Χάχα, τώρα που το θυμήθηκα. Ένα πολύ πρόσφατο, έπαιζα το remake του Rise of the Triad. Το παιχνίδι παίζεται στον περισσότερο χρόνο του πολύ ευχάριστα, χωρίς πολύ δυσκολία (και ας λένε ότι είναι δύσκολο όσοι έχουν συνηθίσει FPS που σου κρατάνε το χεράκι). Απλώς έχει ένα δυο σημεία απαράδεκτα, ένα που κάτι jumping puzzles δεν βγαίνουν χωρίς 100 quicksaves (το οποίο είναι feature που προσθέσανε μετά απο προτροπή παικτών).
Αλλά υπήρχαν κάποια άλλα σημείο προς το τέλος που με έκανε σε μια φάση να χύσω το tonic water πάνω στο τραπέζι μου και μετα να εξφενδονίσω πληκτρολόγιο, να βγει ένα κουμπί και να σπάσει το ποδαράκι από κάτω. Είχα καιρό να βγάλω steam έτσι με game.
Και αυτό που συνέβει ήταν περισσότερο αποτέλεσμα απαράδεκτων bugs παρά δυσκολίας. Κάπου κοντά στο τέλος άρχισαν διάφορα scripts του παιχνιδιού να αποτυχάνουν. Π.χ. σκότωνες κάτι εχθρούς και μετά έπρεπε να ανοίξει μια πόρτα αυτόματα, αυτή δεν άνοιγε για κάποιο λόγο οπότε restart το level. Έπειτα στο επόμενο δωμάτιο το ίδιο σκηνικό, ξανά restart. Πρέπει να το είχε αυτό τρεις φορές. Καλώς ως εδώ, απλώς μου έτρωγε την ώρα, αλλά δεν ήταν δύσκολο να ξαναπάω στο σημείο και να βγάλω έυκολα τους εχθρούς.
Και φτάνουμε στον τελικό. Ξέροντας ότι είναι ο τελικός όλου του παιχνίδιου έχω ένα κακό συναίσθημα γιατί οι προηγούμενοι τέλικοι πάντα μου σπάγανε τα νεύρα, θέλανε 2-3 φορές να τους μάθεις και πάντα τους έβγαζα οριακά. Οπότε αυτός που είναι μέγα-boss θα πρέπει να είναι τρεισχειρότερος. Παραδόξως τον βγάζω με την πρώτη προσπάθεια. Είχε boss, που όταν τον βγάζεις μεταμορφώνεται σε megaboss, κλασικά. Τον βγάζω και αυτόν. Κάθομαι και κοιτάω. Δεν γίνεται τίποτα. Ξανακοιτάω. Ενέργια μηδέν. Κάτι αραχνάκια συνεχίζουν να κάνουν spawn από κάτι φωλιές. Τέσπα, βλέπω ένα youtube και ανακαλύπτω πως τον είχα βγάλει δίκαια και θα έπρεπε το script να τρέξει το φινάλε τώρα.
Δεν είναι αυτό το σημείο που εκνευριστικά, γιατί σκέφτηκα άμα τον έβγαλα την πρώτη φορά χωρίς να τον ξέρω καλά καλά, μάλλον δεν είναι και δύσκολος, ας ξαναδοκιμάσω να τελειώνουμε. Και γίνεται ο νόμος του μέρφυ, για κάποιον λόγο πεθαίνω τις 10 επόμενες φορές, πολλές φορές οριακά ενώ τον έχω αφήσει με δυο γραμμές ενέργεια. Γνωρίζοντας ότι τον είχα βγάλει δίκαια την πρώτη φορα και το παιχνίδι δεν μου το έδωσε από bug, με πιάνουν τα νεύρα, βαράω το τραπέζι, πέφτει η κουινίνη, σηκώνομαι να πάρω ένα χαρτί να σκουπίσω, και αρπάζω και το πληκτρολόγιο γιατί είχε γεμίσει υγρά και το πετάω στον τοίχο.
Αυτό. Να σου πέρνει το παιχνίδι το φινάλε από bug ενώ το έχεις βγάλει δίκαια. Καλύτερα να είχε απαράδεκτη δυσκολία. Σκεφτόμουνα μετά να βάλω cheat και να το βγάλω αλλά θα ήταν άδικο να χάσω το achievement από τη στιγμή που το έβγαλα δίκαια πριν. Τελικά είπα στον εαυτό μου, σου δίνω τρεις ευκαιρίες, παίξε ήρεμα και αν δεν το βγάλεις σβήσε το παιχνίδι ή βγάλτο με cheat, whatever. Τελικά τον έβγαλα οριακά στην τρίτη (ευτυχώς).
Το παίχνιδι λόγο retrίλας και "δεν παίρνουμε τον εαυτό μας σοβαρά" θα το έβαζα 4/5 αλλά 1. απαράδεκτα jumping puzzles, 2. απαράδεκτα bugs προς το τέλος, το έκανα και ένα vote 2/5 στο steam, περιγράφοντας την εμπειρία μου.
Μετά ανακάλυψα πως πρέπει να πάω σε σχολή meditation
Έφαγα φλασιά ρέτρο. Ουτέ καν υπολογιστής δεν είναι. Κάποτε είχα γυρίσει σκακιέρα ανάποδα με βια, παίζαμε σε μια κατασκήνωση με ένα παλικάρι, και προσπαθούσα να παίξω σοβαρά και αυτός μου άλλαζε τα πιόνια όταν δεν έβλεπα και μετά όταν έβλεπα. Και μετά νομίζω εξφενδόνισα και μια αλλατιέρα. Αλλά γενικώς ήρεμο άτομο είμουν, απλώς τότε μου την είχε δώσει το απροκάλυπτο cheating μπροστά στα μάτια μου.
