25 χρόνια μετά...

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας pooky(1)
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Maddog εγώ δεν θα μπορούσα καν να υλοποιήσω κάτι παρόμοιο...πάγια τακτική των γονέων μου να μας μαζεύουν στο τραπέζι μια φορά τον μήνα και να μας δείχνουν πρακτικά πόσα χρήματα έμπαιναν στο σπίτι πόσα χρειαζόμασταν για πάγιες ανάγκες και πόσα μας έμεναν για οτιδήποτε άλλο. Με αυτό τον τρόπο ήξερα άτυπα ότι αφενός τα κουκιά στην οικογένεια ήταν μετρημένα οπότε δεν μπορούσα να έχω ότι θέλω άμεσα, αφετέρου ότι θα με ανακάλυπταν. Χρησιμοποιήθηκε λοιπόν η κλασσική μέθοδος του καρότου με βραβείο την αγορά υπολογιστή αν οι βαθμοί έκαστου θα ήταν Α ή 10 ΟΛΟΙ! Αφού πήραμε την ...έγκριση λόγω σχολικών επιδόσεων άρχισε η παράλληλη οικονομία 2 παιδιών για περίπου 1 χρόνο με συνθήκες που ούτε ο Υπουργός Οικονομίας δεν φαντάζεται(έμεινα νηστικός στο σχολείο ένα χρόνο...γιορτές, κάλαντα, βοήθεια και καλά σε θείο ξυλουργό μήπως και πάρω τιπ κ.α.) και τελικά κάπου το καλοκαίρι του 1984 αποκτήσαμε με δόσεις το αντικείμενο του πόθου μας. Πολλές από αυτές πληρώθηκαν από τον πατέρα μου ο οποίος δήλωνε εξαπατημένος διότι του είχαμε πει ότι θα κάνουμε προγράμματα...

Μα προγράμματα δεν ήταν το pssst , το jetpack, το sanitarian pinball, το harrier attack, το space raiders, το maic miner και το pacman της ατάρισοφτ; Απλά δεν τα είχα γράψει εγώ...

Θυμάμαι ακόμα τον εαυτό μου να πληκτρολογεί κώδικά με basic μέχρι το...800(από πίξελ φυσικά) και λίγο πριν τελειώσω και εκτελέσω το πρόγραμμα να τρώει ρεσετ ο υπολογιστής από λάθος της νοικοκυράς μητέρας που κούνησε τον μετασχηματιστή... :)

Η λέξη έξαλλος ήταν λίγη για να περιγράψει την αντίδραση μου...η απάντηση βέβαια αποστομωτική...Είδες τι νεύρα σου προκαλεί αυτό το παιχνίδι που πήρες; :)

ΜΕ το cpc τα πράγματα ήταν πιο εύκολα...έδειχνε πιο σοβαρός, πιο επαγγελματικός και λόγω της δισκέτας αλλά και του μόνιτορ πιο κόμπακτ κάτι που μπορούσε να πείσει την νοικοκυρά μητέρα μου ότι πλέον δεν θα γέμιζα το σαλόνι της καλώδια προς την τηλεόραση και το στερεοφωνικό. Είχα βρει και κάτι διαφημίσεις με επαγγελματικές εφαρμογές οπότε ούτε λόγος για παιχνίδια...η συνέχεια βέβαια ανάλογη με του σπέκτρουμ...παιχνίδια, παιχνίδια και πάλι παιχνίδια στο πράσινο φυσικά μόνιτορ gt 65.

Eκεί έφτασα μέχρι να βάλω ένα παλιό εκουαλάιζερ αυτοκινήτου και 2 ηχεία μέσα σε θήκη ...φελιζολ για ν' ακούω στερεοφωνικά το cpc...ο δυνατός ήχος γινόταν αντιληπτός από τα γειτονόπουλα που ερχόταν να δουν -όλως τυχαίως- τι κάνει ο φίλος τους... :)

Για τις αμίγκα θα μιλήσουμε άλλη φορά...έχω μεγάλη ιστορία εκεί
 
Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μοιραζόσασταν τόσες ιστορίες!!!!!

Πραγματικά έχω συγκινηθεί όσο δεν πάει!!!!!

Μπράβο στο Maddog που μοιράστηκε ανοικτά την ιστορία του μαζί μας, ο πατέρας σου Βασίλη έπραξε το καλύτερο. Αν σε είχε βαρέσει, το πολύ πολύ να είχες πονέσει για κανά δυο ώρες.

Αντίθετα ο πόνος της ψυχής είναι κάτι που μένει αποτυπωμένο για πάντα μέσα μας.

Ήλπιζα να κάνω ένα δωράκι στον εαυτό μου για τα 25 χρόνια, αλλά λόγω οικονομικής κατάστασης το αφήνω για τα επόμενα Χριστούγεννα. Οι ιστορίες σας είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να αποκτήσω!
 
Μιας και δεν εκανα αναφορα στο προηγουμενο ποστσε χρονολογιες και τιμες (τις οποιες διαβαζα με ενδιαφερον παραπανω) να ριξω οτι θυμαμαι.

Εγω λοιπον ειχα τσιμπησει τον Spectrum+ αρχες 1985 απο καποιον τυπα που τα εφερνε "παραλληλη εισαγωγη" και στεγαζε την "επιχειρηση" του στο διαμερισμα του καπου στην Αγ Παρασκευη, γυρω στα 26 χιλιαρικα.

Αφου ειχε πρηστει το συκωτι μας απο τη δυσκολια φορτωματος απο το Hifi, πηγα στην Infoplan (καπου σε μια στοα της Σταδιου) και αγορασα ενα deck Rοtronics. Θυμαμαι τα computer ειχαν ολα φορτωμενα το Commando. Αυτο που δεν καταλαβα ειναι το πως φουνταρε αυτο το μαγαζι μιας και θυμαμαι τις δισελιδες πλουσιες διαφημισεις του στο Pixel αλλα και τις καλες τιμες του.

Και μετα αρχισε το "συκωτι" της μανας μου που δεν μας αντεχε αλλο στην τηλεοραση.Ετσι πηγαμε στο DPL (ενα μαζαγι καπου στην Αγ Κωνσταντινου αν θυμαμαι καλα) και τσιμπησα ενα πρασινο Sanyo και μου εκαναν και επι τοπου τη μοντα με το composite.

Ολα αυτα ΔΥΣΤΥΧΩΣ πουληθηκαν στον Εγκεφαλο αργοτερα για να αγοραστει η Amiga την οποια ακομα διατηρω. Αν ποτε πηρε καποιος απο εκει μια μεταχειρα Spectrum+ με ενα αυτοκολητο χταποδακι και διαβαζει τα παροντα, ας μου το σφυριξει...

Θυμαμαι παντως τον κολλητο μου που πηρε τον Speccy+ τα Χριστουγεννα του 1984 απο το Plot (μαζι με μια εκπληκτικη κασετινα παιχνιδιων της Ultimate) αρκετα πανω απο 40 χιλιαρικα. Εχω μαλιστα την εντυπωση οτι Plot και Αtko ηταν τα πιο μεγαλα "φαρμακεια".
 
θυμαμαι καπου στο 1985? να προσπαθω να πεισω τον πατερα μου να μου παρει ενα αταρι 2600 jr ,μηνες προσπαθουσα να τον καταφερω αλλα τιποτα,ευτηχως που μια μερα ειχε ερθει η νονα μου σπιτι και πιασαμε μια κουβεντα για τα παιδια της που επαιζαν αταρι ,αυτο ηταν !!ο πατερας μου παντα σεβονταν την γνωμη της νονας μου γιατι ηταν κοσμογυρισμενη ,ετσι λοιπον την επομενη πηγαμε στην σολωνος στην τοτε αντιπροσωπεια οπου και το αγορασα με τα 32 παιχνιδια αλλα και μαζι με το pole position!!!!το ειχαμε παρει νομιζω 24 χιλιαδες αρκετα λεφτα για πιτσιρικα αλλα χαλαλι μου...το θεμα ηταν οτι ειχαμε ασπρομαυη τηλεοραση οποτε για τα επομενα 2 χρονια τα εβλεπα ασπρομαυρα...

αργοτερα το 1988? καπου εκει καλω εναν φιλο να παιξουμε αταρι αλλα τελικα παμε σπιτι του για να παιξουμε Amstrad 6128 cpc με gt65 ......καλα μιλαμε επαθα ΣΟΚ!!!!ειδα το arcanoid με την υπεροχη μουσικη του σε ενα σκοτεινο δωματιο αυγουστο μηνα κατα τις 10 το βραδι ,απλα επρεπε να παρω και εγω οποτε και αρχισαν οι μουρμουρες στον πατερα περι εππαγγελματικου υπολογιστη για μαθηματα κλπ μπουρδες ....εγω το ηθελα μονο για παιχνιδια παιχνιδα παιχνιδια ..ετσι καταληξαμε στο dpl οπου και πηρα εναν εγχρωμο με 147 .000 δραχμες μιλαμε πολλα λεφτα και ο μοναδικος στα σεπολια με εγχρωμο...αφου ειχε γινει και ντορος στο σχολειο ...αργοτερα ηρθε η Amiga 500 + αφου ειχα πουλησει πρωτα τον cpc (blakeia moy)!!! αγορα απο εγκεφαλο με ρομ 1,3 παρακαλω ταυτοχρονα την οποια ομως στην εβαζαν καπου στην βουλιαγμενης ...επιστροφη σπιτι και ducktales xωρις εικονα ομως λογω κακου μονιτορ...ο ηχος μου εφτανε ....

τοσα χρονια μετα το αταρακι και η αμιγκουλα υπαρχουν ακομα και παιζουν!!!δεν θα ξαναζησω τετοιες στιγμες .

τωρα εχω 2 αδιαφορα pc για να κατεβαζω παιχνιδια για την αμιγκα μου....
 
Φοβερές ιστορίες !! (ειδικά του φίλου Maddog, που είχε και "ηθικό δίδαγμα" !! :D )

Eγώ πάντως το '84 ήμουν ακόμα "αναποφάσιστος αγοραστής". :D

Κάποιο καιρό αργότερα αποφάνθηκα ότι ήταν καιρός να σταματήσω να γίνομαι τσιμπούρι σε φίλους και γνωστούς και να προχωρήσω στην αγορά του "ιδανικού μηχανήματος" της εποχής, το οποίο ήταν ο φοβερός και τρομερός 6128. Αναγκάστηκα βέβαια να πουλήσω το atari 2600 που είχα, ώστε να συμπληρωθεί το απαραίτητο ποσόν (ήθελα και έγχρωμο μόνιτορ ο άτιμος !!), αλλά μπρος στα κάλη...
 
Ο αδερφός μου αγόρασε τον C64 το 1984 με όλο το set, συμπεριλαμβανομένου του κασσεττόφωνου και του music maker. Τιμή κοντά στις 70.000. Εγώ πήγαινα στην τρίτη δημοτικού και δεν ήξερα και πολλά. Ωστόσο γρήγορα πωρώθηκα. Το πρόβλημά μου ήταν ότι πολλές από τις κασσέττες που αγόραζα από τη Στουρνάρη δεν έπαιζαν. Όταν μετά από χρόνια ξεθάρεψα περισσότερο, το συγκεκριμένο μηχάνημα δεν υποστηριζόταν και πολύ στην Ελλάδα. Αναγκάστηκα να το εγκαταλείψω και μάλιστα αργότερα, με την αγορά του pc έκανα το εγκληματικό λάθος να το... πετάξω! Μετά από κάποιο διάστημα το ξανασκέφτηκα και δεν ήθελα τη ζωή μου. Το αποκατέστησα χάρη σ' αυτήν εδώ την παρέα και τώρα καταλαμβάνει περίοπτη θέση στο σπίτι μου, όπως και στην καρδιά μου!
 
Tι μου θυμίζετε...

Παιδιά , περιττό να πω, πως μου ξυπνήσατε πολλές ωραίες αναμνήσεις!

Για μένα, η επαφή με προσωπικό υπολογιστή (προσωπικό=καταδικό μου με δελτίο αποστολής και απόδειξη) άργησε αρκετά να έρθει. Θα σας την περιγράψω πιο μετά...

Το σωτήριο έτος 1987-που μπορεί να ήταν βέβαια και 1988, θα σας γελάσω, επισκέφθηκα ξανά το σπίτι των κουμπάρων μας με τους δικούς μου για την εθιμοτυπική επίσκεψη των Χριστουγέννων. Όσοι έζησαν ως παιδιά τα 80s θα θυμούνται πολύ καλά, πως μπορεί το κατα κεφαλήν εισόδημα να απείχε πολύ απ'αυτό του 2008 για παράδειγμα, αλλά οι επισκέψεις σε γιορτές και αργίες έδιναν κι έπαιρναν.

Επίσης οι κουμπάροι μας είχαν την οικονομική άνεση να προσφέρουν αφειδώς στον κανακάρη τους (και τώρα φιλαράκι και συνεργάτη μου) σχεδόν τα πάντα!

Και εκείνη τη χρονιά το δώρο του, ήταν ένας Άμστελ 6128 γιατί έτσι μας αρέσει.

Ο Άμστελ ή Χάμστερ ή κατά κόσμον Άμστραντ απεδείχθη για μένα ο κύβος του Lemarchand.

Kαταρχάς με μύησε στις αταβιστικές ηδονές του παίζω-με-τζόϋστικ πάκμαν, βάζω-ντισκέτα-φορτώσει παιχνίδι, βλέπω-κρακάρισμα-με-βυζγοιά, και ζωγραφίζω-με-τζόϋστικ. Τέλος, έμαθα να ΓΡΑΦΩ μυστικιστικές φράσεις όπως RUN DISK και CAT. Πάντα απορούσα βέβαια πως ένα γατί σου δείχνει τι έχει μέσα μια δισκέτα. ή γιατί δεν γράφαμε LOAD GAME WITH NAME CHASEHQ.BIN AND THEN RUN

Επίσης συνειδητοποίησα πως ο μουσουργός του Nemesis (Gradius) και του SOTB και ο εικονογράφος της Psygnosis (κάνε το σταυρό σου ρε!) Roger Dean ήταν όντα πολλαπλών διαστάσεων που απλώς μας έκαναν τη

χάρη να αφήσουν κάποιες αισθητήριες απολήξεις τους να μας αγγίξουν, όπως θα 'λεγε και ο Χαουάρδος Αγαποφτιάχτης....

Το τίμημα όλων αυτών των ωρών αχαλίνωτους ηδονισμού μπροστά από μια οθόνη, ήταν μια ελαφρά ζαλάδα και ένας τρομερός εκνευρισμός που συνοδευόταν, από μια επίσης ελαφρά ναυτία ενώ έβλεπες τα πάντα πράσινα-σαν την οθόνη του!! ¨Εκανα την απίστευτη πατάτα να το πω στη μάνα μου και στον πατέρα μου και από τότε έβλεπα τους υπολογισταί μόνο στα γνωστά απαγορευμένα περιοδικά (pixel, pc-master, computer and games και user).

Chapter II: Άχ Κούλα....

Με την εφηβεία, εμφανίζονται τρίχες στίγματα και πολλά άλλα που θα κοπούν από το εσουρού αμα τα γράψω. Επίσης εμφανίζονται κατά τρόπο ανεξήγητο και φίλοι από αγγλικά, μουσική και γυμνάσιο. Με έναν από δαύτους που έτυχε να είναι και οικογενειακός φίλος, αποφασίσαμε να πάμε το καλοκαίρι μάλλον του 89 ή 90 (πάλι θα σας γελάσω) να μάθουμε γκομπιούντερ. Το φρηκ το οποίο είχαν επιλέξει οι δικοί μας για να μας επιμορφώσει, ήταν ένας αγράμματος στούρνος ο οποίος είχε αγοράσει μερικά πισί και έτσι δίδασκε στον κόσμο το "ντός" που φόρτωνε από "ντισκέτα"-μα την Παναγία έτσι την έλεγε!!-και πολλά άλλα τερατουργήματα. Περιττό να σας πω, πώς από τότε λάτρεψα τα γκέημς, μίσησα το ντός και έγινε Χριστιανός. Και μάλιστα Ορθόδοξος.

Ευτυχώς, μετά από κάθε μάθημα, για να στανιάρομε πηγαίναμε σε ένα Τριπολιτσιώτικο στέκι, που βέβαια έκλεισε, τη "Μνήμη".

Εκεί το φιλαράκι μου έκανε την μεγάλη αποκάλυψη:

"Έχω και ΄γω ένα κομπιουτεράκι, αλλά δεν παίρνει δισκέττες"

"Αλλά;"

"πρέπει να του βάλεις ένα κασετόφωνο, να συνδέσεις κάτι βύσματα και πολύ βαριέμαι..."

"Ρε είσαι με τα καλά σου;;;;;;Βάμος αλα Σπέκτρουμ"

Και έτσι ξανα-αγάπησα τους υπελογιστές, τον Σερ Κλάϊβ και τα σιέξυ κοριτσάκια του.

Ο Σπέκτρουμ ήταν απλώς όνειρο.

Καταρχάς ήταν μικρούλης και γλυκούλης. Ήταν μαύρος σαν τον Κιτ. Είχε αυτό το αυτοκολλητάκι με τα χρώματα της ίριδας και πολύ λίγα πλήκτρα από γομολάστιχα με πάρα πολλές εντολές. Επίσης είχε πολλές τρούπες στην αποπίσω και ήταν πάντα έγχρωμος-αν ήταν έγχρωμη και η τηλεόραση. Αυτό που σε εξίταρε όμως ήταν ο χρόνος φορτώματος. Γιατί έλεγες εσυ:

"Δεν μπορεί! τόση ώρα που φορτώνει κάτι καλό θα θέλει να μας δείξει".

Αμ δε!

Εκτός του ότι όταν έβγαζε το τραγικό μύνημα "Load Error" όπου έπρεπε να κάνεις ριγουάηντ και μετά πάλι Load"" και μετά ξανά πλέϋ, το μεγάλο πρόβλημα ήταν πως τα τα γραφικά αλλά και ο ήχος του απείχαν από τον άμστραντ. Αλλά τι αν το κάνεις; θες ότι μ'αρέσε το κόνσεπτ bring your own recorder and tv θες την υπερφορητότητά του, αυτό το μηχανάκι το λάτρεψα. Άσε δε που όταν φόρτωνε εμείς τρώγαμε φυστίκια και πίναμε κοκακόλες. Όπως Αμερική!

Είχα φάει τέτοιο κόλλημα που αντέγραψα με την τεχνική του έξοδος ακουστικών-είσοδος μικροφώνου δημοσιογραφικού μαγνητοφωνακίου, μια ολάκερη κασέτα με πολλά παιχνίδια σε microcassette.

ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΦΟΡΤΩΣΕΙ ΚΙΟΛΑΣ!!

Όμως το ημερολόγιο έγραφε 1992 και ο Σπέκτρουμ είχε ήδη πάρει την κάτω βόλτα...

Chapter III: Φωτιά στα Σαββατόβραδα (ή το πισί απ' την Κορέα)

Ο έξυπνος πατέρας μου, βλέποντας την μανία που είχα με τους υπολογιστές, είπε το περιβόητο ΝΑΙ,

"Φτάνει να γράψεις όμως καλά στ'Αρχαία". Φιλόλογος γαρ ο πατήρ, είχε κι αυτός τον δικαιολογημένο του καημό να γράψω καλά στο διαγώνισμα του τριμήνου....κι ας μη με ξαναδεί μετά. Δίαβασα λοιπόν κι εγω λίιιγο παραπάνω (αν και έλεγα μέσα μου πως αυτή η καταδυνάστευση της πατρικής εξουσίας σε συνδυασμό με το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, οδηγεί στη μαζοποίηση των μαθητών που στενάζουν κάτω από τη φασιστική μπότα ενός αλλοτριωμένου εκπαιδευτικού συστήματος) και έτσι καμιά δεκαριά μέρες προ των Χριστουγέννων μπήκα στο μαγαζί! Ναί , σε κείνα τα καταγώγια που είχαν φανταστικά κουτιά από χαρτόνι με δισκέτες μέσα και οι καταστηματάρχες ήταν σπασίκλες μα γυαλάκια και σκωλίωση.

"Εμ γειά σας μριανμνιανμιανμνεχ θέλω ναααα μνιεεεεμμμ πάρω μμμμμεεεεε υπολογιστή"

"Μάλιστα νεαρέ. Λοιπόν με διακόσα χιλιάρικα που έχεις παίρνεις άνετα μια πεντακοσάρα Αμίγκα ή έναν Ατάρι τον εστί. Όμως αυτές οι εταιρείες δεν πάνε καθόλου καλά (όντως...σκατά πηγαίνανε όπως απεδείχθη) και σου προτείνω με κλειστά μάτια πισί. Εγω μάλιστα να ξέρεις, φέρνω μόνο παιχνίδια για πισί.

Λοιπόν με αυτά τα λεφτά. Ά! Το βρήκα!

Παίρνεις έναν 286 τουρμπιστό, με ασπρόμαυρη σούπερβιτζιέη κάρτα κι οθόνη, με σκληροί δίσκοι και δισκέτα τρισήμιση ιντσώνε χάϊ ντένσιτυ!!!"

"Ασπρόμαυρη;;;;;;Μα ...."

"Ναί και είναι σε προσφορά μάλιστα!"

"ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ

.............processing........."

"Ακούω..."

"Λοιπόν, άμα πάρω έναν ΧΤ χωρίς σκληρό δίσκο, με δισκέτα 5 1/4, μπορούμε να βάλουμε οθόνη έχρωμη σουπερβιτζιέη;;;Έ"

"Ναί...βέβαια...αλλά ρε φίλε...το μηχάνημα θα είναι σχεδόν άχρηστο σε κανα δύο χρόνια!"

"Εγω θέλω έχρωμη"

"Alea Jacta Est τότε"

Άφησα τον κομπιουτερά και τα Ρουμάνικά του και περίμενα σαν ετοιμόγεννο Μπάνθα το πισί μου! Το πρώτο μου πισί. Ένα Samsung SPC 16V

Τι έγινε μετά;

Στο επόμενο επεισόδιο. ¨Εχομε και δολειές κύριοι....
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εγώ θυμάμαι το κλάμα και το πρηξίδι που είχα ρίξει στους δικούς μου για να πάρουμε το πρώτο Atari 2600. Ήμασταν στην Αμερική τότε και το είχε πάρει το μάτι μου σε διάφορα παιχνιδάδικα. Ακολούθησε ένα τρομακτικό ψηστίρι. Χρήματα πολλά δεν υπήρχαν, χαρτζιλίκι επίσης δινόταν υπερβολικά με το μέτρο οπότε μόνο υπομονή μπορούσα να κάνω.

Τελικά, Χριστούγεννα του 1983 ήρθε ένα κουτί περιτυλιγμένο και κάθησε κάτω απο το δένδρο. Αγωνία με τον αδερφό μου τι να ήτανε και κακό. Δεν κρατιόμασταν και κάναμε μικρά σχισίματα στο περιτύλιγμα να δούμε. Κάτι σχετικό με παιχνίδια ήταν σίγουρα. Ήρθαν τα Χριστούγεννα και το ανοίξαμε. Δυστυχώς, δεν ήταν γνήσιο 2600 αλλά κάποιος κλόνος, απο τους πολλούς που κυκλοφορούσαν τότε. Δεν θυμάμαι πλέον τι ήτανε...

Παίξαμε, όσο δεν παίρνει άλλο το ενσωματωμένο παιχνίδι και μετά ζητήσαμε νέο. Πάμε στο PlayWorld, ζητάμε παιχνίδι για την κονσόλα και τίποτα. Εγώ με την παιδική μου άγνοια και επιθυμία ζητάω να πάρουμε το Shart Attack για το 2600. Ίσως παίζει, να λέω στην μάνα μου. Το παίρνουμε και κλασικά πάπαλα. Κλάμα, γκρίνια και κακό. Φεύγει οπότε μετά απο λίγες μέρες η κονσόλα αυτή (την είχε αγοράσει και καλά απο φίλο τότε) και έρχεται ένα Atari 2600.

Κάπου στο 1984 κάναμε μαθήματα Η/Υ στο δημοτικό με C64. Εγώ δηλαδή, περίμενα το τέλος της ώρας όπου μας φόρτωνε τα παιχνίδια. Οι γονείς μου πείστικαν ότι χρειαζόμαστε Η/Υ για να μάθουν τα παιδιά προγραμματισμό. Το πήραμε τελικά όταν επιστρέψαμε Ελλάδα με το 1541 disk drive το 1985.

Περιέργως όμως εγώ το είχα σε αχρηστία μέχρι τα μέσα του 1986, κυρίως γιατί είχα πολλά games για το 2600, κανένα για το C64 και δεν ήξερα και να το χρησιμοποιώ. Τελικά, αγόρασα κάποια περιοδίκά της εποχής, είδα ότι το 2600 δεν προχωράει άλλο και έψεισα τον παππού να με κατεβασει Στουρνάρη. Ακόμα το θυμάμαι. Πήρα την πολυπόθητη δισκέττα 5 & 1/4" με το Pitall, Pitfall 2 και MS Pacman. Το 2600 δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε απο τότε.

Συνέχεια το 1988 ή 1989 δεν θυμάμαι. Είχα πάει με τον πατέρα μου πλέον στην Στουρνάρη να γράψω games για το C64. Και ακούω απο έναν υπολογιστή ψηφιακή ομιλία και μουσική που δεν είχα ξανακούσει. Ήταν, η θρυλική Amiga 500. Απο τότε πέρασαν άλλα δύο χρόνια μέχρι να μπορέσω να την αποκτήσω με παρακαλετά και πάει λέγοντας.

Η συνέχεια δεν έχει ενδιαφέρον. Ήθελα Amiga 1200 το 1993 αλλά πλέον όλοι γυρνούσαν σε pc. Οπότε τελικά πρόδωσα την Amiga και πήρα ενα 386DX τότε.

Την αγόρασα όμως μετά απο πολλά χρόνια την A1200 και τώρα με συνοδεύει στο ταξίδι του παρελθόντος μέσω whdload.
 
@sokaegga

Ωραιες αναμνησεις - αλλα περιορισε λιγο τα γα..ιατικα γιατι θα το παρει ο ανεμος το κατα τα αλλα πολυ καλο κειμενο σου.
 
:animlaugh: Εκπληκτικό το post του sokalegga πιο πάνω... χαίρομαι που το διάβασα πριν φάει το edit που λογικά θα φάει για κάποιες λεξούλες. :)
 
Να δώσω και εγώ συγχαρητήρια στον sokalegga για το πραγματικά απολαυστικό post-χείμαρρο. Ακόμα και μετά το edit του βάρβαρου admin...

Περιμένω το 2ο επεισόδιο! :)
 
χαίρομαι που αναβιώσαμε το συγκεκριμένο θέμα...κάποια στιγμή θα σας γράψω και για τις εμπειρίες μου με τον 6128!
 
Πίσω
Μπλουζα