Arduinna
RetroActive
- Joined
- 27 Ιουλ 2006
- Μηνύματα
- 340
- Αντιδράσεις
- 24
Ή αλλιώς όταν ο Μπουνιουέλ συνάντησε τον Σαλβατορ Νταλί, τον ευαγγελιστή Ιωάννη και τον Δαρβίνο και όλοι μαζι πήγαν για καφέ στου Timothy Leary.
Προβλήθηκε χτες το βράδυ απο τον αντέννα και μιας και ειναι ταινία της δεκαετίας του 80 είπα να γράψω τις εντυπώσεις μου εν συντομια.
Ο δόκτορ Τζέσαπ (ο πρώτος κινηματογραφικός ρόλος του φανταστικού Wiliam Hurt) έχει μια θεωρία... Υποστηρίζει οτι στο μυαλό μας συσσωρεύονται στην περιοχή του υποσυνειδητου, οι εμπειρίες και τα βιώματα ολόκληρου του βιολογικού μας παρελθόντος ώς έμβιο είδος. Έχοντας απορρίψει τον Θεό απο νωρίς, αναζητά την Αλήθεια και την Λύση, στην έννοια του Εαυτού, σίγουρος οτι στο καταφύγιο του βρίσκονται όλες οι απαντήσεις. Για να ελαχιστοποιήσει την απόσταση του υποσυνείδητου απο το συνειδητό, μελετά τις περιπτώσεις σχιζοφρενών ασθενών του και υποβάλλει τον εαυτό του σε πειράματα με τη χρήση τόσο επιστημονικών (θάλαμος απομόνωσης) όσο και μη επιστημονικών (αρχαία παραισθησιογόνα ουσία) μέσων. Τα αποτελέσματα πρωτοφανή... Ο Τζέσαπ ανακαλύπτει οτι αυτό που βιώνει είναι κάτι παραπάνω απο παραίσθηση, βιώνει την γενετική επαναγωγή του στον πρωτόγονο άνθρωπο-πίθηκο. Με λίγα λόγια υπόκειται σε μια πραγματικότατη μετάλλαξη η οποία βέβαια δεν διαρκεί για πάντα αλλα κατα τη διάρκεια της ο Τζέσαπ επιστρέφει στις απαρχές του ανθρώπινου είδους και αργότερα στις απαρχές της ίδιας της ζωής.
Καθηλωτικό και σεναριακώς ευσταθές (είναι βασισμένο σε βιβλίο του Paddy Chayefsky, ο οποίος μιλάει για τα πραγματικά πειράματα που έγιναν απο τον καθηγητή John C. Lilly) , η ταινία βρίθει απο συμβολισμούς που κάποιους ίσως να ξενίσει αφού περιέχει πολλά βλάσφημα θρησκευτικά στοιχεία. Οι ψυχεδελικές εικόνες που βλέπουμε μέσα απο τα μάτια του Τζέσαπ με έκαναν κάποιες φορές να κρατάω την αναπνοή μου παρόλο που δεν πρόκειται για θρίλερ. Επιστήμη, Θρήσκεία, Ηθική, Αγάπη... Όλα τα διαπραγματευεται αυτη η πολύ αξιολογη και ιδιαίτερη (ειδικά για την εποχή της ) ταινία, με την Αγάπη να βγαίνει πανηγυρικά νικήτρια σε αυτή τη μακάβρια μάχη του ανθρώπου με το Άπειρο και το Χάος. Γιατί τελικά είναι το μόνο συναίσθημα το οποίο μπορεί να σε σώσει....
Προβλήθηκε χτες το βράδυ απο τον αντέννα και μιας και ειναι ταινία της δεκαετίας του 80 είπα να γράψω τις εντυπώσεις μου εν συντομια.
Ο δόκτορ Τζέσαπ (ο πρώτος κινηματογραφικός ρόλος του φανταστικού Wiliam Hurt) έχει μια θεωρία... Υποστηρίζει οτι στο μυαλό μας συσσωρεύονται στην περιοχή του υποσυνειδητου, οι εμπειρίες και τα βιώματα ολόκληρου του βιολογικού μας παρελθόντος ώς έμβιο είδος. Έχοντας απορρίψει τον Θεό απο νωρίς, αναζητά την Αλήθεια και την Λύση, στην έννοια του Εαυτού, σίγουρος οτι στο καταφύγιο του βρίσκονται όλες οι απαντήσεις. Για να ελαχιστοποιήσει την απόσταση του υποσυνείδητου απο το συνειδητό, μελετά τις περιπτώσεις σχιζοφρενών ασθενών του και υποβάλλει τον εαυτό του σε πειράματα με τη χρήση τόσο επιστημονικών (θάλαμος απομόνωσης) όσο και μη επιστημονικών (αρχαία παραισθησιογόνα ουσία) μέσων. Τα αποτελέσματα πρωτοφανή... Ο Τζέσαπ ανακαλύπτει οτι αυτό που βιώνει είναι κάτι παραπάνω απο παραίσθηση, βιώνει την γενετική επαναγωγή του στον πρωτόγονο άνθρωπο-πίθηκο. Με λίγα λόγια υπόκειται σε μια πραγματικότατη μετάλλαξη η οποία βέβαια δεν διαρκεί για πάντα αλλα κατα τη διάρκεια της ο Τζέσαπ επιστρέφει στις απαρχές του ανθρώπινου είδους και αργότερα στις απαρχές της ίδιας της ζωής.
Καθηλωτικό και σεναριακώς ευσταθές (είναι βασισμένο σε βιβλίο του Paddy Chayefsky, ο οποίος μιλάει για τα πραγματικά πειράματα που έγιναν απο τον καθηγητή John C. Lilly) , η ταινία βρίθει απο συμβολισμούς που κάποιους ίσως να ξενίσει αφού περιέχει πολλά βλάσφημα θρησκευτικά στοιχεία. Οι ψυχεδελικές εικόνες που βλέπουμε μέσα απο τα μάτια του Τζέσαπ με έκαναν κάποιες φορές να κρατάω την αναπνοή μου παρόλο που δεν πρόκειται για θρίλερ. Επιστήμη, Θρήσκεία, Ηθική, Αγάπη... Όλα τα διαπραγματευεται αυτη η πολύ αξιολογη και ιδιαίτερη (ειδικά για την εποχή της ) ταινία, με την Αγάπη να βγαίνει πανηγυρικά νικήτρια σε αυτή τη μακάβρια μάχη του ανθρώπου με το Άπειρο και το Χάος. Γιατί τελικά είναι το μόνο συναίσθημα το οποίο μπορεί να σε σώσει....
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: