Αρμαγεδών
RetroDB Feeder
- Joined
- 7 Φεβ 2021
- Μηνύματα
- 1.228
- Αντιδράσεις
- 3.497
Το αλκοόλ, καλώς ή κακώς, συνοδεύει τις διασκεδάσεις και αποτελεί τον βασικό παράγοντα "ανάματος του κεφιού" σε ένα πάρτι, μια μάζωξη κ.λπ. Όμως, η υπερκατανάλωσή του οδηγεί σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα... Ποια ήταν η πρώτη φορά που κάνατε "κεφάλι" ή φτάσατε σε σημείο να πάθετε "black out";
Στο σημείο αυτό να πω ότι το "υγιές" μεθύσι είναι το λεγόμενο "κεφάλι", που βρίσκεσαι σε κατάσταση ευθυμίας. Το να πιείς τα κέρατά σου και μετά να σε τρέχουν στα νοσοκομεία για ενέσεις καφεΐνης κ.λπ. όχι, δεν είναι μεθύσι. Χάνεται όλη η "μαγεία" της διασκέδασης αν με εννοείτε
Άσε που την επόμενη μέρα δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου και όλα γυρνάνε...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Anyway...
Πρώτη φορά που ήπια κάτι οινοπνευματώδες ήταν στα 8 μου, 15Αύγουστο στο χωριό μου. Όλη μέρα να έχω λυσσάξει στο παιχνίδι, ε, δίψασα και γύρισα σπίτι να πιώ νερό. Άνοιξα το ψυγείο και είδα ένα μπουκαλάκι του νερού, χωρίς ετικέτα, γεμάτο. Διψούσα τόσο που ούτε καν το σκέφτηκα. Με το που πίνω, όμως, δυο γερές γουλιές, τα "είδα όλα". Μιλάμε τόσο κάψιμο δεν είχα ξανανιώσει... Τι να ήταν; Το υποφαινόμενο: τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο του παππού μου. Ε αυτό ήταν. Έμεινα κάμποσες ώρες ξάπλα στον καναπέ μπας και συνέλθω. Το πρώτο "hangover"
Πρώτη φορά που έκανα "κεφάλι" ήταν στην επταήμερη της Γ' Λυκείου που ήπια 2 ποτά, ένα τζιν με λεμονάδα και εν συνεχεία το ανακάτεψα με βότκα και λίγο ουίσκι. Άμαθος που ήμουνα (δεν έπινα καν μπύρα γιατί δεν μου άρεσε η γεύση της) έκανα αμέσως κεφάλι. Δεν μέθυσα, αλλά ζαλιζόμουν αρκετά. Στον δρόμο περπατούσα με λίγα ζιγκ-ζαγκ αλλά κατά τ' άλλα καλά Και το κυριότερο: θυμόμουν τα πάντα, απλά με είχε πιάσει πολυλογία
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πρώτη φορά που ήμουν στο όριο μεταξύ "κεφαλιού - black out" ήταν στο 2ο έτος, φοιτητής στη Θεσσαλονίκη. Τελευταία εβδομάδα πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων λέμε να πάμε να τα πιούμε με την παρέα σε κρασάδικο κοντά στη Ροτόντα. 6 άτομα, 1 εκ των οποίων από Κύπρο (έχει σημασία αυτό ). Λέμε θα πιούμε κόκκινο ημίγλυκο κρασί και ό,τι γίνει. Μέχρις εδώ καλά. Έλα, όμως, που ο ένας απ' την παρέα είχε τη φαεινή ιδέα να πιούμε το πρώτο λίτρο σε "κούπες", μπαμ και κάτω το κάθε ποτήρι, δηλαδή. Φεύγει το 1ο λίτρο, το 2ο το πίνουμε κανονικά, το 3ο κούπες και το τελευταίο μισόλιτρο πάλι κούπες... 3.5 λίτρα συνολικά, τα 2.5 κούπα... Πόσο ν' αντέξουμε; Και το κακό ήταν πως μία κοπέλα απ' την παρέα δεν έπινε αλκοόλ και ήπιε βυσσινάδα (την καλύτερη δουλειά έκανε ) που σημαίνει χονδρικά ότι όλοι οι άλλοι ήπιαμε κάπου 600 - 700 ml κρασί... Εγώ να 'χω κοκκινίσει, να ζεσταίνομαι και να ζαλίζομαι, αλλά περνούσα καλά
Κατά τις 2:00 π.μ. αποφασίζεται να φύγουμε από το κρασάδικο και να πάμε στο σπίτι ενός παιδιού απ' την παρέα (του Κύπριου) γιατί μένει κοντά (εγώ έμενα κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό και δεν υπήρχε περίπτωση να έφτανα ως εκεί). Το "κοντά" ήταν στον Άγιο Δημήτριο, απόσταση με τα πόδια που καλύπτεται σε 15 λεπτάκια. Στην κατάσταση που ήμασταν, τα "15 λεπτάκια" γίνανε "45 λεπτάκια", με τους 5 από εμάς να κάνουμε οκταράκια και τη μοναδική ξεμέθυστη να έχει πεθάνει από τα γέλια με τα χάλια μας. Φτάνουμε στο σπίτι, ξεκλειδώνει ο φίλος μου την πόρτα, μπαίνει πρώτος και τον ακολουθώ εγώ. Με το που πατάω στο σπίτι σωριάζομαι φαρδύς - πλατύς κάτω απ' τη ζαλάδα. Όλοι να ξεραίνονται στα γέλια, εγώ να τους "στολίζω" και γενικά περνούσαμε όμορφα Έλα, όμως, που το πολύ κρασί μου έφερε κατούρημα... Το μπάνιο είχε καταληφθεί από τις 3 κοπέλες της παρέας για να ξεβαφτούν και εγώ να είμαι έτοιμος να σκάσω... Οι άλλοι 2 να έχουν απλωθεί στον καναπέ του σαλονιού και εγώ να πηγαίνω προς το μπάνιο:
Ακολουθεί ο εξής τραγικός διάλογος που τον θυμάμαι σήμερα και γελάω:
Εγώ (με μεθυσμένη προφορά) : Κορίτσια, ανοίξτε, θέλω να κατουρήσω.
Κάποια από τις φίλες: Σε λίγο, ξεβαφόμαστε τώρα.
Εγώ: Τι σε λίγο; Θα σκάσω!!!
Κάποια: Ε πήγαινε αλλού.
Εγώ: Πού αλλού; (ερώτηση να σου πετύχει )
Κάποια: Ξέρω 'γω; Βγες στο μπαλκόνι
Στην κατάσταση που ήμουνα, ζαλισμένος από το αλκοόλ και έτοιμος να σκάσω, μου φάνηκε καλή ιδέα Πάω προς τη μπαλκονόπορτα, που ευτυχώς το μπαλκόνι έβλεπε σε εσωτερική αυλή και όχι στον δρόμο, και ακούω τον ένα φίλο μου:
"Ρε (κοσμητικό επίθετο), πού πας;"
Εγώ: Τι θες, μωρέ (κοσμητικό επίθετο) ; Στο μπαλκόνι να κατουρήσω, θα σκάσω.
"Έλα εδώ, ρε παλαβέ!!!"
Εν τέλει οι άλλες άνοιξαν και ένοιωσα, επιτέλους, 5 κιλά ελαφρύτερος
ΟΜΩΣ δεν τελειώνει εδώ! Όπως είπα, το σπίτι ανήκε σε φίλο που ήταν από την Κύπρο και είχε ζιβανία, Κυπριακό οινοπνευματώδες, παρόμοιο με το τσίπουρο αλλά με υψηλότερη περιεκτικότητα σε οινόπνευμα, 45% και πάνω! Πώς του 'ρχεται και μας βάζει ένα ποτηράκι από αυτό το πετρέλαιο έτσι, για να "δοκιμάσουμε" όπως είπε. Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα Με παίρνει ο ύπνος στο πάτωμα του σαλονιού με τα πόδια επάνω στον καναπέ, ο ένας φίλος ξάπλα στον καναπέ και ο άλλος καθιστός στο πάτωμα με την πλάτη να ακουμπάει στον καναπέ. Οι κυρίες της παρέας εννοείται κοιμήθηκαν στην κρεβατοκάμαρα σαν βασίλισσες
Ευτυχώς ούτε γιατρός χρειάστηκε, ούτε εμετό κάναμε, ούτε τίποτα. Απλώς κοιμηθήκαμε και τέλος Βέβαια το επόμενο πρωί περιττό να πω πώς αισθανόμασταν όλοι 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τη σήμερον ημέρα, λόγω επαγγέλματος που δεν είναι και το καλύτερο να μυρίζω οινοπνευματίλα, πού και πού θα πιώ από καμιά μπύρα Radler γιατί μου αρέσει πολύ η γεύση της, άντε και κάνα κόκκινο κρασί "για το καλό". Οι "ακρότητες" κομμένες
Αυτά τα ολίγα απ' εμέ
Στο σημείο αυτό να πω ότι το "υγιές" μεθύσι είναι το λεγόμενο "κεφάλι", που βρίσκεσαι σε κατάσταση ευθυμίας. Το να πιείς τα κέρατά σου και μετά να σε τρέχουν στα νοσοκομεία για ενέσεις καφεΐνης κ.λπ. όχι, δεν είναι μεθύσι. Χάνεται όλη η "μαγεία" της διασκέδασης αν με εννοείτε
Άσε που την επόμενη μέρα δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου και όλα γυρνάνε...-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Anyway...
Πρώτη φορά που ήπια κάτι οινοπνευματώδες ήταν στα 8 μου, 15Αύγουστο στο χωριό μου. Όλη μέρα να έχω λυσσάξει στο παιχνίδι, ε, δίψασα και γύρισα σπίτι να πιώ νερό. Άνοιξα το ψυγείο και είδα ένα μπουκαλάκι του νερού, χωρίς ετικέτα, γεμάτο. Διψούσα τόσο που ούτε καν το σκέφτηκα. Με το που πίνω, όμως, δυο γερές γουλιές, τα "είδα όλα". Μιλάμε τόσο κάψιμο δεν είχα ξανανιώσει... Τι να ήταν; Το υποφαινόμενο: τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο του παππού μου. Ε αυτό ήταν. Έμεινα κάμποσες ώρες ξάπλα στον καναπέ μπας και συνέλθω. Το πρώτο "hangover"
Πρώτη φορά που έκανα "κεφάλι" ήταν στην επταήμερη της Γ' Λυκείου που ήπια 2 ποτά, ένα τζιν με λεμονάδα και εν συνεχεία το ανακάτεψα με βότκα και λίγο ουίσκι. Άμαθος που ήμουνα (δεν έπινα καν μπύρα γιατί δεν μου άρεσε η γεύση της) έκανα αμέσως κεφάλι. Δεν μέθυσα, αλλά ζαλιζόμουν αρκετά. Στον δρόμο περπατούσα με λίγα ζιγκ-ζαγκ αλλά κατά τ' άλλα καλά
Και το κυριότερο: θυμόμουν τα πάντα, απλά με είχε πιάσει πολυλογία -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πρώτη φορά που ήμουν στο όριο μεταξύ "κεφαλιού - black out" ήταν στο 2ο έτος, φοιτητής στη Θεσσαλονίκη. Τελευταία εβδομάδα πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων λέμε να πάμε να τα πιούμε με την παρέα σε κρασάδικο κοντά στη Ροτόντα. 6 άτομα, 1 εκ των οποίων από Κύπρο (έχει σημασία αυτό
). Λέμε θα πιούμε κόκκινο ημίγλυκο κρασί και ό,τι γίνει. Μέχρις εδώ καλά. Έλα, όμως, που ο ένας απ' την παρέα είχε τη φαεινή ιδέα να πιούμε το πρώτο λίτρο σε "κούπες", μπαμ και κάτω το κάθε ποτήρι, δηλαδή. Φεύγει το 1ο λίτρο, το 2ο το πίνουμε κανονικά, το 3ο κούπες και το τελευταίο μισόλιτρο πάλι κούπες... 3.5 λίτρα συνολικά, τα 2.5 κούπα... Πόσο ν' αντέξουμε; Και το κακό ήταν πως μία κοπέλα απ' την παρέα δεν έπινε αλκοόλ και ήπιε βυσσινάδα (την καλύτερη δουλειά έκανε ) που σημαίνει χονδρικά ότι όλοι οι άλλοι ήπιαμε κάπου 600 - 700 ml κρασί... Εγώ να 'χω κοκκινίσει, να ζεσταίνομαι και να ζαλίζομαι, αλλά περνούσα καλά Κατά τις 2:00 π.μ. αποφασίζεται να φύγουμε από το κρασάδικο και να πάμε στο σπίτι ενός παιδιού απ' την παρέα (του Κύπριου) γιατί μένει κοντά (εγώ έμενα κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό και δεν υπήρχε περίπτωση να έφτανα ως εκεί). Το "κοντά" ήταν στον Άγιο Δημήτριο, απόσταση με τα πόδια που καλύπτεται σε 15 λεπτάκια. Στην κατάσταση που ήμασταν, τα "15 λεπτάκια" γίνανε "45 λεπτάκια", με τους 5 από εμάς να κάνουμε οκταράκια και τη μοναδική ξεμέθυστη να έχει πεθάνει από τα γέλια με τα χάλια μας. Φτάνουμε στο σπίτι, ξεκλειδώνει ο φίλος μου την πόρτα, μπαίνει πρώτος και τον ακολουθώ εγώ. Με το που πατάω στο σπίτι σωριάζομαι φαρδύς - πλατύς κάτω απ' τη ζαλάδα. Όλοι να ξεραίνονται στα γέλια, εγώ να τους "στολίζω" και γενικά περνούσαμε όμορφα
Έλα, όμως, που το πολύ κρασί μου έφερε κατούρημα... Το μπάνιο είχε καταληφθεί από τις 3 κοπέλες της παρέας για να ξεβαφτούν και εγώ να είμαι έτοιμος να σκάσω... Οι άλλοι 2 να έχουν απλωθεί στον καναπέ του σαλονιού και εγώ να πηγαίνω προς το μπάνιο:Ακολουθεί ο εξής τραγικός διάλογος που τον θυμάμαι σήμερα και γελάω:
Εγώ (με μεθυσμένη προφορά) : Κορίτσια, ανοίξτε, θέλω να κατουρήσω.
Κάποια από τις φίλες: Σε λίγο, ξεβαφόμαστε τώρα.
Εγώ: Τι σε λίγο; Θα σκάσω!!!
Κάποια: Ε πήγαινε αλλού.
Εγώ: Πού αλλού; (ερώτηση να σου πετύχει
)Κάποια: Ξέρω 'γω; Βγες στο μπαλκόνι
Στην κατάσταση που ήμουνα, ζαλισμένος από το αλκοόλ και έτοιμος να σκάσω, μου φάνηκε καλή ιδέα
Πάω προς τη μπαλκονόπορτα, που ευτυχώς το μπαλκόνι έβλεπε σε εσωτερική αυλή και όχι στον δρόμο, και ακούω τον ένα φίλο μου:"Ρε (κοσμητικό επίθετο), πού πας;"
Εγώ: Τι θες, μωρέ (κοσμητικό επίθετο) ; Στο μπαλκόνι να κατουρήσω, θα σκάσω.
"Έλα εδώ, ρε παλαβέ!!!"
Εν τέλει οι άλλες άνοιξαν και ένοιωσα, επιτέλους, 5 κιλά ελαφρύτερος
ΟΜΩΣ δεν τελειώνει εδώ! Όπως είπα, το σπίτι ανήκε σε φίλο που ήταν από την Κύπρο και είχε ζιβανία, Κυπριακό οινοπνευματώδες, παρόμοιο με το τσίπουρο αλλά με υψηλότερη περιεκτικότητα σε οινόπνευμα, 45% και πάνω! Πώς του 'ρχεται και μας βάζει ένα ποτηράκι από αυτό το πετρέλαιο έτσι, για να "δοκιμάσουμε" όπως είπε. Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα
Με παίρνει ο ύπνος στο πάτωμα του σαλονιού με τα πόδια επάνω στον καναπέ, ο ένας φίλος ξάπλα στον καναπέ και ο άλλος καθιστός στο πάτωμα με την πλάτη να ακουμπάει στον καναπέ. Οι κυρίες της παρέας εννοείται κοιμήθηκαν στην κρεβατοκάμαρα σαν βασίλισσες Ευτυχώς ούτε γιατρός χρειάστηκε, ούτε εμετό κάναμε, ούτε τίποτα. Απλώς κοιμηθήκαμε και τέλος
Βέβαια το επόμενο πρωί περιττό να πω πώς αισθανόμασταν όλοι ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τη σήμερον ημέρα, λόγω επαγγέλματος που δεν είναι και το καλύτερο να μυρίζω οινοπνευματίλα, πού και πού θα πιώ από καμιά μπύρα Radler γιατί μου αρέσει πολύ η γεύση της, άντε και κάνα κόκκινο κρασί "για το καλό". Οι "ακρότητες" κομμένες
Αυτά τα ολίγα απ' εμέ
Τελευταία επεξεργασία:
