Το βλέμμα με τον Χρόνη Μίσσιο

[Rinus Cesar]

Το παρόν τόπικ αποτελεί έναν΄ελάχιστο φόρο τιμής, από μέρους μου, για τον Χρόνη Μίσσιο, που, δυστυχώς, όπως πληροφορήθηκα πριν λίγο, έφυγε από τη ζωή !!! Ο Χρόνης Μίσσιος υπήρξε πολύ σπουδαίος άνθρωπος, Αγωνιστής με "άλφα κεφαλαίο" [για όλα αυτά ΄καλύτερα να διαβάσετε το βιογραφικό του] !!! Υπήρξε, όμως, και πολύ σημαντικός συγγραφέας, τα βιβλία του "Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς" και "Χαμογέλα ρε, τι σού ζητάνε" γνώρισαν πολύ μεγάλη αποδοχή απ' τα μισά των 80ς κι εφεξής !!! Δυστυχώς ΔΕΝ τα έχω διαβάσει [αν και ... ποτέ δεν είναι αργά] κι έτσι ... δεν μπορώ να ανοίξω τόπικ για να τον τιμήσω ως "συγγραφέα" !!! Θα τον "τιμήσω", όμως, ως προς ... κάποια άλλη ιδιότητά του΄[η οποία έχει υποπέσει στην αντίληψή μου] : ως παρουσιαστή της εκπομπής "Το Βλέμμα" !!! Η εκπομπή αυτή προβλήθηκε στην ΕΡΤ το 1994 κι έτσι ... είμαι, έστω και "στο τσακ", "εντός χρονικών ορίων του retromaniax" για να της ανοίξω τόπικ !!!

Η εκπομπή αυτή είχε ως θέμα της "τα ζώα" !!! Όσες φορές την είδα, μού είχε κάνει εντύπωση ο παρουσιαστής, ο Χρόνης ¨Μίσσιος, για το τόσο ήρεμο και τόσο πράο ύφος του !!! Με πόση γλυκύτητα μιλούσε για τα ζώα και τα πουλιά που παρουσιάζονταν στην εκπομπή του !!! Άλλωστε, είχε κι ο ίδιος γνώση του αντικειμένου, καθόσον έμενε σε ένα εξοχικό σπίτι στο Καπανδρίτι, όπου είχε πολλά ζώα !!! Απ' όλες τις εκπομπες θυμάμαι εκείνη, όπου παρουσίασε τον "άγριο σκύλο φύλακα" : Που ο προορισμός του είναι να γαβγίζει και να φοβερίζει ό,τι πλησιάζει στο σπίτι που φυλάει [από ανθρώπους μέχρι γατάκια, τα οποία κυνηγάει και "ξεσκίζει"] και, εντέλει, όλοι τον φοβούνται και δεν τον πλησιάζουν !!! Έτσι, μένει μόνος, έρημος και δυστυχισμένος .... Όπως διαπίστωσα, τα επεισόδια της εκπομπής "Το βλέμμα" σώζονται στο ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ !!!

"Καλό ταξίδι" Χρόνη Μίσσιε ... Ο Θεός ας αναπαύσει τη βασανισμένη [από εξορίες, διωγμούς κλπ] ψυχή αυτού του σπουδαίου ανθρώπου .... Όταν φεύγουν από κοντά μας τέτοιοι άνθρωποι, το κενό που αφήνουν δεν αναπληρώνεται

 

[Fred Madison]

Rinus Ceasar ευχαριστώ που άνοιξες αυτό το θέμα. Ο Χρόνης Μίσσιος ήταν θείος μου και είχαμε μια πολύ ζεστή και κοντινή επαφή μέχρι και σήμερα. Τελευταία φορά τον είδα πρίν από δυο μέρες. Δεν είχα σκοπό να ανοίξω θέμα αλλά βλέποντας την καταχώρησή σου θεώρησα σωστό να πω δυο κουβέντες. Ο Χρόνης καθώς και η γυναίκα του (η Ρηνιώ, αδελφή του πατέρα μου), ο πατέρας μου αλλά και άλλοι άνθρωποι κοντινοί του σογιού είχαν μια κοινή πορεία στη ζωή. Αγώνες, ξύλο, εξορία, διωγμοί. Ένας καθημερινός συμβιβασμός με τον θάνατο. Τα πράγματα, οι καταστάσεις και τα περιστατικά που ο πατέρας μου αλλά και ο Χρόνης καθώς μου κουβέντιαζαν ήταν τόσο φριχτά και δύσκολα που με έκαναν να αναρωτιέμαι πως "επέζησαν" και πως έγιναν οι άνθρωποι που ήταν. Γεμάτοι αγάπη, έγνοια για τον διπλανό μας, ανα πάσα στιγμή να προσφέρουν. Ο θάνατος του Χρόνη δε με βρήκε απροετοίμαστο. Τον τελευταίο καιρό όλο και τον έβλεπα πιο συχνά καθώς του κρατούσα λίγη παρέα κουβεντιάζοντας λίγο ή και χωρίς να λέμε τίποτα τις μέρες που μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία. Σήμερα το πρωί δεν ήμουν εκεί. Καλύτερα πιστεύω. Πραγματικά είμαι αμήχανος και δεν ξέρω τι να γράψω επιπλέον. Δεν μου ταιριάζουν οι εκφράσεις "καλό ταξίδι" κλπ. Είναι πέρα από τη λογική μου, ξέρω πως είναι πέρα και από τη λογική του Χρόνη. Αυτό που θα ήθελε στα σίγουρα είναι από τους νέους ανθρώπους κυρίως να διαβάσουν τα βιβλία του. Το "Καλά εσυ σκοτώθηκες νωρίς" και το "Χαμογέλα ρε τι σου ζητάνε" είναι το καλύτερος τρόπος για να πει κανείς αντίο σε αυτόν τον άνθρωπο σε μια εποχή τόσο σκάρτη και θολή που τα γραπτά του λάμπουν...

 

[iggylebowski]

Πρώτη φορά διάβασα το "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς" γύρω στα 20 μου. Το πρώτο βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου που έπιασα στα χέρια μου, κι όμως όταν ξεκινούσες να το διαβάζει ένιωθες ότι ήξερες τον άνθρωπο που το έγραψε. Χωρίς οργανωτική δομή, συνειρμικό, με έντονο λαϊκό τόνο, γεμάτο ψυχή και μια απίστευτη αυθεντικότητα. Ήταν σαν να βρισκόσουν σε κάποια ταβέρνα και κάπου στο διπλανό τραπέζι συναντάς έναν άνθρωπο, πιάνεις συζήτηση μαζί του και σου λέει την ιστορία της ζωής του, χωρίς υπερβολές και λόγιες εκφράσεις, απλά και άμεσα. Συγκίνηση, πικρό χιούμορ, αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο, προβληματισμός, υπέρβαση. Μετά ήρθε και το "Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε" και κάποια χρόνια αργότερα έπεσε στα χέρια μου το "Το κλειδί είναι κάτω απ'το γεράνι", στο ίδιο απλό και άμεσο ύφος. Απλά, έχω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την σεμνή του παρουσία στη ζωή μας .

Fred Madison, τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια, πρώτα γιατί έχασες ένα δικό σου άνθρωπο, και μετά γιατί ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Χρόνης Μισσιος

 

[Rinus Cesar]

Συλληπητήρια κι από μένα Fred Madison για τον δικό σου άνθρωπο που έχασες !!! Από τα πολύ όμορφα που γράφεις στο ποστ σου κρατάω, ΄πρώτο απ' όλα, το παρακάτω :

Τα πράγματα, οι καταστάσεις και τα περιστατικά που ο πατέρας μου αλλά και ο Χρόνης καθώς μου κουβέντιαζαν ήταν τόσο φριχτά και δύσκολα που με έκαναν να αναρωτιέμαι πως "επέζησαν" και πως έγιναν οι άνθρωποι που ήταν. Γεμάτοι αγάπη, έγνοια για τον διπλανό μας, ανα πάσα στιγμή να προσφέρουν. ..

Ο θείος σου, λοιπόν, μάς προσέφερε ένα σπουδαίο "μάθημα" : Εξορίες, διωγμοί, κυνηγητά, ξύλο ... Κι αντί όλα αυτά να τον διαμορφώσουν σε "εκδικητικό άνθρωπο", τον διαμόρφωσαν σε άνθρωπο πράο, γαλήνιο, γεμάτο αγάπη και έγνοια για τον συνάνθρωπό του !!! Κι όλα αυτά μπορούσαμε να τα "εισπράττουμε" στην εκπομπή "Το βλέμμα", την οποία παρουσίαζε !!!

Για τα βιβλία "Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς" και "Χαμογέλα ρε τι σού ζητάνε" η άποψή μου είναι ότι θα ήταν καλύτερα να τους "ανοιχθεί" ιδιαίτερο τόπικ απ' όσους τα έχουν διαβάσει !!! Για να πάρουμε μια γεύση κι εμείς που δεν τα ΄χουμε, ακόμη, διαβάσει ....

 

[Fred Madison]

iggy, Rinus, ευχαριστώ πολύ παιδιά.

 

[Cathy]

Συλλυπητηρια και απο μενα! Μεγαλη τυχη που τον ειχες κοντα σου εμοιαζε θαυμασιος ανθρωπος απο τα γραπτα του! Εχω διαβασει το 'Καλα εσυ σκοτωθηκες νωρις' και το 'Χαμογελα ρε τι σου ζητανε'. Αξεχαστο το σοκ και συγκλονιστικα εργα! Και μαλιστα απο τις λιγες φωνες που δεν διστασαν να ασκησουν σκληρη κριτικη στην επισημη αναγνωση της ιστοριας...καλοταξιδος...

Δεν εχω δει την εκπομπη για την οποια μιλατε δυστηχως τα βιβλια του ομως μου εχουν μεινει αξεχαστα...

 

[Fred Madison]

Συλλυπητηρια και απο μενα! Μεγαλη τυχη που τον ειχες κοντα σου εμοιαζε θαυμασιος ανθρωπος απο τα γραπτα του! Εχω διαβασει το 'Καλα εσυ σκοτωθηκες νωρις' και το 'Χαμογελα ρε τι σου ζητανε'. Αξεχαστο το σοκ και συγκλονιστικα εργα! Και μαλιστα απο τις λιγες φωνες που δεν διστασαν να ασκησουν σκληρη κριτικη στην επισημη αναγνωση της ιστοριας...καλοταξιδος...
Δεν εχω δει την εκπομπη για την οποια μιλατε δυστηχως τα βιβλια του ομως μου εχουν μεινει αξεχαστα...

Σε ευχαριστώ Cathy. Ήταν όντως άνθρωπος ιδιαίτερος, γλυκός και διορατικός...