Συμπαθητική σειρά που διακωμωδεί εύστοχα το μάλλον ατυχές επιχειρηματικό δαιμόνιο των νεοελλήνων που νομίζουν στην ματαιόδοξη και ευφάνταστη κοσμοθεωρία τους ότι θα πιάσουν την καλή με το μικρότερο δυνατό κόστος, με ελάχιστο κόπο και προσπάθεια με στόχο βέβαια κέρδη πολλών εκτατομμυρίων και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Να μην μας πάρουν και τα χρόνια δηλαδή.
Ποιος είναι αυτος ο τρόπος ρε παιδιά να τον μάθω και εγώ να γλιτώσω το πρωινό ξύπνημα 23 ολόκληρων ετών και χτύπημα κάρτας τα χαράματα. Το αποτέλεσμα μάλλον ολέθριο και η προσγείωση στην κυνική πραγματικότητα για τους μικρούς Ωνάσηδες, αναπόφευκτη και ανώμαλη.
Πολύ και πολλοί καλοί ηθοποιοί που παίζουν στην εύθυμη αυτή σειρά με ξεχωριστή παρουσία ενός από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του κατά την γνώμη μου, τον Νικήτα Τσακίρογλου.
Μου έχει μείνει μια εύθυμη σκηνή του 1ου επεισοδίου, όταν έβγαινε από την φυλακή ο Τσακίρογλου και τον περίμενε η Σχοινάκη με το αυτοκίνητο της. Με το που κάθισε στην θέση του συνοδηγού ο Τσακίρογλου το βλέμμα του εστίασε κατευθείαν στο μάλλον τολμηρό φόρεμα της Τέτης που είχε σηκωθεί ψηλά μέχρι τα μπούτια της και ο Νικήτας μπανίζοντας τα όμορφα πόδια της είπε στην Τέτη το αμίμητο "μου έλειψες". Είναι λογικό ρε μεγάλε στην φυλακή ήσουν και με μπούργκα και με φόρεμα μέχρι τον αστράγαλο να εμφανιζόταν η Σχοινάκη το ίδιο θα έλεγες.
Πολύ καλή και η παρουσία του υπέροχου Σταύρου Ξενίδη καθώς και του Νίκου Τσούκα στον οδηγό νεκροφόρας (μακριά από μας).