Ψήσιμο αρνιών / φαγητών από τον φούρναρη

[ΦΖΠ1]

Και να έχεις φούρνο πάντως, μεγάλη αβάντα ήταν το να ξεμπερδέψεις με το ψήσιμο μέσω του φούρναρη (ιδίως για μεγάλη ποσότητα). Δική του ευθύνη πια θα ήταν να έχεις φαγητό το μεσημέρι, λιγότερο άγχος για τη νοικοκυρά.

Πολλοί φουρνάρηδες, αν και ο φούρνος έκαιγε από τα ξημερώματα, τσίναγαν αν αργούσες να τους πας το ταψί (π.χ. αν είχε περάσει 10 η ώρα το πρωί !), παρόλο που εκ των πραγμάτων, παραπάνω από δύο ώρες, άντε δυόμιση, δεν το ψήνανε. Ίσως να ήταν δικαιολογημένο, γιατί ήθελαν να βάζουν τα ταψιά όλα μαζί, και ίσως και κάπως χωροθετημένα ανάλογα με τα φαγητά, ώστε να μην έχουν να τα κοιτάνε ένα-ένα για το ψήσιμο.

Όσο για τα έτοιμα φαγητά που ήταν στα...αζήτητα (εννοώ όταν δεν είχες πάει ακόμα να τα πάρεις), αυτά φυλάγονταν σε κάποια από αυτές τις τεράστιες ραφιέρες των φούρνων, ή σε κάποια υποδοχή του φούρνου που επιτελούσε χρέη θερμοθαλάμου. Οι φούρνοι που έκαναν τέτοιες δουλειές ήταν οι λεγόμενοι "Γερμανικοί" (με πετρέλαιο, που σήμερα έχουν γίνει με φυσικό αέριο). Φυσικά ποτέ δε θα έκαναν το φαγητό τόσο νόστιμο όσο ένας κοίλος χτιστός οικιακός φούρνος (και δεν εννοώ από τους παμπάλαιους, αλλά από αυτούς που πουλάνε σε σετ μαζί με το barbecue, με το ημικυκλικό πορτάκι). Αν έχετε δοκιμάσει τέτοιο ψητό, θα καταλαβαίνετε τί λέω...

 

[johnny19818]

Θυμάμαι με τη γιαγιά μου στο χωριό να πηγαίνουμε στο φούρνο και να παίρνουμε το ψωμί το οποίο είχε η ίδια ζυμώσει. Λογικά ακόμη και σήμερα αυτό θα κάνει.

 

[Πολη1983]

Θυμάμαι με τη γιαγιά μου στο χωριό να πηγαίνουμε στο φούρνο και να παίρνουμε το ψωμί το οποίο είχε η ίδια ζυμώσει. Λογικά ακόμη και σήμερα αυτό θα κάνει.

Μα δεν ειχατε ξυλοφουρνο??

 

[johnny19818]

Όχι δεν είχε η γιαγιά μου ξυλόφουρνο.

 

[paulochelao24]

μάλιστα στον φούρνο της γειτονιάς μου, έβαζαν και αυτοκόλλητο πάνω στο ταψί με το όνοματεπώνυμο της νοικοκυράς που έφερνε το φαγητό ή το ψωμί που έδινε για ψήσιμο.

 

[Bajar]

Έχω άπειρες αναμνήσεις από τους δύο φούρνους που έζησα στη ζωή μου. Ο ένας ήταν ο τυπικός χτιστός ξυλόφουρνος που είχε η γιαγιά -μητέρα της μάνας μου. Το φαγητό (συνήθως γεμιστά ή χοιρινό με πατάτες) γινόταν μέλι, το δε ψωμί, προζυμένιο, υπόξινο και ζυμωμένο κάθε Σάββατο από τα χέρια της, ήταν όνειρο! Συνεπώς στο χωριό των διακοπών υπήρχε οικιακός φούρνος και κάλυπτε πλήρως τις ανάγκες του τσούρμου που παραθέριζε σε εκείνο το σπίτι. Επίσης δεν θυμάμαι να ψήσανε ποτέ αρνί (ευτυχώς γιατί δεν μου αρέσει) αλλά κάποιες φορές είχαν φτιάξει κατσίκι.
Ο άλλος, ο φούρνος που είχε και έχει ακόμη η οικογένεια του πατέρα μου εδώ και εκατό περίπου χρόνια, είναι μεν οικιακός γιατί είναι προέκταση του σπιτιού τους είναι όμως και ο φούρνος όλου του χωριού. Από παιδί θυμάμαι τις νοικοκυρές που δεν είχαν δικό τους φούρνο στο σπίτι, να φέρνουν ταψιά με φαγητό ή γλυκό να τα ψήσουν σε εμάς. Μάλιστα θυμάμαι να κουβαλούν το ταψί στο κεφάλι τους! (πάνω στο κεφάλι τοποθετούσαν μια πετσέτα στριμμένη σε σχήμα σαλίγκαρου και από πάνω ακουμπούσαν το ταψί αριστοτεχνικά και απόλυτα υπολογισμένα. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι σε καμιά δεν της έχει πέσει ποτέ το ταψί!) Ακόμη και τώρα, όσοι φέρνουν ταψί, έχουν το όνομά τους γραμμένο με μαρκαδόρο στο πλάι και κανείς δεν φέρνει το φαγητό/γλυκό του μετά τις 11 το πρωί. Κάποιες εξαιρέσεις στο ημερήσιο πρόγραμμα γίνονται σε περιόδους γιορτών ή σε γάμους κυρίως για τους κουραμπιέδες (που, όπως έχω πει αλλού, στην πατρίδα μου τους φτιάχνουμε σχεδόν όλο το χρόνο, εκτός από το Πάσχα, γιατί κουραμπιές = χαρά).
Αντιθέτως σε εκείνο το φούρνο δε θυμάμαι να έχει ψηθεί ποτέ ολόκληρο αρνί. Γι' αυτή τη δουλειά υπάρχουν οι ψησταριές που στην περιοχή είναι πραγματικά πολλές. Άλλωστε το αρνί στο φούρνο δεν το πολυσυνηθίζουν στο Kopsidi-land. Έτσι ακόμη και τώρα, τόσο το Πάσχα όσο και στις χαρές και στις ονομαστικές εορτές εκτός νηστειών, ο κόσμος της πόλης αλλά και των χωριών που δεν μπορεί για ένα σωρό λόγους να βάλει σούβλα σε κάποια αυλή, δίνει τα αρνιά του να τα ψήσει η ψησταριά και επίσης να τα παραλάβει τεμαχισμένα.
Πάντως απ' όλες αυτές τις μυρωδιές που μου έσπαγαν τη μύτη από το φούρνο των παππούδων και των θείων η πιο αγαπημένη μου έβα είναι αυτή της πίτας, κυρίως τυρόπιτας. Χειροποίητο φύλλο, τυρί ντόπιο και αυγά χωριάτικα! Τι άλλο να θέλει κανείς; Αν μάλιστα ψήνονταν μέσα δύο- τρία ταψιά ταυτόχρονα, μιλάμε για κό-λα-ση!
Μ' αυτά και μ' αυτά συνειδητοποίησα ότι δεν έχω φάει μεσημεριανό. Πάω!

 

[g1973tony]

.......στο Kopsidi-land.

Να συμπληρώσω klarino-Kopsidi-land

 

[Chris27]

Πιτσιρικας, θυμαμαι σπιτι ειχαμε πετρογκαζ, 2 μεγαλα ματια 1 μικρο για καφε. Επισης στην αυλη ψησταρια για σχαρα/σουβλα. Η μαμα η καμια θεια στο πετρογκαζ, στην ψησταρια μονο ο μπαμπας. Ομως 2-3 φορες την εβδομαδα, το ταψι παραμασκαλα η την πυνακωτη στον ωμο και στο φουρνο της γειτωνιας. Οχι μονο το κλασσικο αρνι με πατατες, αλλα και μπριαμ, κοτοπουλα, γεμιστα, ιμαμ, αγγιναρες μαυρες με λαδι και αλατι, μεχρι και γιουβετσι. Κρεας αλατια πιπερια στο ταψι και την μανεστρα στο σακουλακι για να την προσθεσει ο φουρναρης αφου ψυθει το κρεας. Οτι καλυτερο απο ψητο παντως που εχω δοκιμασει, συνταγη μπαμπα, τρυγονια σε ξυλινη σουβλα και μαζεμα την κοκκινη σαλτσα απο τα ποδια τους για πιλαφι. Αργοτερα πηραμε κουζινα υγραεριο, οποτε σταματησε να πηγαινει το φαγητο στο φουρνο, συνεχισε ομως το ψωμι σε καρβελια. δεν ξερω αν ειτανε το ζημωμα της μανας μου η το ψησιμο του φουρναρη, αλλα τετοιο ψωμι και 10 ευρωπουλα το κιλο να μουλεγαν τα πληρωνα ευχαριστως

 

[Sid.Stavros]

Άλλη λεπτομέρεια ήταν το γράψιμο στα ταψιά του ονόματος κάθε νοικοκυράς, με αποτέλεσμα σχεδόν όλα τα ταψιά να γράφουν σε ποιον ανήκουν.

Το ιδιο γινονταν και στα καρβελια ψωμι, οταν ηταν ακομη ζυμαρι εγραφε η νοικοκυρα το επιθετο της σε ασπρο χαρτακι,το σαλιωνε και το κολλαγε. Το ψωμι ψηνοταν με το σημειωματακι επανω,πηγαινες στον φουρνο ''θελω το ψωμι μας'' και ο φουρναρης επειδη ηξερε το επιθετο σου στο εδινε. Βεβαια υπηρχε και περιπτωση αν εχει χαθει και γινοταν μαχη ''οχι δεν ειναι το δικο μας" κλπ.
Στα χωρια σχολιαζονταν αρνητικα εαν μια γυναικα πηγαινε το ταψι στον φουρναρη (δεν μιλαω για το Πασχα) πχ με γεμιστα,γιουβετσι γιατι κατηγορουσαν τον αντρα της πως δεν της εχει παρει ουτε μια κουζινα να μαγειρευει,ειναι ανεπροκοποι και τα συναφη.

 

[Chris27]

Θα εννοεις προσφατα σχετικα γιατι την εποχη που λεω ςγω δεν θυμαμαι καμια νοικοκυρε ναχε κουζινα, αντε καμια γκαζιερα η πετρογκαζ με μπουκαλα.
Επισης εκτοσ απο φαγητο/ψωμι στο φουρνο πηγαιναν να ψησουν και κουλουρακια. θυμαμαι η μανα μου και οι θειες μου τα εφτιαχναν συνεταιρικα δυο φορες το χρονο. Οκτοβριο μουστοκουλουρα και παραμονες πασχα κουλουρακια βανιλιας και κανελας. Επερναν απο το φουρναρη κατι τεραστια ταψια, λαμαρινες τα λεγανε κι εφτιαχναν απο ενα τσουβαλι κουλουρακια η καθε μια. Βεβαια, η καθε μια θα πηγαινε και μια πιατελα κουλουρακια στην γειτωνισα και τουμπαλιν. (ανταλλαγη προιοντων). και δεν θα ξεχασω την συμορια των τεσσαρων που ειχαμε και καθε μερα βαζαμε στοχο μια μαμα και της κλεβαμε τα κουλουρακια οπου και να τα εκρυβαν. Οχι οτι δεν μας εδιναν, αλλα εμεις το παρακαναμε σε σημειο να ποναν οι κοιλιες μας

 

[elephadas]

Θα εννοεις προσφατα σχετικα γιατι την εποχη που λεω ςγω δεν θυμαμαι καμια νοικοκυρε ναχε κουζινα, αντε καμια γκαζιερα η πετρογκαζ με μπουκαλα.

Ποια εποχή είναι αυτή? Διότι από μικρός που ήμουν θυμαμαι πολλές νοικοκυρές να έχουν ηλεκτρική κουζίνα και δεν μιλάμε για πλούσιες. Εμείς είχαμε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μια AEG. Η κυρία Άννα η γειτόνισσα είχε πετρογκαζ, αν και είχαν αυτοκίνητο, το οποίο δεν μας το επέτρεπαν τα δικά μας οικονομικά. Πάντως όλες οι κυράδες πήγαιναν φαγητό στο φούρνο κυρίως τα καλοκαίρια, όχι γιατί δεν είχαν φούρνο σπίτι τους αλλά γιατί αν άναβες τον φούρνο το καλοκαίρι γινόταν φούρνος όλη η κουζίνα, κι επίσης έτσι μπορούσαν να πάνε με τα παιδιά μπάνιο όσο το φαγητό μαγειρευόταν. Έτσι δεν σχολιαζόταν αρνητικά αυτό (αλλά έπεφτε κουτσομπολιό για το είδος του φαγητού).

 

[Chris27]

Λοιπον παιδια, ακριβως δε θυμαμαι, κουζινα υγραεριου 3 ματια υγραεριο 1 ηλεκτρικο και φουρνο με υγραεριο πρεπει να πηρε η μανα μου το 70-71 πριν ειχαμε πετρογκαζ με 3 ματια, αυτο το θυμαμαι καλα. Ηλεκτρικη πρεπει να πηραμε 78 με 80. Ενταξει δεν μπορω να θυμηθω ακριβως, αλλα καπου εκει. Θυμαμαι και μια ξυλοσομπα στοφα, που αφαιρουσες σιδερενιες ροδελες και μπορουσες να βαλεις κατσαρολα για μαγειρεμα. δεν την χρισημοποιουσε η μανα μου γιατι δεν ειχε τις καταλληλες κατσαρολες. Στο μικρο φουρνακι που ειχε στο πλαι ο πατερ;ας μου εψηνε κανα λουκανικο καμια συκωταρια, ποτε ποτε. Ειχε και κατι σαν λεβιεδες που τραβουσες μεσα εξω κι εστελνες την φωτια πανω η κατω αναλογα. Προηγμενο μηχανημα!
Στο σπιτι του παπου μου ειχε και φουρνο. Τα Σαββατοκυριακα που πηγαιναμε, η φουκαριαρα η θια μου, αδερφη του πατερα μου, σηκωνονταν απο τα μαυρα χαραματα να καψει τον φουρνο. Η μανα μου σαν καλομαθημενη Αθηναια ξυπνουσε αργοτερα στις 7. Ετοιμαζαν το φαγητο,με την θεια, αρνακι με πατατες συνηθως σε κατι τεραστια χαλκινα ταψια εσωτερικα γανωμενα, βεβαια απαραιτητη και σπανακοτυροπητα με φυλο ανοιγμενο απο την χρυσοχερα θεια. :Αν ειχαμε και καμια γιορτη, ο παπους ξεθαβε και κανα μπουκαλι κρασι θαμενο στον πατο του υπογειου, εκτος των βαρελιων. Με καλο καιρο το τσιμπουσι στηνονταν στην αυλη κατω απο τις περγκολες με τις κληματαριες. Αυτα θυμαμαι, κυριοι απο φουρναροψησωκαταστασεις. Τωρα απο μεζεδες και φαγοποτια σηγουρα θυμαμαι περισσοτερες λεπομεριες. Ερωτησεις δεκτες Και Σκαρμουτσος μπορει να μην ειμαι, αλλα 5-10 φαγητα ξερω και τα φτιανω πολυ καλα. Την νοστιμια ομως εκεινων των φαγητων και των ψωμιων με την καμια.

 

[Sid.Stavros]

Ειχε και κατι σαν λεβιεδες που τραβουσες μεσα εξω κι εστελνες την φωτια πανω η κατω αναλογα.

Ο ''αερας'' οπως τον ελεγαν, κατι σαν το χειροκινητο τσοκ στα παλια αμαξια.