Χοντρός & Λιγνός [το κομικ]

[Starbuck]

ήτανε κι αυτό μια σάχλα, μικρό μέγεθος απ' ότι θυμάμαι..

ό,τι είχε τότε μια επιτυχία στην τηλεόραση, έβγαινε και σε κόμικ, π.χ. ο Σπορ Μπίλλυ που λέγαμε, η Ομάδα G κτλ.

 

[Ace]

Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου...

...καθώς δεν υπάρχει ούτε ένα game που να αποδεικνύει την υπεροχή του DX10, στην πράξη!

Α! και να συμπληρώσω ότι οι Manu Chao δεν έχουν καμία σχέση, σε ότι αφορά την ποιότητα στίχων, με τους Daddy Yankee!

 

[exetlaios]

Εγώ το είχα πάρει κάποιες φορές.

Πάντως, όντως δεν έλεγε πολλά.

Απλώς ήμουνα "αρρωστάκι" με κάθε νέο κόμικ

και πάντα του έδινα μια "ευκαιρία", έστω για λίγα τεύχη.

 

[Sofologiotatos]

Είχα υποκύψει κι εγώ μερικές φορές. Κάποτε είχα αγοράσει ένα τεύχος του "Σπορτ Μπίλυ" (ίσως υπάρχουν ακόμα κάποια ψήγματά του), ένα του "Γούντυ του Τρυποκάρυδου" κι ένα με "Τομ και Τζέρι". Τίποτε σπουδαίο όμως... Τέτοιοι ήρωες είναι απείρως καλύτεροι εν κινήσει! Αντιθέτως, τα ευρωπαϊκά κόμικς θεωρώ ότι είναι καλύτερα στο χαρτί.

 

[Rakeesh]

Ειχα κι εγω μερικα τετοια τευχη. Ειχα αναρωτηθει απο ποια ξενη εταιρεια ηταν αναδημοσιευση, ποιοι το σχεδιασαν κλπ, αλλα ηταν τοσο προχειρη η ελληνικη εκδοση που δεν εγραφε ουτε copyrights ουτε καν το ονομα της ιδιας της εκδοτικης εταιρειας!!!

Ειχα ενα τευχος απο τα παλαιοτερα, που στην πρωτη σελιδα ειχε πληρεις πληροφοριες, αλλα ειναι ενα απο τα τευχη που δεν εχω! Στα υπολοιπα τευχη δεν υπηρχε καμια τετοια πληροφορια

Παντως τα σχεδια ηταν επηρρεασμενα απο μια σειρα κινουμενων σχεδιων της Hanna-Barbera. Μια συντομη ερευνα στο ιντερνετ, με οδηγησε στις εκδοσεις Golden Key (ειχαν βγαλει και Ροζ Πανθηρα σε κομικς). Τοσο τα κινουμενα σχεδια οσο και τα κομικς Χ+Λ ειχαν κυκλοφορησει τη δεκαετια του 60, που εξηγει γιατι ως περιοδικο ηταν λιγο μαπα

 

[Aardvark]

Αφου διαφωνησω με το πρωτο ποστ και πω οτι στα τοτε ματια μας θα διαβαζοταν ευχαριστα,να ποσταρω ενα απο το καλοκαιρακι του '82.

 

[DINO]

Και εγώ άρρωστος με οποιοδήποτε κόμικ, το έπαιρνα και αυτό!

Που να τα'χω όμως... :xm:

 

[Spartan_X]

Το είχα ξεχάσει τελείως, αλλά τώρα που είδα το thread θυμήθηκα οτι πρέπει να είχα πάρει 1 η 2 τεύχη... Πάντως νομίζω πως το αθάνατο δυδίμο του Χ+Λ είναι καλύτερα να το βλέπεις στη οθόνη παρά στο χαρτί.

 

[krios]

Δεν είχα ξετρελαθεί γιατί μου χαλούσε πάντα τη διάθεση η ιστορία του μίστερ Μαγκού που είχε μέσα στο κόμικ. Μου δημιουργούσε πάντα κατάθλιψη κι έτσι δεν είχα παρά μόνο δύο τεύχη. Χίλιες φορές καλύτεροι στην τηλεόραση ή στο σινεμά (που δεν είχε μίστερ Μαγκού πουθενά )

 

[DINO]

Το αγόραζα, αλλά όχι τακτικά...

Έπεσε ένα τεύχος στα χέρια μου, και παραθέτω το εξώφυλλο:

 

[status]

Αν και λάτρευα Χοντρό-Λιγνό με χαλούσε από ένα σημείο και μετά αυτό το "άρμεγμα".

 

[DINO]

Ήταν της μόδας (και είναι), ότι κάνει επιτυχία, να γίνεται περιοδικό, άλμπουμ, videogame κλπ.

Αλήθεια, υπάρχει κανένα videogame με Χονδρό-Λιγνό;

 

[status]

Ήταν της μόδας (και είναι), ότι κάνει επιτυχία, να γίνεται περιοδικό, άλμπουμ, videogame κλπ.Αλήθεια, υπάρχει κανένα videogame με Χονδρό-Λιγνό;

Ασφαλώς και υπάρχει

http://gamingafter40.blogspot.com/2009/12/oddities-laurel-hardy-videogame.html

Επίσης υπάρχει και για το "Τρίο Στούτζες"

 

[DINO]

ΧΑ! Θένκς μαν!

 

[DINO]

Τσίμπησα σήμερα ένα τευχάκι της παλαιότερης έκδοσης, του Πεχλιβανίδη...

Οι μικρές χαρές της ζωής...

 

[johnny19818]

Βλέπω κινείται στο σχέδιο του καρτούν το οποίο μου άρεσε πολύ αλλά το κόμικ δεν το ήξερα.

 

[SurvivalHorror]

Είχα κι εγώ ένα τεύχος,όπως πολλά άλλα παιδιά τότε,αλλά όπως διάβασα και πάνω και συμφωνώ,δεν έλεγε και τίποτα ιδιαίτερο.Είχα μία ιστορία που είχε πάει ο Όλι να παίξει ράγκμπυ και όλοι τον κράζανε και επειδή τον χτύπησε μια μπαλιά στο πρόσωπο,έπαθε κρίση προσωπικότητας και έγινε παιχταράς !!Χχαχαχα γελοιότητες και σε μία φάση έριξε τόσο δυνατά τη μπάλα που βγήκε από το γήπεδο και έσπασε κάτι κύπελλα αξίας στο δίπλα κτίριο και τους κυνηγούσε ο ιδιοκτήτης.

 

[Aardvark]

Εκδοσεις Ατλαντις σιξτοσεβεντις.