Τετάρτη σήμερα. Δεκέμβριος. Είναι περασμένα μεσάνυχτα.Λίγο πριν τελείωσε ένα σήριαλ που έβλεπα.Όχι ότι είμαι και φαν. Άλλωστε την περισσότερη ώρα την πέρασα κάνοντας ζάπινγκ.Δεν είναι όπως παλιά,που είχαμε 2 κανάλια.Πλέον αυτό το μαραφέτι που το λένε τηλεχειριστήριο έχει κάποιο ρόλο.Τώρα υπάρχει ΕΤ-1,ΕΤ-2,ΕΤ-3,MEGA,ANT1, tv100 και NEW αν δεν κάνω λάθος (και μέχρι εκεί.Δεν θυμάμαι αν υπήρχαν ακόμα τα δορυφορικά ή αν τα είχαν σταματήσει).
Ετοιμάζομαι για ύπνο,πέφτω κουρασμένος στο κρεβάτι.Σκέφτομαι πως πέρασα τη μέρα μου. Ξύπνησα το πρωί στις 7:15. Δεν χουζουρεύω ποτέ.Αν ανοίξω τα μάτια μου,τέλος,σηκώνομαι σχετικά αμέσως,ούτε μισό λεπτό δεν κάνω χουζουρέματα! Πήγα σχολείο. Είμαι πλέον στη δύση της εφηβείας (ελπίζω να είμαι εντός thread,έτσι όπως το έθεσε η bambi). Τελευταία τάξη,τρίτη λυκείου (Δεκέμβρης 1991).
Έχει αέρα,δεν έχει χιονίσει ακόμα,αλλά έχει κρύο. Έχω να περπατήσω αρκετά μέχρι να φτάσω στο λύκειο.
Το νηπιαγωγείο μου ήταν ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου (ο παππούς και η γιαγιά με πηγαινοέφερναν).Το γυμνάσιο ήταν ακριβώς δίπλα στο νηπιαγωγείο. Ένα λεπτό περπάτημα.Γι' αυτό άλλωστε πολλές φορές,ξεκινούσα από το σπίτι όταν άκουγα το πρώτο κουδούνι, για την προσευχή.Ναι,ακουγόταν στο σπίτι μου! Το δημοτικό μου ήταν απέναντι από το γυμνάσιο! Δύο λεπτά περπάτημα. Όταν πήγαινα εκεί,το κουδούνι για την προσευχή χτυπούσε την ώρα που πλησίαζα. Το λύκειο όμως ήταν αλλού.Μακρυά από το σπίτι μου,στη βορειοδυτική άκρη του χωριού! Οπότε είχε ένα τέταρτο περπάτημα.Μπορεί και είκοσι αν πήγαινες χαλαρά.
Οι μέρες μου είναι πλέον πολύ χαλαρές,σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.Έτσι και σήμερα,η Τετάρτη είναι ήρεμη,αδιάφορη,μες στη ρουτίνα της καθημερινότητας μου! Δεν έχω πλέον φροντιστήρια ξένων γλωσσών.Αυτά έχουν τελειώσει.Πρώτα τα Γερμανικά,στο γυμνάσιο.Μετά τα Αγγλικά.στην πρώτη λυκείου. Δεν έχω σκοπό να σπουδάσω κάτι.Την απόφαση μου την είχα πάρει ήδη από την πρώτη λυκείου.Θα ακολουθούσα την οικογενειακή επιχείρηση.Υλικά οικοδομών.Περισσότερο παραγωγή ασβεστοπολτού και εμπορία άλλων υλικών. Είχε απογοητευτεί και η φιλόλογος μου την προηγούμενη χρονιά που το είχε μάθει. Με είχε για τριτοδεσμίτη με αρκετές προσδοκίες.Εγώ πάλι διάλεξα την 4η δέσμη,του λαού.Απλά να τελειώσω το λύκειο. Σκεφτόμουν ήδη την οικογενειακή επιχείρηση.Είχε καλά χρήματα τότε.Ο πατέρας μου από την άλλη ήθελε να σπουδάσω.
"Σπούδασε εσύ, και η δουλειά εδώ είναι,δεν φεύγει",μου έλεγε. "Δεν με ενδιαφέρει να σπουδάσω,άλλωστε πάντα θα ΄χω δουλειά.Ο κόσμος θα γκρεμίζει τα παλιά,θα φτιάχνει καινούρια" του έλεγα (μέγα λάθος όπως αποδείχθηκε 17 χρόνια αργότερα).
Στο σχολείο τα πήγαινα σχετικά καλά!Με λίγο διάβασμα, 1-2 ώρες την ημέρα.Όχι καθόλου όπως λένε μερικοί και έβγαζαν 18άρια και 20άρια. Εγώ για να πιάσω το μέτριο βαθμό,έπρεπε να διαβάσω λίγο.
Σήμερα πήραμε και τους βαθμούς του πρώτου τριμήνου.Σε μιάμιση ΄βδομάδα θα κλείναμε για γιορτές.Πάντα τους παίρναμε πριν τις γιορτές.Ο πατέρας μου πήγε,δεν ρώτησε κάποιον καθηγητή "τι και πως". Εγώ είχα φύγει από το σχολείο στις 12,που άρχισαν να μοιράζουν τους ελέγχους στους γονείς. Τους έφερε σπίτι. Τους είδα. Ποτέ δεν παραπονέθηκα για τους βαθμούς. Ό,τι πρόσφερα αυτό και έπαιρνα.
Για να δούμε " 19 θρησκευτικά,18 ιστορία,20 φιλοσοφικά,18 μαθηματικά 17 στοιχεία δημ.πολιτεύματος,20 γυμναστική (έτσι,όχι σαν πέρσι που με έκοψε 2 βαθμούς επειδή δεν ήθελα να ακολουθώ τις ώρες με τους χορούς),15 πολ.οικονομία. Οι πιο χαμηλοί έκθεση+νεοελληνικά 12 (τα αρχαία ήταν το "καλό" μου,μέχρι και πέρσι 19άρια είχα,αλλά φέτος δεν είχα λόγω 4ης δέσμης). Και κοινωνιολογία 11 !
Αυτό το "11" πρέπει να το προσέξω λίγο.Μπορεί να μου κάνει ζημιά στο τέλος,στις απολυτήριες! Οι απουσίες μου είναι πέντε! Δεν έκανα εύκολα κοπάνες. Μπορεί να μην μου άρεσαν τα μαθήματα,αλλά το σχολείο μου άρεσε. Ένιωθα καλά εκεί,ήμασταν όλοι οι φίλοι μαζί,, όπως είχε γράψει τις προάλλες και η φίλη Bajar. Υπήρξαν χρονιές δε, που δεν έκανα ούτε μία απουσία (β'γυμνασίου)! Συνήθως είχα μέσο όρο 5-8 απουσίες τη χρονιά!
Είδα λοιπόν και τους βαθμούς μου,έφαγα μεσημεριανό διάβασα για λίγο,την επόμενη δεν είχαμε και πολλά. Και κοιμήθηκα το μεσημέρι. Σηκώθηκα στις πέντε το απόγευμα,στις 17:30 είχα γυμναστήριο! Όχι σχολή καράτε! Γυμναστήριο,βάρη.Εγώ,το καράτε το σταμάτησα λίγο πριν τελειώσω το δημοτικό (μια εβδομάδα πριν το "Τσερνόμπιλ")! Έσπασε η κλείδα μου και το σταμάτησα. Αφορμή βέβαια έψαχνα.Ποτέ δεν μου άρεσε.
Ο παλιός μου δάσκαλος στη σχολή,είχε ανοίξει σε νέο χώρο,νέο γυμναστήριο,με αρκετά όργανα και βάρη. Είχε ταυτόχρονα και τη σχολή καράτε. Μπορεί το καράτε να μην το ήθελα,αλλά μου άρεσε η στατική γυμναστική.Δύναμη,δύναμη,δύναμη. Έπρεπε να χτίσουμε και τα κορμιά μας (σε λίγους μήνες θα ήταν και η πενταήμερη,τρομάρα μας). Όχι ότι ήμουν χοντρός. 1,80 ύψος με 81 κιλά βάρος. Ε,όσα χάναμε καλά θα ήταν.
Στο γυμναστήριο πήγαινα κάθε μέρα (είπαμε,η καθημερινότητα πια ήταν πολύ χαλαρή).Έτσι λοιπόν,Τετάρτη είχα,ποδήλατο,κοιλιακούς(αυτοί ήταν μέρα παρά μέρα). Και μετά Πλάτη και ώμους. "Πόδια" δεν έκανα εύκολα. 2 ώρες (!) ποδήλατο (με μέση ταχύτητα) και 1000 κοιλιακούς,τελείωνα το πρόγραμμα μετά από 3-3,5 ώρες (το ξέρατε ότι σε 2 ώρες ποδήλατο καίμε περίπου 1000 θερμίδες?..δεν το λέω εγώ,το έγραφε στο ρολόι του ποδηλάτου).
Γύρισα λοιπόν,στις 20:30 σπίτι,πήγα για μπάνιο και μετά έφαγα και το ψητό κοτόπουλο που πήρα από το κοτοπουλάδικο! Μην φανταστείτε ένα σώμα βαν ντάμ,με φέτες κλπ. Άλλωστε έτρωγα αρκετή "σαβούρα" το Σ/Κ, από τηγανητά μέχρι γλυκά (ο στόχος πάντως μέχρι την εκδρομή επετεύχθη. Είχα φτάσει τα 73,5 κιλά).Δεν γίνονται οι "φέτες" τρώγοντας λίπη.
Και αφού έφαγα,το κοτόπουλο,έκανα ζάπινγκ μήπως και βρω κάτι καλό στη tv.
Έτσι πέρασε η μέρα μου. Αύριο Πέμπτη,δεν θα είχε μεγάλη διαφορά από σήμερα. Σχολείο,λίγη μελέτη,ύπνος,γυμναστήριο και ξανά σπίτι!
Τετάρτη, Δεκέμβριος 1991.
(καλά,εννοείται πως όταν έγραψα τους βαθμούς,κρατούσα στα χέρια τον έλεγχο μου.Δεν ήταν δυνατόν να τους θυμάμαι από τότε!)