Το Τρίτο Στεφάνι (ANT1)

[mhmerotategiatipino]

Λεγε λεγε λεγε λεγε λεγε λεγε!!!!!

 

[3nend]

Αν δεν υπαρξει συντομα καποια εξελιξη με το Τριτο Στεφανι (γιατι εχω καποιες πληροφοριες) θα ανεβασω εγω ενα μικρο αποσπασμα στο youtube.

Aλήθεια??? Σ'ευχαριστώ πολύυυυ!!!! Μακάρι να βάλουν καμιά επανάληψη, έστω και ξημερώματα, να το γράφουμε..οι ευτυχισμένες μέρες δηλ. που παίζει τώρα κάνει καλύτερα νούμερα....

 

[xaris21]

τελειο το θεατρικο

 

[bernard.c]

τελειο το θεατρικο

xaris21, μπορείς να είσαι πιο συγκεκριμένος?

 

[thebest20]

xaris21, μπορείς να είσαι πιο συγκεκριμένος?

Παίζεται στο θέατρο η μεταφορά του βιβλίου,αυτή τη χρονιά (δεν θυμάμαι σε πιο θέατρο).Παίζει και η Νένα Μεντή.

 

[ChristosM]

Στο Εθνικο Θεατρο.

 

[serano915]

Παιζεται φέτος και τους 2 πρωταγωνιστικούς ρόλους κρατούν η Φιλαρέτη Κομνηνού (Νίνα) και η Νένα Μεντή (Εκάβη) σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Αν κάποιος το έχει δει, κάθε πληροφορία θα ήταν ευπρόσδεκτη...

Με το που θα ανέβω Αθήνα, είναι από τις παραστάσεις που δεν θέλω να χάσω με τίποτα...

 

[thebest20]

Από ότι έχω ακούσει είναι τέλειο,και η Μεντή καταπληκτική!

 

[sunset89]

Άμα βρείτε εισιτήρια θα είστε τυχεροί. Εγώ κατάφερα μετά βίας να βρω και σε λίγες εβδομάδες θα το απολαύσω. Θα σας μιλήσω διεξοδικά κατόπιν παρακολούθησης

 

[serano915]

Περιμένουμε ρεπορτάζ....

 

[sunset89]

Λοιπόν, πήγα την Παρασκευή και παρακολούθησα την παράσταση! Ήταν από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω δει ποτέ!

Πολύ συγκινητική, με δραματικές κορυφώσεις απίστευτες, όσο και κωμικές φυσικά!

Η Μεντή, έχοντας περάσει από το στάδιο της "Νίνας" στη σειρά, ερμήνευσε εξίσου αντάξια και την Εκάβη, αλλά εγώ εντυπωσιάστηκα από την Φιλαρέτη Κομνηνού (οκ έτσι κ αλλιώς της έχω αδυναμία) που εκδήλωσε επιτέλους και τις κωμικές της πλευρές. Αν συγκρίνουμε τη Νίνα της σειράς (που εδώ είναι το θέμα μας) και τη Νίνα της παράστασης, θα έλεγα ότι η καθεμία χρωμάτισε το ρόλο διαφορετικά (ναι, προτιμώ την Κομνηνού). Η Μεντή πάλι ως Εκάβη δεν θα μπορούσε να συγκριθεί στην εντέλεια με τη Λήδα Πρωτοψάλτη, αλλά θεωρώ ότι τα κατάφερε πολύ - πολύ καλά (είχε άλλωστε την εμπειρία του κειμένου από το 95).

Η Τάνια Τρύπη συμμετείχε επίσης στην παράσταση, αυτή τη φορά ερμηνεύοντας το ρόλο της "Ελένης", που στη σειρά έκανε η Κούρκουλα (θυμάμαι καλά; ).

Το κείμενο του βιβλίου τηρήθηκε πιστά και η μόνη προσθήκη που έκανε ο Φασουλής ήταν στο τέλος,

0

όταν η Νίνα πείθει τον Άκη, εγγονό της Εκάβης να ασχοληθεί με τη συγγραφή και να κάνει βιβλίο τις ζωές τους, ενώ ταυτόχρονα τον έντυνε γυναίκα! Και στην τελευταία τολμηρή σκηνή γέμισε το λαιμό του με αίμα, δημιουργώντας μας την εντύπωση ότι η Εκάβη και η Νίνα δεν ήταν τελικά και τόσο άγνωστες στον Κ. Ταχτσή!

Κάτι που δε θυμάμαι αν υπήρχε στη σειρά (οι πιο ειδικοί ας απαντήσουν για σίγουρα #) ).

Γενικώς όσοι μπορείτε, μην τη χάσετε! Εγώ προσωπικά, ευχαρίστως την ξανάβλεπα (άλλη μία φορά το έχω πει αυτό για παράσταση).

Και για να επανέλθω στα της σειράς, μιας και η παράσταση είναι μακράν η πιο επιτυχημένη της σεζόν και γεμίζει κυριολεκτικά το θέατρο κάθε βράδυ, να ταρακουνηθούν τα περιοδικά να την μοιράσουν επιτέλους σε DVD!

 

[georgeikos]

η τανια τρυπη κανει τον ιδιο ρολο που εκανε και στο σηριαλ..δηλ την ελενη την κορη της εκαβης..η ελενη κουρκουλα στο σηριαλ εκανε την εκαβη νεα..ειδα και εγω την παρασταση και μου αρεσε αρκετα αν και θα μπορουσαν καποιεσ σκηνες να μην μπουν στην παρασταση για να ειναι μικροτερη σε διαρκεια...ειναι λιγο κουραστικη αν και πολυ αναλαφρη..σαφως και ξεχωριζει η μεντη οπως το περιμεναμε αλλα κερδιζει εδαφος και η κομνηνου....και οχι το τελος δεν υπηρχε στην σειρα..

 

[RIO]

Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία του Κώστα Ταχτσή πιστεύω ότι δεν θα ήθελε τον Δαλιανιδη σκηνοθέτη στο Τρίτο Στεφάνι αν ήταν ακόμη ζωντανός.Κατά τη γνώμη μου η σκηνοθεσία και γενικότερα οι λήψεις ήταν εντελώς "Ρετιρέ" (προσωπικά δεν άντεξα το θέαμα πάνω από 15 λεπτά).
Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό! Η σειρα έχασε πολύ λόγω Δαλιανίδη. Θύμιζε ρετιρέ στον μεσοπόλεμο. Νόμιζες, οτι η Μεντή και η Πρωτοψάλτη θα άρχιζαν να συζητούν, για το πόσο αργεί το λεωφορείο να ρθει στην στάση ή αν πρέπει να αγοράσουν καινούργιο ραδιόφωνο. Δεν γίνεται, απο το ρετιρέ και τους...αραχτούς και λάιτ να το γυρίσεις σε μυθιστόρημα, με έντονο το δραματικό στοιχειό...

 

[ChristosM]

Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία του Κώστα Ταχτσή πιστεύω ότι δεν θα ήθελε τον Δαλιανιδη σκηνοθέτη στο Τρίτο Στεφάνι αν ήταν ακόμη ζωντανός.Κατά τη γνώμη μου η σκηνοθεσία και γενικότερα οι λήψεις ήταν εντελώς "Ρετιρέ" (προσωπικά δεν άντεξα το θέαμα πάνω από 15 λεπτά).
Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό! Η σειρα έχασε πολύ λόγω Δαλιανίδη. Θύμιζε ρετιρέ στον μεσοπόλεμο. Νόμιζες, οτι η Μεντή και η Πρωτοψάλτη θα άρχιζαν να συζητούν, για το πόσο αργεί το λεωφορείο να ρθει στην στάση ή αν πρέπει να αγοράσουν καινούργιο ραδιόφωνο. Δεν γίνεται, απο το ρετιρέ και τους...αραχτούς και λάιτ να το γυρίσεις σε μυθιστόρημα, με έντονο το δραματικό στοιχειό...

Εκτος του οτι διαφωνω ως προς την αποψη πως η σειρα, σκηνοθετικα, θυμιζει Ρετιρε, θελω να τονισω και να υπενθυμισω πως η προσφορα του Γιαννη Δαλιανιδη στην τηλεοραση ηταν πολυ μεγαλη και σημαντικη. Προσπερνω πολυ γρηγορα το τεραστιο κεφαλαιο κινηματογραφος, μια και ολοι γνωριζουμε τις υπεροχες δραματικες και κωμικες ταινιες που εγραψε και σκηνοθετησε, μα και τα μοναδικα μιουζικαλ που ειναι ενα κοσμημα για τον ελληνικο κινηματογραφο.

Στην τηλεοραση, λοιπον, ταυτιστηκε με πολυ μεγαλες επιτυχιες, ξεκινωντας απο το θρυλικο Λουνα Παρκ που κρατησε εφταμιση χρονια και ηταν η δημοφιλεστερη σειρα για τις σεζον 1976-77 και 1977-78.

Ακολουθησαν Τα Καθημερινα, μια πολυ μεγαλη επιτυχια που κρατησε δυο χρονια και ηταν η δημοφιλεστερη σειρα την σεζον 1982-83.

Τα Λιονταρακια, αλλη μια εξαιρετικα πετυχημενη σειρα, τερματισε πρωτη την σεζον 1984-1985.

Ακολουθησε η Οδος Ανθεων και παλι πρωτη για την σεζον 1987-88.

Μετα απο ολα αυτα και με το ξεκινημα της ιδιωτικης τηλεορασης, ηρθε το Ρετιρε, το οποιο εκανε και αυτο μια πολυ πετυχημενη πορεια για δυο χρονια και υπηρξε η δημοφιλεστερη σειρα για τις σεζον 1989-90 και 1990-91. Το γεγονος οτι το MEGA εχει τσακισει τα νευρα των τηλεθεατων, προβαλλοντας την σειρα 19 φορες σε επαναληψη, ειναι και ο λογος που εχει δημιουργηθει αυτο το αρνητικο κλιμα απεναντι σε μια ευχαριστη σειρα για την εποχη της. (Φυσικα 15 και 20 χρονια μετα η σειρα ειναι βλεπεται με εντελως διαφορετικη ματια).

Για να συντομευσω το μηνυμα αυτο, να πω πως οι Αραχτοι και Λαιτ ηταν μια πολυ κακη σειρα, ομως μετα απο τοσες επιτυχιες νομιζω πως δικαιουται και αυτος ενα λαθος.

Οταν ομως κανεις μεσα απο εκατονταδες επιτυχημενες δουλειες απομονωνει την μια αποτυχια (αντε και δυο ή και τρεις) για να χαρακτηριζει εναν δημιουργο τοτε αυτο λεγετε προκαταληψη.

Υ.Γ. Τα στοιχεια που παραθετω σχετικα με τις "πρωτιες" προερχονται απο την AGB και το περιοδικο Ραδιοτηλεοραση.

 

[RIO]

Δεν αμφισβήτησα σε καμμιά περίπτωση, τις κινηματογραφικές δουλειές του Δαλιανίδη.Ίσα-ισα ο κατήφορος και ο νόμος 4000, είναι πολύ δυνατές ταινίες για την εποχή τους. Οι τηλεοπτικές του δουλειές όμως, όπως και να το κάνουμε έπασχαν. Δύσκολα, κάποια από τις κωμικές που έκανε, θα άντεχε μετά από κάποια χρόνια. Μπορεί, της κρατικής να ήταν κάπως συμπαθητικές, στην ιδιωτική όμως δεν χρειάζεται να είναι κανείς προκατειλημμένος, για να δει πως είχαν προβλήματα. Αυτό που ήθελα να πω ήταν, πως ο Δαλιανίδης με το τρίτο στεφάνι μπήκε σε ξένα χωράφια, καθώς η σειρα είχε ένα ανάλαφρο στιλ, που δεν της ταίριαζε.

Δεν του πήγαινε το δραματικό. Το έδειξε και στο χρώμα του φεγγαριού το 1996.

 

[sunset89]

Δεν του πήγαινε το δραματικό. Το έδειξε και στο χρώμα του φεγγαριού το 1996.

Και στις Απιστίες του 97. Αίσχος κατά τη γνώμη μου...

Αλλά να πω, πως αν και σε αυτό το thread έχω υποστηρίξει πως ούτε και μένα με ενθουσίασε η σκηνοθεσία του Τρίτου Στεφανιού (απλά δε με ενθουσίασε - αξιοπρεπή, θα την έλεγα) πολλοί είναι αυτοί που θα τονίσουν πως είναι ίσως η καλύτερη δουλειά του συγκεκριμένου στην ιδιωτική. Απόδειξη; Πως επειδή δεν θυμίζει στο έπακρο, σειρές όπως το Ρετιρέ κτλ, νομίζουν αρκετοί ότι το Τρίτο Στεφάνι το είχε κάνει ο Κουτσομύτης.! (ντάξει δεν είναι και τόσο σχετικοί, αλλά πιστεύω ότι η απλή ματιά του τηλεθεατή μετράει)...

Κανείς δεν αμφισβητεί όμως ότι το Τρίτο Στεφάνι είναι απ' τις καλύτερες σειρές εποχής που πέρασαν απ'την ιδιωτική τηλεόραση. Και χωρίς ιδιαίτερες.... τεχνολογικές "φανφάρες".

 

[bernard.c]

Να γράψω κι εγώ τη γνώμη μου για την σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη στο "Τρίτο Στεφάνι":

Θεωρώ ότι η δουλειά του Γιάννη Δαλιανίδη στη συγκεκριμένη σειρά δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη δουλειά του σε σειρές όπως "Το Ρετιρέ", "Οι Μικρομεσαίοι" και το "Αραχτοί και Λάιτ". Άλλο το είδος και το ύφος (κωμωδία vs δράμα), άλλες οι απαιτήσεις (κωμικό σενάριο vs τηλεοπτική μεταφορά μυθιστορήματος) και φυσικά άλλο το αποτέλεσμα.

Δεν συμμερίζομαι επίσης την άποψη ότι "δεν του πάει το δραματικό". Κατ' αρχάς, τι σημαίνει "δεν του πάει"? Νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε όλοι ότι τις "εξετάσεις" του ο Γιάννης Δαλιανίδης τις έδωσε πολλά χρόνια πριν από το "Τρίτο Στεφάνι" (34 χρόνια πριν συγκεκριμένα!!) και τις έδωσε με κριτή τον πιο αυστηρό που έχει υπάρξει ποτέ: τον Φιλοποίμενα Φίνο, ο οποίος, δεν "χάριζε κάστανα" στους συνεργάτες του μέσα στα στούντιο της FINOS FILMS. Έτσι και δεν "τραβούσε" ένας πρωταγωνιστής, ξαναγύριζε ολόκληρη την ταινία (βλ. "Το Κλωτσοσκούφι"), έτσι και αποφάσιζε ότι ένας/μία ηθοποιός δεν του άρεσε, δεν υπήρχε περίπτωση αυτός/ή να περάσει το κατώφλι του στούντιό του κτλ. Και στον Γιάννη Δαλιανίδη είχε τυφλή εμπιστοσύνη. Και πώς να μην έχει, από την στιγμή που του έφερνε συνέχεια πρωτιές, είτε σε κωμικές ταινίες ή μιούζικαλ, είτε σε δραματικές. Η πρώτη δραματική ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη στην FF, ο "Κατήφορος", ήρθε πρώτη σε εισπράξεις εκείνη την σεζόν. Ποιος μπορεί να ξεχάσει καταπληκτικές δραματικές ταινίες του Δαλιανίδη στην FF, όπως "Η Στεφανία" ή "Ο Αστερισμός της Παρθένου" με την Ζωή Λάσκαρη, "Η Μαρία της σιωπής" με την Αλίκη Βουγιουκλάκη ή "Η αμαρτία της ομορφιάς" με Μπέτυ Λιβανού, Νίκο Γαλανό και Τασσώ Καββαδία? Και το κοινό, άλλος αδέκαστος κριτής, πάντα προτιμούσε τις ταινίες του Γιάννη Δαλιανίδη, τόσο τις κωμικές, όσο και τις δραματικές.

Όσον αφορά την τηλεόραση, είναι αλήθεια ότι ο Γιάννης Δαλιανίδης επικεντρώθηκε περισσότερο στις κωμωδίες. Και πώς θα μπορούσε να γίνει όμως διαφορετικά? Αφού έπειτα από την ανεπανάληπτη επιτυχία του θρυλικού "Λούνα Παρκ", το οποίο βρισκόταν στις πρώτες θέσεις θεαματικότητας για 7 (!!) ολόκληρα χρόνια, κωμωδίες του ζητούσαν (αλήθεια, πέρα από την "Λάμψη" του Νίκου Φώσκολου, έχει επαναληφθεί αυτό το φαινόμενο των τόσων πολλών ετών συνεχόμενης επιτυχίας στην Ελληνική τηλεόραση? Να που ο Φίνος επιβεβαιώθηκε για τις επιλογές του και μετά από τόσα χρόνια...). Κωμικές σειρές του ζητούσε η ΕΡΤ για να επαναλάβει την επιτυχία του "Λούνα Παρκ" (βλ. "Τ' Ανάποδα" που δεν προβλήθηκαν τελικά (1981), αλλά που η ΕΡΤ του ζήτησε να τα γυρίσει και βλ. "Τα Καθημερινά" που ο ίδιος ο Βασίλης Βασιλικός, Διευθυντής Προγράμματος τότε στην ΕΡΤ, είπε στη Ρένα Θεολογίδου ότι "ο Γιάννης Δαλιανίδης είναι ο μόνος που ήξερε να κάνει τηλεόραση"). Το ίδιο και οι ιδιωτικοί σταθμοί, MEGA και ΑΝΤ1: κωμικές σειρές ζητούσαν από τον "ειδικό".

Όταν όμως του δόθηκε η ευκαιρία να γυρίσει δραματική σειρά στην τηλεόραση, το έκανε και επέτρεψε στις πρωταγωνίστριές του να δώσουν πολύ καλές ερμηνείες και απέδωσε την εποχή και το κλίμα πολύ πειστικά. Και διαφωνώ - όχι, δεν μπορώ να φανταστώ την Νένα Μεντή να τσακώνεται και να γκρινιάζει με την Λήδα Πρωτοψάλτη για το πόσο αργεί το λεωφορείο να έρθει στη στάση ή αν θα πρέπει να αγοράσουν καινούργιο ραδιόφωνο - άλλο το "Ρετιρέ", άλλο το "Τρίτο Στεφάνι". Και ας μην ξεχνάμε ότι το σενάριο ήταν μεν του Γιάννη Δαλιανίδη στο "Τρίτο Στεφάνι", αλλά δεν ήταν πρωτότυπο, αλλά βασιζόταν στο πασίγνωστο βιβλίο του Κώστα Ταχτσή. Και ότι αν μη τι άλλο, νομίζω ότι με τα τόσα χρόνια εμπειρίας που είχε συσσωρεύσει ο Γιάννης Δαλιανίδης, μπόρεσε να διαχωρίσει μεταξύ "Ρετιρέ" και "Τρίτου Στεφανιού" και να τα αντιμετωπίσει ανάλογα...

 

[saboter]

..και έρχομαι με τη σειρά μου να αναρωτηθώ: μήπως τα χρόνια εκείνα για να είσαι στον αφρό έπρεπε να ανήκεις στην αυλή του Φίνου;

και μήπως έχουμε υπερεκτιμήσει πρωταγωνιστές, σκηνοθέτες και λοιπούς που καθιερώθηκαν από τις παραγωγές της συγκεκριμένης εταιρείας και τους έχουμε εμπεδώσει για τα καλά χάρη στις αμέτρητες επαναλήψεις που έχουμε δει;

Διότι δεν είναι τυχαίο πως αν ζητήσεις από 100 νεαρά παιδιά να σου πουν κάποιο σημαντικό Έλληνα σκηνοθέτη, άπαντες θα αναφερθούν στο Δαλιανίδη και κανείς δε θα μνημονεύσει το Βασίλη Γεωργιάδη π.χ που μας χάρισε τα αριστουργηματικά "Κόκκινα φανάρια".

Υ.Γ:...Ντόρη μη φεύγεις, θα φαρμακωθώ,.. Ντόρη...

 

[bernard.c]

..και έρχομαι με τη σειρά μου να αναρωτηθώ: μήπως τα χρόνια εκείνα για να είσαι στον αφρό έπρεπε να ανήκεις στην αυλή του Φίνου;

Δε συμφωνώ. Ο Φίνος δεν έβαζε "τυχαίους" και ατάλαντους ανθρώπους στην εταιρία του. Το αντίστροφο απλά δεν ίσχυε - ότι δηλαδή όλοι οι "καλοί" δεν ήταν απαραίτητα στην FINOS FILMS.

και μήπως έχουμε υπερεκτιμήσει πρωταγωνιστές, σκηνοθέτες και λοιπούς που καθιερώθηκαν από τις παραγωγές της συγκεκριμένης εταιρείας και τους έχουμε εμπεδώσει για τα καλά χάρη στις αμέτρητες επαναλήψεις που έχουμε δει;

Το αν οι θεατές θυμούνται να μνημονεύσουν τα ονόματα συντελεστών της FINOS FILMS αντί άλλων ανθρώπων, αυτό δεν ακυρώνει την αξία των όποιων σπουδαίων ανθρώπων βρίσκονταν εκτός FF. Με την ίδια λογική, γενικεύοντας αυτό το φαινόμενο, υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που δεν μιλούν για την αξία ηθοποιών που δεν εμφανίστηκαν παρά ελάχιστα (ή καθόλου) στον Ελληνικό κινηματογράφο, όπως η Κατερίνα Ανδρεάδη (κυρία Κατερίνα), η Κατίνα Παξινού και άλλοι. Μήπως σημαίνει αυτό ότι οι ηθοποιοί αυτοί δεν είναι σπουδαίοι? Ασφαλώς όχι!

Διότι δεν είναι τυχαίο πως αν ζητήσεις από 100 νεαρά παιδιά να σου πουν κάποιο σημαντικό Έλληνα σκηνοθέτη, άπαντες θα αναφερθούν στο Δαλιανίδη και κανείς δε θα μνημονεύσει το Βασίλη Γεωργιάδη π.χ που μας χάρισε τα αριστουργηματικά "Κόκκινα φανάρια".

Λάθος των θεατών αν δεν θυμούνται/γνωρίζουν τον Βασίλη Γεωργιάδη. Ο Β. Γεωργιάδης έκανε καταπληκτικές δουλειές και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Και ας μην ξεχνάμε ότι ήταν συνεργάτης της μοναδικής άλλης (πέραν της FF) θρυλικής κατά τη γνώμη μου εταιρίας του Ελληνικού σινεμά: της Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης.

 

[joe]

Ομολογω πως ειχα παρακολουθησει λιγα επεισοδια μιας και γενικα βαριεμαι αυτο που η ελληνικη τηλεοραση νοει ως δραματικες σειρες. Επισης περαν των παλιων καλων ταινιων θεωρω τον Δαλιανιδη ως εναν αρπακολατζη σκηνοθετη (αυτο δεν σημαινει αταλαντος). Οι τηλεκωμωδιες του δε συμβαλουν στην διασωση του πλανητη περιοριζοντας την διαρκη αυξηση της θερμοκρασιας. Παρολα αυτα δεν μπορω να τον κατηγορησω για ποιοτητα τυπου ρετιρε (του χειριστου ειδους δηλαδη) στο Τριτο Στεφανι. Μπορω να πω πως με εκπληξη ειχα δει μια αξιοπρεπεστατη σειρα εποχης.

Αυτο που θα επρεπε να περασει στο συστημα του ο ανθρωπος ειναι πως δεν το εχει το θεμα σεναριο καθολου. Δεν εχει ουτε το χιουμορ ουτε την οξυδερκεια να προβληματισει οπως αποτυχοδως προσπαθουσε με τις 80ς ταινιες του που απεκτησαν καλτ αξια πλεον αλλα για τελειως αντιθετους λογους. Ο ανθρωπος εφτιαχνε δραμα και εμεις πεθαιναμε στο γελιο με τις επιτηδευμενες μεχρι θανατου ατακες. Παραδεχομαι παντως πως ειχε τοση επιρροη ωστε πολλοι νεοτεροι σημερα να νομιζουν πως ετσι μιλουσαν τοτε και αυτο το καρικατουριστικο στλ να περασει στην ποπ κουλτουρα ακομη και μεσω προσφατων διαφημισεων.