Το όνομα του ρόδου (Umberto Eco)

[perlastar]

Αυτό το βιβλίο είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Ιταλού συγγραφέα Umberto Eco, και πρόκειται για ένα αριστούργημα. Διαδραματίζεται σε χρόνια πολύ σκοτεινά, συγκεκριμένα στο 1327, όπου ο Φραγκισκανός μοναχός Γουλιέλμος της Μπάσκερβιλ, μαζί με τον μαθητευόμενό του, τον νεαρό δόκιμο μοναχό Άντσο, καταφθάνουν σ'ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων στην Ιταλία, όπου ο Γουλιέλμος έχει αναλάβει ένα σπουδαίο έργο: Εκεί θα εκπροσωπήσει το τάγμα του, και μαζί την επιθυμία του αυτοκράτορα, απέναντι στους απεσταλμένους του πάπα, στη συνέλευση που θα γίνει εκεί, για να καθοριστούν κάποια πράγματα για το μέλλον της θρησκείας, αλλά κυρίως της πολιτικής, μιας και αυτά τα δύο ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα, και το ζήτημα αυτοκράτορας εναντίον πάπα ήταν πολύ σημαντικό. Οι Φραγκισκανοί κήρυτταν την πενία, υποστήριζαν δηλαδή ότι όπως ο Χριστός δεν είχε καθόλου υπάρχοντα και ήταν φτωχός, έτσι έπρεπε να είναι και οι Χριστιανοί. Αυτό όμως ερχόταν σε αντίθεση με την πολυτέλεια και τον πλούτο που κατείχε η εκκλησία, άρα πλήττονταν πολλά συμφέροντα. Αυτό λοιπόν αναλαμβάνει ο Γουλιέλμος, αλλά ταυτόχρονα το μοναστήρι ταράζεται από μία σειρά περίεργων θανάτων, που δείχνουν να είναι φόνοι. Στον Γουλιέλμο ανατίθεται το έργο της αποκάλυψης του μυστηρίου, καθώς και πολύ έξυπνος και ανοιχτόμυαλος είναι, αλλά και επειδή η προηγούμενη ιδιότητά του ήταν αυτή του Ιεροεξεταστή. Αυτά τα περιστατικά δείχνουν να συνδέονται με τον τεράστιο πύργο της βιβλιοθήκης του μοναστηριού, και ένα μυστηριώδες βιβλίο που όλοι θέλουν να αποκτήσουν, αλλά που όσοι αποκτούν πεθαίνουν. Η βιβλιοθήκη είναι απαγορευμένη για τους μοναχούς, που μπορούν μόνο να ζητήσουν βιβλία από τον βιβλιοθηκάριο, και να τα διαβάσουν μόνο εάν αυτός το εγκρίνει. Ο Γουλιέλμος και ο Άντσο προσπαθούν με κάθε τρόπο να μυηθούν στα μυστικά της βιβλιοθήκης, και ταυτόχρονα αναζητούν το βιβλίο αυτό, γύρω από το οποίο φαίνονται να περιστρέφονται όλα.

Είναι αδιαμφισβήτητα το ωραιότερο βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ, καθώς ο Eco έχει καταφέρει να συνδυάσει με αριστουργηματικό τρόπο πάρα πολλά στοιχεία, και να βγάλει απίστευτα μηνύματα. Ιστορικά στοιχεία, θεολογικές συζητήσεις, προβληματισμοί για τη ζωή, γνώσεις για τη φύση, φιλοσοφία, γοτθική ατμόσφαιρα, στοιχεία τρόμου και μυστήριο, όλα συνδυάζονται αρμονικά και βγάζουν ένα τέλειο αποτέλεσμα. Τα μηνύματα που βγαίνουν είναι επίσης πολλά, ειδικά η υποκρισία και τα συμφέροντα που κρύβονταν πίσω από το καθετί, και το γεγονός ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Η εξιστόρηση γίνεται σε πρώτο ενικό πρόσωπο, από τον ίδιο τον Άντσο, που γράφει όλες αυτές τις αναμνήσεις, όντας γέρος πια μοναχός. Η αλήθεια είναι ότι οι πρώτες εκατό σελίδες του βιβλίου, μπορεί να φανούν βαρετές για πολλούς, γιατί αναφέρονται πολλά ιστορικά στοιχεία που βάζουν τον αναγνώστη στο πνεύμα του βιβλίου, αξίζει όμως η υπομονή, γιατί μετά από τις σελίδες αυτές, το βιβλίο γίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρον, και όσο πλησιάζει προς το τέλος η αγωνία κορυφώνεται και γίνεται αφάνταστα εθιστικό. Είναι επίσης απίστευτο το γεγονός ότι ο Eco μας θέτει προβληματισμούς και βγάζει τα μηνύματα που θέλει να βγάλει, χωρίς όμως ο ίδιος να παίρνει φανερά θέση, πράγμα αρκετά δύσκολο.

Αυτό είναι το βιβλίο που είχαμε, δεν θυμάμαι πως το είχαμε αποκτήσει, μάλλον ήταν δώρο. Είναι από τις εκδόσεις Γνώση, η 19η έκδοση, του 1992. Η πρώτη πρέπει να ήταν του '85. Το μυθιστόρημα μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο το 1986.

Προβολή συνημμένου 127054

Λίγα λόγια για την ταινία: Δεν το θεωρώ σκόπιμο να ανοίξω άλλο θέμα μόνο για την ταινία, γι'αυτό θα πω λίγα πράγματα εδώ. Το 1986 λοιπόν, βγήκε η ομώνυμη ταινία, με σκηνοθέτη τον Jean-Jacques Annaud και πρωταγωνιστή τον Sean Connery στο ρόλο του Γουλιέλμου. Είναι αξιοπρεπής μεταφορά κατά τη γνώμη μου, απλά όπως είναι φυσικό, δεν μπορεί να συγκριθεί με το υπέροχο βιβλίο, και ούτε αρκούν δύο ώρες για να μεταδώσουν τη μαγεία του πολυσέλιδου αυτού έργου. Είναι σαν να βλέπουμε μία καλοστημένη περίληψη των πραγμάτων. Γενικά εγώ είμαι πάντα υπέρ του να διαβάζει κάποιος το βιβλίο πριν δει μία ταινία που αναφέρεται σ'αυτό, αλλά ειδικά εδώ αυτό το θεωρώ απαραίτητο, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορέσει να καταλάβει τον απίστευτο πλούτο αυτού του μυθιστορήματος. Ο Connery ανεβάζει την ταινία, και δίνει μία αρκετά καλή ερμηνεία ως ο ειρωνικός, συγκρατημένος, αλλά και πανέξυπνος και ανοιχτόμυαλος Βρετανός Γουλιέλμος. Ο ρόλος είχε προσφερθεί προηγουμένως και στον Robert De Niro, o οποίος όμως δεν γνωριζε το πνεύμα του βιβλίου φαίνεται, και ήθελε να εμπλακεί ο Γουλιέλμος σε ξιφομαχία, πράγμα εντελώς αντίθετο με τον ήρωα του Eco. Έτσι ο σκηνοθέτης δεν τον έκρινε κατάλληλο. Πολύ ωραία ερμηνεία δίνει επίσης ο Ron Perlman, που λίγο αργότερα θα γινόταν ο γνωστός μας Vincent από την πετυχημένη σειρά Beauty and the Beast (1987). Εδώ τον βλέπουμε αγνώριστο μεν, αλλά πάλι παραμορφωμένο, καθώς υποδύεται έναν πολύ άσχημο και γλοιώδη καμπούρη χαρακτήρα. Γενικά όμως η ταινία ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες σ'αυτό το θέμα, καθώς σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες είναι πάρα πολύ άσχημοι και αποκρουστικοί θα έλεγα (ο Connery είναι από τους λίγους κανονικούς, και ίσως και ο πιο όμορφος.) Όλη αυτή η ασχήμια, δεν έχει καμία σχέση με το βιβλίο κι ούτε αναφέρεται, εκτός του χαρακτήρα που υποδύεται ο Perlman. Ο σκηνοθέτης σκοπίμως τους έκανε όλους τόσο αποκρουστικούς, γιατί ήθελε να φαίνονται πιο ρεαλιστικοί οι χαρακτήρες, προσωπικά βέβαια δεν μου αρέσει καθόλου αυτό, γιατί πιστεύω ότι το παράκανε σε μεγάλο βαθμό. Κατά τα άλλα, οι τοποθεσίες, ειδικά οι εξωτερικές, είναι αρκετά ωραίες στην ταινία, και πιστές στις εικόνες που περιγράφονται στο βιβλίο.

Trailer ταινίας:

 


[video=youtube;7-yYJgpQ-CE]

 

[RIO]

Το βιβλίο δεν έχω διαβάσει, αλλά η ταινία ήταν εξαιρετική. Φοβερή η ατμόσφαιρα και οι ερμηνείες.

 

[elephadas]

Διάβασέ το αν μπορέσεις. Καλή η ταινία, αλλά δεν πλησίαζε το βιβλίο, συμφωνώ απόλυτα με την Perlastar. Το έχω διαβάσει στα Αγγλικά, δεν ξέρω πόσο καλή ήταν η ελληνική μετάφραση. Αλλά το μυθιστόρημα σε απορροφά απόλυτα. Θα ήθελα να το ξαναδιάβαζα τώρα αλλά πού καιρός? Έχω κάποιες αμφιβολίες για το αν το θέμα του "απαγορευμένου" βιβλίου δικαιολογούσε όλα όσα έγιναν (αλλά δεν επεκτέινομαι για να μην κάνω χαλάστρα σε όσους δεν ξέρουν το τέλος), αλλά αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια.

 

[Deathshadow]

Θα μιλησω μονο για την ταινια αφου το βιβλιο δεν το εχω διαβασει. Ειναι εξαιρετικη απο καθε αποψη.

Σε ενα πολυ μικρο ρολο εντυπωση μου εκανε η ηθοποιος Valentina Vargas. Hταν η φτωχη μουγγη κοπελα οπου ειχε ενα μικρο ειδυλιο με τον καλογερο Άντσο. Αργοτερα την ειδαμε ως σεξι cenobite στην τεταρτη ταινια του franchise ''Hellraiser''.

Επισης sample της ταινιας ακουγεται στο τραγουδι ''Εndemoniada'' των Fields of the Nefilim.

0

Προκειται για τη σκηνη οπου ο Ron Perlman αγνωριστος τρομαζει τον μικρο Αντσο με μια ακαταλαβιστικη φραση.

Fields of the Nefilim - Endemoniada

[edit] dead picture [edit]

 

[perlastar]

Το βιβλίο δεν έχω διαβάσει, αλλά η ταινία ήταν εξαιρετική. Φοβερή η ατμόσφαιρα και οι ερμηνείες.

Όπως τα λέει κι ο Ελέφαντας είναι Rio, το βιβλίο αξίζει πολύ παραπάνω, και απ'ότι μπορώ να φανταστώ, θα σου αρέσει. Αξίζει η " δοκιμασία μύησης", δηλαδή οι πρώτες εκατό, κάπως πιο βαρετές σελίδες. Ακόμα κι αυτές βέβαια, είναι απαραίτητες για να κατανοήσει ο αναγνώστης το παρακάτω, ξέρει τι κάνει ο συγγραφέας.

...Σε ενα πολυ μικρο ρολο εντυπωση μου εκανε η ηθοποιος Valentina Vargas. Hταν η φτωχη μουγγη κοπελα οπου ειχε ενα μικρο ειδυλιο με τον καλογερο Άντσο. Αργοτερα την ειδαμε ως σεξι cenobite στην τεταρτη ταινια του franchise ''Hellraiser''.

Απλά μία διόρθωση Deathshadow, η κοπέλα δεν ήταν μουγγή, ούτε στο βιβλίο, ούτε στην ταινία. Απλά μιλάει λίγο, γιατί η διάλεκτός της είναι χωριάτικα Ιταλικά, και δεν μπορεί να συνεννοηθεί εύκολα.

 

[Thor]

Απλά μία διόρθωση Deathshadow, η κοπέλα δεν ήταν μουγγή, ούτε στο βιβλίο, ούτε στην ταινία. Απλά μιλάει λίγο, γιατί η διάλεκτός της είναι χωριάτικα Ιταλικά, και δεν μπορεί να συνεννοηθεί εύκολα.

Έχει απόλυτο δίκιο η Περλασταρ. Ο αδελφός Γουλιέλμος είναι Άγγλος, ο μαθητευόμενος του Άντσο είναι Γερμανός και διάφοροι άλλοι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι από διάφορες χώρες της Δ.Ευρώπης (πχ ο Χόρχε του Μπούργκος-φόρος τιμής στον Χόρχε Λουίς Μπόρχες-Ισπανός, ο ιεροεξεταστής Βερνάρδος Γκυ -ιστορικό πρόσωπο που μάλιστα έγραψε ένα εγχειρίδιο για το πώς πρέπει να ενεργεί ένας ιεροεξεταστής- Γάλλος κοκ). Όλοι αυτοί ήταν μέλη (έστω και υπό αμφισβήτηση) της καθολικής εκκλησίας η οποία ακόμα τότε χρησιμοποιούσε μόνο την Λατινική, οπότε και αυτοί σαν μέλη της τα μιλούσαν με άνεση (περισσότερο ή λιγότερο, βλέπουμε ας πούμε τον Σαλβατόρε που είναι ο λιγότερο μορφωμένος ανάμεσά τους να δυσκολεύεται να συνεννοηθεί με τους άλλους). Η προφανώς αμόρφωτη κοπέλα (ως χωρική και ως γυναίκα) φυσικά μιλούσε ιταλικά (του 14ου αιώνα βέβαια) οπότε θα μπορούσε να συνεννοηθεί ικανοποιητικά με τους Ιταλούς μοναχούς του μοναστηριού (ίσως και τους ξένους που έχουν περάσει αρκετό χρόνο στο μοναστήρι) αλλά θα ήταν αδύνατο να μιλήσει με τον Άντσο ή τον Γουλιέλμο που μόλις έφτασαν στην Ιταλία.