Χειρότεροι τίτλοι ταινιών

[RIO]

Βασικό πράγμα ο τίτλος για μια ταινία, καθώς παίζει μεγάλο ρόλο στο να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή. Βέβαια, μερικές φορές τα πράγματα είτε σκόπιμα είτε όχι, δεν πήγαν και τόσο καλά. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα...

Oh Dad, poor dad, Mamma Hung you in the Closet and Im Feelin so Sad (1967) Ε, όταν κάνεις κωμωδία πρέπει να φαίνεται από τον τίτλο...

Can Hieuronymus Merkin ever forget Mercy Humppe and find True hapiness (1969)....Ρητορικό το ερώτημα;

The Astro-Zombies (1968) βέβαια σε αυτή την ταινία, ο τίτλος είναι το λιγότερο...

Jesse James Meets Frenkenstein's Daughter (1966) Συναντήσεις που τσακίζουν κόκαλα...

The Incredibly Strange Creatures who stopped living and became Mixed-up Zombies (1964) Φήμες λένε πως ο τίτλος συνεχίζεται ακόμα...

Sssssss (1973) Εντάξει το καταλάβαμε ότι η ταινία έχει να κάνει με ερπετά... :frypan:

Manos the Hands of Fate (1966) Δηλαδή σε ακριβή μετάφραση " Χέρια. Τα χέρια της μοίρας ". :ban:

The Ghost in the Invisible Bikini (1966) Τώρα θρίλερ, είναι αισθησιακή είναι, θα σας γελάσω...

Death bed . The bed that Eats (1977) .......

Phffft (1954) Πόσες ταινίες μπορούν να έχουν τίτλο που φέρνει σε ροχάλα;

Scream Blacula Scream (1973) Blacula. Επειδή είναι... Blackxplotation.

 

[Bambinella]

Η τελευταια ταινια της Μπριζιτ Μπαρντο το 1973:

L'histoire tres bonne et tres joyeuse de Colinot Trousse-Chemise.

 

[RIO]

The Adventures of Buckaroo Banzai Across the 8th Dimension (1984)

 

 


Those Magnificent Men in their Flying Machines or how i Flew from London to Paris in 25 hours 11 minutes (1965)

 

 


The Persecution and Assassination of Jean-Paul Marat as Performed by the Inmates of the Asylum at Charenton Under the Direction of the Marquis de Sade (1967)

 

[Bambinella]

Και μια απο το 1993:

Luck, trust and ketchup: Robert Altman in Carver County.

 

[elephadas]

Καλά όλες οι άλλες, αλλά το Marat/Sade όπως για προφανείς λόγους είναι συχνά γνωστή η ταινία της οποίας ο πλήρης τίτλος είναι αυτό το μακαρόνι που μας έγραψε ο φίλος RΙΟ πιο πάνω δεν ανήκει στην ίδια κατηγορία με τις άλλες ταινίες των οποίων ο τίτλος οφείλεται σε ασχετοσύνη, προχειρότητα κλπ. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Peter Weiss και σκηνοθετήθηκε από τον Peter Brook ο οποίος την είχε ανεβάσει και στο θέατρο με τη Royal Shakespeare Company χρησιμοποιώντας σχεδόν τους ίδιους ηθοποιούς (μεταξύ των οποίων και η νεότατη τότε Glenda Jackson στο ρόλο της τρελλής που έπαιζε το ρόλο της Charlotte Corday). Ο σχοινοτενής τίτλος λοιπόν ήταν συνειδητή επιλογή του συγγραφέα ο οποίος γνώριζε βέβαια ότι θα ξένιζε μ' αυτόν και προφανώς το επεδίωκε. Και το θεατρικό έργο και η ταινία έχουν πάρει μπόλικα βραβεία και τα αξίζανε. Δεν είχα δει το ανέβασμα του έργου στην Ελλάδα γιατί δεν ήμουν Αθήνα τότε αλλά έχω δει την ταινία 2-3 φορές και είναι εξαιρετική.

Θα μου πείτε, κάνουν όλα αυτά τον τίτλο της ταινίας καλύτερο? Όχι βέβαια, και αν κάποιος τον θεωρεί κακό "έτσι είναι αν έτσι νομίζετε" Προσωπικά δεν βρίσκω τίποτε το κακό στον τίτλο, ο οποίος ανταποκρίνεται απόλυτα στο περιεχόμενο της ταινίας, και δεν ξέρω κανένα νόμο που να λέει ότι ένας καλός τίτλος πρέπει να είναι σύντομος... στο κάτω κάτω ο βασικός στόχος ενός τίτλου είναι να σε κάνει να θυμάσαι / ξεχωρίζεις την ταινία από άλλες, και ο συγκεκριμένος το πετυχαίνει και με το παραπάνω! Αλλά και κακός να δεχτούμε ότι είναι, είναι *ηθελημένα* κακός. Δεν οφείλεται σε άγνοια, ασχετοσύνη ή λάθος από τους δημιουργούς.

Θα φέρω ένα παράδειγμα της διαφοράς μεταξύ κακού και ηθελημένα κακού. Πριν καμιά τριανταριά χρόνια στο (αμερικανικό) πανεπιστήμιο που ήμουν τότε η κινηματογραφική λέσχη είχε προβάλει το Zorba the Greek. Την άλλη μέρα ένας Ινδός συμφοιτητής μου μου είπε ότι έφυγε από τη μέση γιατί δεν του άρεσε καθόλου πώς χόρευε μια ηθοποιός. Δεν μπορούσαν να βάλουν μια καλύτερη χορεύτρια? μου είπε. Η ηθοποιός αυτή ήταν η Λίλα Κέντροβα που έπαιζε τη μαντάμ Ορτάνς (και πήρε και όσκαρ για την ερμηνεία της). Ο Ανάμαλαϊ περίμενε να δει αμερικανικό μιούζικαλ με υπέροχες χορεύτριες. Δεν είχε καταλάβει ότι μια καραβοτσακισμένη γριά πόρνη όπως η μαντάμ Ορτάνς ΕΠΡΕΠΕ να χορεύει άσχημα, ήταν μέρος του ρόλου της.

Αν λοιπό το θέμα ήταν οι χειρότερες χορευτικές σκηνές σε ταινίες, θα ταίριαζε να βάζαμε το χορό της μαντάμ Ορτάνς στη λίστα? Δεν νομίζω

 

[RIO]

Rat Pfink a Boo Boo (1966)

 

 


dealing: Or the Berkeley to Boston Forty Brick Lost Bag Blues (1972)

 

 


Sometimes Aunt Marha Does Dreadful Things (1971)

 

 


Eegah (1962)

 

 


I Bought a Vampire Motorcycle (1990)

 

[RIO]

A Nymphoid Barbarian in Dinosaur Hell (1990)

 

 


Fertilize the Blaspheming Bombshell (1990)

 

 


The Perilis of Gwendoline in the Land of the Yik Yak (1984)

 

[exetlaios]

"YOUR VICE IS A LOCKED DOOR AND ONLY I HAVE THE KEY".

 

[RIO]

Chattanooga Choo Choo (1984)

 

 


Santa Claus Conquers the Martians (1964)

 

[RIO]

Quackser Fortune has a Cousin in the Bronx (1970)

 

 


Fut Guy Goes Nutzoid (1986)

 

 


Stop! Or My Mom Wil Shoot (1992)

 

[spacetroop]

Να παραθέσω κι εγώ μερικά…

1) Don't Worry, We'll Think of a Title (1966) – Όπως το λέει, θα σκεφτούμε τίτλο και θα βάλουμε κάποια στιγμή…

2) Don't Tell Mom the Babysitter's Dead (1991) - Ας μείνει μεταξύ μας αυτό...

3) Zaat (1971) – Μόνο εμένα μου κάνει συνειρμό με…γνωστό ήχο;

4) To Wong Foo Thanks for Everything, Julie Newmar(1995) – Ασχολίαστο…

5) The Men Who Stare at Goats (2009) – Δηλαδή ποιος ο λόγος να κοιτάς επίμονα τις κατσίκες;

6)Attack of the Killer Tomatoes! (1978) – Φονικές ντομάτες κάνουν επίθεση. Τι είναι χειρότερα απʼ όλα; Ο τίτλος; Η υπόθεση της ταινίας; Ή ότι υπήρξαν τρεις (νομίζω) συνέχειες ακόμα;

Να βάλω και ένα ελληνικό μέσα σε όλα αυτά…

Η Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά (1999) – Αυτή είναι επίθεση, όχι αστεία: Μελιτζάνες και κιμάς κατακλύζουν την ανθρωπότητα…

 

[RIO]

Goremet, Zombie Chef from Hell (1986)

 

 


They Saved Hitler's Brain (1968)

 

 


C.H.U.D- Cannibalistic Humanoid Underground Dwellers (1984)