Omenforever
RetroMasteR
- Joined
- 26 Mαϊ 2006
- Μηνύματα
- 2.046
- Αντιδράσεις
- 1.534
1988, Δημοτικό. Ερωτά ο Δάσκαλος: «Από ποια χώρα είναι οι Άγγλοι;» Σηκώνει χέρι η Γεωργία και απαντά: «Από την Αγγλία Κύριε.»
Οι σωστές απαντήσεις των μαθητών για τις χώρες καταγωγής των διαφόρων εθνικοτήτων συνεχίζονταν, μέχρι την ώρα που έφτασε η σειρά των Κινέζων…
«Από ποια χώρα είναι οι Κινέζοι;» ερωτά ο Εκπαιδευτικός.
Ο «Χ» σηκώνει το χέρι και απαντά με σιγουριά: «Από την Κινεζία!»
Εσχίσθη το καταπέτασμα του Ναού… Ήχησε η Έβδομη Σάλπιγγα της Αποκαλύψεως… Εκκίνησε το Ράγκναροκ…
Και εγώ πέθανα στα γέλια!
Fast forward, στις μέρες μας:
Σε μια ευρύτερη παρέα γνωστών, ένας φίλος με συστήνει σε έναν συνομήλικό μου με την απορία περί του εάν γνωριζόμαστε. Με λίγες διερευνητικές ερωτήσεις «Τίνος είσαι;» κλπ. συνειδητοποιώ ότι μπροστά μου έχω τον ΗΜΙΘΕΟ, τον ΜΥΣΤΗ, τον ΡΕΚΤΗ, τον κύριο «Χ»! Και φυσικά μετά από 15 δευτερόλεπτα του αναφέρω -με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και ξεκαρδιζόμενος στα γέλια- το σκηνικό της «Κινεζίας» το οποίο φυσικά και δεν θυμόταν. Γέλασε και αυτός, και μετά θυμηθήκαμε δασκάλους και άλλες καταστάσεις δεσμευόμενοι για μελλοντικό καφέδισμα.
Στο τέλος της συναντήσεως, όμως, με πλησίασε ο φίλος που μάς σύστησε με τον «Χ» και μού είπε: «Ρε *εθνική λέξη* δεν χρειαζόταν να αναφέρεις την Κινεζία με το “καλημέρα” γιατί ο άλλος μπορεί να παρεξηγήθηκε.»
Του απάντησα ότι δεν μού δόθηκε καμία εντύπωση ότι ο «Χ» παρεξηγήθηκε, αλλά και να γνώριζα ότι θα παρεξηγούταν εγώ ΠΑΛΙ θα ανέφερα το σκηνικό της «Κινεζίας» αφού πρόκειται για μία εκ των κορωνίδων των μαργαριταριών που έχω ακούσει στο Σχολείο (Ίσως μόνο τα «κλασίματα» αντί για «κλάσματα» την ξεπερνούν αλλά αυτό είναι μια ΑΛΛΗ ιστορία…) και αποτελεί για μένα σταθμό ζωής και ιερή παρακαταθήκη.
Ερωτώ τώρα: Έχετε αντίστοιχη ιστορία; ΕΣΕΙΣ, τί θα κάνατε στη θέση μου; Παρακαλώ τοποθετηθείτε και εις την δημοσκόπησιν.
Οι σωστές απαντήσεις των μαθητών για τις χώρες καταγωγής των διαφόρων εθνικοτήτων συνεχίζονταν, μέχρι την ώρα που έφτασε η σειρά των Κινέζων…
«Από ποια χώρα είναι οι Κινέζοι;» ερωτά ο Εκπαιδευτικός.
Ο «Χ» σηκώνει το χέρι και απαντά με σιγουριά: «Από την Κινεζία!»
Εσχίσθη το καταπέτασμα του Ναού… Ήχησε η Έβδομη Σάλπιγγα της Αποκαλύψεως… Εκκίνησε το Ράγκναροκ…
Και εγώ πέθανα στα γέλια!
Fast forward, στις μέρες μας:
Σε μια ευρύτερη παρέα γνωστών, ένας φίλος με συστήνει σε έναν συνομήλικό μου με την απορία περί του εάν γνωριζόμαστε. Με λίγες διερευνητικές ερωτήσεις «Τίνος είσαι;» κλπ. συνειδητοποιώ ότι μπροστά μου έχω τον ΗΜΙΘΕΟ, τον ΜΥΣΤΗ, τον ΡΕΚΤΗ, τον κύριο «Χ»! Και φυσικά μετά από 15 δευτερόλεπτα του αναφέρω -με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και ξεκαρδιζόμενος στα γέλια- το σκηνικό της «Κινεζίας» το οποίο φυσικά και δεν θυμόταν. Γέλασε και αυτός, και μετά θυμηθήκαμε δασκάλους και άλλες καταστάσεις δεσμευόμενοι για μελλοντικό καφέδισμα.
Στο τέλος της συναντήσεως, όμως, με πλησίασε ο φίλος που μάς σύστησε με τον «Χ» και μού είπε: «Ρε *εθνική λέξη* δεν χρειαζόταν να αναφέρεις την Κινεζία με το “καλημέρα” γιατί ο άλλος μπορεί να παρεξηγήθηκε.»
Του απάντησα ότι δεν μού δόθηκε καμία εντύπωση ότι ο «Χ» παρεξηγήθηκε, αλλά και να γνώριζα ότι θα παρεξηγούταν εγώ ΠΑΛΙ θα ανέφερα το σκηνικό της «Κινεζίας» αφού πρόκειται για μία εκ των κορωνίδων των μαργαριταριών που έχω ακούσει στο Σχολείο (Ίσως μόνο τα «κλασίματα» αντί για «κλάσματα» την ξεπερνούν αλλά αυτό είναι μια ΑΛΛΗ ιστορία…) και αποτελεί για μένα σταθμό ζωής και ιερή παρακαταθήκη.
Ερωτώ τώρα: Έχετε αντίστοιχη ιστορία; ΕΣΕΙΣ, τί θα κάνατε στη θέση μου; Παρακαλώ τοποθετηθείτε και εις την δημοσκόπησιν.