Το πιο γλυκό μου ψέμα!

[BETTY BOOP]

Καλείστε να περιγράψετε καταστάσεις όπου είχατε πει ψέματα σε γονείς, συγγενείς ή φίλους για να αποφύγετε κάτι δυσάρεστο. Πώς αποκαλυφθήκατε;

-Αν έπαιρνα κακό/χαμηλό βαθμό στο σχολείο στο Δημοτικό σε τετράδιο, δεν το έλεγα αλλά...έκρυβα το τετράδιο στο βάθος της ντουλάπας μου και αν χρειαζόταν να γράψω, το έβγαζα στο τέλος αφού είχα τελειώσει με τα μαθήματα και τη σχετική εξέταση στο σπίτι, έγραφα αυτά που μας είχε βάλει η δασκάλα και έβαζα το τετράδιο στην τσάντα. Με τα βιβλία δεν γινόταν όμως το ίδιο...

-Σε μια εκδρομή στο Δημοτικό είχα χαρτζιλίκι 1000 δρχ (αρχές της δεκαετίας του 90!!!), μάλλον έχασα τα χρήματα και είπα ψέματα ότι αγόρασα γαριδάκια και πορτοκαλάδα. Δεν με είχαν πιστέψει, περίμεναν να φέρω ρέστα, δεν με θεωρούσαν σπάταλη...

-Στην Α' Λυκείου, είχε διοργανωθεί ενημέρωση γονέων για την πρόοδο των μαθητών. Είχε μοιραστεί η σχετική ανακοίνωση στα παιδιά, αλλά επειδή είχα σε κάποια μαθήματα σχέση ''από μακριά κι αγαπημένοι'' (εκδήλωνα την αντίδρασή μου έτσι), δεν είχα ενημερώσει στο σπίτι για τη συγκέντρωση γονέων. Η μέρα της συγκέντρωσης ήρθε κι έφυγε. Λίγες μέρες αργότερα σε μια τηλεφωνική επικοινωνία της μαμάς μιας συμμαθήτριάς μου με τη δική μου, μαθεύτηκε το γεγονός της συγκέντρωσης. Αρχικά οι δικοί μου παρίσταναν τους ανήξερους.

Ενδεικτικός διάλογος

-Πώς πήγε το σχολείο σήμερα;

-Καλά.

-Σας μοίρασαν καμιά ανακοίνωση;

-Όχι.

-Η μαμά της_______(όνομα συμμαθήτριας) μου είπε ότι είχαν συγκέντρωση γονέων στο σχολείο και δεν μας το είπες!

Τι να μπαλώσεις εδώ...μέχρι και στο Λυκειάρχη πήγα (ευτυχώς δεν έφαγα αποβολή)!

-Στην Γ' Λυκείου είχαμε διαγώνισμα στα Μαθηματικά, σε διαφορετικές μέρες όλα τα τμήματα. Επειδή είχα σχέση ''από μακρια κι αγαπημένοι'' με το μάθημα, δεν είχα διαβάσει. Με μια συμμαθήτριά μου από άλλο τμήμα συναντηθήκαμε για βόλτα στην οποία είχε έρθαν έρθει και οι μαμάδες μας. Η συμμαθήτρια με ρώτησε πώς είχα γράψει στο διαγώνισμα και της έκανα νόημα να σταματήσει την κουβέντα για να μην ακούσει κανείς ότι ήμουν αδιάβαστη. Το θέμα δεν πήρε διάσταση...

Συνήθιζα να ξεφουρνίζω με τρόπο (σιγά μη μας ακούσουν) ''ακανθώθη'' θέματα όπως κακούς βαθμούς ή διαγωνίσματα σε περιπτώσεις που βρισκόμασταν σε φιλικό σπίτι με κοσμοσυρροή, οι μεγάλοι ήταν απασχολημένοι με δικές τους κουβέντες και δεν έδιναν σημασία.

Πάντως είχα αισθανθεί πολύ άσχημα!!!

 

[RIO]

Και εγώ κάτι τέτοια έκανα...έκρυβα διαγωνίσματα που είχα πάρει κακό βαθμό ( και ήταν πολλά), δεν έλεγα πως στην εξέταση, με είχαν πιάσει αδιάβαστο οι καθηγητές κλπ. Αυτό με τον κόσμο και την ανακοίνωση κακών βαθμών, το εφάρμοζα και εγώ. Με τις ομιλίες οι γονείς μου δεν έδιναν και πολύ σημασία και μέχρι να πάμε σπίτι, είχε ξεχαστεί το θέμα. Όταν βέβαια έγραφα καλά, τότε το φώναζα με το έμπαινα στο σπίτι...

 

[johnny19818]

Στη Β' Γυμνασίου μας είχαν πει να πάμε εκδρομή σε μία γειτονική πόλη ώστε να δούμε ένα μουσείο και άλλα αξιοθέατα. Για κάποιο λόγο δεν μου φάνηκε ενδιαφέρον και παράλληλα ο διπλανός μου και κάποιοι άλλοι φίλοι μου δεν θα πήγαιναν ούτε αυτοί. Έτσι εγώ είπα ότι θα πάω, τσίμπησα και το εισητήριο αλλά τελικά τη βγάλαμε σε ένα φίλο να βλέπουμε "ταινίες" στο σπίτι του. Εκείνη τη μέρα γύρισα σχετικά νωρίς και αν και κίνησα τις υποψίες τελικά δεν έκαναν φασαρία και το πίστεψαν.

Μια άλλη φόρά στην Α' Γυμνασίου είχαμε γράψει ένα διαγώνισμα πληροφορικής και δεν τα πήγα καλά οπότε και δεν έβγαλα άχνα στο σπίτι. Το απόγευμα εγώ και η αδερφή μου είχαμε φροντιστήριο Γερμανικών. Στα Γερμανικά πήγαινα με μια συμμαθήτρια μου. Εκείνο το απόγευμα πως της ήρθε και αυτής, και με ρώτησε πως έγραψα στο διαγώνισμα. Μάταια έκανα νοήματα και προσπάθησα να τη βγάλω ψεύτρα αλλά που αυτή. Βρήκε μέρα να ρωτήσει. Φανερώθηκα έτσι στην αδερφή μου. Ευτυχώς οι γονείς δεν έμαθαν τίποτα:sweat:.