τα πιανο μπαρ

[Domenica]

Στο νησι μας (Συρος) ηταν πολυ δημοφιλη τα πιανο μπαρ τα οποια ηταν ή μπαρ που ειχαν πιανο με ουρά ή αιθουσες ξενοδοχειων. Στο εν λογω πιάνο κυριος με λευκο κουστουμι και παπιγιον έπαιζε και τραγουδαγε ερωτικά του ᾽50 και τα άπαντα των Καλογιαννη, Πουλοπουλο και Πάριο άντε και Μητσια. Σε στιγμές μεγάλου κεφιου το ρεπερτοριο άγγιζε και κάποια ελαφρολαικά. Ο κύριος καμμιά φορά συνοδευταν από δεσποινίδα ή κυρἰα με μακριά βραδινή τουαλέτα που τραγουδουσε κάθε τραγουδι σαν να ηταν όπερα. Το κοινό ήταν γυναικοπαρέες, ζευγάρια άνω των πενήντα σε επαίτιο και κάτω των 35 σε πρόταση γάμου, το σκηνικο ρομαντικό με βινταζ έπιπλα,χαμηλό φωτισμό,βαριές κουρτινες τριαντάφυλλα και φυκους. Το πιο συνηθες ποτο ηταν λευκο κρασι και σαμπάνια Καιρ. Αν σερβιροταν φαγητο ήταν κάτι ᾽῾ἐυρωπαικο῾᾽ τυπου φιλε μιμιον με σως μαδερα, γαριδες κοκτειλ και πρασινη σαλάτα τιποτα που να θυμιζει κοψιδια ή λαδερά. Πηγαμε και σε μερικά πιανο μπαρ στην Αθηνα και προλαβα και βραδια πιανου στο τωρα κετεδαφισμένο Ξενία Ηρακλειου Κρητης. Υπάρχουν ακόμα. ειναι ακριβά και πού? Εχω πολυ ωραιες αναμνησεις και θα ηθελα να πάω με τον άντρα μου όταν έρθουμε Ελλάδα τα Χριστουγεννα. Εσεις τα θυμάστε?

 

[V.I.Smirnov]

Θυμάμαι ένα piano bar στη λ. Νίκης, στην Θεσσαλονίκη κάπου στις αρχές του '90.

Όλο το στυλ και η διακόσμηση ήταν παλαιομοδίτικη και θύμιζε την εποχή του '30.

Υπήρχε ένα παλαιό πιάνο με ουρά και ένας πληκτράς που μετά τις 9 έπαιζε διάφορα τραγούδια ρετρό, ελληνικά και ξένα.

Θυμαμαι χαρακτηριστικά πολλά τραγούδια του Aττίκ και του Χαιρόπουλου.

Τραγουδιστής δεν υπήρχε βέβαια, μόνον σόλο μουσική.

Μια φορά βρέθηκα εκεί με μια παρέα δικηγόρων, ήταν γύρω στις 8:30.

Μεταξύ αυτών ήταν και ένας στενός μου φίλος ο οποίος ήταν πιανίστας.

Έχω κάνει αρκετό πιάνο, περίπου τα μισά χρόνια, και επειδή ήταν αρκετά νωρίς ο πληκτράς δεν ήταν στη θέση του.

Κάθησα εγώ και άρχισα να παίζω ότι θυμόμουν.

Σύντομα με πλησίασε μια γυναίκα που πρέπει να ήταν ιδιοκτήτρια του καταστήματος. Άρχισε να με ρωτά για την μουσική.

Της αποκρίθηκα :

"Εγώ δεν μπορώ να παίξω καλά αλλά εκείνο το παιδί με τα σγουρά μαλιά στο τραπέζι μου μπορεί να σας εκπλήξει. Ζητήστε του να παίξει."

Η γυναίκα πήγε στο τραπέζι και είπε στο φίλο μου :

"Παρακαλώ κύριε ελάτε να δοκιμάσετε το πιάνο."

Ο φίλος μου με κοίταξε διστακτικά. "Να το κάνω ;" ρωτούσε με το βλέμμα του.

Σηκώθηκα και τον τράβηξα ελαφρά να καθήσει στα πλήκτρα.

Αυτό που ακολούθησε μετά δύσκολα περιγράφεται.

Ο φίλος μου εκείνο τον χρόνο επρόκειτο να δώσει ρεσιτάλ στο Βαφοπούλειο και ήταν στην ακμή των δυνάμεών του.

Έπαιξε όλο του το πρόγραμμα, πάνω από μια ώρα. Πρόβα generale και μάλιστα σε κοινό...

Το παλαιό πιάνο ήχησε με έναν πρωτοφανή τρόπο για τον κόσμο που βρισκόταν στο μπαρ.

Θυμάμαι ότι έπαιζε την Ballade op. 23 του Chopin και μια κοπέλα έβλεπε αποσβολωμένη.

Θυμάμαι ότι στο "liebestraum" του Liszt μιαν άλλη έσκυψε και είπε θαυμάζοντας "ω, τι 'ναι αυτό..."

Στο δε τρίτο μέρος από την appassionata του Beethoven κόπηκε η ανάσα όλων...

Προφανώς οι άνθρωποι δεν είχαν ξανακούσει τέτοια πράγματα και εντυπωσιάστηκαν.

Μετά από το εντυπωσιακότατο κλασσικό πρόγραμμα έπαιξε κι' άλλα, τραγούδια κλπ - δεν άφησε τον πληκτρά κάτσει καθόλου !

Φύγαμε μετά τις 4 το πρωί.

Όταν τον είδα μετά από δυο μέρες, μου είπε ότι δεν έπρεπε να τον "αφήσω να εκτεθεί έτσι".

"Αφηνίασες κυριολεκτικά" του απάντησα όπως σε κάποιο έργο...

Μήνες αργότερα ξαναβρεθήκαμε στο ίδιο μπαρ με άλλη συντροφιά.

Μόλις μας είδε η γυναίκα μας αναγνώρισε, μας πλησίασε και είπε "κύριε --- σας περιμέναμε. Τι θα μας παίξετε σήμερα ;"

"Πάμε να φύγουμε αμέσως - δεν το ξανακάνω" απάντησε ο φίλος μου....

-

 

[Playmolover]

Είναι μοναδική εμπειρία. Την έχω κάνει αυτή τη δουλειά για ένα χρόνο.

Στα 18 μου, στο μοναδικό πιάνο μπαρ - ρέστοραν τότε που είχε η πόλη μου (Αμαλιάδα).

17-18 εγώ, τρίτη Λυκείου, δεν έβλεπα την ώρα να σηκωθώ να φύγω για την "μεγάλη πόλη" (βλέπε Αθήνα).

Είχα καταφέρει να "παντρέψω" το κλασικό ρεπερτόριο (την ώρα του φαγητού) με το κλασικό (ρετρό) την ώρα του ποτού. Πολύ ωραία εμπειρία.

Μόνο που... την πρώτη εβδομάδα έφευγα κάθε μέρα μεθυσμένος από τα ποτά που μου έστελαν πάνω στο πιάνο όση ώρα έπαιζα. Έτσι, από την δεύτερη εβδομάδα και μέχρι το τέλος της σαιζόν έπινα λευκό "κρασί". Μόνο που είχε πέσει "σύρμα" και τα ποτά που μου ερχόταν στο πιάνο ήταν... νερό! Και φυσικά το μαγαζί δεν τα χρέωνε στον κόσμο!

 

[V.I.Smirnov]

Ενδιαφέρον το "πάντρεμα".

Φαντάζομαι νυχτερινά Chopin και άλλα παρεμφερή κομμάτια ;

Πάντα αναρωτιόμουν πώς θα αντιμετώπιζε ο κόσμος τα νυχτερινά op. 48 2 ή οp. 55 ή οp. 62 σε ένα πιάνο μπαρ...

-

 

[Domenica]

Ωραιες αναμνησεις παιδια!και εγω εκανα πιανο καμποσα χρονια αλλα ημουν πολυ μετρια εφτασα μεχρι τη μεση (σιγα το κατορθωμα) και η μαμα καμάρωνε. Ηταν πολυ της μοδας το ωδειο στα 80᾽ς εμενα ομως μου αρεσαν πιο λαικα ακουσματα και επαιζα στο YAMAHA Τσιτσανη. Το καημενο το πιανο ειναι το μονο αντικειμενο που εχει μεινει στο παλιο μας σπιτι στο νησι και ειναι ξεκουρδιστο κοντα 20 χρονια...Το κοινο θυμαμαι αν και ασχετο αντιμετωπιζε με ενθουσιασμο αποπειρες μυησης σε κλασσικα ακουσματα ασχετα αν οι ιδιοι πηγαιναν την επομενη εβδομαδα και εκαιγαν πεντοχιλιαρα στα μπουζουκια. Τωρα ξερετε που υπαρχουν πιανο μπαρ?

 

[Clemence]

στη ρόδο είχε φοβερή ατμόσφαιρα το piano bar του grand hotel ... δυστυχώς χάθηκε για πάντα με την ανακαίνηση που έγινε στο ξενοδοχείο στα μέσα της δεκαετίας του '90 ποτέ δε θα καταλάβω τη μανία του έλληνα να ξηλώνει την παράδοση χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

 

[kanaria1969]

Music restaurant Yesterday's στην Ηλιούπολη δεκαετίες ΄80 &'90 .ποιοτικό και ανεπανάληπτο πρόγραμμα.

 

[Takero72]

@kanaria1969
Το θυμάμαι το YESTERDAY'S να περνάει μεγάλα χαϊλίκια στα 80s! Εμείς ήμασταν πιτσιρικάδες και δεν πηγαίναμε εκεί γιατί σύχναζαν πιο μεγάλες ηλικίες 40+. Εμείς προτιμούσαμε TOTEM, REMEZZO, WAIT, DREAMERS!

Γενικά, το Piano Bar είναι ο ορισμός της ποιοτικής βραδινής εξόδου!
Μπορεί κάποιο μέλος να προτείνει κάποια Piano bars στην Αθήνα;