Το χαρτζιλίκι μου!

[alkis21]

Για μερικούς από εμάς, το να μένεις ταπί πριν το τέλος του μήνα δεν αποτελεί καινούργια εμπειρία. Οι γονείς μας ακολουθούσαν την τακτική του χαρτζιλικιού για να μας μάθουν να εκτιμάμε την αποταμίευση, αλλά και για να μην τους ζητάμε καθημερινά χρήματα. Ομολογουμένως δεν θυμάμαι καθόλου ποσά (δεν βοηθάει κι ότι ήταν σε δραχμές) αλλά θυμάμαι που περίπου πήγαινε: στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σε βόλους και κόμιξ, στις επόμενες σε κασέτες & δίσκους, στην εφηβεία σε δισκέτες, βόλτες και κεράσματα σε φίλους, και σε όλες τις ηλικίες σε λιχουδιές! Σπάνια έκανα την ορθολογική διαχείριση που αναμενόταν από μένα, αλλά τις περισσότερες φορές οι εκκλήσεις μου για νέο πακέτο στήριξης έβρισκαν ανταπόκριση έστω και με επιβολή σκληρών μέτρων (καλοί βαθμοί, συμμάζεμα δωματίου κτλ.). Μερικές φορές ζητούσα ακόμα και προκαταβολή από τον επόμενο μήνα, για να προχωρήσω αργότερα σε μονομερή διαγραφή του χρέους.

Εσείς παίρνατε χαρτζιλίκι ανά συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα ή απλά ζητούσατε χρήματα από τους γονείς σας όποτε χρειαζόσασταν κάτι; Πως το ξοδεύατε συνήθως και τι ευτράπελα θυμάστε;

 

[takis_drm]

Στο δημοτικό οι γονείς μου δεν μου έδιναν χαρτζιλίκη, μόνος στις εκδρομές. Είχαν συνεννοηθεί με το κυλικείο και ότι αγόραζα το πλήρωναν όταν ερχόντουσαν να με πάρουν (σιγά την απόσταση κι' όλας!!! Ακριβώς απέναντι απ΄το σπίτι ήταν το δημοτικό). Με αποτέλεσμα κάποιες φορές να το παίζω large και να κερνάω και κάποιους συμμαθητές μου. Όσο για τα κόμιξ ήταν η "εβδομαδιαία υποχρέωση" του πατέρα πρός εμένα, για το Σαββατοκύριακο. Γι'΄αυτό που έδινα μάχη ήταν για τις κασσέτες του Spectrum, θεωρούσε λάθος του που μας το είχε αγοράσει. Με αποτέλεσμα, σε αυτή την περίπτωση "ως απο μηχανης θεος" να εμφανιζόταν η Γιαγιά!!! Δεν τα έβρησκα με το ΔΝΤ και απευθυνόμουν στην ΕΚΤ!!!

Στο γυμνάσιο και χάρη στον αγωνιστηκό μου χαρακτήρα κατά του κεφαλαίου θεσπίζω το δικαίωμα του "χαρτζιλικίου"!!! Θυμάμαι με το πρώτο μου χαρτζιλίκη πήγα και αγόρασα το "The New Zealand Story" και ήταν η αρχή για να μάθω τις έννοιες "ταπί", "υπομονή", κ.τ.λ. Όμως πάντα υπήρχε και Γιαγιά...

Δεν θυμάμαι πόσο χρήματα ήταν τότε, αλλά πόσο έκανα μία Spectrum Tape? Κάπου τόσο ήταν και χαρτζιλίκη μου στο Γυμνάσιο.

Στο Λύκειο το χαρτζιλίκη ήταν σχετικά πολύ υψηλό, διότι ήμουν συνέχεια στους δρόμους (Φροντιστήριο, Ξένες Γλώσσες, Γυμναστήριο, Ωδείο, Σχολή Πληροφορικής κ.τ.λ.) με αποτέλεσμα όσα και να μου έδιναν δεν έφταναν. Και έτσι αναγκαζόμουν και ζήταγα συμπληρωματικό πολύ συχνά. Πάντα έκανα και κάποιες "υπερτιμολογήσεις"... #) .

Φυσικά υπήρχαν και τα απρόοπτα... Καθάρισε το δωμάτιο σου, φάε το "τάδε" φαϊ, εάν ανεβάσεις τον βαθμό σου, κ.τ.λ. που λειτουργούσαν ως bonus.

Κάτι που λέει ακόμα και τώρα η Γιαγιά μου, είναι ότι μου έταξε 5.000δρχ όταν πήγαινα 1ο Γυμνασίου εάν φάω ένα πιάτο αρακά. Τελικά τον έφαγα, τι και δεν μου άρεσε ούτε η μυρωδιά του!!!

 

[BETTY BOOP]

Aρχικά δεν είχα χαρτζιλίκι αλλά αργότερα με ρωτούσαν αν χρειάζομαι λεφτά! Πάντα μου έδιναν παραπάνω χρήματα γιατί μπορεί να τα χρειαζόμουν, ακόμα και αν τους έλεγα ότι ήθελα ακριβώς το ποσό που ζητούσα... Σε μεγαλύτερες τάξεις στο δημοτικό είχα χαρτζιλίκι, σε μικρότερη τάξη είχα δεκατιανό από το σπίτι...Γενικά ξόδευα χρήματα στο κυλικείο του σχολείου στο διάλειμμα ή σε εκδρομή ή σε περιοδικά ή σε λιχουδιές ή σε CDs...Ανακάλυψα και τη χαρά της αποταμίευσης και τα ρέστα πήγαιναν στο κουμπαρά...

 

[DINO]

Μοναχοπαίδι.... Καλομαθημένο... Το χαρτζηλίκι σχεδόν δεν τελείωνε ποτέ...

Οπότε καταλαβαίνετε οτι τώρα την έχω ακούσει!!!

 

[exetlaios]

Μετά το λύκειο (1993-1994), 5.000 δρχ εβδομαδιαίως.

Το 1995 που πήγα φαντάρος, έγινα "golden boy".

Μου ανακοινώθηκε ότι "τώρα που μεγάλωσα και πάω και φαντάρος", το εβδομαδιαίο χαρτζιλίκι, έγινε "μηνιαίος μισθός" 40.000 δρχ !

Με αυτά τα λεφτά, μπορούσα να "αγοράσω τον κόσμο" !

Μάλιστα, είχα (στην καλύτερη) 10-15 "εξόδους" τον μήνα, οπότε η αναλογία "λεφτά Vs εξόδους" ήταν τέλεια.

Χώρια και τις (πρόσθετες) 980 δρχ, που μας δίνανε μισθό, τα Στρατά.

 

[makisimos]

Παράπονο μεγάλο.... Δεν μου έδιναν ποτέ χρήματα στο σχολείο..!!! Γενικα χαρτζηλικι δεν ειχα..!! Και δεν διεκδικησα και ποτε τωρα που το σκεφτομαι.. Το ειχα δεδομενο παντοτε οτι δεν χρειαζεται να αγορασω ποτε τιποτα απο το σχολειο.. Μια φορα ειχα βρει ενα πεντακοσαρικο καθως πηγαινα στο σχολειο θυμαμαι..!! Το τι τυρόπιτα και λουκανοπιτα ειχα φαει στο διάλλειμα, πήρα το αίμα μου πίσω για όλες τις τυρόπιτες που δεν ειχα φαει ολα αυτα τα χρονια..!! Φυσικα θυμαμαι οτι καλεσαν τους δικους μου και με πηραν σηκωτο απ το σχολειο γιατι με ειχε παει αιμα..!!

 

[Kambia]

Χαρτζιλίκι ξεκίνησα να παίρνω από την πέμπτη δημοτικού και έπειτα. Μέχρι τότε μάζευα λεφτά κρατώντας τα λιγοστά ρέστα (αν μου τα άφηναν οι γονείς μου και σχεδόν τίποτα τις περισσότερες φορές) από τα ψώνια που με έστελναν να κάνω. Στην αρχή το χαρτζιλίκι ήταν 50 δρχ την εβδομάδα και μου το έδιναν κάθε Σάββατο. Θυμάμαι τα λόγια της μητέρας μου "Αυτά παιδί μου είναι δικά σου. Κάντα ότι θες. Θες να τα φας σε μια μέρα? Θες να τα κρατήσεις? Θες να τα ξοδέψεις με σύνεση? Δικά σου είναι. Μέχρι το επόμενο όμως Σάββατο δε θα μου ζητήσεις χρήματα. Κάντε λοιπόν τα κουμάντα σου."

Το τί οικονομίες έκανα για να πάρω Μικυ Μάους και Μπλεκ δε φαντάζεστε!

Μετά στο γυμνάσιο έγινε 100αρικο και από Γ γυμνασίου 500αρικο αν δεν κάνω λάθος τις τάξεις και σταδιακά ανέβαινε. Πολλές φορές θυμάμαι οτι ζητούσα προκαταβολή τα λεφτά γιατί δεν μου έφταναν να πληρώσω στο δισκοπωλείο την κασέτα που είχα παραγγείλει για εγγραφή. Εκεί να δεις παρακάλια στη μάνα μου... και δυστυχώς ούτε γιαγιάδες είχα ούτε παππούδες για να πάρω τα εξτρά

 

[joe]

Αρχικα δεν ειχα επισημο χαρτζιλικι. Επειδη στις πρωτες ταξεις του δημοτικου η μητερα μου, μου ετοιμαζε σπιτικο σαντουιτς, μου εδιναν κατι ψιλα για καμια καραμελα. Μετα την Τριτη δημοτικου επαναστατησα και απαιτησα χαρτζιλικι για να πηγαινω κι εγω στο λυλικειο και να αγοραζω τυροπιτες κτλ γιατι μονο μαμοθρεφτα κουβαλαγαν κολατσιο απ το σπιτι (τι χαζο που ημουν, επειδη τα αλλα τα ειχαν .... οι γονεις τους, τωρα το καταλαβαινω). Ετσι ξεκινησαν να μου δινουν ενα 50ρικο. Το παλιο το μπλε. Στεναξανε τα κυλικεια, τι μπομπονελες, τυροσουζες, χαρτακια, εξωγηινοι, καραμελες πλανητες, τα σετακια με μερεντα μπισκοτα και δωρακι. Χαμος. Προς το τελος του δημοτικου το ημερησιο χαρτζιλικι εγινε 100 δρχ.

Οταν πηγα γυμνασιο επαιρνα γυρω στις 300 δρχ και σιγα σιγα εφτασε τις 500 την ημερα. Επειδη ειχαμε ξεκινησει να βγαινουμε δειλα, δειλα στα περιξ, ζητουσα αλλα χρηματα για την εξοδο, που συνηθως ηταν γυρω στο χιλιαρικο. Αλλωστε οι πρωτες εξοδοι ηταν κανενας καφες, ή το διπτυχο σινεμα-hambo. Αυτο το συστημα πηγε σε ολο το γυμνασιο και τις 2 πρωτες ταξεις του λυκειου. Επειδη αυξηθηκαν κατα πολυ οι εξοδοι, αυξηθηκε και το χαρτζιλικι ''εξοδου''. Το συνηθες ποσο για ενα ΣΚ ηταν 5000. Κατι που συμαινε οτι εβγαινα σαν αρχοντας το Σαββατο και μου περισσευαν αρκετα για αξιοπρεπη κυριακατικη εμφανιση. Οταν περισσευε ποσο, μαζι με οτι περισσευε απο το ''σχολικο'' χαρτζιλικι γινοταν δισκοι και μοντελα. Τα ρουχα και οτι αλλο χρειαζομουν ηταν αποκλειστικη ευθυνη των γονιων μου. Αν για καποιο λογο ξεμενα απο λεφτα ζητουσα και μου εδιναν.

Οταν τελειωσα το λυκειο και αρχισα την σχολη ειχα το ιδιο συστημα, αλλα τα ''σχολικα'' αυξηθηκαν σε 1000δρχ. Επειδη η σχολη μου απαιτουσε πολλα υλικα και αναλωσιμα, ειδικα τον πρωτο χρονο, εμφανιστηκαν οι εκτακτες δαπανες. Εκει επαιξε κανονικο αρμεγμα με αποτελεσμα να φευγει πολλες φορες κατα μεσο ορο ενα πεντοχιλιαρο απο τους δικους μου για υλικα. Εκτος απο τις καποιες.. υπερτιμολογησεις (αν και δεν ηταν και τοσο πολλες) ο λογος αυτης της καταστασης ηταν η μανια μου να αγοραζω υλικα, ακομη και περισσοτερα απο αυτα που θα επρεπε για να κανω απλα την δουλεια μου. Καθε μερα θα επαιρνα διαφορα χαρτια, εξτρα χρωματα, θα δοκιμαζα πραγματα που δεν ειχα υποψην μου. Οι δικοι μου το ειχαν ψιλοκαταλαβει οτι το παρακανω, αλλα οταν με εβλεπαν να γυριζω χαρουμενος με τα ''καινουργια μου παιχνιδια'' και με το δεδομενο οτι σχετιζονταν με τις σπουδες μου, εκαναν τα στραβα ματια και δεν ρωταγαν τι και πως. Σε μακρος χρονου, αυτα τα παραπανισια πραγματακια με εβγαλαν απο δυσκολη θεση ή τους γλυτωσαν απο εξτρα εξοδα μιας και με την υποτιμηση του 98 οι τιμες σχεδον διπλασιαστηκαν σε καποια ειδη. Οσον αφορα τα ΣΚ και παλι μου εδιναν 5000 και αν χρειαζομουν περισσοτερα ζητουσα. Μεχρι που χτυπησε ο ερωτας την πορτα..

Το 97 δαγκωσα για τα καλα την λαμαρινα. Μεχρι τοτε οι περισσοτερες κοπελες ηταν απο την περιοχη μου, ομως για πρωτη φορα εκανα σχεση που ηταν σε οχι ιδιαιτερη αποσταση με τωρινα δεδομενα, αλλα με ΜΜΜ επρεπε να φαω ενα 40λεπτο. Αντιθετα με παλιοτερα που οι κοπελες γυριζαν σπιτι με το που χτυπαγε 12 εκτος αν ηταν καμια ιδιαιτερη περιπτωση, εμεις βγαιναμε καθημερινα μεχρι τις 3-4. Ειχαμε οργωσει την Αθηνα και τα προαστια ψαχνοντας καινουργια στεκια και μερη. Πολυ ωραια φαση αλλα τα 5000 δεν εφταναν ουτε για ζητω. Σε καποια φαση απο το ζητα-ζητα φρικαρε η μανα μου οταν συνειδητοποιησε οτι μεσα σε 3 μερες ειχα παρει 15000 και εκεινη την στιγμη δεν ειχα φραγκο. Αποφασισαν λοιπον μιας και ειχα ''τρυπιες τσεπες'' να με γνωρισουν σε εναν κυριο που λεγοταν ''οικονομικος προγραμματισμος''. 10000 την εβδομαδα για προσωπικα εξοδα (εκτος της σχολης) και θα επρεπε να τα διαχειριστω.

 

[Metalcandyman]

Εγω χαρτζιλικι με την ενοια της λεξης χαρτζιλικι δεν ειχα.Στο δημοτικο που δεν ειχα και πολλες απαιτησης με εφτιαχνε η μανα μου σαντουιτς κτλ και χτυπουσα και κανενα γλυκο απο το ζαχαροπλαστειο μας.Στο γυμνασιο που ηταν και αυτο στο χωριο μου παλι δεν ειχα στανταρ λεφτα και δεν τα χρειαζομουνα εξαλου για φαγητα και τετοια ολα τα λεφτα τα ετρωγα στης κοπανες που εκανα και πηγαινα στην διπλανη κομωπολη που δεν απεχει ουτε ενα χιλιομετρο απο το χωριο μου.Λεφτα για τα γουστα μου τα ηλεκτρονικα δηλαδη τα heavy metal cd's κλπ ποτε δεν με εδειναν οι γοννοις μου αλλα τα κερδιζα δουλευοντας στο ζαχαροπλαστειο αλλα και σε περιοδους γιορτων,σε διαφορες μερες αλλα και το καλοκαιρι εκανα ενα σωρο δουλειες.Δουλευα σε βουλκανιζατερ,σε γκαραζ,εκοβα ξυλα με την κορδελα και κουβαλουσα απο το βουνο,πηγαινα σε εναν θειο μου και μαζευα καπνο,κουβαλουσα μπαλες αχυρο και στο λυκειο οδηγουσα το συλο οταν αλωνιζαμε τα καλαμποκια.Φυσικα χωρις διπλωμα κτλ και παντα παρανομα αλλα no problem τοτε.Φυσικα δεν δουλευα σε ολες αυτες της δουλειες και σε ενα σωρο ακομα γιατι δεν ειχα να φαω αλλα γιατι π[ρωτον ηθελα πραγματα που οι δικοι μου δεν με τα επερναν για διαφορους λογους αλλα και γιατι ηθελα να εχω την ανεση μου γενικοτερα αλλα και για τα γουστα μου με της κοπελες που τα ειχα απο την πρωτη γυμνασιου και μετα.Υπηρχαν μερες που γυρνουσα στο σπιτι και δεν ειχα ορεξη ουτε να φαω απο την κουραση αλλα χαλαλι και ποτε δεν το μετανιωσα.ΜΜε λιγα λογια η λεξη χαρτζιλικι ηταν αγνωστη για μενα.

 

[θανος]

αν θυμαμαι καλα πρωτοαρχισα να παιρνω στην τεταρτη δημοτικου μεχρι τοτε η εβαζαν ψιλα στον κουμπαρα η ελεγα τι ηθελα και μου το επαιρναν μετα επαιρνα πηγαινε κυριως σε κομιξ και συλλογη vhs απο τοτε που ειχα βρει ενα βιντεοκλαμπ που πουλαγε τις παλιες την μια τοτε 350δρχ γενικα με τις δραχμες θυμαμαι στα γενεθλια μου εδιναν 5000 και τι δεν εκανα τωρα 20 eyro δεν ειναι τιποτα κυριολεκτικα τιποτα αλλες εποχες τοτε....

 

[spyros_s]

Στο δημοτικό μου έδιναν ένα εικοσάρικο θυμάμαι την μέρα το οποίο έφτανε για 2 κουλούρια (16δρχ) και με τις 4 δραχμές έπαιρνα χύμα καραμέλες και τις τρώγαμε στο γυρισμό με την μικρότερη αδερφή μου!

Στο Γυμνάσιο έπαιρνα χρηματα για 2 τυρόπιτες και ότι ζητούσα για βόλτες το οποίο μάλλον δεν έκανα τότε...

------------

Ανακαλώ και κάτι το αστείο πλέον αλλά τυχαίο τότε...

Γούσταρα πολύ μια κοπέλα η οποία όμως κάπνιζε...εκείνη στα διαλείμματα έκανε παρέα με καπνιστές οπότε δεν ήταν προσεγγίσιμη για μένα! Αποφασίζω λοιπόν να καπνίσω για χάρη της...

Με τι χρήματα όμως; Κάνω νηστεία...κανα δυο μέρες και χτυπάω ένα μαλμπορο μαλακό! Κάνω πρόβες...γίνομαι τρόπο τινά καπνιστής και στο διάλειμμα επιχειρώ να μπω στην παρέα των καπνιστών...έλα μου όμως που εκεί η τράκα πήγαινε σύννεφο!!!

Το πακέτο σχεδόν άδειασε και έπρεπε είτε να κάνω το ίδιο από τις ποικιλίες των άλλων είτε να γίνω κακός στους τρακαδόρους και κατ' επέκταση στην κοπέλα που γούσταρα και η οποία ήταν κατεξοχήν τρακαδόρισσα! Στο μεταξύ έμενα κάθε μέρα νηστικός και κάπνιζα μόνο με την παρέα για να την πέσω στην τύπισσα! Ευτυχώς για μένα συνειδητοποίησα 2 πράγματα: πρώτον ότι δεν με γούσταρε και δεύτερον ότι τα οικονομικά μου δεν μπορούσαν να συντηρούν έναν χορτάτο καπνιστή! Έτσι πολύ απλά το έκοψα πολύ σύντομα και έκτοτε δεν ξανακάπνισα ποτέ παρά μόνο πολύ σπάνια κάνα πούρο σε παρέα!

Το περιορισμένο μπάτζετ-χαρτζιλίκι με γλύτωσε από την κάκιστη-ηλίθια συνήθεια κάτι που πολλά χρόνια μετά διηγήθηκα γελώντας στους δικούς μου όταν με ρώτησαν γιατί δεν κάπνισα ποτέ...Άστε που παράτησα και τα χόμπυ μου για χάρη της! Το χαρτζιλίκι ξαναπήγε στα 8-16μπιτ μασίνια μου!

(Το αστείο είναι ότι την εν λόγω κοπέλα την απέρριψα και εγώ στα μεταλυκειακά μου χρόνια όταν η ίδια με προσέγγισε βλέποντας έναν άλλο Σπύρο από αυτόν που γνώρισε λίγα χρόνια πριν...καλύτερα και για τους δυο μας. Άλλωστε εγώ ανέβηκα κατηγορία και εκείνη έμεινε στάσιμη. Αυτή άλλωστε είναι η μοίρα όλων όσων άνηκαν στις παρέες των μαγκιτών στα σχολεία. Να τους ξεπερνούν οι υπόλοιποι.)

 

[angel_grig]

Kαι εγω ανηκω στην κατηγορια του Μακισιμου.Δεν πηρα ποτε χαρτζηλικι,και βασικα δεν με ενοιαζε κι'ολας..υπολογιστη δυστυχως δεν ειχα οποτε δεν μου χρειαζονταν χρηματα για αγορα software και ευτυχως τα περιοδικα υπολογιστων μου τα αγοραζε ο πατερας μου απο μονος του,χωρις καν να του πω εγω.Οταν πηγα για σπουδες στο εξωτερικο τα χρηματα ηταν ετσι και αλλιως περιορισμενα οποτε πηγαιναν αυστηρα για να καλυψουν τις αναγκες.Μπορεσα να παρω αυτα που θελω οταν πολυ αργοτερα αρχισα να δουλευω..

 

[BETTY BOOP]

Ιδιαίτερα θυμάμαι ότι με τα χρήματα που είχα μαζέψει από χαρτζιλίκι, γιορτές και αποταμίευση γενικότερα είχα αγοράσει το πρώτο μου Gameboy. Ένα Gameboy Color με έγχρωμη οθόνη που κόστιζε μαζί με μια δισκέτα παιχνιδιού στη συσκευασία 40.000 δρχ στα τέλη της δεκαετίας του 90. Φυσικά και δεν είπα σε κανένα ότι έκανα τέτοια αγορά, ούτε με ρώτησε κανείς τι έκανα τα χρήματά μου παρά αργότερα το...ξεφούρνισα...και όλα καλά.

 

[Count Rochefort]

Το φιξ χαρτζηλίκι ήτανε 300 δρχ. αν θυμάμαι καλά,και αυτό απο Δευτέρα Δημοτικού και έπειτα.Μέχρι τότε με εξοοπλίζανε με kitkat και yoko choco το οποίο με παίδευε γιατί δε μπορούσα να ανοίξω το καλαμάκι,και το έδινα σε έναν φίλο μου ο οποίος - κλασσικό λαμόγιο - το άνοιγε και με αστραπιαίες κινήσεις το κότσαρε και τράβαγε όσες τζούρες μπορούσε μέχρι να του το αρπάξω.Κάποιος είπε για το τι μάζευε στα γενέθλια.Πικραμένη ιστορία.Δε θα ξεχάσω όταν πρωτομπήκε για τα καλά στην ζωή μας το ευρώ την θειά μου που μπέρδευε το 10ευρω με το 10χίλιαρο και έτσι έπεφτα 6 και κάτι χιλιάρικα down.Απο τότε το μίσησα συναισθηματικώς,τώρα το μισώ εμπράκτως.

Και για την ιστορία να πώ έτσι ένα περιστατικό ότι μια Τρίτη πρωί η μητέρα μου δεν είχε σάλιο και για κάποιον λόγο είχα ξυπνήσει με τρελές πείνες.Τότε,σαν θαύμα εξ'ουρανού προσγειώνεται κυριολεκτικά μπροστά στα πόδια μου ένας καποδίστριας απο το πουθενά.Μιλάμε για την εποχή που ο Αντρέας ο παπανδρέου είχε βαρέσει δις υποτίμηση της δραχμής και το 500δραχμο μετρούσε άσχημα.Εννοείται ότι ξοδεύτηκε στον θρυλικό συνδυασμό τυρόπιτα+carnation και φυσικά μου μείναν και στην τσέπη.

Και επίσης η πρώτη μου ληστεία,όταν έκλεψα τρεις χιλιάδες δραχμές απο τον πατέρα μου και τα έκρυψα στις τσέπες μιας ποδιάς που είχε ζωγραφισμένα κάτι Πάντα πάνω.Δε θυμάμαι τι τα έκανα,ίσως απο το ξύλο που έφαγα όταν με ανακάλυψαν.

υ.γ. Καλώς σας βρήκα κιόλας.

 

[Yasmin]

Στο δημοτικό μου έδιναν οι γονείς μου 30 δρχ κι έπαιρνα μίνι σαντουιτς και πορτοκαλάδα Φλώρινα (στην χαρτινη πορτοκαλοπράσινη συσκευασία!!)

Μετά στο Γυμνάσιο ο παππούς μου μου έδινε ένα χιλιάρικο την εβδομάδα και έτσι έφτιαξα την δισκοθήκη μου!!!(Κόστιζε τότε ο δίσκος γύρω στις 900δρχ.)

 

[johnny19818]

Πέραν από το καθημερινό ποσό για να φάω κάτι στο σχολείο δεν θυμάμαι να έχω χαρτζιλίκι. Από Γ' γυμνασίου και μετά που έβγαινα για καφέ κτλ. φυσικά υπήρχε το ποσό γύρω στο 1000ρικο. Βασικά ο πατέρας μου θυμάμαι μου έδινε 5000 δρχ για την εβδομάδα. Εγώ από όλη την εβδομάδα μόνο Σάββατο έβγαινα οπότε και μου περίσσευαν λεφτά. Τώρα τα λεφτά που έπαιρνα από συγγενείς τα αποταμίευα.

 

[pardalotzatziki]

Και γω το καθημερινο για τυροπιτα ή κουλουρι(πολλες φορες τα προπληρωνανε οι γονεις), χυμο και κανα γλυκισμα.

Λεφτα απο γιορτες, γενεθλια, Χριστουγεννα και Πασχα επισης, που οταν αρχισα να μεγαλωνω τα κρατουσα και αγοραζα ρουχα και οτι αλλο ηθελα.

 

[perlastar]

Κι εγώ τα ίδια με Μakisimo και Angel_grig. Δεν έπαιρνα ποτέ χαρτζιλίκι και δεν συνήθιζα να τρώω στο σχολείο έτσι κι αλλιώς. Όταν ήθελα κάποιες φορές, τότε και πάλι συνήθως μου αγόραζαν από το σουπερμάρκετ και το έπαιρνα μαζί μου, πολύ σπάνια να αγοράσω κάτι από το κυλικείο του σχολείου. Μία φορά μου την έδωσε κι εμένα και κάτι ρέστα που είχα από την πληρωμή σχολικής εκδρομής τα έκανα όλα ψώνια από το κυλικείο! Έφαγα κατσάδα μετά γι'αυτό.

 

[Diogr]

Στο δημοτικό μου δίνανε ίσα ίσα για μια τυρόπιτα και κανα μίλκο ή χυμο ανάλογα. Θυμάμαι πως πολλές φορές δεν έπερνα το μίλκο ή τον χυμό και έπεινα νερό για να μαζέψω λευτά για να πάω σε ένα μαγαζί (νομίζω λεγόταν Anerousis) για να μου γράψει κάποιο καινούριο παιχνίδι για την AMIGA. Και μαζί με ένα φιλαράκι ευτηχός κανονίζαμε όταν και αυτός μάζεβε λεφτά για παιχνίδι να έπερνε διαφορετικό απο εμένα και να τα αντιγράφαμε μετά ο ένας στον άλλον ή αν δεν αντιγραφώντουσαν να τα δανείζαμε για να παίζαμε.

Στο γυμνάσιο θυμάμαι αυξήθηκε το χαρτζιλίκη σε 500δρχ την βδομάδα και εκεί πάλι έκανα κάπως τα κουμάντα να αγοράζω ότι ποιο φτηνώ είχε το κυλικίο και να μην παίρνω πολά πολά να έχω για το Σάββατο λεφτά για τα "Ουφάδικα" και για κανα παιχνίδι στην AMIGA.

Λυκειο δεν είχαμε δυστηχός μεγάλη αύξηση νομίζω έγινε 800-1000δρχ την βδομάδα και έτσι ήταν δύσκολες εποχές αλλά με μερικές έξτρα δουλειές (ψώνια, να κρατάω το μαγαζί του μπαμπα για κάποιες μέρες, κλπ) έβγαζα τα έξτρα που ήθελα

 

[domniki]

Στο σχολείο δεν έτρωγα τίποτα, γιατι ποτέ δεν πεινούσα. Σήμερα απορώ πώς περνούσαν τόσες ώρες χωρίς να φάω τίποτα, δεδομένου ότι σπάνια έτρωγα κάτι στο σπίτι για πρωινό. Έτσι καθημερινά δεν χρειαζόμουν χρήματα. Θυμάμαι ότι η γιαγιά μου μας έδινε χρήματα, όταν έπαιρνε την συνταξη της, για να αγοράσουμε με την αδερφή μου χαρτάκια (Στρουμφ, Χάιντι, Κάντυ, κτλ) Γενικά χαρτζιλίκι δεν μου έδιναν, αν χρειαζόμουν κάτι ζητούσα συγκεκριμένο ποσό για να το αγοράσω. Νομίζω ήμουν τρομερά ολιγαρκής. Γενικά φαγώσιμα δεν αγόραζα ποτέ (ένα περίεργο πράγμα: δεν ένιωθα ποτέ πείνα)...δυστυχώς αυτή η απουσία πείνας δεν συνεχίστηκε και στην ενήλικη ζωή μου