Dimitrios
RetroWannaBe
- Joined
- 11 Σεπ 2009
- Μηνύματα
- 94
- Αντιδράσεις
- 7
Άν και είχα πεί πως πλέον είμαι αρκετά..."μεγάλος" για να ασχοληθώ ξανά με action game, εν τούτοις το όλο hype δεν με άφησε ασυγκίνητο και μιας αυτή την περίοδο που ήθελα κάτι "χαλαρό" και γρήγορο να ξεπετάξω, μου φάνηκε καλή ιδέα.
Να ξεκαθαρίσω πως δεν δοκίμασα ουδέποτε το πρώτο της σειράς κυρίως εξαιτίας των αρνητικών σχολίων που διάβασα και άκουσα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά και το review του pc-master "πολύ κακό για το τίποτα" του πολύ καλού αρθογράφου για μένα Πέτρου Κηπουρόπουλου.
Έτσι λοιπόν με την αγορά νέου υπολογιστή (κάτι καλό που πήρα και απο τη μαμά πατρίδα απο τις υπηρεσίες μου σε αυτήν ώς έφεδρος αξιωματικός
) και αφού είχα πρήξει τον pooky τι τροφοδοτικό να πάρω καθώς και άν είναι καλό το σύστημά μου , έφτασε η στιγμή να το τεστάρω με κάποια παιχνίδια, μέσα σε αυτά και για το AC II.
Χωρίς φυσικά να είμαι ειδικός, προφανώς πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή, μάλλον απο τις λίγες (άν όχι η μόνη) όσο αφορά των τομέα των action games. Έχεις αναλάβει το ρόλο (απο τη νεαρή του ηλικία) ενός νεαρού μορφονιού γόνου αριστοκρατικής οικογενείας ονόματι Ezio, που μέλλει να ακολουθήσει και αυτός τα βήματα του Hitman και του προκάτοχού του απο το πρώτο μέρος της σειράς. Κάπου διάβασα κιόλας πως η οικογένεια ήταν όντως υπαρκτή σύμφωνα με ιστορικά δεδομένα.
Στην αρχή όπως ήταν αναμενόμενο ενθουσιάστηκα έχοντας τη δυνατότητα να σκαρφαλώνω παντού ακόμα και στα πιό ψηλά σημεία. Ήταν μια φοβερή αίσθηση. Αίσθηση όμως που οκ μετά απο λίγο προσωπικά με κούρασε. 'Ακρως πωρωτικό 2-3 ψηλά (πραγματικά ψηλά) κτίρια στα οποία όταν θα κληθείτε να σκαρφαλώσετε, θα σας πιάσει το στομάχι σας απο τον ίλλιγο. Ειδικά στο καμπαναριό του Giotto, πραγματικά θα σας κοπεί η ανάσα!
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=E6ksdEo-d2w]Giotto
Βέβαια λίγο πολύ φαντάζομαι την φόρμουλα την ξέρετε. Αναλαμβάνετε αποστολές για διάφορες (συνήθως) δολοφονίες. Προσωπικά δεν το κρύβω πως με κούρασε απο ένα σημείο και μετά αρκετά. Βέβαια οι εκάστοτες μονομαχίες δεν γίνονται μόνο κοντράροντας τα σπαθιά μας, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράπλευροι τρόποι να κάνουμε την (ύπουλη) επίθεσή μας και δεν αναφέρομαι σε τίποτα άλλο απο την ποντικίσια τακτική του Ezio να πέφτει απο πολύ ψηλά ή να πηγαίνει αθόρυβα πίσω απο τους αντιπάλους του, αιφνιδιάζοντάς ώστε τελικά να τους αποτελειώνει με τα δύο στιλετα που κρύβει στα..μανίκια του. Εκτός αυτού, θα κληθείτε να κάνετε και παρακολουθήσεις εχθρών έχοντας τη δυνατότητα να κρύβεστε μέσα στο πλήθος. Κάποιες παρακολουθήσεις είναι δυσκολούτσικες και είναι απο τα σημεία του παιχνιδιού που το καταευχαριστήθηκα.
Επιπλέον δυνατότητες του παιχνιδιού είναι η πρόσληψη μισθοφόρων ώστε να μας βοηθήσουν να δείξουμε πραγματικά ποιός κάνει κουμάντο εκεί, πανέμορφες κορασίδες οι οποίες (επι πληρωμή φυσικά τι πιστεύατε; :Ρ ) αναλαμβάνουν να μας κρύψουν σε περίπτωση που είμαστε επικυρηγμένοι, ή να περνάμε απαρατήρητοι καθώς παρακολουθούμε έναν εχθρό ώς τη βάση του. Μεγάλο μείον του παιχνιδιού, η πολύ χαμηλή ΑΙ που τολμώ να πώ θύμιζε Gothic 3 στις μάχες...Όταν μονομαχείς με αρκετούς στρατιώτες, συνήθως πολεμάς με έναν και οι άλλοι κάθονται και κοιτούν.
Στο παιχνίδι υπάρχει και μεγάλη ποικιλία όσο αφορά τον εξοπλισμό. Πολλά όπλα αλλά και στολές είναι στη διάθεσή μας να μας εξοπλίσουν. Εδώ θέλω να τονίσω επίσης το εξής αρνητικό: Άν και φαινομενικά μεγάλη ποικιλία, εν τούτοις η-πραγματική-πρόκληση είναι μηδαμινή. Καταλαβαίνεις στην πορεία μετά πως όλο αυτό το οπλοστάσιο κυρίως είναι εφετζίδικο και όχι ουσιαστικά χρήσιμο. Για να αναφέρω ένα παράδειγμα με τις στολές πχ. Υπάρχουν μαγαζιά που δύνασαι να αγοράσεις θώρακες, μπότες ανάλογα με τα λεφτά που έχεις. Το θέμα όμως είναι μένεις ώς έχεις, πλουτίζεις (όταν πλουτίσεις) και αγοράζεις την top στολή που υπάρχει στο παιχνίδι και τέλος.
Για να κάνω κατανοητό τι θέλω να πώ χωρίς να γίνω κουραστικός, θυμάμαι πχ απο το (προσκυνάμε τώρα οι φαν ευλαβικά) άφθαστο Gothic 2, πως στην αρχή ήμουν τόσο αδύνατος όσο αφορά τον εξοπλισμό, που ακόμα και η πρώτη στολή (μια στολή αγρότη με ελάχιστη προστασία απο εχθρικά χτυπήματα) με έκανε να νιώσω πως έστω και λίγο μου παρέχει προστασία. Φυσικά στο AC II δεν υφίσταται ούτε κατα διάνοια..(τι συγκρίσεις κάνω τώρα ο βλάσφημος
). Το ίδιο υφίσταται και στα όπλα..μεγάλη ποικιλία στα σιδηρουργία (με άλλες τόσες τεχνικές για το κάθε όπλο) η ουσία όμως είναι πως..τσάμπα καίει η λάμπα.
Σε κάποια φάση θα έχετε δικό σας "στάδιο" να προπονήστε στις κινήσεις (και είναι αρκετές) και να τις μάθετε όσες φορές εσείς θέλετε. Πώς να αφοπλίζετε τον αντίπαλο, πως να του κρατήσετε το χέρι με το ένα και να επιτεθείτε με το άλλο, ακόμα και αφοπλιστικές κινήσεις σε περίπτωση που μείνετε άοπλος! Το θέμα όμως είναι πως...ουδέποτε θα τις χρειαστείτε αυτές τις κινήσεις. Όπως είπα και πρίν, το παιχνίδι είναι πολύ εύκολο και σε συνδυασμό με τα άφθονα γιατρικά που θα έχετε πάνω σας (όπου και να πάτε θα βρίσκετε μπροστά σας γιατρούς) η περίπτωση να φτάσετε πραγματικά σε δύσκολη θέση, είναι σχεδόν μηδαμινή. Μου θυμίζει την τριλογία Prince of Persia, που ο πρίγκiπας είχε πραγματικά πολλές κινήσεις (το ένα χέρι στο πάτωμα και το άλλο σαν έλικας καθάριζε τους εχθρούς ωσαν να κάνει...πιρουέτες..!! ), αλλά ζήτημα άν κάποιος που έπαιξε το παιχνίδι, χρησιμοποίησε 2-3 απο αυτές. Νομίζω έγινε κατανοητό τι θέλω να πώ.
Ένα δυνατό σημείο του παιχνιδιού κατ εμέ ήταν το σενάριό του. Σενάριο που άρχισε όμως να με "κρατάει" καλά απο τα μέσα του παιχνιδιού και ύστερα. Προσωπικά δεν μου άρεσε πολύ που το όλο στόρυ έχει σχέση με τη σημερινή εποχή αλλά οκ. Φυσικά όπως πολλοί γνωρίζετε θα συναντήσουμε και τον μέγα Λεονάρδο Ντα Βίντσι ώς φίλο μας και σύμμαχο στο παιχνίδι, αφού ο ίδιος θα αναλαμβάνει να αποκρυπτογραφεί τα Codex Pages που βρίσκουμε στην πορεία της περιπέτειάς μας, καθώς και να αναβαθμίζει τον εξοπλισμό μας. Δεν το κρύβω αυτό που μου έκανε πολύ εντύπωση απο τα trailer του παιχνιδιού, ήταν η ιπτάμενη μηχανή του Λεονάρντο. Άκρως εντυπωσιακή.
Φυσικά το παιχνίδι πέρα της βασικής αποστολής, είχε και πολλά άλλα επιπλέον όπως πχ εξερεύνηση σε assassins tombs και άλλα, με τα οποία φυσικά δεν πολυασχολήθηκα γιατί ήθελα να τελειώνω το παιχνίδι.
Όσο αφορά τα γραφικά να πώ με το χέρι στην καρδιά πως δεν τρελάθηκα. Επίσης υπήρχαν πολύ χαμηλά textures σε διάφορα σημεία του παιχνιδιού, καθώς και γενικά ο σχεδιασμός των χαρακτήρων δεν μου άρεσε. Και για να το κάνω πιό συγκεκριμένο, η ατμόσφαιρά του με τράβηξε λίγο. Ελάχιστα μου έδωσε τη "μαγική" ατμόσφαιρα που υποσχέθηκαν τα trailers.
Παρομοίως και η μουσική, η οποία όμως με άφησε σε μεγάλο βαθμό αδιάφορο. Εκτός απο ελάχιστες περιπτώσεις, ειλικρινά δεν θυμάμαι καθόλου να την ένιώσα στο "πετσί" μου. Το μοναδικό κομμάτι το οποίο ήταν πραγματικά ωραίο και γούσταρες να το ακούς, ήταν μόνο αυτό [ame=http://www.youtube.com/watch?v=5EaRHlo4B0Y]rooftops .
Κλείνοντας να πώ πως σε κάποιο βαθμό το ευχαριστήθηκα το παιχνίδι. Αυτό κυρίως έγκειται στην πώρωση που σου δίνει τη δυνατότητα να κινείσαι και να σκοτώνεις αθόρυβα, η αίσθηση του να σκαρφαλώνεις σε ιστορικά μνημεία (και να πέφτεις απο αυτά
), η κάποια αίσθηση των stealth στοιχείων των παιχνιδιών, καθώς φυσικά και το σενάριό του! Δεν θεωρώ πως αξίζει τις διθυραμβικές κριτικές, δεν παύει να είναι όμως ένα όμορφο-action-παιχνίδι. Θα προτιμήσω όμως να συνεχίσω την-φτωχή προς το παρών-πορεία μου ώς rpgάς. Ελπίζω να μην κούρασα κανέναν. Άλλωστε δεν είμαι reviewer, απλώς και μόνο εξέφρασα την άποψή μου. #)
Να ξεκαθαρίσω πως δεν δοκίμασα ουδέποτε το πρώτο της σειράς κυρίως εξαιτίας των αρνητικών σχολίων που διάβασα και άκουσα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά και το review του pc-master "πολύ κακό για το τίποτα" του πολύ καλού αρθογράφου για μένα Πέτρου Κηπουρόπουλου.
Έτσι λοιπόν με την αγορά νέου υπολογιστή (κάτι καλό που πήρα και απο τη μαμά πατρίδα απο τις υπηρεσίες μου σε αυτήν ώς έφεδρος αξιωματικός
) και αφού είχα πρήξει τον pooky τι τροφοδοτικό να πάρω καθώς και άν είναι καλό το σύστημά μου , έφτασε η στιγμή να το τεστάρω με κάποια παιχνίδια, μέσα σε αυτά και για το AC II.Χωρίς φυσικά να είμαι ειδικός, προφανώς πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή, μάλλον απο τις λίγες (άν όχι η μόνη) όσο αφορά των τομέα των action games. Έχεις αναλάβει το ρόλο (απο τη νεαρή του ηλικία) ενός νεαρού μορφονιού γόνου αριστοκρατικής οικογενείας ονόματι Ezio, που μέλλει να ακολουθήσει και αυτός τα βήματα του Hitman και του προκάτοχού του απο το πρώτο μέρος της σειράς. Κάπου διάβασα κιόλας πως η οικογένεια ήταν όντως υπαρκτή σύμφωνα με ιστορικά δεδομένα.
Στην αρχή όπως ήταν αναμενόμενο ενθουσιάστηκα έχοντας τη δυνατότητα να σκαρφαλώνω παντού ακόμα και στα πιό ψηλά σημεία. Ήταν μια φοβερή αίσθηση. Αίσθηση όμως που οκ μετά απο λίγο προσωπικά με κούρασε. 'Ακρως πωρωτικό 2-3 ψηλά (πραγματικά ψηλά) κτίρια στα οποία όταν θα κληθείτε να σκαρφαλώσετε, θα σας πιάσει το στομάχι σας απο τον ίλλιγο. Ειδικά στο καμπαναριό του Giotto, πραγματικά θα σας κοπεί η ανάσα!
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=E6ksdEo-d2w]Giotto
Βέβαια λίγο πολύ φαντάζομαι την φόρμουλα την ξέρετε. Αναλαμβάνετε αποστολές για διάφορες (συνήθως) δολοφονίες. Προσωπικά δεν το κρύβω πως με κούρασε απο ένα σημείο και μετά αρκετά. Βέβαια οι εκάστοτες μονομαχίες δεν γίνονται μόνο κοντράροντας τα σπαθιά μας, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράπλευροι τρόποι να κάνουμε την (ύπουλη) επίθεσή μας και δεν αναφέρομαι σε τίποτα άλλο απο την ποντικίσια τακτική του Ezio να πέφτει απο πολύ ψηλά ή να πηγαίνει αθόρυβα πίσω απο τους αντιπάλους του, αιφνιδιάζοντάς ώστε τελικά να τους αποτελειώνει με τα δύο στιλετα που κρύβει στα..μανίκια του. Εκτός αυτού, θα κληθείτε να κάνετε και παρακολουθήσεις εχθρών έχοντας τη δυνατότητα να κρύβεστε μέσα στο πλήθος. Κάποιες παρακολουθήσεις είναι δυσκολούτσικες και είναι απο τα σημεία του παιχνιδιού που το καταευχαριστήθηκα.
Επιπλέον δυνατότητες του παιχνιδιού είναι η πρόσληψη μισθοφόρων ώστε να μας βοηθήσουν να δείξουμε πραγματικά ποιός κάνει κουμάντο εκεί, πανέμορφες κορασίδες οι οποίες (επι πληρωμή φυσικά τι πιστεύατε; :Ρ ) αναλαμβάνουν να μας κρύψουν σε περίπτωση που είμαστε επικυρηγμένοι, ή να περνάμε απαρατήρητοι καθώς παρακολουθούμε έναν εχθρό ώς τη βάση του. Μεγάλο μείον του παιχνιδιού, η πολύ χαμηλή ΑΙ που τολμώ να πώ θύμιζε Gothic 3 στις μάχες...Όταν μονομαχείς με αρκετούς στρατιώτες, συνήθως πολεμάς με έναν και οι άλλοι κάθονται και κοιτούν.
Στο παιχνίδι υπάρχει και μεγάλη ποικιλία όσο αφορά τον εξοπλισμό. Πολλά όπλα αλλά και στολές είναι στη διάθεσή μας να μας εξοπλίσουν. Εδώ θέλω να τονίσω επίσης το εξής αρνητικό: Άν και φαινομενικά μεγάλη ποικιλία, εν τούτοις η-πραγματική-πρόκληση είναι μηδαμινή. Καταλαβαίνεις στην πορεία μετά πως όλο αυτό το οπλοστάσιο κυρίως είναι εφετζίδικο και όχι ουσιαστικά χρήσιμο. Για να αναφέρω ένα παράδειγμα με τις στολές πχ. Υπάρχουν μαγαζιά που δύνασαι να αγοράσεις θώρακες, μπότες ανάλογα με τα λεφτά που έχεις. Το θέμα όμως είναι μένεις ώς έχεις, πλουτίζεις (όταν πλουτίσεις) και αγοράζεις την top στολή που υπάρχει στο παιχνίδι και τέλος.
Για να κάνω κατανοητό τι θέλω να πώ χωρίς να γίνω κουραστικός, θυμάμαι πχ απο το (προσκυνάμε τώρα οι φαν ευλαβικά) άφθαστο Gothic 2, πως στην αρχή ήμουν τόσο αδύνατος όσο αφορά τον εξοπλισμό, που ακόμα και η πρώτη στολή (μια στολή αγρότη με ελάχιστη προστασία απο εχθρικά χτυπήματα) με έκανε να νιώσω πως έστω και λίγο μου παρέχει προστασία. Φυσικά στο AC II δεν υφίσταται ούτε κατα διάνοια..(τι συγκρίσεις κάνω τώρα ο βλάσφημος
). Το ίδιο υφίσταται και στα όπλα..μεγάλη ποικιλία στα σιδηρουργία (με άλλες τόσες τεχνικές για το κάθε όπλο) η ουσία όμως είναι πως..τσάμπα καίει η λάμπα.Σε κάποια φάση θα έχετε δικό σας "στάδιο" να προπονήστε στις κινήσεις (και είναι αρκετές) και να τις μάθετε όσες φορές εσείς θέλετε. Πώς να αφοπλίζετε τον αντίπαλο, πως να του κρατήσετε το χέρι με το ένα και να επιτεθείτε με το άλλο, ακόμα και αφοπλιστικές κινήσεις σε περίπτωση που μείνετε άοπλος! Το θέμα όμως είναι πως...ουδέποτε θα τις χρειαστείτε αυτές τις κινήσεις. Όπως είπα και πρίν, το παιχνίδι είναι πολύ εύκολο και σε συνδυασμό με τα άφθονα γιατρικά που θα έχετε πάνω σας (όπου και να πάτε θα βρίσκετε μπροστά σας γιατρούς) η περίπτωση να φτάσετε πραγματικά σε δύσκολη θέση, είναι σχεδόν μηδαμινή. Μου θυμίζει την τριλογία Prince of Persia, που ο πρίγκiπας είχε πραγματικά πολλές κινήσεις (το ένα χέρι στο πάτωμα και το άλλο σαν έλικας καθάριζε τους εχθρούς ωσαν να κάνει...πιρουέτες..!! ), αλλά ζήτημα άν κάποιος που έπαιξε το παιχνίδι, χρησιμοποίησε 2-3 απο αυτές. Νομίζω έγινε κατανοητό τι θέλω να πώ.
Ένα δυνατό σημείο του παιχνιδιού κατ εμέ ήταν το σενάριό του. Σενάριο που άρχισε όμως να με "κρατάει" καλά απο τα μέσα του παιχνιδιού και ύστερα. Προσωπικά δεν μου άρεσε πολύ που το όλο στόρυ έχει σχέση με τη σημερινή εποχή αλλά οκ. Φυσικά όπως πολλοί γνωρίζετε θα συναντήσουμε και τον μέγα Λεονάρδο Ντα Βίντσι ώς φίλο μας και σύμμαχο στο παιχνίδι, αφού ο ίδιος θα αναλαμβάνει να αποκρυπτογραφεί τα Codex Pages που βρίσκουμε στην πορεία της περιπέτειάς μας, καθώς και να αναβαθμίζει τον εξοπλισμό μας. Δεν το κρύβω αυτό που μου έκανε πολύ εντύπωση απο τα trailer του παιχνιδιού, ήταν η ιπτάμενη μηχανή του Λεονάρντο. Άκρως εντυπωσιακή.
Την οποία όμως δεν πρόκειται να της κάνετε χρήση πάνω απο 2 λεπτά της ώρας το πολύ. Μάλλον τάσσεται και αυτό στα..εφετζίδικα τρίκ του παιχνιδιού.
Όσο αφορά τα γραφικά να πώ με το χέρι στην καρδιά πως δεν τρελάθηκα. Επίσης υπήρχαν πολύ χαμηλά textures σε διάφορα σημεία του παιχνιδιού, καθώς και γενικά ο σχεδιασμός των χαρακτήρων δεν μου άρεσε. Και για να το κάνω πιό συγκεκριμένο, η ατμόσφαιρά του με τράβηξε λίγο. Ελάχιστα μου έδωσε τη "μαγική" ατμόσφαιρα που υποσχέθηκαν τα trailers.
Παρομοίως και η μουσική, η οποία όμως με άφησε σε μεγάλο βαθμό αδιάφορο. Εκτός απο ελάχιστες περιπτώσεις, ειλικρινά δεν θυμάμαι καθόλου να την ένιώσα στο "πετσί" μου. Το μοναδικό κομμάτι το οποίο ήταν πραγματικά ωραίο και γούσταρες να το ακούς, ήταν μόνο αυτό [ame=http://www.youtube.com/watch?v=5EaRHlo4B0Y]rooftops .
Κλείνοντας να πώ πως σε κάποιο βαθμό το ευχαριστήθηκα το παιχνίδι. Αυτό κυρίως έγκειται στην πώρωση που σου δίνει τη δυνατότητα να κινείσαι και να σκοτώνεις αθόρυβα, η αίσθηση του να σκαρφαλώνεις σε ιστορικά μνημεία (και να πέφτεις απο αυτά
), η κάποια αίσθηση των stealth στοιχείων των παιχνιδιών, καθώς φυσικά και το σενάριό του! Δεν θεωρώ πως αξίζει τις διθυραμβικές κριτικές, δεν παύει να είναι όμως ένα όμορφο-action-παιχνίδι. Θα προτιμήσω όμως να συνεχίσω την-φτωχή προς το παρών-πορεία μου ώς rpgάς. Ελπίζω να μην κούρασα κανέναν. Άλλωστε δεν είμαι reviewer, απλώς και μόνο εξέφρασα την άποψή μου. #)
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
