Τι ακούω απόψε ...

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας don dokken
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Electric Light Orchestra - Don't Bring Me Down

Το βιντεάκι δεν παίζει....


Οι παλιοί καλοί Scorpions

Και ο παλιός καλός Βασιλάκης Είδωλον

Το οποίο 20 χρόνια αργότερα αποδόθηκε σε μέταλ ύφος από την Doro Pesch:
 
Τελευταία επεξεργασία:
Dolly Parton - I Will Always Love You, απο τον δισκο Jolene (1974). Αν και οι περισσότεροι γνωριζουν την διασκευη της Whitney Houston απο το soundtrack της ταινιας The Bodyguard (1992), η Dolly Parton ειχε μεγάλη επιτυχία με τρεις διαφορετικές ερμηνείες του τραγουδιού (#1 το 1974 και 1982, #15 το 1995).


Οταν ημουν μικροτερος πιστευα οτι η country ειναι για τους μπουρτζόβλαχους. Η ανοησία της νιότης.
 
Dolly Parton - I Will Always Love You, απο τον δισκο Jolene (1974). Αν και οι περισσότεροι γνωριζουν την διασκευη της Whitney Houston απο το soundtrack της ταινιας The Bodyguard (1992), η Dolly Parton ειχε μεγάλη επιτυχία με τρεις διαφορετικές ερμηνείες του τραγουδιού (#1 το 1974 και 1982, #15 το 1995).


Οταν ημουν μικροτερος πιστευα οτι η country ειναι για τους μπουρτζόβλαχους. Η ανοησία της νιότης.
Τα σεβη μου. Δεν ήξερα καν ότι δεν ήταν της Γουίτνι. Πάντως το απέδωσε άψογα, αλλά και της Πάρτον είναι αποδοσμένο όπως πρέπει για την εποχή που βγήκε. Της Γουίτνι βγάζει πάθος ενώ της Πάρτον είναι πιο country, όπως το είπες. Και όχι δεν είναι ανοησία της νιότης που θεωρούσες την κάντρι μουσική για μπουρτζόβλαχους. Οταν είμαστε μικροί, είμαστε ανώριμοι σε όλα, ακόμα και στο τί ακούμε. Οπως είπα μερικές μέρες νωρίτερα σε ενα ποστάκι για τον Βιβάλντι, άρχισα να ακούω κλασσική μουσική στα τέλη της δεκαετίας του 2000. Δεν το μετανιώνω που έγινε τότε, ίσως να μην υπήρχαν προϋποθέσεις να γίνει νωρίτερα. Αν με ρωτήσετε ποιές είναι αυτές οι προϋποθέσεις, δεν ξερω να απαντήσω, ξέρω όμως ότι κάποια στιγμή άρχισα να ακούω μανιωδώς και μαλιστα πρεπει να ομολογήσω ότι τα ακούσματά μου έχουν διευρυνθεί σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία 10 χρόνια (δηλαδή από τα 18 μου μεχρι τα 28 μου).
 
Ο Σταλόνε άκουσε το πιο κάτω κομμάτι και λέει στους Σαρβάιβορ να του γράψουν ένα ίδιο για το Σταλλόνε 3, σόρι για το Ρόκι 3. Κι αυτοί του γράψανε το Μάτι της Τίγρης.
 
Τα σεβη μου. Δεν ήξερα καν ότι δεν ήταν της Γουίτνι. Πάντως το απέδωσε άψογα, αλλά και της Πάρτον είναι αποδοσμένο όπως πρέπει για την εποχή που βγήκε. Της Γουίτνι βγάζει πάθος ενώ της Πάρτον είναι πιο country, όπως το είπες.

Εγω θα ελεγα το αντιθετο.

Αν διαβασεις για την ιστορια του τραγουδιου, η Dolly Parton το εγραψε εμπνευσμενη απο πραγματικη προσωπικη της σχεση. Στην αυθεντικη εκδοση του 1974 εγω ακουω αυτα τα αισθηματα.

Η Whitney Houston ηταν απλα φωναρα και ηξερε πως να τραγουδησει ενα τραγουδι αποτελεσματικα, αλλα δεν νομιζω οτι η ερμηνεια της ειχε κατι το προσωπικο.

Και όχι δεν είναι ανοησία της νιότης που θεωρούσες την κάντρι μουσική για μπουρτζόβλαχους. Οταν είμαστε μικροί, είμαστε ανώριμοι σε όλα, ακόμα και στο τί ακούμε.

Το να ειναι κανεις ανώριμος δεν ειναι ανοησία. Το να ειναι ανώριμος και ξερόλας ειναι. :fafoutis:

Γι' αυτο ειμαι και τοσο επικριτικός με τον εαυτο μου.
 
Το να ειναι κανεις ανώριμος δεν ειναι ανοησία. Το να ειναι ανώριμος και ξερόλας ειναι. :fafoutis:
Αν αυτό συνέβαινε ενόσω ήσουν μικρούλης, είναι μέρος της όλης ανωριμότητας:ylsuper:
Και σιγά μη σκάς, εδώ 10 εκατομμύρια είμαστε βιοεπιστήμονες, δικηγόροι, προπονηταί, ποδοσφαιρισταί, μαστόρια....ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Οπως έλεγε κι ο Χαρυ Κλυν "Εγώ ως υδραυλικός δεν έχω άποψη, αλλά ως δικηγόρος...."
 
Είδα τον Βασιλάκη τον Είδωλο που λέει και ο Rygar πιο πάνω και αφού γέλασα για μια ακόμα φορά ενθυμούμενη το θρεντ με τις μεταφράσεις ονομάτων, είπα να βάλω ένα των Διεστραμένων Αδελφών.
We 're not gonna get it
 
Black Sabbath-heaven and hell
απ' τα καλύτερα αν όχι το καλύτερο των Sabbath πρέπει να είναι στα 10 κορυφαία metal τραγούδια όλων των εποχών και κορυφαία ερμηνεία και στίχοι από το μακαρίτη Dio. κάποιος έγραψε αυτολεξεί "Dio can sing about unicorns and rainbows and still be more badass than you " που κατά την γνώμη μου ισχύει απόλυτα. το έχω σε cd αυτό που βγάλανε οι Sabbath πριν πεθάνει ο Dio βασικά το πήρα γι' αυτό το track αλλά και τα άλλα που έχει είναι εξαιρετικά. @Rygar : είχα διαβάσει για την Dolly Parton στο πάλαι πότε Reader's Digest ότι στα παιδικά της χρόνια ήταν πολύ φτωχή και πήγαινε στο σχολείο με μια ζακέτα "κουρελού" δηλ. φτιαγμένη από κουρέλια και της κάναν φρικτό bullying.(edit: βρήκα το σχόλιο και το έκανα αυτολεξεί copy&paste)
 
Τελευταία επεξεργασία:
Σώπα!! Πρώτη φορά διαβάζω γυναικάκι να γνωρίζει τους Glory και τους Icon (ανευ παρεξηγήσεως για το "γυναικάκι", το γράφω πάντα ευγενικά) και να τους βάζει και βιντεάκι συνεχόμενο !

Ορίστε ενα από μένα:

Δε βρίσκω πουθενά στον ΕσύΣωλήνα (που λεει κι ο Uskoke) το Eyes of a prisoner των Icon:shocked:.

Αλλά βρήκα Fate:

Ολες μπαντάρες, αν και όχι πολύ γνωστές. Σίγουρα για γνώστες.
Το ρίξαμε στο AOR.

Πλάκα πλάκα, αν εμείς οι 10-15 άνθρωποι που κρατάμε ζωντανό αυτό το θρεντ, βάζαμε κάτω τις μουσικές μας γνώσεις (ανησυχίες θα έλεγα), άνετα φτιάχναμε έναν μουσικό σταθμό που θα παίζει τα πάντα.
 
Εγω θα ελεγα το αντιθετο.

Αν διαβασεις για την ιστορια του τραγουδιου, η Dolly Parton το εγραψε εμπνευσμενη απο πραγματικη προσωπικη της σχεση. Στην αυθεντικη εκδοση του 1974 εγω ακουω αυτα τα αισθηματα.

Η Whitney Houston ηταν απλα φωναρα και ηξερε πως να τραγουδησει ενα τραγουδι αποτελεσματικα, αλλα δεν νομιζω οτι η ερμηνεια της ειχε κατι το προσωπικο.



Το να ειναι κανεις ανώριμος δεν ειναι ανοησία. Το να ειναι ανώριμος και ξερόλας ειναι. :fafoutis:

Γι' αυτο ειμαι και τοσο επικριτικός με τον εαυτο μου.
Άκουσα αυτή την πρώτη εκτέλεση πριν από κάμποσα χρόνια και δεν είχα ιδέα ότι ήταν δικό της, γιατί μέχρι τότε γνώριζα μόνο την εκτέλεση της Houston. Μου άρεσε ήδη από τις πρώτες νότες και πλέον προτιμώ αυτή κυρίως γιατί νοιώθω το συναίσθημα. Στη νεότερη εκτέλεση η ερμηνεία είναι άψογη αλλά πλέον είναι τόσο πολυπαιγμένη που μάλλον τη βαριέμαι πια. Παρεμπιπτόντως δεν έχω ιδέα από country. Αν μ' αρέσει ένα τραγούδι και δεν ξέρω που ανήκει, όπως λέει και ο Rygar, απλώς μ' αρέσει. Έτσι και με την Dolly (αν και γνωρίζω ότι αυτή τραγουδάει country).
Anyway, βλέπω ότι ανέβηκε η ένταση στο θρεντ. Παραμένω στo καλό ροκ των 70s και στο μοναδικό φαλσέτο του Μπάιρον.

Δε θυμάμαι πόσες φορές το έχω πει εδώ μέσα ότι τους αγαπώ!

Uriah Heep - Bird of Prey (1971)

 
Το 1978 το τραγούδησε κι ο Ace Frehley, αλλά εμένα μ'αρέσει η πρώτη εκδοση των Hello/
Το τραγουδάκι αυτό το'γραψε ο Russ Ballard ο οποίος δεν εγραφε μόνο τραγούδια για αλλους, αλλά τραγουδούσε κι ο ίδιος τα δικά του.
Καποτε εγραψε το πιο κάτω για το Miami Vice.
 
Πίσω
Μπλουζα