Το ψέμα (Ζωρζ Σαρή)

[BETTY BOOP]

Η Χριστίνα, μια δεκαπεντάχρονη μαθήτρια, μετακομίζει στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη, έπειτα από το χωρισμό των γονιών της. Το βιβλίο περιγράφει τη ζωή της στην πρωτεύουσα. Είναι μαθήτρια σε ιδιωτικό σχολείο και αρνείται να αποκαλύψει την πραγματική ζωή της στους συμμαθητές της καταφεύγοντας στο ψέμα, παρουσιάζοντας τη ζωή που θα ήθελε να έχει...

 

[Thor]

πολύ καλό βιβλίο. πάνε χρόνια που το διάβασα...

 

[D@redevil]

Από τα βιβλία που άλλαξαν την αντίληψή μου για τον κόσμο και με συγκλόνισαν συθέμελα!

Αλήθεια, πόσα πράγματα μπορούμε να καταπιούμε γιατί νιώσαμε ντροπή!.... Και πόσα ψέμματα μπορούμε να πούμε αντίστοιχα!

Θυμάμαι, ότι ένιωσα μια απίστευτη συμπάθεια για το Χριστινάκι και η αγωνία μου μεγάλωνε, όσο το ένα ψέμα διαδεχόταν το άλλο!....

Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τη στιγμή που αποκάλυψε στον Αλέξη όλη την αλήθεια και τη στιγμή που ζήτησε συγνώμη από τη φίλη της, τη Μαρία!

Απίστευτα συγκινητικό βιβλίο - αν δεν το έχετε διαβάσει, το συνιστώ ανεπιφύλακτα ακόμα και τώρα!

 

[Bambinella]

Πολυ με ιντριγκαρει η υποθεση του! Παιδικο ειναι;

 

[D@redevil]

Πολυ με ιντριγκαρει η υποθεση του! Παιδικο ειναι;

Ειλικρινά?!

Και ναι, και όχι!

Είναι από αυτά τα εξαιρετικά βιβλία, που μιλάνε στην καρδιά του κάθε αναγνώστη, ανεξαρτήτου ηλικίας!....

Αφ' ενός, γιατί όλοι υπήρξαμε παιδιά και τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας έχουμε ντραπεί για κάτι και αφ' ετέρου, γιατί η πηγή της εν λόγω ντροπής πυροδότησε (ίσως) κι ένα μικρό (ή μεγάλο) ψεμματάκι!

Πολύ ξεκάθαρη γραφή, με εξαιρετική χρήση της συναισθηματικής παλέτας, όπως μόνο η Κα Σαρρή μας έχει προσφέρει, το θεωρώ αριστουργηματικό, γιατί ταυτίστηκα με την κοπέλα του βιβλίου σε συγκεκριμένες περιπτώσεις - γενικότερα, θα έλεγα ότι ο παράγοντας "ταύτιση" είναι το δυνατό σημείο της πλοκής!

Οι ήρωες που πλαισιώνουν την πρωταγωνίστρια Χριστίνα είναι καθημερινοί άνθρωποι - "της διπλανής πόρτας", ενώ στο πρόσωπο της μητέρας της (η οποία έχει δεχτεί πολλές πίκρες), μπορείτε άνετα να βάλετε τη δική σας μητέρα. Οι συμμαθητές της είναι η εξευγενισμένη εικόνα των τότε καιρών, εντούτοις καθίσταται σαφές από την πρώτη στιγμή, ότι μπορούν άνετα να γίνουν:

-κριτές και δικαστές με τρομακτικές συνέπειες...

-θύματα λόγω πλεκτάνης....

-θύτες με απώτερα κίνητρα (άραγε, αν δεν ήταν η μητέρα της Χριστίνας, πώς θα μάθαινε για το διαγώνισμα?! Δεν θα το μάθαινε!...)

Κοντολογίς, μέσα από τα παιδικά πρόσωπα των συμμαθητών της, σκιαγραφείται μια ολόκληρη κοινωνία ενηλίκων, όπως όλοι μας θα συναντήσουμε ή συναντήσαμε ήδη!

Το βιβλίο έχω πολλά χρόνια να το διαβάσω, αλλά το έχω διαβάσει τόσες φορές, που πλέον έχει λιώσει! Νομίζω ότι τόση ώρα που γράφω, ξαναζώ την ιστορία, που είναι καθηλωτική!

Εφόσον σου αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία, θα διασκεδάσεις με το συγκεκριμένο, γιατί επί της ουσίας είναι ένα "whodunnit" για παιδιά / εφήβους με έμφαση στο συναισθηματικό τομέα!

Τρομερά καλογραμμένο, συγκλονιστικά έξυπνο και αφοπλιστικά παιδιάστικο! :flower:

(....και σταματάω εδώ, γιατί σας έπρηξα! #) )

 

[Bambinella]

Σε ευχαριστω πολυ, Daredevil!

Για μενα η ταυτιση με τον ηρωα ενος βιβλιου ειναι ισως ο πιο δυσκολος στοχος που μπορει να πετυχει ο συγγραφεας.

Μου αρεσε πολυ η τοσο ζωντανη, ενθουσιωδης και αναλυτικη περιγραφη σου και γι' αυτο λεω να διαβασω κι εγω Το Ψεμα, της Γεωργιας Σαριβαξεβάνη.

Αυτο ειναι το πραγματικο ονομα της Ζωρζ Σαρρη!

 

[D@redevil]

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Διαβάζεται εύκολα και καθηλώνει!

Σταματάω, γιατί στο τέλος θα τα πω όλα! :sealed:

Εδώ να ομολογήσω και την επιλεκτική μου αμνησία: Θυμόμουν σε κάποια εργασία που είχα κάνει στο σχολείο ότι είχα αναφερθεί στο πραγματικό της όνομα, αλλά σαφέστατα δεν το συγκράτησα μέχρι τώρα που το ξαναείδα! #)

 

[Cathy]

Μου αρεσε πολυ αυτο το βιβλιο! Εχει κανεις την εκδοση που στο εξωφυλλο δειχνει με την Χριστινα ορθια με το πρασινο φορεμα? Αν ναι θα ηταν ευκολο να σκαναριστει και να ανεβει? Νομιζω πως η μαμα της Χριστινας εκανε λαθος ομως που την εβαλε στο ιδωτικο σχολειο αφου η Χριστινα δεν μπορουσε να συναγωνστει με τους αλλους! Απο κει ξεκινησαν ολα. Ποια εποχη υποτιθεται πως διαδραματιζεται και ποτε γραφτηκε? Το ιστορικο πλαισιο ειναι σκοπιμα ασαφες και μη αναγνωρισιμο αλλα γιατι?

 

[Thor]

Το βιβλίο εκδόθηκε πρώτη φορά το 1970. Λαμβάνοντας αυτό υπ' όψιν θα τοποθετούσα την ιστορία στο δευτερο μισο της δεκαετίας του 60.

 

[caprice]

Νομιζω πως η μαμα της Χριστινας εκανε λαθος ομως που την εβαλε στο ιδωτικο σχολειο αφου η Χριστινα δεν μπορουσε να συναγωνστει με τους αλλους! Απο κει ξεκινησαν ολα.

Τι πάει να πει δεν μπορούσε να συναγωνιστεί; Δεν καταλαβαίνω. Πολύ σωστά η D@redevil επισημαίνει ότι οι ήρωες που πλαισιώνουν τη Χριστίνα είναι καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας παρόλο που προέρχονται από εύπορες οικογένειες (ας το θέσω έτσι). Νομίζω ότι αυτό ακριβώς ήθελε και να καταδείξει η συγγραφέας. Το πόσο όμορφα της φέρθηκαν τα παιδιά και το ότι σημασία έχει η παιδεία που έχεις από το σπίτι σου και όχι τα τετραγωνικά του.

Η μητέρα της πίστευε ότι με το να τη στείλει σε ιδιωτικό σχολείο της εξασφάλιζε καλύτερη μόρφωση (άλλη κουβέντα άλλης ώρας). Το περιβάλλον του ιδιωτικού ήταν "ιδανικό" για να ειπωθεί και να ευδοκιμήσει το "ψέμα" με την έννοια ότι αποτελούσε εξαρχής "απειλή" για τη συναισθηματική και ψυχική υγεία της κοπελίτσας. Δυστυχώς η μικρή έκρινε πριν δει αλλά και όταν είδε θεώρησε ότι το ψέμα αυτό (θα) τη θωράκιζε από την "όποια απειλή". Παράλληλα βίωνε τόσες αλλαγές στη ζωή της σε σύντομο χρονικό διάστημα (πατέρας απών, από Θεσσαλονίκη Αθήνα, από το σπίτι της στο μικρό διαμέρισμα του θυρωρείου, κ.λπ.) .... ε !!! δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος.

Πέρα από όλα αυτά, είναι κρίμα για ένα βιβλίο - ας μην ξεχνάμε και την εποχή που εκδόθηκε και το κοινό που στόχευε - που δίνει τόσες αφορμές για συζήτηση να απομονώνεται ένα μόνο γεγονός για σχολιασμό.

Το βιβλίο εκδόθηκε πρώτη φορά το 1970. Λαμβάνοντας αυτό υπ' όψιν θα τοποθετούσα την ιστορία στο δευτερο μισο της δεκαετίας του 60.

Να προσθέσω ότι γίνεται αναφορά στον Κλου* (υποσημείωση στο βιβλίο: βλέπε Θησαυρό της Βαγίας) μέσω μίας επιστολής που του γράφει ο Αλέξης. Ο Θησαυρός της Βαγίας εκδόθηκε το 1969 από ότι διάβασα.

 

[Cathy]

Πιστεύω πως οι γονείς πρέπει όμως να προφυλάσσουν και λίγο τα παιδιά ήταν μάλλον βεβαιο πως ανάμεσα στα καλά παιδια του σχολειου θα βρισκόταν και κάποιος σαν την Τάνια και θα άρχιζαν ερωτήσεις όπως γιατί δεν μας καλείς στο σπίτι κτλ. το αν είναι καλύτερη η παιδεία στο δημόσιο ή στο ιδιωτικό είναι άλλο θέμα (ανάλογα με το σχολείο και τον καθηγητή πιστεύω). Απλά η Χριστίνα δεν θα ένιωθε έτσι αν πήγαινε σε ένα σχολείο με παιδιά λιγότερο προνομιούχα. Το βιβλίο δίνει αφορμές για πολλές διαφορετικές συζητήσεις ένα άλλο θέμα είναι η σκληρότητα των παιδιών, νομίζω πως ήταν λίγο ακραία αντίδραση για μια χαμένη εκδρομή. Ακόμα και το ίδιο το ψέμα δεν είναι τόσο φοβερό, οι έφηβοι λένε συχνά τέτοια για να προφυλαχτούν, δεν θυμάμαι να μας λέει την δουλειά του μπαμπά της Χριστίνας αλλα ίσως να ήταν στ' αλήθεια επιχειρηματίας και η Χριστίνα να μην είπε αλήθεια πως οι γονείς της χώρισαν κάτι που τότε ακόμα το κρατούσαν κρυφό. Δεν μπορούσε να ξέρει τις συνέπειες όταν το είπε. Πάντως μου κάνει εντύπωση που αντίθετα με άλλα βιβλία της Ζ.Σαρή δεν υπάρχει κάποια αναφορά σε γεγονότα της εποχής. Θα μπορούσε η ιστορία να είναι και κάπου στο '80 (όχι ομως το '90). Μέχρι και το '80 υπήρχαν ακόμα μοδίστρες που έραβαν και ρούχα για εφήβους, θυρωροί, η αφίσα με τον Αινστάιν σε δωμάτια κ.α. Σίγουρα υπέροχο και αγαπημένο βιβλίο.

 

[caprice]

O μπαμπάς της Χριστίνας ήταν ασφαλιστής σε γερμανική εταιρία. Η μητέρα της χωρίς ουσιαστική μόρφωση κάτι το οποίο επισημαίνει / εξηγεί στη Χριστίνα λέγοντάς της ότι αν είχε σπουδάσει ίσως δεν θα ήταν σε αυτή τη δύσκολη θέση ώστε να πάρει την απόφαση να φύγει από τη Θεσσαλονίκη (μαζί με άλλους λόγους: ανίκανη να συντηρήσει το σπίτι, ο μπαμπάς στη Γερμανία κ.λπ.). "Δεν θέλω να πάθεις και εσύ τα ίδια" της λέει κάποια στιγμή.

Όσο για τη Χριστίνα πριν ακόμα επισκεφθεί το σχολείο έχει ήδη τοποθετηθεί μέσα της λέγοντας ότι δεν θ' αγαπήσει ποτέ ένα σχολείο που τη δέχεται από φιλανθρωπία.

Αν θεωρείς ακραία αντίδραση των παιδιών το γεγονός ότι διαμαρτυρήθηκαν επειδή ήταν άδικο όπως είπαν, να σου θυμίσω ότι όλα συμφώνησαν ότι λίγο ως πολύ έχουν αντιγράψει και ότι όποιος παραδεχθεί την "ενοχή" του θα τον χειροκροτήσουν κιόλας. Δεν μίλησε κανείς τους για "εξοβελισμό στο πυρ το εξώτερον". Τέλος η Χριστίνα παραδέχεται ότι ο πατέρας τους, τους εγκατέλειψε .... διαζύγιο ή όχι μαζί τους δεν ήταν τέλος πάντων

Δεν είναι κακό να κάνεις λάθος, ούτε στον μικρόκοσμο της ηλικίας των 15 απαγορεύεται όλα να (σου) φαντάζουν αξεπέραστα, απαισιόδοξα ή μαύρα. Παρόλα αυτά το βιβλίο είναι γεμάτο φως. Οι πινελιές αγάπης στο δωμάτιο της Χριστίνας ζωγραφισμένες από τη μαμά της, τα χρώματα και οι εικόνες της Αθήνας (έστω και αν φιλτράρονται γκρι μέσα από τα μάτια της Χριστίνας), η αγάπη, η φιλία, η σύμπνοια που δένει τα παιδιά, η ανακούφιση, η λύτρωση .... όλα αυτά και άλλα πολλά.

Μου αρέσει η Χριστίνα διότι έχει τεκμηριωμένη άποψη και παιδική αφέλεια ταυτόχρονα. Μου αρέσει που αγαπάει τη μητέρα της και της το δείχνει ενώ παράλληλα λιώνει κρυφά γράφοντας στο ημερολόγιό της για όλα όσα την πονούν. Μου αρέσει διότι επιλέγει τα νερά της Θεσσαλονίκης απαντώντας στο θείο της που της λέει ότι ο δήμαρχος της Αθήνας άνοιξε τα συντριβάνια για κείνη.

Μια χαρά το πάλεψε στην τελική και δεν το λέω κρίνοντας εκ του αποτελέσματος μόνο.

 

[Thor]

Τι πάει να πει δεν μπορούσε να συναγωνιστεί; Δεν καταλαβαίνω. Πολύ σωστά η D@redevil επισημαίνει ότι οι ήρωες που πλαισιώνουν τη Χριστίνα είναι καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας παρόλο που προέρχονται από εύπορες οικογένειες (ας το θέσω έτσι). Νομίζω ότι αυτό ακριβώς ήθελε και να καταδείξει η συγγραφέας. Το πόσο όμορφα της φέρθηκαν τα παιδιά και το ότι σημασία έχει η παιδεία που έχεις από το σπίτι σου και όχι τα τετραγωνικά του.
Η μητέρα της πίστευε ότι με το να τη στείλει σε ιδιωτικό σχολείο της εξασφάλιζε καλύτερη μόρφωση (άλλη κουβέντα άλλης ώρας). Το περιβάλλον του ιδιωτικού ήταν "ιδανικό" για να ειπωθεί και να ευδοκιμήσει το "ψέμα" με την έννοια ότι αποτελούσε εξαρχής "απειλή" για τη συναισθηματική και ψυχική υγεία της κοπελίτσας. Δυστυχώς η μικρή έκρινε πριν δει αλλά και όταν είδε θεώρησε ότι το ψέμα αυτό (θα) τη θωράκιζε από την "όποια απειλή". Παράλληλα βίωνε τόσες αλλαγές στη ζωή της σε σύντομο χρονικό διάστημα (πατέρας απών, από Θεσσαλονίκη Αθήνα, από το σπίτι της στο μικρό διαμέρισμα του θυρωρείου, κ.λπ.) .... ε !!! δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος.

Πέρα από όλα αυτά, είναι κρίμα για ένα βιβλίο - ας μην ξεχνάμε και την εποχή που εκδόθηκε και το κοινό που στόχευε - που δίνει τόσες αφορμές για συζήτηση να απομονώνεται ένα μόνο γεγονός για σχολιασμό.

Νομίζω ότι αυτό που υπονοεί είναι ότι παρόλο που τα παιδιά του σχολείου στην πλειοψηφία τους ήταν σωστά στην συμπεριφορά τους έναντι της Χριστίνας, αυτή είναι φυσιολογικά να νοιώθει μειονεκτικά απέναντι τους (έστω άδικα) κάτι ανάλογο έχουμε δει στην Αστροφεγγιά του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου (αν και στο δεύτερο τελικά δεν είναι και τόσο άδικα). Είναι όμως ενδιαφέρον αναμφισβήτητα το ότι δεν βλέπουμε την συνηθισμένη ιστορία με το πλουσιόπαιδο που από την συναναστροφή του με τους φτωχότερους ανθρώπους καταλαβαίνει την ουσία της ζωής και τι πραγματικά αξίζει σ' αυτήν. Εδώ αντίθετα το φτωχόπαιδο είναι αυτό που παίρνει το (βασικό) δίδαγμα του έργου.

 

[kleida08]

Αυτό που θυμάμαι αμυδρά ήταν ότι υπήρχαν κάποια κοινά πρόσωπα σε τρία βιβλία της Σαρή:

Τα στενά παπούτσια και Ο θησαυρός της Βαγίας διαδραματίζονται στην Αίγινα και τα παιδιά του πρώτου βιβλίου είναι γονείς των ηρώων της δεύτερης ιστορίας. Κάποια από τα παιδιά της δεύτερης ιστορίας είναι φίλοι της Χριστίνας στο σχολείο.

Το ψέμα με είχε σημαδέψει στο δημοτικό, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει την ψυχολογική κατάσταση της Χριστίνας και το πώς εγκλωβίζεται στα ψέματά της.

 

[truman]

Σε ενα βιβλιο που ειχα μικρη ῾᾽το ψεμα῾᾽ της Ζωρζ Σαρη η πρωταγωνιστρια λεει ψεματα πως ειναι πλουσια ενω η μαμα της ειναι θυρωρος και μοδιστρα και το διαμερισμα ημιυπογειο και στι ιδιοτικο σχολειο που παει την εχουν δεχτει με υποτροφια.Το σιχαθηκα αυτο το βιβλιο γιατι παρουσιαζε το να εισαι θυρωρος αν εσχατη ντροπη.

 

[BETTY BOOP]

το βιβλίο

 

[fani_grgr]

Θυμάμαι αυτό το εξώφυλλο με το πράσινο φόρεμα με τον τεράστιο άσπρο κεντητό γιακά ! Νομίζω πως κάπου στο πατρικό μου βρίσκετε αυτή η έκδοση!

 

[BETTY BOOP]

Μου ήταν πολύ συμπαθής η Χριστίνα του βιβλίου (έχουμε και το ίδιο όνομα), αναρωτιόμουν πώς θυμόταν τα ψέματα που είχε πει...

 

[Clemence]

Είχε καταφέρει με τα ψέμματα να φτιάξει τη ζωή που θα ήθελε. Θα το έλεγα και μηχανισμό άμυνας. Μετά όμως είναι πολύ δύσκολο να βγει κανείς από τα τείχη που έχουν υψωθεί ολόγυρά του.

BETTY BOOP ποιας δεκαετίας μπορεί να είναι το βιβλίο που μας έβαλες εξώφυλλο; Το δικό μου ήταν των αρχών της δεκαετίας του '80 και δεν έμοιαζε καθόλου, είχε λευκό φόντο και νομίζω κι εγώ πως θυμάμαι ένα πράσινο φόρεμα ...

 

[BETTY BOOP]

Είχε καταφέρει με τα ψέμματα να φτιάξει τη ζωή που θα ήθελε. Θα το έλεγα και μηχανισμό άμυνας. Μετά όμως είναι πολύ δύσκολο να βγει κανείς από τα τείχη που έχουν υψωθεί ολόγυρά του.
BETTY BOOP ποιας δεκαετίας μπορεί να είναι το βιβλίο που μας έβαλες εξώφυλλο; Το δικό μου ήταν των αρχών της δεκαετίας του '80 και δεν έμοιαζε καθόλου, είχε λευκό φόντο και νομίζω κι εγώ πως θυμάμαι ένα πράσινο φόρεμα ...

το βιβλίο που καταχώρησα το είχα αγοράσει την περίοδο 1992-1993...είναι έκδοση Νοέμβριος 1992...