Τα αερομοντέλα μου από τη 10ετία του '70

[Eagle 1]

Ξέθαψα πρόσφατα τις κούτες με τα αερομοντέλα μου, η κατασκευή των οποίων έγινε στη 10ετία του '70. Μερικά προέρχονται από κιτ της εποχής εκείνης, άλλα είναι ιδιοκατασκευές. Άλλα είναι ανεμόπτερα, τηλεκατευθυνόμενα ή ελευθέρας πτήσεως, άλλα λαστιχοκίνητα.

Παρουσιάζω τα σημαντικότερα από αυτά και αρχίζω με το τηλεκατευθυνόμενο ανεμόπτερο Delphine της βελγικής εταιρείας SVENSON. Η εταιρεία από ότι είδα σε σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο δεν υπάρχει πιά, τα μοντέλα της ωστόσο χαρακτηρίζονται πολύ ποιοτικά. Κατέβασα από το διαδίκτυο κατάλογό της από τα έτη 1973/74 και το έχει μέσα.

Το μοντέλο το κατασκεύασα το 1975 και τοποθέτησα την τηλεκατεύθυνση CIRRUS που παρουσίασα ήδη. Είναι όλο από μπάλσα, έχει εκπέτασμα πτερύγων 1.200 mm, ήταν για αρχάριους και μπορούσε να πετάξει και χωρίς τηλεκατεύθυνση. Επίσης μπορούσε να του προστεθεί σε ειδικό εξάρτημα (ή και με ιδιοκατασκευή) μικρός κινητήρας εσωτερικής καύσεως cox (δεν υπήρχαν τότε λόγω βάρους των μπαταριών ηλεκτροκινητήρες).

Οι πτητικές του δυνατότητες ήταν πάρα πολύ καλές παρά το μικρό του μέγεθος. Στην αρχή το πετούσα και χωρίς την τηλεκατεύθυνση, μέχρι να την παραλάβω. Οι χώροι για την τηλεκατεύθυνση ήταν μικροί και έκανα ωρισμένες μετατροπές. Κλασσική διάταξη, μπροστά οι μπαταρίες, πίσω τους τα servo και πιό πίσω ο δεκτης, προστατευμένος με σφουγγάρια που κόλλησα στους τοίχους.

Οι πτήσεις με τηλεκατεύθυνση ήταν εξαιρετικές, αν και αναγκάστηκα να επεκτείνω λίγο τα πηδάλια ύψους-βάθους για να έχουν καλύτερη απόκριση στους χειρισμούς. Βέβαια οι προσγειώσεις σε μη οργανωμένο μοντελοδρόμιο και την ξέρα στην Ελλάδα ήταν προμληματικές, συχνά έβρισκε σε πέτρες, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες στο ρύγχος. Στην τελευταία πτήση, κάπου στα '80ς κτύπησε και το ουραίο σύστημα και ξεκόλλησε. Είπα θα το επισκευάσω, αλλά..... το κέρδισε η αποθήκη. Σκέφτομαι να το ενεργοποιήσω ξανά, αλλά τόσο ο μουσειακός του χαρακτήρας πλέον, όσο και η ανάγκη προμήθειας νέας τηλεκατεύθυνσης με σταματούν..... προς το παρόν.

Παραθέτω σχετικές φωτογραφίες.

 

[NIOBH]

Πολύ όμορφο Eagle 1, και εντυπωσιακό το κίτρινο χρώμα του!

Στο thread αυτό, ένα βιντεάκι από πτήση δε θα μας χαλούσε καθόλου!

 

[geoanas]

...μα καθόλου !!!

 

[Kambia]

Καθόλου, μα καθόλου

Ο αερομοντελισμός πάντως αποτελεί και αυτό ένα παλιό απωθημένο. Διάφορα εμπόδια, δε με άφησαν να ασχοληθώ με αυτό. Ίσως κάποια στιγμή βρω το χρόνο.

 

[Eagle 1]

Πολύ όμορφο Eagle 1, και εντυπωσιακό το κίτρινο χρώμα του!
Στο thread αυτό, ένα βιντεάκι από πτήση δε θα μας χαλούσε καθόλου!

...μα καθόλου !!!

Καθόλου, μα καθόλουΟ αερομοντελισμός πάντως αποτελεί και αυτό ένα παλιό απωθημένο. Διάφορα εμπόδια, δε με άφησαν να ασχοληθώ με αυτό. Ίσως κάποια στιγμή βρω το χρόνο.

Σας ευχαριστώ πολύ! Δυστυχώς δεν σκέφτηκα τότε, παρά την κινηματογραφική μηχανή S-8 που διέθετα, να κάνω ένα φιλμάκι με πτήσεις... Τώρα που το θέσατε, θα ήθελα και εγώ πολύ να το είχα κάνει..... Χαμένη ευκαιρία.....

Από τις εδώ επισκέψεις μου πάντως σε μοντελοδρόμια (με πιό πρόσφατη την εκδήλωση με ρετρό ανεμόπτερα) έχω βιντεάκια, αλλά νομίζω ότι πρέπει πρώτα να τα ανεβάσω στο YouTube, όπου δεν έχω κάνει εγγραφή και δεν γνωρίζω τη διαδικασία (είμαι.... ρετρό). Θα βάλω τα παιδιά μου όμως σε πρώτη ευκαιρία να το κάνουν και θα επανέλθω με μερικά.

ΥΓ: Αγαπητή Kambia σε καταλαβαίνω με τους περιορισμούς, τους έχω και εγώ, ωστόσο κάνε το κάποια στιγμή αφού το έχεις απωθημένο, αξίζει!!!!

 

[Eagle 1]

Συνεχίζω με ένα μικρό ανεμοπτεράκι ελευθέρας πτήσεως που έκανα το 1970+. Είναι ιδιοκατασκευή (σχεδιασμός και υλοποίηση), εξ ολοκλήρου από μπάλσα που περίσσευε από άλλα κιτ. Ήθελα ιδιαιτερότητα στα φτερά και έτσι προέκυψαν τα κεκλιμένα ακροπτερύγια. Αποτελούνται από αεροτομές που επικαλύφθηκαν με χαρτί. Λόγω μεγέθους το είχα ονομάσει "Σπόρος" αν και δεν το έγραψα στο μοντέλο.

Τα φτερά συγκρατούνταν στην άτρακτο με λαστιχάκια, ενώ είχα εφοδιάσει το ρύγχος με ενισχύσεις από λάστιχο, αν και δεν έκαναν στην ουσία σχεδόν τίποτα... Το ρύγχος ήταν κούφιο και από ειδική οπή επάνω (που έκλεινε με αεροδυναμικό καπάκι) μπορούσε κανείς να προσθέσει βάρος (σκάγια συνήθως), ώστε να έχει ορθή ζύγιση το σκάφος.

Για τη διακόσμησή του, λόγω πενιχρών μέσων, χρησιμοποιήθηκαν διάφορα: Ρουκέτες(!!!) από συναρμολογούμενο κιτ (F 104 αν θυμάμαι καλά), πλαστική φιγούρα για πιλότο από παιχνίδι (?), χαρτόνι ζωγραφισμένο με χρωματιστά στυλό για πίνακα οργάνων, ενώ το.... βάψιμό του έγινε στο χέρι με μπλέ μαρκαδόρο.

Τρία ωστόσο σημεία της διακόσμησής του έχουν ιδιαιτερότητα: 1. Η χαλκομανίες ΕΑΑ (Ένωση Αερομοντελιστών Αθηνών) στην άτρακτο και στο πάνω μέρος του φτερού (που όμως λόγω χαρτιού ξεκόλλησε και μετά βίας διακρίνεται μία άκρη). 2. Φιγούρες Disney τυπωμένες σε αλουμινόχαρτο που μάλλον ήταν καπάκια σε μπουκάλι σοκολατούχου(?) της ΜΕΛΟ, όπως αναγράφεται, στο κάτω μέρος του φτερού και 3. Άγνωστο αυτοκόλλητο στο πάνω μέρος του φτερού (γνωρίζει κανείς κάτι?). Το τελευταίο ίσως είναι μεταγενέστερο, δεν θυμάμαι τίποτε σχετικά.

Πετούσε πάρα πολύ καλά, μία φορά μάλιστα που το τράβηξα με σπάγκο από τα γαντζάκια πήρε πολύ ύψος λόγω αέρα και κόντεψα να το χάσω.

Παραθέτω σχετικές φωτογραφίες.

 

[geoanas]

Μεγάλη αρρώστια ο αερομοντελισμός!

Εγώ μέχρι πέρυσι θαύμαζα τα μοντέλα από μακρυά και είχα κι ένα κρυφό μεράκι να τα δοκιμάσω, αλλά (για κοίτα κάτι συμπτώσεις!...Χρονικά συμπίπτει με αυτό το θαυμάσιο post!) όταν μόνο όταν επισκέφτηκα τον φίλο μου DAT-Alex (και μέλος εδώ πέρα) γνώρισα από κοντά και κατάλαβα τι κόλλημα είναι το άθλημα...

( http://underground.iamretro.gr/viewtopic.php?f=10&t=1459#p27845 )

Ο μικρός μου ξετρελάθηκε με την πτήση (το ίδιο κι εγώ, ο...μεγάλος! Χα!Χα!Χα!)

Παρακαλώ...συνεχίστε !

 

[Eagle 1]

Μεγάλη αρρώστια ο αερομοντελισμός!
Εγώ μέχρι πέρυσι θαύμαζα τα μοντέλα από μακρυά και είχα κι ένα κρυφό μεράκι να τα δοκιμάσω, αλλά (για κοίτα κάτι συμπτώσεις!...Χρονικά συμπίπτει με αυτό το θαυμάσιο post!) όταν μόνο όταν επισκέφτηκα τον φίλο μου DAT-Alex (και μέλος εδώ πέρα) γνώρισα από κοντά και κατάλαβα τι κόλλημα είναι το άθλημα...

( http://underground.iamretro.gr/viewtopic.php?f=10&t=1459#p27845 )

Ο μικρός μου ξετρελάθηκε με την πτήση (το ίδιο κι εγώ, ο...μεγάλος! Χα!Χα!Χα!)

Παρακαλώ...συνεχίστε !

Όπως τα λές αγαπητέ geoanas, είναι αρρώστια και μεράκι. Είδα και τις πολύ ωραίες φωτογραφίες στην παραπομπή σου και χάρηκα ιδιαίτερα που ασχολούνται και τα παιδιά!!!!! Πολύ όμορφες ιδιοκατασκευές τα μοντέλα του φίλου σου, το μικρό από στυροπόρ (φελιζόλ) θυμίζει πολύ ένα δικό μου (λαστοχοκίνητο) που θα αναρτήσω στη συνέχεια. Κλασσικές γραμμές βλέπεις. Και βλέπω ηλεκτροκίνηση πλέον, πράγμα άγνωστο στην εποχή μου (70ς-80ς) λόγω βάρους μπαταριών... Νέες εποχές-ωραία πράγματα!

 

[Eagle 1]

Συνεχίζω με ένα λαστιχοκίνητο της γερμανικής Gunther, αγορασμένο το 1969 στην Αθήνα. Η ονομασία του Sturmvogel, σε ελεύθερη μετάφραση Πουλί της θύελλας.

Είναι κατασκευασμένο από μαλακό πλαστικό, κάτι σαν πλαστύλη (η άτρακτος) και από ατσαλόσυρμα επικαλυμένο με υμένα νάυλον τα φτερά και το ουραίο σύστημα. Η λειτουργία του απλή: γυρνούσε κανείς με το χέρι την έλικα που ήταν συνδεδεμένη με λάστιχο που διέτρεχε όλη την άτρακτο, περίπου 100 στροφές. Όταν την άφηνες εκτονώνονταν το "κουρδισμένο" λάστιχο και κινούσε την έλικα που τραβούσε το μοντέλο. Όταν η ενέργεια που είχε το λάστιχο λόγω κουρδίσματος εκτονωνόταν, ενεργούσε ένα ελατήριο πίσω από την έλικα, με αποτέλεσμα αυτή να απελευθερώνεται από το λάστιχο και να γυρνά ελεύθερα στον αέρα μειώνοντας την αντίσταση (αντί να μένει ακίνητη). Έχει τροχούς και μπορούσε να απογειωθεί, ωστόσο η πτήση του μετά ήταν μικρή, ενώ αν το έριχνες με το χέρι κέρδιζε περισσότερο ύψος και πετούσε περισότερη ώρα.

Η πτητικές του ικανότητες είναι πάρα πολύ καλές και προσέφερε θαυμάσιο θέαμα. Η ανθεκτικότητά του τρομερή, οι δε επισκευές ευκολότατες (με σελοτέιπ). Η τελευταία φωτογραφία είναι το σακκουλάκι με το λάστιχο, το οποίο.... πέτρωσε πλέον.

Παραθέτω σχετικές φωτογραφίες.

 

[Eagle 1]

Το παρακάτω ανεμόπτερο αποτελεί επίσης ιδιοκατασκευή από το 1972. Αρχικά το είχα σχεδιάσει για λαστιχοκίνητο, αλλά κόλλησα στη μη διαθεσιμότητα έλικας (που να βρεθεί τότε σαν ανταλλακτικό), όπως επίσης στην έλλειψη ατσαλοσύρματος για τους τροχούς. Είχα βάλλει εναλλακτικά κανονικό σύρμα στο σύστημα των τροχών όταν το πετούσα δοκιμαστικά σαν ανεμόπτερο, αλλά στράβωναν σε κάθε προσγείωση, οπότε τους αφαίρεσα. Έμεινε έτσι ανεμόπτερο, με πολύ καλές πτητικές ικανότητες. Για την είσοδο του σύρματος της έλικας (όταν θα έβρισκα) είχα χρησιμοποιήσει μία πλαστική ροδελίτσα από κασσέτα μαγνητοφώνου (μετέφερε την μαγνητοταινία) και είχε κεντραρισμένη τρύπα. Δεν χρησιμοποιήθηκε τελικά, φαίνεται δε στις φωτογραφίες 2 και μετά, στο ρύγχος. Χρησιμοποιούσαμε τότε ότι βρίσκαμε, πενιχρά τα μέσα, ιδίως στην επαρχία.....

Είναι φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από μπάλσα, με επικάλυψη των φτερών από χαρτί. Δυστυχώς στη μετακόμιση έσπασε το ένα φτερό, το κόλλησα για τη φωτογράφιση με σελοτέιπ. Επίσης ξεκόλλησαν τα πτερύγια στο ουραίο. Είναι μεν εύκολα επισκευάσιμο (αυτό το πλεονέκτημα έχει η μπάλσα), αλλά θα πρέπει μάλλον να χαλάσω τον αρχικό χρωματισμό... Βάφτηκε με κοινό πλαστικό χρώμα.

 

[stayros]

Ειναι απιστευτο,οτι μετα απο τοσες "ωρες πτησης" και παρολο τα χρονια που μετρανε,

παραμενουν ακομα ακμαια...ειδικα δε το κουτατο!!!

Φιλτατε Αετε,οτι και να πω θα ειναι λιγο.....απλα μπραβο για αλλη μια φορα!!!

 

[Eagle 1]

Αφού ευχαριστήσω τον αγαπητό stayros για το ευγενικό του σχόλιο να περάσω στην παρουσίαση δύο κλασσικών αερομοντέλων της γερμανικής Graupner: Του Jonny και του Sony.

Το Jonny είναι ένα μικρό λαστιχοκίνητο μοντελάκι για αρχάριους. Ήταν το πρώτο μου αερομοντέλο και το είχα αγοράσει από το πρατήριο των προσκόπων για 10 δραχμές το 1969. Έκανε φοβερές πτήσεις, είχε μάλιστα και σύστημα προσγειώσεως με ψηλούς τροχούς για να προστατεύεται η έλικα. Έμαθα τα βασικά των πτήσεων πάνω του, φαίνεται βέβαια και η ταλαιπωρία του. Η έλικα είχε σπάσει, ωστόσο κάπου υπάρχουν τα 2 κομμάτια της και με σύγχρονες εποξικές κόλλες μπορεί να κολληθεί ικανοποιητικά και να ξαναβρεθεί στον αέρα....

Το Sony είναι ανεμόπτερο ελευθέρας πτήσεως και στην ουσία ήταν το μικρό UHU (άλλο κλασσικό μοντέλο της Graupner), το οποίο από το 1968(?) και μετά η εταιρεία μετονόμασε σε Sony για αποφυγή σύγχυσης. Πολύ καλό πτητικά, ιδίως αν το τραβούσε κανείς με σπάγκο από το άγκιστρο. Σε κάποια προσγείωση χτύπησε σε πέτρα και έσπασε το φτερό του στη μέση. Επίσης αποκολήθηκε κομμάτι από το ουραίο (κάθετο σταθερό), το οποίο όμως υπάρχει. Δεν το επισκεύασα διότι είχα αρχίσει με το τηλεκατευθυνόμενο. Είναι εύκολα επισκευάσιμο, καθότι φτιαγμένο από μπάλσα.

Παραθέτω σχετικές φωτογραφίες:

 

[Eagle 1]

Σειρά έχει ένα ανεμόπτερο από την Guenther, το Scirocco από το 1984. Την εποχή εκείνη η εταιρεία αυτή είχε διευρύνει την γκάμα των προϊόντων της και δημιούργησε το ανεμόπτερο αυτό στην ουσία από το Sturmvogel που παρουσίασα προηγουμένως, επιμηκύνοντας λίγο τα φτερά, καταργώντας την έλικα και τους τροχούς, καθώς επίσης με άλλο χρώμα.

Από το κουτί που παρουσιάζει τα άλλα μοντέλα της φαίνεται ότι άλλαξε επίσης το όνομα και τον χρωματισμό του Sturmvogel (σε Corsar). Το ανεμόπτερο πετάει πολύ καλά, μάλιστα αν χρησιμοποιήσει κανείς το λάστιχο-καταπέλτη μήκους 50 μέτρων πάει πολύ ψηλά. Πρόσφατα το πέταξα σε μοντελοδρόμιο στη Γερμανία και προκάλεσε πολλές ρετροσυγκινήσεις, αφού πολλοί από τους αερομοντελιστές το είχαν παλιά.

Οι σχετικές φωτογραφίες:

 

[Eagle 1]

Και μία ιδιοκατασκευή από το 1976. Ανεμόπτερο ελευθέρας πτήσεως με εκπέτασμα πτερύγων 50 εκατ. Το υλικό κατασκευής μπάλσα και χαρτόνι (λόγω σπανιότητας ξύλου μπάλσα την εποχή εκείνη). Οι αεροτομές αραιές για να κερδηθεί βάρος αλλά και για εξοικονόμηση ξύλου. Το κάθετο ουραίο πρωτότυπο με διπλά φτερά, από χαρτόνι δυστυχώς που ήταν το αδύνατο σημείο του μοντέλου (βαρύ, στράβωνε και με τον καιρό τσαλακώθηκε). Η πτητική του ικανότητα ήταν πολύ καλή, καθότι πανάλαφρο.

Επίσης παραθέτω φωτογραφίες από ιδιοκατασκευή σκι για απογείωση/προσγείωση στο χιόνι που έκανα κάπου στο 1970. Λειτούργησε καλά, αλλά ήταν ευπαθής σε ανώμαλες προσγειώσεις.... Ήταν φτιαγμένη από μπάλσα, σύρμα και πλαστικό από σακκούλα κάτω για να γλυστράει. Απέμεινε ο σκελετός για να θυμίζει ένδοξες μέρες.....

Σειρά θα έχουν κάποια στιγμή και 3 ρετρό λαστιχοκίνητα των '70ς, το Cessna 150 της Graupner, ένα Piper Cub και ένα δικινητήριο Douglas A-26 Invader, τα οποία είναι ακόμα εγκιβωτισμένα και πρέπει να τα φτάσω στην αποθήκη. Άφτιαχτο είναι ακόμα ένα TAXI της Graupner...

 

[Eagle 1]

Και μία ιδιοκατασκευή που έκανα πρόσφατα μεν, αλλά αναφέρεται στη 10ετία του '60 και συγκεκριμένα στο κόμιξ του περιοδικού  Διάπλαση των Παίδων, ο Πιλότος Θύελλα. Από τότε με είχε εντυπωσιάσει το πρωτοποριακό σε σχήμα αεροπλάνο του "Μπουρντόν" (το αναφέρω όπως στο περιοδικό) και ήθελα να το φτιάξω για να δω αν πραγματικά μπορεί να πετάξει. Το ότι είναι δελταπτέρυγο με υπερμεγέθες κάθετο σταθερό (γιατί άραγε?) μου δημιουργούσε αμφιβολίες για σταθερή πτήση σαν ανεμόπτερο.

Βλέποντας προχθές τα καπάκια από στυροπόρ του Fast-Food των παιδιών αποφάσισα να το φτιάξω πρόχειρα (με άτρακτο επίπεδη) για να λύσω την απορία τόσων χρόνων. Το μέγεθος και ο αριθμός των καπακιών ήταν ο βασικός περιοριστικός παράγοντας του μεγέθους, με εκπέτασμα πτερύγων 18 εκατοστά. Δύσκολο σημείο επίσης αποτέλεσε η δημιουργία του σχεδίου από τις εικόνες του περιοδικού. Σε καμμία δεν είχα το απόλυτο προφίλ, ενώ το κάθετο σταθερό πότε ήταν ίδιο σε μέγεθος με τα φτερά και πότε μικρότερο, τελειώνοντας αρκετά πίσω από την καλύπτρα. Με αρκετές συγκρίσεις και συμβιβασμούς έκανα τελικά ένα λειτουργικό σχέδιο. Έκοψα τα τμήματα από το στυροπόρ (το οποίο βέβαια είναι παχύ για τέτοιο μικρό μέγεθος) και τα κόλλησα με άσπρη κόλλα ξύλου.

Μετά τη φωτογράφιση έβαλα  για βάρος ένα συνδετήρα στη μύτη, το εκσφενδόνισα στο δωμάτιο  και..... πέταξε!!!! Αρκετά καλά πετάει, πάντως το πρόβλημα ευστάθειας που είχα υποθέσει υπάρχει, μόλις ελαττώνεται η ταχύτητα το Μπουρντόν κλίνει αριστερά και κάτω. Αδύναμο σημείο στην προσγείωση η μύτη, που σε αυτό το μέγεθος είναι τόσο λεπτή που στραβώνει. Μετά από 3 πτήσεις αποθηκεύθηκε για διατήρηση αναμνήσεων...... Εάν λοιπόν κάποτε μεγεθύνω το σχέδιο και το κάνω τηλεκατευθυνόμενο, με μπάλσα και αεροτομές, και με πρόωση impeler (εσωτερική έλικα πολλαπλών πτερύγων) στην άτρακτο, η προσγείωσή του θα πρέπει να γίνεται πριν σβύσει ο κινητήρας και με ταχύτητα, όπως έδειξε το μικρό μοντέλο. 

ΥΓ: Για όσους ασχολούνται με αερομοντελισμό, συνιστώ ένθερμα τη χρήση των καπακιών από στυροπόρ για κατασκευή μεγαλύτερων μοντέλων. Με αυτά και ένα χοντρό καλαμάκι από φραπέ (που περιτύλιξα με χαρτί για ακαμψία), καθώς επίσης με θερμοκόλληση έκανα με δικό μου σχέδιο (βασισμένο στη διαθεσιμότητα των καπακίων) το ανεμόπτερο στην τελευταία φωτογραφία, το οποίο πετάει εκπληκτικά.       

 

[Mygdala]

Μιας και τα εντόπισα τα παραθέτω για το αρχείο

 

[Mygdala]

1997

 

[Mygdala]

Δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει, αλλά μου κανε κλικ οπτικά
Αν είναι άσχετο feel free to delete

 

[Uskoke]

δυστυχώς όταν ο καλύτερος μου φίλος των'80ς και γιός της νονάς μου έμπλεξε με τον αερομοντελισμό, έμελλε να είναι το τέλος της φιλίας μας, και μακροπρόθεσμα η καταστροφή του. δεν μπορούσα να τον ακολουθήσω σε αυτό το χόμπι γιατί ήταν για πλουσίους (μιλάω για αεροπλάνα με τηλεκατεύθυνση και κανονικό κινητήρα εσωτερικής καύσεως με αιθανόλη και καστορέλαιο) και δυστυχώς εκεί μέσα έμπλεξε με τα ναρκωτικά, πράγμα που μακροπρόθεσμα έφερε την καταστροφή. δεν πήγε στρατό ούτε δούλεψε ποτέ.

 

[Mygdala]

Νομίζω πως είναι πιο πρόσφατο μοντέλο, αλλά ίσως σας αρέσει (διαφορετικά delete)