Παρά την ηλικία του, ο Samuel θυμόταν ότι καθίσανε στο θεωρείο απέναντι από την Προεδρική θέση, η οποία μάλιστα, όπως αφηγείται, ήταν σημαιοστολισμένη. Η ώρα πέρασε και αφηγήθηκε ότι είδε "έναν ψηλό και χαμογελαστό άνθρωπο που χαιρετούσε το κοινό εν μέσω επευφημιών". Η παράσταση προχωρούσε και σε κάποια στιγμή ακούγεται ένας πυροβολισμός από το Προεδρικό θεωρείο! Ο Lincoln είχε δολοφονηθεί από τον ηθοποιό και οπαδό της Ομοσπονδίας John Wilkes Booth! Ο Seymour θυμόταν καθαρά το σώμα του Lincoln να πέφτει στο πίσω μέρος της καρέκλας και τον Booth να πηδά από το υψηλό θεωρείο πάνω στη σκηνή, ενώ στη συνέχεια, κουτσαίνοντας, να το σκάει από την πόρτα των παρασκηνίων! Λόγω της ηλικίας του, δεν κατάλαβε τι συνέβη και ποιος χτυπήθηκε, παρά μόνο τον ένοιαζε ο "κύριος που έπεσε από το μπαλκόνι στη σκηνή και χτύπησε". Επιπροσθέτως, θυμόταν και τον πανικό που ξέσπασε μέσα στο θέατρο μόλις γνωστοποιήθηκε ότι ο Πρόεδρος πυροβολήθηκε εξ' επαφής στο κεφάλι! Όταν του αφηγήθηκαν αργότερα τι είχε συμβεί, είπε ότι επί πολύ καιρό έβλεπε στον ύπνο του να τον "πυροβολούν 1000 φορές"! Εμπειρία για ένα 5χρονο παιδάκι, ε...;

Πολλάαααα χρόνια αργότερα, στις 9 Φεβρουαρίου του... 1956, 2 μήνες πριν το θάνατό του, ο 96χρονος Samuel βγήκε στο πάνελ του τηλεπαιχνιδιού "I've Got a Secret" στο κανάλι CBS, με παρουσιαστή τον δημοφιλή Garry Moore! Παρόλο που είχε γλυστρίσει και είχε χτυπήσει στο μάτι του, αποφάσισε ότι θα πάει στην τηλεόραση για να αποκαλύψει το "μυστικό" του, παρά τα χρόνια του! Εκεί ερωτήθη για το "μυστικό" του, το οποίο κατευθείαν αποκαλύφθηκε εξαιτίας της ηλικίας του. 2 μήνες μετά, στις 12 Απριλίου του 1956, ο Seymour εκοιμήθη, έχοντας τη φήμη του τελευταίου μάρτυρα ενός εκ των σημαντικοτέρων γεγονότων της ιστορίας!

Είναι απίστευτο πραγματικά πώς εν έτει 2022, βλέπουμε μια εκπομπή του 1956, που φιλοξενεί έναν άνθρωπο γεννημένο το 1860, ο οποίος μας αφηγείται ένα γεγονός του 1865, τη δολοφονία ενός ανθρώπου γεννημένου το 1809! Πραγματικά, ο "χρόνος" είναι κάτι το ασύλληπτο!!! Ένας άνθρωπος που γεννήθηκε σε μια εποχή που στο δρόμο κυκλοφορούσαν κάρα και άλογα, που ο ηλεκτρισμός ήταν επιστημονική φαντασία κ.λπ., να βγαίνει σχεδόν έναν αιώνα αργότερα στην τηλεόραση, σε έναν κόσμο 100% διαφορετικό στον οποίον μεγάλωσε, ε, είναι ταξίδι στο χρόνο!!!

 

[Ανέστιος]

Η μάνα μου έφυγε μετανάστρια στον Καναδά τη δεκαετία του '50. Στα 12, τη βάλανε μόνη της σ' ένα υπερωκεάνειο μ' ένα μεταλλικό μπαούλο (το οποίο, με το όνομά της γραμμένο απάνω στα greeklish, έχω εγώ τώρα στο σπίτι μου και αποθηκεύω πράγματα). Βλέπετε, τα άλλα δύο αδέρφια επελέγησαν για να σπουδάσουν (το πρώτο παιδί - και μεγάλος γιος - και το τρίτο, μια κόρη - η μικρότερη των τριών), ενώ το μεσαίο στάλθηκε στο...πυρ το εξώτερον για να δουλέψει και να μαζέψει την προίκα της...

Μέχρι λοιπόν που έφυγε η μάνα μου, αρχές δεκαετίας του '50, ζούσε στην τότε επαρχία Σητείας της Κρήτης (όπως και σε πολλά άλλα μέρη της χώρας, νομίζω), σ' ένα απομονωμένο χωριό της ενδοχώρας με 100 αθρώπους όλου κι όλους, χωρίς ασφάλτινους δρόμους, με οριακά μηχανοκίνητα μέσα μεταφοράς (γαϊδουράκια υπήρχαν και σκαφτικές μηχανές...) , με λύχνους στα σπίτια γιατί ηλεκτρικό δεν είχαν, με ζώα αντί για τρακτέρ και φορτηγάκια για τις αγροτικές δουλειές (ε δεν είχαν κι άλλες...).

...Και μέσα σε τρεις εβδομάδες (όσο διήρκεσε το ταξίδι στον Ατλαντικό μέχρι το Χάλιφαξ) έφτασε σε μια υπερσύγχρονη (για την εποχή), Δυτική, αναπτυγμένη χώρα, με ουρανοξύστες, τράπεζες, φώτα νέον, κοσμοσυρροή, τραίνα, αυτοκίνητα, μαγαζιά κλπ κλπ. Αυτό κι αν ήταν δηλαδή ταξίδι στο χρόνο: σε 20 μέρες μέσα, βρέθηκε από την έρημη, τριτοκοσμική, αγροτική, καθυστερημένη ελληνική ύπαιθρο επιπέδου...19ου αιώνα, σε μια ξενόγλωσση μεγαλούπολη με όλα τα κομφόρ και τις ανέσεις της...βιομηχανικής εποχής...!

 

[marysuz73]

Η μάνα μου έφυγε μετανάστρια στον Καναδά τη δεκαετία του '50. Στα 12, τη βάλανε μόνη της σ' ένα υπερωκεάνειο μ' ένα μεταλλικό μπαούλο (το οποίο, με το όνομά της γραμμένο απάνω στα greeklish, έχω εγώ τώρα στο σπίτι μου και αποθηκεύω πράγματα). Βλέπετε, τα άλλα δύο αδέρφια επελέγησαν για να σπουδάσουν (το πρώτο παιδί - και μεγάλος γιος - και το τρίτο, μια κόρη - η μικρότερη των τριών), ενώ το μεσαίο στάλθηκε στο...πυρ το εξώτερον για να δουλέψει και να μαζέψει την προίκα της...

Μέχρι λοιπόν που έφυγε η μάνα μου, αρχές δεκαετίας του '50, ζούσε στην τότε επαρχία Σητείας της Κρήτης (όπως και σε πολλά άλλα μέρη της χώρας, νομίζω), σ' ένα απομονωμένο χωριό της ενδοχώρας με 100 αθρώπους όλου κι όλους, χωρίς ασφάλτινους δρόμους, με οριακά μηχανοκίνητα μέσα μεταφοράς (γαϊδουράκια υπήρχαν και σκαφτικές μηχανές...) , με λύχνους στα σπίτια γιατί ηλεκτρικό δεν είχαν, με ζώα αντί για τρακτέρ και φορτηγάκια για τις αγροτικές δουλειές (ε δεν είχαν κι άλλες...).

...Και μέσα σε τρεις εβδομάδες (όσο διήρκεσε το ταξίδι στον Ατλαντικό μέχρι το Χάλιφαξ) έφτασε σε μια υπερσύγχρονη (για την εποχή), Δυτική, αναπτυγμένη χώρα, με ουρανοξύστες, τράπεζες, φώτα νέον, κοσμοσυρροή, τραίνα, αυτοκίνητα, μαγαζιά κλπ κλπ. Αυτό κι αν ήταν δηλαδή ταξίδι στο χρόνο: σε 20 μέρες μέσα, βρέθηκε από την έρημη, τριτοκοσμική, αγροτική, καθυστερημένη ελληνική ύπαιθρο επιπέδου...19ου αιώνα, σε μια ξενόγλωσση μεγαλούπολη με όλα τα κομφόρ και τις ανέσεις της...βιομηχανικής εποχής...!

Πράγματι και η αδελφή της μητέρας μου, πήγε στο Σίδνευ της Αυστραλίας και έπαθε πολιτισμικό σοκ τη δεκαετία του '60.

 

[RIO]

Η μάνα μου έφυγε μετανάστρια στον Καναδά τη δεκαετία του '50. Στα 12, τη βάλανε μόνη της σ' ένα υπερωκεάνειο μ' ένα μεταλλικό μπαούλο (το οποίο, με το όνομά της γραμμένο απάνω στα greeklish, έχω εγώ τώρα στο σπίτι μου και αποθηκεύω πράγματα). Βλέπετε, τα άλλα δύο αδέρφια επελέγησαν για να σπουδάσουν (το πρώτο παιδί - και μεγάλος γιος - και το τρίτο, μια κόρη - η μικρότερη των τριών), ενώ το μεσαίο στάλθηκε στο...πυρ το εξώτερον για να δουλέψει και να μαζέψει την προίκα της...

Μέχρι λοιπόν που έφυγε η μάνα μου, αρχές δεκαετίας του '50, ζούσε στην τότε επαρχία Σητείας της Κρήτης (όπως και σε πολλά άλλα μέρη της χώρας, νομίζω), σ' ένα απομονωμένο χωριό της ενδοχώρας με 100 αθρώπους όλου κι όλους, χωρίς ασφάλτινους δρόμους, με οριακά μηχανοκίνητα μέσα μεταφοράς (γαϊδουράκια υπήρχαν και σκαφτικές μηχανές...) , με λύχνους στα σπίτια γιατί ηλεκτρικό δεν είχαν, με ζώα αντί για τρακτέρ και φορτηγάκια για τις αγροτικές δουλειές (ε δεν είχαν κι άλλες...).

...Και μέσα σε τρεις εβδομάδες (όσο διήρκεσε το ταξίδι στον Ατλαντικό μέχρι το Χάλιφαξ) έφτασε σε μια υπερσύγχρονη (για την εποχή), Δυτική, αναπτυγμένη χώρα, με ουρανοξύστες, τράπεζες, φώτα νέον, κοσμοσυρροή, τραίνα, αυτοκίνητα, μαγαζιά κλπ κλπ. Αυτό κι αν ήταν δηλαδή ταξίδι στο χρόνο: σε 20 μέρες μέσα, βρέθηκε από την έρημη, τριτοκοσμική, αγροτική, καθυστερημένη ελληνική ύπαιθρο επιπέδου...19ου αιώνα, σε μια ξενόγλωσση μεγαλούπολη με όλα τα κομφόρ και τις ανέσεις της...βιομηχανικής εποχής...!

Μου θύμισε αυτό που είχε πει κάποτε ο Σκούρας ( ο Ελληνοαμερικανός παραγωγός ). Πως στο καράβι για τις ΗΠΑ, κουβέντιαζαν με τον αδελφό του, για το τι θα κάνουν εκεί και έλεγαν να βοσκήσουν πρόβατα κλπ . Με το που κατεβαίνουν από το πλοίο βλέπουν ξαφνικά τους ουρανοξύστες και τις λεωφόρους...

 

[Ανέστιος]

Μου θύμισε αυτό που είχε πει κάποτε ο Σκούρας ( ο Ελληνοαμερικανός παραγωγός ). Πως στο καράβι για τις ΗΠΑ, κουβέντιαζαν με τον αδελφό του, για το τι θα κάνουν εκεί και έλεγαν να βοσκήσουν πρόβατα κλπ . Με το που κατεβαίνουν από το πλοίο βλέπουν ξαφνικά τους ουρανοξύστες και τις λεωφόρους...

Έτσι...