17 Σφαίρες Για Έναν Άγγελο (1981)

[tonytony]

17 Σφαίρες Για Έναν Άγγελο (1981)


RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Δεκαεπτά_σφαίρες_για_έναν_άγγελο

Πολεμική ταινία παραγωγής 1981 σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Τάκη Βουγιουκλάκη. Πρωταγωνιστούν η Μαίρη Βιδάλη , ο Γιώργος Φούντας , ο Νίκος Απέργης , η Έρρικα Μπρόγιερ , η Γκέλυ Μαυροπούλου , η Όλγα Πολίτου και πολλοί άλλοι.


Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της ηρωίδας της εθνικής αντίστασης Ηρώ Κωνσταντοπούλου. Θεωρώ την ταινία ένα μικρό αριστούργημα και κάθε φορά που ακούω το τραγούδι με την Ελένη Βιτάλη τη στιγμή της εκτέλεσης της Ηρώς πραγματικά ανατριχιάζω!


Πριν την έναρξη της ταινίας μιλά η κανονική μητέρα της Ηρώς Κωνσταντοπούλου και νομίζω πως κάπου υπάρχει και μια προτομή της με την κίνηση που σκίζει το φόρεμά της και φωνάζει στους Γερμανούς..."Χτυπάτε!".


Η ταινία προβλήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1981 , έκοψε 135.336 εισιτήρια και ήρθε 9η στις 25 ταινίες της χρονιάς. Πάντως εγώ θυμάμαι τον κινηματογράφο όταν την είχα πρωτοδεί μικρός , να είναι μέχρι και όρθιοι οι θεατές...Πολύ κρίμα που δεν προβάλλεται πια στην τηλεόραση...

 

 

[tonytony]

 

[retrofan]

κάθε φορά που ακούω το τραγούδι με την Ελένη Βιτάλη τη στιγμή της εκτέλεσης της Ηρώς πραγματικά ανατριχιάζω! Ομοίως
Πριν την έναρξη της ταινίας μιλά η κανονική μητέρα της Ηρώς Κωνσταντοπούλου και νομίζω πως κάπου υπάρχει και μια προτομή της με την κίνηση που σκίζει το φόρεμά της και φωνάζει στους Γερμανούς..."Χτυπάτε!". Στην Ηλιούπολη, δίπλα σε μια πλατεία

Πάντως η ηλικία της Βιδάλη για 16χρονο κορίτσι και κυρίως η όλη σκηνοθετική "διαχείριση" της εκτέλεσης μού είχαν φανεί και αταίριαστες και άτεχνες ...

 

[tonytony]

Σε ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία της προτομής! :flower:

 

[retrofan]

Να' σαι καλά!

Στην πραγματικότητα δεν είναι προτομή αλλά ολόσωμο άγαλμα. Και βρίσκεται ακριβώς στην αρχή της οδού Ηρώς Κωνσταντοπούλου.

 

[exetlaios]

Μιας και το έφερε η κουβέντα, δε μας αναφέρετε συνοπτικά και τη ζωή, της πραγματικής ηρωίδας ;

 

[tonytony]

Μιας και το έφερε η κουβέντα, δε μας αναφέρετε συνοπτικά και τη ζωή, της πραγματικής ηρωίδας ;

Δεν έχεις δει την ταινία???? Εντύπωση μου κάνει! Ε πολύ απλά θα σου πω πως η Ηρώ Κωνσταντοπούλου ήταν μια μαθήτρια 17 χρονών η οποία "πολέμησε" με τον τρόπο της τους Γερμανούς. Κάπου είχα βρει μια σελίδα σε ένα περιοδικό με την αληθινή φωτογραφία της και το ιστορικό της. Θα ψάξω να τη βρω και θα το προσθέσω εδώ. Το "17 σφαίρες" του τίτλου πηγαίνει στα 17 της χρόνια που τη σκότωσαν...

 

[tonytony]

Το εξώφυλλο της βιντεοκασσέτας που μόλις εντόπισα...

 

 

[retrofan]

Ηρώ Κωνσταντοπούλου:

Μοναχοκόρη εύπορης οικογένειας με καταγωγή από την Σπάρτη. Ο πατέρας της ήταν χρηματιστής. Μαθήτρια ακόμα (και μάλιστα καλοσπουδαγμένη - μίλαγε 4 ξένες γλώσσες), οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ. Συνελήφθη μια φορά αλλά αφέθηκε ελεύθερη μετά από παρέμβαση (και γενναίο λάδωμα) του πατέρα της. Τη δεύτερη φορά δεν ήταν τόσο τυχερή . Την μετέφεραν στην οδό Μέρλιν, την βασάνισαν και την εκτέλεσαν τον Σεπτέμβρη του 44΄στην Καισαριανή. Στο Χαϊδάρι συνέπεσε ως κρατούμενη με την άλλη διάσημη γυναίκα της Αντίστασης, τη Λέλα Καραγιάννη. Η συμπεριφορά της σε όλη τη διάρκεια της κράτησης και της ανάκρισης πρέπει να ήταν εξαιρετικά θαραλλέα. Λένε ότι έβριζε και προκαλούσε τους Γερμανούς και τους Έλληνες "ανακριτές". Τον καιρό της εκτέλεσης ήταν μόλις 17 χρονών.

Συνέντευξη της υπερήλικης μητέρας της πέτυχα στο "Έθνος" (τέλη 80΄ με αρχές 90΄), σε αφιέρωμα στην 28η Οκτωβρίου. Η μητέρα της εμφανίζεται και στην αρχή της ταινίας. Μου έκαψε την καρδιά αυτή η συνέντευξη . Πόσο φοβερό για μια μάνα να ζει 45+ χρόνια μετά τον θάνατο του παιδιού της ... Είχε ζωγραφίσει το πασίγνωστο πορτρέτο της κόρης της με τη μαθητική ποδιά και τον σταυρό στον λαιμό και νομίζω ότι ζούσε με τις αναμνήσεις της. Τον άντρα της τον είχε χάσει λίγα χρόνια μετά την Κατοχή. Πήγε ο άνθρωπος από τον καημό του . Θυμάμαι ότι έλεγε πως, όταν πήγαν να τη δούνε στην φυλακή πριν την εκτέλεση, η Ηρώ της είπε "μαμά, δεν πρέπει να κλαίτε εσείς, μια Σπαρτιάτισσα".

Το άγαλμά της που αναφέρθηκε εδώ υποτίθεται ότι είναι από την στιγμή της εκτέλεσής της όπου η Ηρώ άνοιξε το πουκάμισό της και φώναξε "χτυπάτε εδώ" στους σκοπούς.

Όπως και πολλά άλλα "κατοχικά" θέματα, οι διασταυρωμένες πληροφορίες είναι απελπιστικά λίγες. Π.χ. στο ίντερνετ κυκλοφορεί ευρέως η αναφορά ότι ο πατέρας της ήταν αστυνομικός (λάθος, θυμάμαι πολύ καλά στην εν λόγω συνέντευξη ν' αναφέρεται ότι ήταν χρηματιστής, μου είχε κάνει εντύπωση το επάγγελμα γιατί μου είχε φανεί πολύ σπάνιο και περίεργο για την Ελλάδα εκείνης της εποχής) κι ότι την κατέδωσε ο ίδιος στους Γερμανούς για να την "ξεκόψει" από τις αντιστασιακές οργανώσεις. Το αμφισβητώ κάργα γιατί θα ήταν πολύ ηλίθια κίνηση που μόνο ένας απόλυτα βλαξ θα μπορούσε να κάνει. Καλύτερα να την κλείδωνε στο δωμάτιό της .

Επίσης μου φαίνεται περίεργο μια κοπέλα που απλά και μόνο ήταν οργανωμένη στην ΕΠΟΝ (κάτι που δεν αμφισβητείται, το αναφέρει κι ο Ζαούσης στο βιβλίο του για την Λέλα Καραγιάννη), να παίρνει μέρος σε σαμποτάζ και να καταλήγει εκτελεσμένη. Τα παιδιά της ΕΠΟΝ κάνανε πιο "ελαφριές" δουλειές. Και κάπου αλλού θα πρέπει να ήταν οργανωμένη η Ηρώ ...

Άλλη μια ενδιαφέρουσα ιστορία να ψάξει κάποιος και να διηγηθεί με λεπτομέρειες κάποια στιγμή.

 

[tonytony]

Με συγκίνησες retrofan...

 

[tonytony]

Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου.

 

Και η προτομή της...

Και ένα κείμενο για εκείνη και τον αγώνα της...

 

Στο βωμό της λευτεριάς

​

«Ετσι ως αντικρίζω τα χώματα / ματωμένα, αναρριγώ, / κορίτσια της Καισαριανής / ραντίστε με τριανταφυλλόνερο / τα ηρωικά κορμιά μας». (Πάνος Ν. Παναγιωτούνης)

Στις 5 του Σεπτέμβρη του 1944, η ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου, εκτελείται από τους χιτλεροφασίστες κατακτητές. Θυσιάζεται στο βωμό της λευτεριάς, μαζί με άλλους 49 αγωνιστές αντιφασίστες. Εγινε θρύλος, ακολουθώντας τον ηρωικό δρόμο των παιδιών της ΕΠΟΝ, που έπεφταν στο «σπίτι - κάστρο» της οδού Μπιζανίου, στην Καλλιθέα: «Πούθε έβγαινε; Απ' τα Νιάτα απ' τη θυσία, / τάχεν η ΕΠΟΝ γεννήσει η ηρωική /, να ξαναγράψουν μία παλιά Ιστορία / σε νέα σελίδα ακόμη πιο λαμπρή» (Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη). Τα βλαστάρια που τραγουδούσαν πάντα τον Εθνικό Υμνο: «Χαίρε, ω Χαίρε, λευτεριά...». Ενιωσαν το χρέος τους στη ζωή - και επλήρωσαν τις ιδέες τους, με συνέπεια.

Δεκαεπτά χρόνια έζησε όλο κι όλο η Σπαρτιάτισσα, Ηρώ. Αλλά, ήταν κοπέλα πολλαπλών ταχυτήτων. Εζησε με τους ήχους των λόγων του Ρήγα Φερραίου, «τα δίκαια του Ανθρώπου» και το «όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά». Εδωσε μαθήματα ελευθερίας στους διώκτες της, στον περιβόητο συνεργάτη των χιτλερικών Αγήνορα. Σ' αυτούς που φορούσαν τις γερμανικές στολές - «Ελληνες» - με επικεφαλής τον ταγματασφαλίτη Βάρβαλη - θύμιζε τα λόγια του Ρήγα Φερραίου, λίγο πριν την παραδώσουν στα γερμανικά SS: «Χάνει τα δίκαια του πολίτου, εκείνος οπού έγινεν εντόπιος εις ξένον βασίλειον και δε βοηθεί την πατρίδα του κι απ' εκεί, με όποιον τρόπον ημπορεί, αλλ' αδιαφορεί εις τας προσταγάς της. Ομοίως κι εκείνος όπου δέχεται οφίκιον ή δούλευσιν ή χαρίσματα από χέρι τυράννου. Ο τοιούτος δε λέγεται πλέον πολίτης, αλλά προδότης...».

Αυτή που δόθηκε ολόψυχα στον αγώνα για τη λευτεριά της πατρίδας απ' τη χιτλεροφασιστική σκλαβιά, με τη ζωή και τη δράση της, ήταν ένα απ' τα πιο μαχητικά μέλη της ΕΠΟΝ. Στα δεκάξι της, μιλούσε γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά και γερμανικά: Ηταν πρώτη στον αγώνα, πρώτη στα μαθήματα... Πρώτη σ' όλες τις εκδηλώσεις, ενάντια στους κατακτητές - βρισκόταν - πάντα στις πρώτες γραμμές της σκληρής πάλης. Αψηφούσε τους κινδύνους. Δύο φορές συλλήφθηκε - ξυλοκοπήθηκε - βασανίστηκε, την τρίτη φορά, στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, οι χιτλερικοί, με τα ελληνόφωνα όργανά τους, σπάνε την πόρτα της, στην οδό Βεΐκου 57. Την οδηγούν στο άντρο των βασανιστηρίων της οδού Μέρλιν. Η Ηρώ φτύνει κατάμουτρα και μπατσίζει τον «Ελληνα» μεταφραστή. Δε μίλησε. Τη στέλνουν στο Χαϊδάρι, στην απομόνωση και σε συνέχεια στο θάλαμο των μελλοθανάτων (Ιούλης 1944). Κι απ' εκεί στο ηρωικό Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ανά πεντάδες μπροστά απ' τις κάννες των πυροβόλων. Δεκαεφτά σφαίρες καρφώνονται στο κορμί της απ' τους φασίστες, για τα δεκαεφτά της χρόνια, για «παραδειγματισμό», είπαν οι χιτλερικοί... Η Ηρώ έπεσε για τη λευτεριά του λαού, λίγες μέρες πριν απελευθερωθεί η Ελλάδα. Το σώμα της ηρωικής Ελληνίδας, Ηρώς Κωνσταντοπούλου, έγινε λευτεριάς, λίπασμα: «Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ /, όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου / που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου /. Ομως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω /... Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου». (Γιάννης Ρίτσος)

Πηγή , εφημερίδα Ριζοσπάστης.

 

[tonytony]

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=H5KkwI_j02U

Και η ταινία για όσους δεν την έχουν δει...Τα τελευταία λεπτά της εκτέλεσης τα θεωρώ συγκλονιστικά...

 

[tonytony]

Πόσο μα πόσο είναι αληθινό το κείμενο του φινάλε της ταινίας....Ειδικά στις μέρες μας!!!

 

 

[peterpapas]

η ολγα πολιτου επαιζε την λελα καραγιαννη.κατα τα αλλα,η ιστορια ειναι ακομη νωπη για να λεμε οποιαδηπωτε [καλοπροαιρετα παντα] εικασια.

 

[tonytony]

Και μια σελίδα που βρήκα για την ιστορία της , από το περιοδικό Ραδιοτηλεόραση...

 

 

[oneiro]

καλησπερα και απο μενα ...συμφωνω και εγω οτι ειναι εκπληκτικη ταινια και συμφωνω με οσα ειπατε ...ξερει κανεις να μου πει πιο ειναι το τραγουδι που λεει στο τελος η βιταλη ????

 

[tonytony]

καλησπερα και απο μενα ...συμφωνω και εγω οτι ειναι εκπληκτικη ταινια και συμφωνω με οσα ειπατε ...ξερει κανεις να μου πει πιο ειναι το τραγουδι που λεει στο τελος η βιταλη ????

Δεν ξέρω αν υπάρχει σε κάποιο δίσκο της ή τον τίτλο του , αλλά οι στίχοι του σε συνδυασμό με τη σκηνή της εκτέλεσης σου σπαράζουν την καρδιά...

Μάνα γλυκειά μην πικραθείς


αν μάθεις πως η μάνα η γης


με πήρε μες στην αγκαλιά της

 


Στα χώματά της τα ζεστά


για την τιμή τη λευτεριά


μην κλαις μανούλα μου γλυκειά...

 

[Dominion]

Ένα συγκλονιστικό πραγματικό γεγονός που δυστυχώς δεν είχε την κινηματογραφική μεταφορά που του άξιζε ( η ταινία είναι μια πρόχειρη, άνευρη αρπαχτή του Φώσκολα - μπορεί κανείς να δει σπίτια του 80 σε πλάνα και οι ηθοποιοί - ειδικά η Βιδάλλη - παίζουν σαν να ανεβάζουν παράσταση του Δημοτικού, δείγμα ελληνικού Overacting)

 

[Hagi]

Και η ταινία για όσους δεν την έχουν δει...Τα τελευταία λεπτά της εκτέλεσης τα θεωρώ συγκλονιστικά...

Την είχα πιτσιρικάς και την θυμάμαι ακόμη!! Μου είχε κάνει εντύπωση και ρώτησα την μάνα μου γιατί και πως. Όταν μου είπε πως σκοτωσαν μια μικρή κοπέλα στο πολέμο είχα βάλει τα κλάμματα.

Θα την ξαναδώ γιατί την έψαχνα!!

 

[romantikos]

Εδω δεν μιλαμε μονο για γραφικοτητα μιλαμε για μια ταινια που και τον σκυλο μου να εβαζες θα την σκηνοθετουσε καλυτερα. Φαινεται ο φωσκολος ειχε παρει λιγμενα αρνταν οταν την γυρναγε καθως η σκηνοθεσια ειναι ανυπαρκτη.Η δε φωτογραφια ειναι κακιστη οσο δεν παει ενω οι ερμηνειες ειναι κατω του μετριου παρολο την ομορφη παρουσια της μαιρης βιδαλη.Δυστηχως επειδη εχει και μουντη ατμοσφαιρα δεν βλεπεται...Οποτε για πολεμικες που βγαζουν αβιαστο γελιο οπως παντα συνηστω πρεκα και την εθνικη μας-αταλαντη -σταρ.