iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
Baxter (1989, Jerome Boivin)
http://www.imdb.com/title/tt0094713/
Ηθοποιοί: Lisa Delamare, Jean Mercure, Jacques Spiesser, Catherine Ferran, Jean Paul Roussillon, Sabrina Leurquin, Daniel Rialet
Υπόθεση: Η ιστορία του Baxter, ενός bull-terrier, καθώς εφεύρισκει μακάβριους τρόπους να αναζητήσει νέα αφεντικά, όταν τα παλιά δεν ικανοποιούν πλέον τις επιθυμίες του
Το Baxter είναι μια κατάμαυρη κωμωδία που έχει ως πρωταγωνιστή ένα σκυλί, το οποίο στην προσπάθειά του να βρει κάποιο αφεντικό που θα κυριαρχίσει πάνω του, θα το αμφισβητησει και θα το προκαλέσει, δεν θα διστάσει να καταφύγει σε ακραία μέτρα ώστε να ξεφορτωθεί τους παλιούς του ιδιοκτήτες. Ο σκηνοθέτης Jerome Boivin καταφέρνει να δημιουργήσει μια περίεργη σκοτεινή κωμωδία που παντρεύει το μακάβριο χιούμορ με στοιχεία ταινιών τρόμου, κοινωνική σάτιρα και υπαρξιακά σχόλια. Βέβαια, η συγκεκριμένη ταινία δεν είναι μια κωμωδία που ο σκοπός της είναι να κάνει τον θεατή να γελάσει με κωμικοτραγικές καταστάσεις. Στο Baxter, το χιούμορ είναι αρκετά μαύρο και σοκαριστικό, φτάνοντας αρκετές φορές σε προκλητικά επίπεδα, το οποίο αποσκοπεί στην καταμέτωπη επίθεση στις αντιλήψεις του κινηματογραφικού κοινού. Αυτή η διεστραμένη διάσταση του χιούμορ σε συνδυασμό με το πεσιμιστικό, σκοτεινό ύφος της ταινίας, μετατρέπει το Baxter σε μια ταινία που δεν απευθύνεται σε ευρύ κοινό. Η ταινία ακολουθεί μια ανατριχιαστική τροχιά, που κλιμακώνεται καθώς εξελίσσεται το story, και στο μεγαλύτερο μέρος της βασίζεται στην αφήγηση των συμβάντων από τον ίδιο τον Baxter. Αυτό το έξυπνο τρικ, της απροσδόκητης αφήγησης της ιστορίας από ένα ζώο λειτουργεί εξαιρετικά, αφού αυτό είναι που στηρίζει τον κωμικό κορμό της ταινίας, καθώς ο θεατής γίνεται μάρτυρας μερικών υπαρξιακών και κοινωνικών σχολίων από ένα σκυλί. Σημαντικό ρόλο παίζει και ο Maxime Leroux, που χαρίζει την φωνή του στον Baxter, κάνοντάς τον να μοιάζει με ένα μοχθηρό και απροσάρμοστο πλάσμα. Το κεντρικό θέμα της ταινίας αφορά κυρίως τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, ειδικά από την στιγμή που ο Baxter θα βρεθεί στα χέρια ενός αγοριού στα πρώτα χρόνια της εφηβίας, με ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ναζιστική Γερμανία, και το οποίο θέλει να μετατρέψει το bull-terrier σε μια φονική μηχανή. Η αφηρημένη ατμόσφαιρα που οικοδομεί το αφηγηματικό τρικ της ταινίας, η αντίφαση που δημιουργεί το αγαπητό κατοικίδιο ζώο και οι αποτρόπαιες απόψεις του απέναντι στη ζωή και τον κόσμο και η σοκαριστική αλληλεπίδραση του νεαρού αγοριού και του σκύλου, λειτουργούν πολύ καλά με αποτέλεσμα να υφαίνουν ένα πεσιμιστικό, δυσοίωνο και σουρεαλιστικό κλίμα. Η φύση του κακού, η υποσυνείδητη σκληρότητα, η ενστικτώδης ανάγκη για εξουσία, η ροπή στη βία, ο κοινωνικός εκφυλισμός και η απόκτηση υπόστασης χρησιμοποιώντας βία και παράγοντας πόνο, αποτελούν την βασική θεματική βάση της ταινίας, που περισσότερο προβληματίζει και ενοχλεί παρά διασκεδάζει. Γενικότερα το Baxter είναι αρκετά σκοτεινο και μακάβριο για απλή κωμωδία και θα γοητεύσει περισσότερο όσους προτιμούν το διεστραμένο και κατάμαυρο χιούμορ. Όσοι πάλι έχουν αγαπήσει τα σκυλιά από τις ταινίες του Benji, καλό θα ήταν να αποφύγουν την ταινία.
http://www.imdb.com/title/tt0094713/
Ηθοποιοί: Lisa Delamare, Jean Mercure, Jacques Spiesser, Catherine Ferran, Jean Paul Roussillon, Sabrina Leurquin, Daniel Rialet
Υπόθεση: Η ιστορία του Baxter, ενός bull-terrier, καθώς εφεύρισκει μακάβριους τρόπους να αναζητήσει νέα αφεντικά, όταν τα παλιά δεν ικανοποιούν πλέον τις επιθυμίες του
Το Baxter είναι μια κατάμαυρη κωμωδία που έχει ως πρωταγωνιστή ένα σκυλί, το οποίο στην προσπάθειά του να βρει κάποιο αφεντικό που θα κυριαρχίσει πάνω του, θα το αμφισβητησει και θα το προκαλέσει, δεν θα διστάσει να καταφύγει σε ακραία μέτρα ώστε να ξεφορτωθεί τους παλιούς του ιδιοκτήτες. Ο σκηνοθέτης Jerome Boivin καταφέρνει να δημιουργήσει μια περίεργη σκοτεινή κωμωδία που παντρεύει το μακάβριο χιούμορ με στοιχεία ταινιών τρόμου, κοινωνική σάτιρα και υπαρξιακά σχόλια. Βέβαια, η συγκεκριμένη ταινία δεν είναι μια κωμωδία που ο σκοπός της είναι να κάνει τον θεατή να γελάσει με κωμικοτραγικές καταστάσεις. Στο Baxter, το χιούμορ είναι αρκετά μαύρο και σοκαριστικό, φτάνοντας αρκετές φορές σε προκλητικά επίπεδα, το οποίο αποσκοπεί στην καταμέτωπη επίθεση στις αντιλήψεις του κινηματογραφικού κοινού. Αυτή η διεστραμένη διάσταση του χιούμορ σε συνδυασμό με το πεσιμιστικό, σκοτεινό ύφος της ταινίας, μετατρέπει το Baxter σε μια ταινία που δεν απευθύνεται σε ευρύ κοινό. Η ταινία ακολουθεί μια ανατριχιαστική τροχιά, που κλιμακώνεται καθώς εξελίσσεται το story, και στο μεγαλύτερο μέρος της βασίζεται στην αφήγηση των συμβάντων από τον ίδιο τον Baxter. Αυτό το έξυπνο τρικ, της απροσδόκητης αφήγησης της ιστορίας από ένα ζώο λειτουργεί εξαιρετικά, αφού αυτό είναι που στηρίζει τον κωμικό κορμό της ταινίας, καθώς ο θεατής γίνεται μάρτυρας μερικών υπαρξιακών και κοινωνικών σχολίων από ένα σκυλί. Σημαντικό ρόλο παίζει και ο Maxime Leroux, που χαρίζει την φωνή του στον Baxter, κάνοντάς τον να μοιάζει με ένα μοχθηρό και απροσάρμοστο πλάσμα. Το κεντρικό θέμα της ταινίας αφορά κυρίως τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, ειδικά από την στιγμή που ο Baxter θα βρεθεί στα χέρια ενός αγοριού στα πρώτα χρόνια της εφηβίας, με ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ναζιστική Γερμανία, και το οποίο θέλει να μετατρέψει το bull-terrier σε μια φονική μηχανή. Η αφηρημένη ατμόσφαιρα που οικοδομεί το αφηγηματικό τρικ της ταινίας, η αντίφαση που δημιουργεί το αγαπητό κατοικίδιο ζώο και οι αποτρόπαιες απόψεις του απέναντι στη ζωή και τον κόσμο και η σοκαριστική αλληλεπίδραση του νεαρού αγοριού και του σκύλου, λειτουργούν πολύ καλά με αποτέλεσμα να υφαίνουν ένα πεσιμιστικό, δυσοίωνο και σουρεαλιστικό κλίμα. Η φύση του κακού, η υποσυνείδητη σκληρότητα, η ενστικτώδης ανάγκη για εξουσία, η ροπή στη βία, ο κοινωνικός εκφυλισμός και η απόκτηση υπόστασης χρησιμοποιώντας βία και παράγοντας πόνο, αποτελούν την βασική θεματική βάση της ταινίας, που περισσότερο προβληματίζει και ενοχλεί παρά διασκεδάζει. Γενικότερα το Baxter είναι αρκετά σκοτεινο και μακάβριο για απλή κωμωδία και θα γοητεύσει περισσότερο όσους προτιμούν το διεστραμένο και κατάμαυρο χιούμορ. Όσοι πάλι έχουν αγαπήσει τα σκυλιά από τις ταινίες του Benji, καλό θα ήταν να αποφύγουν την ταινία.