Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα και τόσο καιρό νόμιζα ότι είμαι μόνος μου
ή καλύτερα σχεδόν μόνος μου.Καλή χρονιά να έχουμε!Στο Ποπάυ πέθαινα στα γέλια επειδή δεν υπήρχε σενάριο τις περισσότερες φορές χαχαχα θα σου αναφέρω 2 σκηνικά.
Μία φορά η Όλιβ(που εύκολα άλλαζε partner,άσχετα αν αγαπούσε τον Ποπάυ)είχε αγοράσει μία φουφού και ζήτησε από τον Ποπάυ και τον Μπρούτο να τις φέρουνε ψάρια να τηγανίσει.Στην αρχή ο ένας έφερε ένα γαύρο,ο άλλος λιθρίνι,μετά μπαρμπούνι και συνεχίστηκε η ιστορία,μέχρι που ο Ποπάυ(η υπερβολή!)της έφερε φάλαινα και έσπασε η φουφού και μετά τους κυνηγούσε με το σκουπόξυλο!
Κι ένα άλλο ο Πόλντο μιλούσε με το Ρεβυθούλη που είχε ένα sandwich και του λέει"Είμαι μάγος,μπορώ να σου εξαφανίσω το φαγητό"Και του απαντάει ο Ρεβυθούλης"αλήθεια,πώς "?Και ο Πόλντο ξαναλέει"για κλείσε λίγο τα μάτια"και μόλις τα ξανανοίγει το sandwich είχε κάνει φτερά και μετά ο Ρεβυθούλης,έβαλε τα κλάματα!χαχαχα
Οι έντυπες διαφημίσεις ήταν όλα τα λεφτά επίσης,εμένα μου άρεσαν κι από παιχνίδια Masters Of The Universe,Kυρίαρχοι κτλ)
Σωστά,ΚΟΜΙΞ και Κλασσικά είχανε από τις πιο αγαπημένες και ξεχωριστές ιστορίες.
Θυμάσαι τους ήρωες στο Πινόκιο?Όττο,Τσέπο,Κακίστρος,Ντουρούντου κτλ χχαχα Μερικοί μου άρεσαν πολύ,μερικοί άλλοι με εκνεύριζαν.Στο Σεραφίνο πάλι μου άρεσε πολύ ο κακός με τις σφαίρες συναισθημάτων ή εκρήξεων κτλ.Δε θυμάμαι το όνομά του...Στο στρατό ενώ άλλοι αγοράζανε playboy και βγάλτα όλα boy,εμείς με ένα κολλητό αγοράζαμε επανεκδόσεις Ποπάυ και μόλις τα βλέπανε οι άλλοι κοροιδεύανε(επειδή είχανε "μεγαλώσει"...18 χρονών αυτοί τότε,22 εμείς)(2004)
