Παιδια, προσωπικα δεν με ενδιαφερει, η οποια αξια παρει η συλλογη μου, με δισκακια παιχνιδιων, μουσικης, ταινιων. Δεν σκοπευω να τα πουλησω ποτε. Τα μαζεψα και τα εχω γιατι μου αρεσε. Κι ακομα ψαχνω. Καποια τα αγορασα σε τιμη ευκαιριας, καποια τα ακριοπληρωσα. Οταν με το καλο πλησιασω στο χειλος της υψικαμινου θα βρεθει καποιος, με την ιδια αγαπη γι αυτα να τα κληρονομισει.
Τωρα, ναι με τον χρονο φθιρονται κι αυτα, αλλα παντα βρισκαμε πατεντες να τα προστατευσουμε. Τα βυνιλια τα αντιγραφαμε σε κασσετες, καναμε αντιγραφα στα cd/dvd, καναμε εγκατασταση παιχνιδιων και περνουσαμε πατσακια, ωστε να μην ζητα το παιχνιδι, το δισκακι για να παιξει κτλ κτλ. Η χριση δισκων στις παιχνιδομηχανες ειναι πολυ εξυπηρετικη.
Εκεινο που με ενοχλει δεν ειναι η μορφη ενος παιχνιδιου. Αφου το ΑΓΟΡΑΖΩ, λογικα και νομιμα, πρεπει να ειμαι ελευθερος να το αποθηκευσω στον σκληρο μου, σε dvd, στο ραφι της βιβλιοθηκης μου η κατω απο το στρωμα. Επισης να το πουλησω, να το χαρισω, να το βρασω και να το φαω. Οχι να αποφασιζει ο οποιος αλλος για την περιουσια μου. Εδω για 20 εκατοστα γης, εχουν βροντιξει τα καριοφιλια, εχουν μιλησει τα εξασφαιρα και για το θεμα των παιχνιδιων, ακρα του ταφου σιγη. Ουτε που καταλαβαμε, πως μας χωσανε τετοια "ποστια" (γιατι ειναι) και την φαγαμε αδιαμαρτηρητα
www.enternity.gr
