Τα Μεγάλα Φινάλε

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Bambinella
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Το φιναλε της γαλλικης ταινιας Ο Ταξιδιωτης της Βροχης (1969) - Le Passager de la Pluie, θα το χαρακτηριζα εμπνευσμενο, πρωτοτυπο και συγκινητικο.

Ο σκληρος Charles Bronson, κρατα χαρακτηρα σε ολη τη διαρκεια του εργου και δεν υποκυπτει στα θελγητρα της ευθραυστης Marlene Jobert.

Στην τελευταια σκηνη ομως, εμεις οι θεατες μαθαινουμε με τον πιο πρωτοτυπο τροπο οτι ο ψυχραιμος Charles ειναι ερωτευμενος μαζι της, οταν ριχνει ενα καρυδι σε μια τζαμαρια κι εκεινη γινεται θρυψαλλα. Ενα απο τα πιο ομορφα φιναλε που ειδα ποτε και εμεινε χαραγμενο στο μυαλο και την καρδια μου.

Σ' ολο αυτο το εξοχο σκηνικο συμβαλλει τρομερα και η θεσπεσια μουσικη του μεγαλου Francis Lai.

http://www.youtube.com/watch?v=CVzL5d0gDdg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Το έγραψα πρόσφατα και σε άλλο thread, θεωρώ καλύτερο φινάλε ταινίας μια εντελώς ξεχωριστή περίπτωση (όχι τόσο μυθοπλασία όσο σκληρή πραγματικότητα) τον «Μεγάλο Δικτάτορα», όταν ο Τσάρλι Τσάπλιν απευθύνεται απεγνωσμένα στην ανθρωπότητα να σταματήσει τον παραλογισμό του πολέμου, την στιγμή που το αίμα έρεε ποτάμι στην Ευρώπη. Από τις μεγαλειωδέστερες στιγμές στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, που την δεδομένη στιγμή λειτούργησε ανθρωπιστικά και όχι καλλιτεχνικά, γιατί αυτό ήταν η κύρια προτεραιότητα αυτού του κολοσσού της έβδομης τέχνης.
 
Δεν δόθηκε ως τώρα κανένα εντυπωσιακό τέλος σε ελληνική ταινία. Ας πω λοιπόν ένα πολύ διαφορετικό, γεμάτο συμβολισμούς, φινάλε σε μια (όχι πάντως ρετρό) ελληνική ταινία, την «Πολίτικη κουζίνα» που με εντυπωσίασε.

Στον σταθμό των τρένων της Κωνσταντινούπολης συναντώνται η Σαϊμέ (Μπασάκ Κοκλούκαγια), ο πρώτος έρωτας της ζωής της ο Φάνης (Γιώργος Χωραφάς) και ο άντρας της, Μουσταφά (Ταμέρ Καρανταγλί). Η Σαϊμέ έχει να διαλέξει ανάμεσα στον ευαίσθητο Φάνη και τον σκληρό στρατιωτικό άντρα της που νοιάζεται πιο πολύ για την καριέρα του.

Η σκηνή είναι καθαρά αλληγορική. Η Σαϊμέ συμβολίζει την ίδια την Πόλη, που εξακολουθεί να αγαπάει τον Έλληνα, αλλά τελικά ακολουθεί τον Τούρκο (ίσως δεν είναι τυχαίο ότι είναι στρατιωτικός). Τα μεγάφωνα αναγγέλουν «Η αμαξοστοιχία για Άγκυρα μέσω Εσκί Σεχίρ ξεκινάει» (για να μην ξεχνάμε και την ιστορία) και ο Έλληνας ζητάει από την Σαϊμέ να μην κοιτάξει πίσω, γιατί «αν κοιτάξει κανείς πίσω, αυτή η εικόνα μένει ως υπόσχεση».

Μια πολύ ωραία ελληνική ταινία, με υπέροχη μουσική από την Ευανθία Ρεμπούτσικα, δοσμένη με πολύ ζεστά συναισθήματα. Ένας ωραίος κινηματογράφος.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Dimitrissss είπε:
Δεν δόθηκε ως τώρα κανένα εντυπωσιακό τέλος σε ελληνική ταινία.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Αυτο εγινε γιατι βρισκομαστε στην ενοτητα του Ξενου Σινεμα.
 
Δεν είναι ακριβώς το φινάλε, αλλά είναι το τέλος της αναλαμπής, της δεύτερης ευκαιρίας που έδωσε ο γιατρός Robin Williams στον κατατονικό από 20 χρόνια Robert De Niro στο Awakenings (1990)

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=kY0UEdHtHvs
 
Πραγματικά με κάνατε να θέλω να δω και μερικές ταινίες να τις ξαναδώ!!!!

Προσωπικά ένα τρομερό φινάλε είναι αυτό του Jude (1996), ελπίζω να ειναι χρονολογικά "μέσα"!

(Ψάχνω στο ΣυΣωλήν αλλά δεν το βρίσκω.....)
 
Hagi, το χρονικο οριο ειναι μεχρι το 1995, οποτε ξεφυγαμε λιγο. Επειδη ομως ειναι μονο ενα ετος, εψαξα και βρηκα το τελευταιο κομματι της ταινιας που λες.

Ελπιζω να ειναι η σωστη:

 
Είναι λίγο πριν το σημείο, εκεί που επιστρέφουν σπίτι και βρίσκουν τα παιδιά τους νεκρά.

Όπως και να έχει σε ευχαριστώ πολύ Bambinella!!

Θα βρω κι άλλα φινάλε εντός χρόνου αυτή τη φορά!!!

Edit:

Θυμήθηκα το "Συνήθεις Ύποπτοι" και την τελική σκηνή που γίνεται η ανατροπάρα στο γραφείο του αστυνομικού.

http://www.youtube.com/watch?v=hBrwUGdbODA

Πραγματικά απίστευτο σενάριο, και ο Σπέισι φοβερός!!!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Φανταστηκα οτι το φιναλε θα βρισκοταν στο τελευταιο κομματι του εργου. Αρα η επιμαχη σκηνη με τα νεκρα παιδια βρισκεται στο Part 12.

Συνηθως δε βλεπω τοσο καινουργιες ταινιες, αλλα αυτη μου κεντρισε το ενδιαφερον απο καποιες σκηνες που ειδα, και ισως την παρακολουθησω.....
 
Πωωω! Παιδια, εμπλουτισατε το θεμα μου με καταπληκτικα φιναλε. Το τελευταιο μου αρεσε πολυ και για την εξαισια μελωδια Chi Mai, του Ennio Morricone.
 

Ενα ακόμα μεγάλο φινάλε bambinella είναι και από τη πράσινη κάρτα (1990) με Αντι Μακνταουελ και Ζεραρ Ντεπαρντιε. Ο Ντεπαρντιε απελαυνεται όμως τη στιγμή του αποχωρισμού το ζευγάρι διαπιστώνει ότι ο γάμος τους ίσως δεν είναι και τόσο 'λευκός'!!very romantic#)
 


ΧΙΛΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΟΣΤ , ΑΠΟ ΒΙΑΣΥΝΗ ΑΝΕΒΑΣΑ ΛΑΘΟΣ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ (ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ) :o

Αν μπορεί να διαγραφει και βάζω το σωστό από την πράσινη κάρτα. Xιλια συγγνώμη και πάλι :(
 


Ενα άλλο μεγάλο φινάλε bambinella είναι από την ταινία πράσινη κάρτα (1990) με Αντι Μακνταουελ και Ζεραρ Ντεπαρντιέ. Ο Ντεπαρντιέ απελαύνεται όμως τη στιγμή του αποχωρισμού το ζευγάρι ανακαλύπτει ότι ο γάμος τους μπορεί να μην είναι και τόσο 'λευκός'. very romantic #) !!!!
 
Οντως, πολυ ρομαντικο Butch! Σε ευχαριστω.
 
Θεωρώ σπουδαία τα φινάλε των ταινιών "Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά", "Ο τρίτος άνθρωπος", "Η νύφη φορούσε μαύρα" και "Το παιχνίδι των λυγμών".
 
Υπάρχει μία ταινία που δεν είναι και πάρα πολύ γνωστή, τουλάχιστον στην Ελλάδα...

Είναι η ταινία On The Beach (1959). Η ταινία διαδραματίζεται στις "τελευταίες ήμέρες της ανθρωπότητας", μετά από έναν πυρινικό πόλεμο.

Η ταινία έγινε και remake το 2000 για την Αυστραλιανή τηλεόραση... (τις έχω και τις 2)

Οι τελευταίες σκηνές, όπου άνθρωποι αυτοκτονούν , για να μην υποστούν τις συνέπειες της ραδιενέργειας,είναι πραγματικά συγκλονηστικές.

Ειδικά εκεί, που το ζευγάρι, δίνει το δηλητήριο στην κορούλα τους, και μετά ξαπλώνουν όλοι μαζί στο κρεββάτι, είναι μία σκηνή που, όσο και αν φαίνεται απίστευτο και ειδικά από τότε που έγινα και εγώ΄πατέρας, με κάνει και κλαίω σαν παιδι!

Συνιστώ ανεπιφύλλακτα σε όποιον δεν τις έχει δει, να τις δεί.
 
Stanfromgreece είπε:
Υπάρχει μία ταινία που δεν είναι και πάρα πολύ γνωστή, τουλάχιστον στην Ελλάδα...Είναι η ταινία On The Beach (1959). Η ταινία διαδραματίζεται στις "τελευταίες ήμέρες της ανθρωπότητας", μετά από έναν πυρινικό πόλεμο.

Η ταινία έγινε και remake το 2000 για την Αυστραλιανή τηλεόραση... (τις έχω και τις 2)

Οι τελευταίες σκηνές, όπου άνθρωποι αυτοκτονούν , για να μην υποστούν τις συνέπειες της ραδιενέργειας,είναι πραγματικά συγκλονηστικές.

Ειδικά εκεί, που το ζευγάρι, δίνει το δηλητήριο στην κορούλα τους, και μετά ξαπλώνουν όλοι μαζί στο κρεββάτι, είναι μία σκηνή που, όσο και αν φαίνεται απίστευτο και ειδικά από τότε που έγινα και εγώ΄πατέρας, με κάνει και κλαίω σαν παιδι!

Συνιστώ ανεπιφύλλακτα σε όποιον δεν τις έχει δει, να τις δεί.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Φιλε Stan την είχα δεί ένα βράδυ στον Alpha και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση! Με τον Αρμάντ Ασάντε που ήταν καπετάνιος ενός πυρηνικού υποβρυχίου και έψαχνε με το πλήρωμα του μέρος στη γη που να μην έχει μολυνθεί από τη ραδιενέργεια! Δεν ήξερα ότι ήταν remake, θα ψάξω να βρώ λεπτομέρειες για την πρώτη ταινία του '59. Ευχαριστώ για την πληροφορία!
 
stratos84 είπε:
Φιλε Stan την είχα δεί ένα βράδυ στον Alpha και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση! Με τον Αρμάντ Ασάντε που ήταν καπετάνιος ενός πυρηνικού υποβρυχίου και έψαχνε με το πλήρωμα του μέρος στη γη που να μην έχει μολυνθεί από τη ραδιενέργεια! Δεν ήξερα ότι ήταν remake, θα ψάξω να βρώ λεπτομέρειες για την πρώτη ταινία του '59. Ευχαριστώ για την πληροφορία!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
http://www.imdb.com/title/tt0053137/

 


Κοίτα μόνο ποιοί παίζουν!!!

Εκπληκτικό καστ:

Γκρέγκορι Πεκ

Αβα Γκάρντνερ

Φρέντ Αστέρ

Άντονι Πέρκινς...

Για εμένα και οι δύο ταινίες είναι πάρα πολύ καλές...
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα