iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 646
After Hours (1985, Martin Scorsese)
http://www.imdb.com/title/tt0088680/
Ηθοποιοί: Griffin Dunne, Rosanna Arquette, Teri Garr, John Heard, Verna Bloom, Linda Fiorentino, Catherine O'Hara, Cheech Marin, Tommy Chong, Will Patton
Υπόθεση: Ένας συνηθισμένος άντρας, επισκέπτεται στο διαμέρισμά της, μια ελκυστική αλλά προφανώς διαταραγμένη γυναίκα, που είχε γνωρίσει το απόγευμα σε μια καφετερια, για να βρεθεί τελικά μπλεγμένος σε μια εφιαλτική δίνη από απίθανες συμπτώσεις και περιέργες καταστάσεις.
Το After Hours είναι σίγουρα η πιο άδικα παραγνωρισμένη ταινία του Martin Scorsese, του μεγαλύτερου, κατά τη γνώμη, σύγχρονου αμερικάνου σκηνοθέτη. Το After Hours σηματοδοτεί την πρώτη ταινία του Scorsese στα 80's, στην οποία δεν συνεργάστηκε με τον Robert de Niro και η οποία έχει αρκετή ιστορία πίσω της, αφού άρχικά την ταινία επροκειτο να την αναλάβει ο Tim Burton. Ο Scorsese που εκείνη την εποχή είχε στο μυαλό του να μεταφέρει στον κινηματογράφο τον Τελευταίο Πειρασμό του Καζαντζάκη, απογοητευμένος από την αδυναμία εύρεσης κεφαλαίων για να πραγματοποιήσει το όνειρο του, στράφηκε προς το After Hours μόλις διάβασε το σενάριο, με τον Burton ευγενικά να αποχωρεί από το project. To After Hours είναι μια σκοτεινή, εφιαλτική μαύρη κωμωδία γυρισμένη με μια πρωτόγνωρη σουρεαλιστική διάθεση, τουλάχιστον για ό,τι μας είχε συνηθίσει ο Scorsese μέχρι τότε, που κινείται πάνω στην αφηγηματική γραμμή μιας υπαρξιακής οδύσσειας. Η Νέα Υόρκη, η πόλη που τόσο αγάπησε ο Scorsese, γίνεται και πάλι το λαβυρινθώδες πλαίσιο μέσα στο οποίο θα εξελιχθεί το story του After Hours. Εδώ όμως ο Scorsese δεν την παρουσιάζει έχοντας στο μυαλό του την βρώμικη, κανιβαλιστική, πρωτόγονη πόλη του Mean Streets ή του Taxi Driver. H Νέα Υόρκη παραμένει απειλητική και χαώδης αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο. Το After Hours μοιάζει σαν να αποτελεί στιγμιότυπο της τότε κουλτούρας, ακολουθώντας όμως ένα εφιαλτικό τρόπο παρουσίασης που κάνει τις νυχτερινές περιηγήσεις να αποκτούν μια τρομακτική διάσταση. Ο Scorsese αντιμετωπίζει την απειλή της πόλης με μια καφκική αίσθηση του φόβου, στήνοντας ένα παράλογο θέατρο κλιμακούμενης έντασης, μέχρι τη στιγμή που η παράνοια γίνεται ανεξέλεγκτη. Οι εκκεντρικοί χαρακτήρες, οι grand guignol αναφορές, το κατάμαυρο χιούμορ, ο υπαρξισμός, η σουρεαλιστική αντιμετώπιση των καταστάσεων, μέχρι και ο νόμος των πιθανοτήτων μπαίνουν στο οπλοστάσιο του Scorsese για να τελειοποιήσει το αποτέλεσμα της ταινίας. Η πανέμορφες νυχτερινές λήψεις, η εξαιρετική φωτογραφία, ο σφιχτοδεμένος ρυθμός, το εντυπωσιακό μοντάζ, οι χρωματικές συνθέσεις, η σωστη χρήση της έντασης και της αγωνίας, η ισορροπία μεταξύ χιομοριστικής και εφιαλτικής διάστασης της ιστορίας, η σκηνοθετική μαεστρία του Scorsese λειτουργούν αρμονικά ώστε να υφανθεί ένας περίεργος ιστός από καταστάσεις που εντείνουν την αβεβαιότητα και μια ασφυκτική, σχεδόν κλειστοφοβική, αίσθηση απόγνωσης κι εγκλωβισμού. Η ατμόσφαιρα της ταινίας αποκτά έναν απροσδιόριστα υπνωτικό, παραισθησιακό τόνο που δίνει την δυνατότητα στον Scorsese να απεικονίσει την νυχτερινή περιπέτεια ενός συνθισμένου ανθρώπου με υπαρξιστικό τόνο, αλλά και να χαρίσει στην πλοκή μια offbeat σουρεαλιστική διάθεση. Οι ερμηνείες είναι όλες πολύ καλές, και ιδιαίτερα αυτές της Teri Garr και της θεάς Linda Fiorentino. Προσωπική μου άποψη είναι ότι το After Hours στέκεται με άνεση ανάμεσα στα αριστουργήματα του Scorsese (Taxi Driver, Raging Bull, Goodfellas).
[video=youtube;lLHM-wPecz0]
http://www.imdb.com/title/tt0088680/
Ηθοποιοί: Griffin Dunne, Rosanna Arquette, Teri Garr, John Heard, Verna Bloom, Linda Fiorentino, Catherine O'Hara, Cheech Marin, Tommy Chong, Will Patton
Υπόθεση: Ένας συνηθισμένος άντρας, επισκέπτεται στο διαμέρισμά της, μια ελκυστική αλλά προφανώς διαταραγμένη γυναίκα, που είχε γνωρίσει το απόγευμα σε μια καφετερια, για να βρεθεί τελικά μπλεγμένος σε μια εφιαλτική δίνη από απίθανες συμπτώσεις και περιέργες καταστάσεις.
Το After Hours είναι σίγουρα η πιο άδικα παραγνωρισμένη ταινία του Martin Scorsese, του μεγαλύτερου, κατά τη γνώμη, σύγχρονου αμερικάνου σκηνοθέτη. Το After Hours σηματοδοτεί την πρώτη ταινία του Scorsese στα 80's, στην οποία δεν συνεργάστηκε με τον Robert de Niro και η οποία έχει αρκετή ιστορία πίσω της, αφού άρχικά την ταινία επροκειτο να την αναλάβει ο Tim Burton. Ο Scorsese που εκείνη την εποχή είχε στο μυαλό του να μεταφέρει στον κινηματογράφο τον Τελευταίο Πειρασμό του Καζαντζάκη, απογοητευμένος από την αδυναμία εύρεσης κεφαλαίων για να πραγματοποιήσει το όνειρο του, στράφηκε προς το After Hours μόλις διάβασε το σενάριο, με τον Burton ευγενικά να αποχωρεί από το project. To After Hours είναι μια σκοτεινή, εφιαλτική μαύρη κωμωδία γυρισμένη με μια πρωτόγνωρη σουρεαλιστική διάθεση, τουλάχιστον για ό,τι μας είχε συνηθίσει ο Scorsese μέχρι τότε, που κινείται πάνω στην αφηγηματική γραμμή μιας υπαρξιακής οδύσσειας. Η Νέα Υόρκη, η πόλη που τόσο αγάπησε ο Scorsese, γίνεται και πάλι το λαβυρινθώδες πλαίσιο μέσα στο οποίο θα εξελιχθεί το story του After Hours. Εδώ όμως ο Scorsese δεν την παρουσιάζει έχοντας στο μυαλό του την βρώμικη, κανιβαλιστική, πρωτόγονη πόλη του Mean Streets ή του Taxi Driver. H Νέα Υόρκη παραμένει απειλητική και χαώδης αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο. Το After Hours μοιάζει σαν να αποτελεί στιγμιότυπο της τότε κουλτούρας, ακολουθώντας όμως ένα εφιαλτικό τρόπο παρουσίασης που κάνει τις νυχτερινές περιηγήσεις να αποκτούν μια τρομακτική διάσταση. Ο Scorsese αντιμετωπίζει την απειλή της πόλης με μια καφκική αίσθηση του φόβου, στήνοντας ένα παράλογο θέατρο κλιμακούμενης έντασης, μέχρι τη στιγμή που η παράνοια γίνεται ανεξέλεγκτη. Οι εκκεντρικοί χαρακτήρες, οι grand guignol αναφορές, το κατάμαυρο χιούμορ, ο υπαρξισμός, η σουρεαλιστική αντιμετώπιση των καταστάσεων, μέχρι και ο νόμος των πιθανοτήτων μπαίνουν στο οπλοστάσιο του Scorsese για να τελειοποιήσει το αποτέλεσμα της ταινίας. Η πανέμορφες νυχτερινές λήψεις, η εξαιρετική φωτογραφία, ο σφιχτοδεμένος ρυθμός, το εντυπωσιακό μοντάζ, οι χρωματικές συνθέσεις, η σωστη χρήση της έντασης και της αγωνίας, η ισορροπία μεταξύ χιομοριστικής και εφιαλτικής διάστασης της ιστορίας, η σκηνοθετική μαεστρία του Scorsese λειτουργούν αρμονικά ώστε να υφανθεί ένας περίεργος ιστός από καταστάσεις που εντείνουν την αβεβαιότητα και μια ασφυκτική, σχεδόν κλειστοφοβική, αίσθηση απόγνωσης κι εγκλωβισμού. Η ατμόσφαιρα της ταινίας αποκτά έναν απροσδιόριστα υπνωτικό, παραισθησιακό τόνο που δίνει την δυνατότητα στον Scorsese να απεικονίσει την νυχτερινή περιπέτεια ενός συνθισμένου ανθρώπου με υπαρξιστικό τόνο, αλλά και να χαρίσει στην πλοκή μια offbeat σουρεαλιστική διάθεση. Οι ερμηνείες είναι όλες πολύ καλές, και ιδιαίτερα αυτές της Teri Garr και της θεάς Linda Fiorentino. Προσωπική μου άποψη είναι ότι το After Hours στέκεται με άνεση ανάμεσα στα αριστουργήματα του Scorsese (Taxi Driver, Raging Bull, Goodfellas).
[video=youtube;lLHM-wPecz0]
