Το βρεφικό βιβλίο-λεύκωμα

[krios]

που πάντα συμπλήρωνε η μαμά με όλα τα φοβερά κατορθώματα του παιδιού της (σήμερα πήρε ένα πόντο, μισό γραμμάριο κλπ)

το θυμάστε; Ίσως να κυκλοφορεί ακόμα δεν ξέρω...

 

[exetlaios]

ΧΑ ΧΑ ! ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ !!!!

 

[ASiC]

Πωπω... Σαν σε όνειρο το θυμάμαι! Το δικό μου, ήταν γαλάζιο, με κάτι σύννεφα, ένα πελαργό και με landscape προσανατολισμό. Θα κάνω ένα ψαξιματάκι εκεί που νόμιζω οτι το πήρε το μάτι μου και θ' ανεβάσω τίποτις!

 

[krios]

γιατί;;;;;

ΧΑ ΧΑ ! ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ !!!!

Γιατί είναι ροζ και το δικό σου;

 

[exetlaios]

Γιατί είναι ροζ και το δικό σου;

Με ρώταγαν τι χρώμα ήθελα, αλλά δεν μπορούσα να απαντήσω !

 

[krios]

Με ρώταγαν τι χρώμα ήθελα, αλλά δεν μπορούσα να απαντήσω !

Σε πειράζω. Και να ξέρεις ότι είσαι ένα από τα μέλη που χαίρουν της μεγάλης μου εκτίμησης.

 

[exetlaios]

Χα χα, είναι αντιληπτό, δεν τίθεται θέμα παραξήγησης !



Ανατποδίδω τη φιλοφρόνηση, καθώς το μικρό διάστημα παρουσίας σου στο φόρουμ,

είναι αντιστρόφως ανάλογο της προσφοράς σου !

 

[Domenica]

Και εγώ το έχω! Φυσικά και κυκλοφορεί ακόμα, στα Jumbo. Πήγα μάλιστα να το πάρω για την κόρη μου κακώς δεν το πήρα θα επανανορθώσω όμως οταν έρθω Ελλάδα.

 

[BETTY BOOP]

βιβλία-λευκώματα για μωράκια κυκλοφορούν και στις μέρες μας

 

[BETTY BOOP]

θυμαστε αν τετοια βιβλία-λευκώματα κυκλοφορούσαν κατα τη δεκαετία του 80 ή εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 90;

 

[TZELASO]

Αλίμονο! Είναι δυνατόν να μην το έχουμε και εμείς? Εξάλλου, όταν γεννήθηκα εγώ ειδικά ήταν αδιανόητο να μην υπάρχει αυτό το βιβλίο σε κάθε οικογένεια για κάθε νεοαφιχθέν μέλος. Σε ροζ ασφαλώς όπως και της αδελφής μου. Διαθέτουμε και σε γαλάζια απόχρωση, διότι διαθέτουμε και αδελφό. Η μαμά μου συμπλήρωνε τα πάντα με τόση λεπτομέρεια που απορώ που έβρισκε την όρεξη. Τι ύψος, τι βάρος, τι τα πρώτα δώρα που πήραμε από τον καθένα ξεχωριστά...!!!!!!!!!!! Όπως και τα πρώτα δώρα στα πρώτα μας γενέθλια. Τι πρωτοείπαμε, τι πρωτοτραγουδήσαμε, όλες τις χαζολεξούλες που λέγαμε μωρά. Έχει κολλήσει τηλεγραφήματα και ευχετήριες κάρτες που πήρε στη γέννησή μας, άπειρες φωτό... Αλλά τελικά, νομίζω ότι άξιζε τον κόπο αυτό που έκανε. Είναι πολύ ωραίο που το έχουμε ο καθένας. Είναι μια τόσο όμορφη ανάμνηση. Ειδικά, όταν βλέπω φωτό που είμαστε στις αγκαλιές ανθρώπων που δεν υπάρχουν πια όπως ο μπαμπάκας μου, η γιαγιά μου, η θεία και ο θείος μου, τότε συγκινούμαι τόσο πολύ. Νιώθω ακόμα την αγάπη τους και την τρυφερότητά τους να με περιβάλλει. Στο κάτω-κάτω, τι είναι η ζωή? Στιγμές στο χρόνο! Κάποιος το έχει πει αυτό, δε θυμάμαι ποιος.