Τα καημένα τα βιβλία...και αναπλήρωση μαθημάτων

[krios]

Κατόπιν πολλής περισυλλογής, θυμήθηκα μια κακιά συνήθεια (πλην του καψίματος των βιβλίων στο τέλος της σχολικής χρονιάς από κάποιους).

Συνηθίζαμε λοιπόν να επιδιδόμαστε μανιωδώς στο γράψιμο στο πλάι του βιβλίου (στο πάχος του δηλαδή). Ομάδες, ονόματα, καρδούλες, αστεράκια κ.λ.π. είχαν την τιμητική τους.

Επίσης όταν λείπαμε και χάναμε μαθήματα, τρέχανε οι μαμάδες μας να πάρουν τις σημειώσεις από τα άλλα παιδιά για να αναπληρώσουμε το κενό (μπας και χανόταν καμιά τελεία και καταστρεφόμασταν).

 

[Juanita]

Δεν έκαψα ποτέ μου βιβλίο και αν δεν είχε αναλάβει δράση η μάνα μου θα τα είχα όλα ακόμη... και τα τετράδιά μου...

Όσο για το γράψιμο στο πλάι... και μέσα... σε κάθε σελίδα... (προσωπικά πάντα) το έκανα σαν ένα τρόπο να κάνω το βιβλίο πιό προσιτό σε μένα... πιό δικό μου... Διαφορετικά μου φαινόταν ξένο... :xm:

 

[pooky(1)]

Πολλά από τα βιβλία, ειδικά στο Λύκειο, δεν τα άγγιζα, σε σημείο που να μην τα παίρνω καν μαζί μου.

Αντί αυτών έπαιρνα τα Pixel μου, καθόμουν στο τελευταίο θρανίο και διάβαζα, για παιχνίδια και τους αγαπημένους μου υπολογιστές.

 

[circleag]

Εγω εγραφα στο παχος του βιβλιου και απο την μια μερια αλλα και απο την αλλη οποτε οταν το ξεφυλλιζες και απο τις 2 μεριες εβλεπες διαφορετικο μηνυμα.

Επισης ζωγραφιζα τις φωτογραφιες και ξεφυλλιζοντας το στις γωνιες ζωγραφιζα κινουμενα σκιτσακια.

 

[Λορένα]

Επειδη εχω δηλωσει αρκετες φορες πως ημουν και ειμαι τεμπελα..

στα βιβλια μου πολυ μικρη εγραφα μονο το ονομα μου (αυτο κοπηκε απο τα μεσα δημοτικου). Ελαχιστες φορες σημειωσα, υπογραμμισα κτλ.

Μονο καμια φορα απο βαρεμαρα, εκανα γραμμες στο περιθωριο και αυτο.. χωρις να προσεχω τι κανω.

Καποια στιγμη (β λυκειου) μονο με ειχε πιασει μια μανια με λουλουδακια και ειχα γεμισει καποιες σελιδες. Α.. και στην πρωτη γυμνασιου, ειχα ζωγραφισει ενα καπελο, το κεφαλι ενος αγαλματος που ηταν στο εξωφυλλο της ιστοριας.

Κατα τα αλλα, τα βιβλια ηταν σαν καινουργια παντα, και.. τα κραταγα

 

[joe]

Eγω τα γεμιζα μουτζουριτσες, σχεδιακια, στιχους, συναισθηματα της στιγμης (κλασσικα το ''βαριεμαι''). Ειδικα οι φωτο διαφορων προσωπικοτητων, αποκτουσαν τατουαζ, γενια, γυαλια, σκουλαρικια και λοιπα αξεσουαρ.

Βασικα αυτα ειναι που δινουν αξια στα βιβλια οταν τα βρισκεις μετα απο χρονια.

 

[Omenforever]

Τα βιβλία μου στο δημοτικό είχαν επάνω κάτι σφραγιδούλες με ελεφαντάκια, και άλλα καλωπιστικά #) Μετά στο γυμνάσιο ήταν ναός, με μόνο ελάχιστα σημάδια επάνω (κάτι "s.o.s", τύπους κλπ). Στο τέλος της χρονιάς τα ανακύκλωνα, εκτός από κανά δυο που τα ξέσκιζα με μανία.

Από την άλλη κάποιοι, όταν διάβαζαν τα βιβλία τους, υπογράμμιζαν τα πάντα και τα πέρναγαν και μία με εκείνον τον λαμπερό κίτρινο μαρκαδόρο, με αποτέλεσμα το βιβλίο να γίνεται καρνάβαλος.

 

[Ethaniel]

την πρωτη μου αποβολη την εφαγα στο γυμνασιο επειδη το βιβλιο της Ιστοριας ειχε ζωγραφιστει μαυρο με ασημενιες πενταλφες και αλλα συμβολα (ηταν της μοδας τοτε...)

την δευτερη αποβολη την εφαγα παλι στο γυμνασιο επειδη ειδε ο θρησκευτικος το βιβλιο μου...

καμια φορα αντι να παρω τα βιβλια μου, επαιρνα τα βιβλια των Αγγλικων που τα θεωρουσα πολυ πιο ενδιαφερον. αλλα δεν τα εκαψα ποτε...

 

[johnny19818]

Δεν είχα τάσεις πυρομανίας ούτε καμία μακρινή συγγένεια με το Νέρωνα ώστε να καίω βιβλία. Αυτό με τη γραφή στο πάχος του βιβλίου κλασσικό. Επίσης μια χρονιά κάπου στο λύκειο θυμάμαι ότι βαριόμουν τόσο πολύ στην ώρα των θρησκευτικών που άρχιζα να μουτζουρώνω την σελίδα μετά το εξώφυλλο (που ήταν κάτασπρη). Μετά από μερικά μαθήματα η σελίδα είχε γίνει όλη μπλε...

 

[Metalcandyman]

Εκαιγα τα παντα δεν γλυτωνε κανενα εκτος αν σε καποιο υπηρχε καμια επικη ζωγραφια απο της χιλιαδες που ειχα κανει οποτε εσκιζα την σελιδα εκεινη και μετα το βιβλιο επεφτε στην πυρα μαζι με τα υπολοιπα.