Το ημερολόγιο ενός τρελλού (1963)

[lass]

Το ημερολόγιο ενός τρελλού


του Νικολάι Γκόγκολ

​

ΘΕΑΤΡΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ: 1963-1964

Ερμηνεύει ο Δημήτρης Χορν

 


|Υπόθεση|

​

Ο Αυξέντιος Ποπρίτσιν, είναι γραφιάς σε υπουργείο, κατώτατο στέλεχος, ένας ταπεινός δημόσιος υπάλληλος που ζει έναν συναισθηματικό εγκλεισμό, ο οποίος στην αρχή διαγράφεται μάλλον αθόρυβα, στη συνέχεια εκφράζεται ηχηρά μέσα από την παράνοια και τη μεγαλομανία. Βασικές αφορμές για την ηχηρή έκφραση αυτού του συναισθηματικού εγκλεισμού αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, η τάση του να πιστεύει ότι ο τμηματάρχης του υπουργείου τον ζηλεύει και ο έρωτας που τρέφει για την κόρη του διευθυντή, τη Σοφή. Και τα δύο προδίδουν έναν εξαιρετικά ανασφαλή άνθρωπο που χρησιμοποιεί το ένα ως αντιστάθμισμα του άλλου. Ο Ποπρίτσιν φαντασιώνεται εχθρούς, ενώ για να ανέλθει στην κοινωνική βαθμίδα και να κατακτήσει ή έστω να εξευτελίσει τη Σοφή, αναλαμβάνει εντελώς αυθαίρετα τη θέση του βασιλέως της Ισπανίας που χηρεύει...Η αρχή της τρέλας σηματοδοτείται επιπλέον από την άριστη επικοινωνία του με σκυλιά τόσο στον γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο, ενώ η πραγματικότητα γίνεται επίπλαστη όταν πια ο ήρωας γράφει αλλόκοτες ημερομηνίες στο ημερολόγιό του. Είναι ένας άνθρωπος που ζει τελικά εκτός τόπου και χρόνου.

(Πηγή: logotexnia-filoteo.blogspot.gr)

 


|Πληροφορίες|

​

• Το έργο παρουσιάστηκε και από τους Κώστα Καρρά (το 1977 και το 2011), Δημήτρη Κωνσταντίνου (το 2008), Γιώργο Μεσσάλα (το 2011), Στάθη Ψάλτη και Λάκη Λαζόπουλο με μεγάλη επιτυχία.
  
• Το έργο παρουσιάστηκε στην εκπομπή "Το θέατρο της Δευτέρας" το 1981 με τον Κώστα Καρρά.
  

Προβολή συνημμένου 58304

 

[elephadas]

Αν θυμάμαι καλά, κι ο Στάθης Ψάλτης έπαιξε αυτό το ρόλο πριν πολλάααα χρόνια. Δεν ξέρω πόσο καλός ήταν (ταλέντο σίγουρα έχει, άσχετο πώς το έχει σπαταλήσει, αλλά το ταλέντο μόνο δεν φτάνει) αλλά δεν είχε συνέχεια. Γύρισε σ' αυτά που τον έκαναν γνωστό και δημοφιλή. Υποθέτω το κοινό του δεν τον ακολούθησε στην απόπειρά του.

 

[lass]

Έχεις απόλυτο δίκιο, ευχαριστώ για την πληροφορία.

Εντάξει δεν είναι λάθος του κοινού ότι δηλαδή δεν τον ακολούθησε. Αν είχε δοκιμαστεί σε περισσότερα

είδη θεάτρου μπορεί να είχε μεγαλύτερη επιτυχία.

(Παρόμοια κατάσταση και στις αρχές του 90 όταν η Αλίκη παρουσίασε την Αντιγόνη)

 

[TZELASO]

Το έργο είχε δει η μητέρα μου και μου είχε πει ότι ο Δημήτρης Χορν ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ. Το ίδιο λέω εγώ για τον Κώστα Καρρά. Το είχα δει το 1981 από το Θέατρο της Δευτέρα και παρόλο που ήμουν πολύ μικρή (13 χρονών και το έργο πολύ βαρύ για την ηλικία μου και για να το κατανοήσω) είχα πάθει την πλάκα μου με την ερμηνεία του. Το βρήκα μετά από τριάντα τρία χρόνια στο Youtube και χοροπηδούσα από τη χαρά μου. Ασφαλώς, το είδα με τελείως άλλο μάτι, σε μια τελείως διαφορετική ηλικία. Τρομερός μονόλογος. Απ' τους πιο δύσκολους φαντάζομαι στην απόδοση και απαιτεί πολύ σωματική κόπωση.