iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 675
Bloody Friday (1972, Rolf Olsen)
http://www.imdb.com/title/tt0068295/
Ηθοποιοί: Raimund Harmstorf, Gianni Macchia, Christine Bohm, Amadeus August
Υπόθεση: Τέσσερις εγκληματίες αποφασίζουν να εισβάλουν σε μια τράπεζα, αλλά σύντομα το σχέδιό τους παίρνει μια διαφορετική τροπή.
Μην περιμένετε κάτι σε Dog Day Afternoon, γιατί το Bloody Friday είναι μια γερμανική exploitation περιπέτεια, σκηνοθετήμενη από τον Rolf Olsen, το όνομα του οποίου συνδέθηκε κυρίως με γερμανικές σεξοκωμωδίες και με το κακόφημο mondo "Shocking Asia". Με αρκετές επιρροές από τις αμερικάνικες crime movies και τα ιταλικά poliziottesco και με τον σκοτεινό, πεσιμιστικό τόνο που χαρακτήριζε τις κινηματογραφικές ταινίες στα 70's, o Olsen σκηνοθετεί αρκετά καλά οικοδομώντας την απαραίτητη ένταση και αγωνία που απαιτούν τέτοιου είδους ταινίες. Αν και αρχικά ο ρυθμός της ταινίας είναι σχετικά αργός, από την στιγμή της εισβολής στην τράπεζα ο ρυθμός επιταχύνεται, με καταιγιστικές σκηνές βίας, μέχρι να φτάσουμε στο αιματοβαμμένο φινάλε. Στο Bloody Friday, υπάρχουν διάσπαρτες κάποιες προσπάθειες του σκηνοθέτη να βάλει στη συνταγη μερικά σχόλια που αφορούν τόσο τα Μ.Μ.Ε. όσο και την λειτουργία της αστυνομίας ή ακόμη την αδιαφορία του ίδιου του κράτους για τους ομήρους της τράπεζας, αλλά ο Olsen δεν είναι φυσικά Lumet, οπότε η δυναμική αυτών των σχολίων μένει κάπως αναλοκλήρωτη, χαρίζοντας όμως ένα τόνο σοβαρότητας στο τελικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, υπάρχουν και οι προβλεπόμενες ψυχολογικές αναφορές (Σύνδρομο της Στοκχόλμης) που προσθέτουν ένα δραματικό τόνο στα δρώμενα, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί τον βασικό σκοπό της ταινίας. Ο Olsen καταφέρνει να οικοδομήσει ένα κυνικό, μηδενιστικό περιβάλλον στο εσωτερικό της τράπεζας, αυξάνοντας κατακόρυφα την ένταση σε επίπεδα λίγο πριν τον τελικό εκτροχιασμό, και βγάζοντας ένα αφόρητο αίσθημα απελπισίας, απόγνωσης κι εγκατάλειψης. Το αποπνικτικό κλίμα της ταινίας επιδεινώνεται από την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και τον πεσιμιστικό τόνο, που κάνει τον θεατή να συνειδητοποιήσει ότι το Bloody Friday δεν θα οδηγηθεί σε μια λυτρωτική κάθαρση, ούτε θα του προσφέρει ηθική ικανοποίηση. Οι προσδοκίες αυτές δεν διαψεύδονται από τον Olsen, o οποίος δίνει μεγάλη βάση στην αιματηρή βία και στην ηλεκτροφόρα ένταση των γεγονότων. Φυσικά δεν υπάρχει επαρκής σκιαγράφηση των ομήρων, με αποτέλεσμα ο θεατής να μη μπορεί να ταυτιστεί μαζί τους και να νιώσει την απόγνωσή τους. Οι ερμηνείες κυμαίνονται από αξιοπρεπείς εώς καλές, με κορυφαία όλων την κυνική, μανιακή, κτηνώδη παρουσία του Raimund Harmstorf, ένας ηθοποιός που έφυγε από την ζωή όταν αυτοκτόνησε το 1998 επειδή διαγνώστηκε ότι πάσχει από την νόσο Πάρκινσον.
http://www.imdb.com/title/tt0068295/
Ηθοποιοί: Raimund Harmstorf, Gianni Macchia, Christine Bohm, Amadeus August
Υπόθεση: Τέσσερις εγκληματίες αποφασίζουν να εισβάλουν σε μια τράπεζα, αλλά σύντομα το σχέδιό τους παίρνει μια διαφορετική τροπή.
Μην περιμένετε κάτι σε Dog Day Afternoon, γιατί το Bloody Friday είναι μια γερμανική exploitation περιπέτεια, σκηνοθετήμενη από τον Rolf Olsen, το όνομα του οποίου συνδέθηκε κυρίως με γερμανικές σεξοκωμωδίες και με το κακόφημο mondo "Shocking Asia". Με αρκετές επιρροές από τις αμερικάνικες crime movies και τα ιταλικά poliziottesco και με τον σκοτεινό, πεσιμιστικό τόνο που χαρακτήριζε τις κινηματογραφικές ταινίες στα 70's, o Olsen σκηνοθετεί αρκετά καλά οικοδομώντας την απαραίτητη ένταση και αγωνία που απαιτούν τέτοιου είδους ταινίες. Αν και αρχικά ο ρυθμός της ταινίας είναι σχετικά αργός, από την στιγμή της εισβολής στην τράπεζα ο ρυθμός επιταχύνεται, με καταιγιστικές σκηνές βίας, μέχρι να φτάσουμε στο αιματοβαμμένο φινάλε. Στο Bloody Friday, υπάρχουν διάσπαρτες κάποιες προσπάθειες του σκηνοθέτη να βάλει στη συνταγη μερικά σχόλια που αφορούν τόσο τα Μ.Μ.Ε. όσο και την λειτουργία της αστυνομίας ή ακόμη την αδιαφορία του ίδιου του κράτους για τους ομήρους της τράπεζας, αλλά ο Olsen δεν είναι φυσικά Lumet, οπότε η δυναμική αυτών των σχολίων μένει κάπως αναλοκλήρωτη, χαρίζοντας όμως ένα τόνο σοβαρότητας στο τελικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, υπάρχουν και οι προβλεπόμενες ψυχολογικές αναφορές (Σύνδρομο της Στοκχόλμης) που προσθέτουν ένα δραματικό τόνο στα δρώμενα, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί τον βασικό σκοπό της ταινίας. Ο Olsen καταφέρνει να οικοδομήσει ένα κυνικό, μηδενιστικό περιβάλλον στο εσωτερικό της τράπεζας, αυξάνοντας κατακόρυφα την ένταση σε επίπεδα λίγο πριν τον τελικό εκτροχιασμό, και βγάζοντας ένα αφόρητο αίσθημα απελπισίας, απόγνωσης κι εγκατάλειψης. Το αποπνικτικό κλίμα της ταινίας επιδεινώνεται από την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και τον πεσιμιστικό τόνο, που κάνει τον θεατή να συνειδητοποιήσει ότι το Bloody Friday δεν θα οδηγηθεί σε μια λυτρωτική κάθαρση, ούτε θα του προσφέρει ηθική ικανοποίηση. Οι προσδοκίες αυτές δεν διαψεύδονται από τον Olsen, o οποίος δίνει μεγάλη βάση στην αιματηρή βία και στην ηλεκτροφόρα ένταση των γεγονότων. Φυσικά δεν υπάρχει επαρκής σκιαγράφηση των ομήρων, με αποτέλεσμα ο θεατής να μη μπορεί να ταυτιστεί μαζί τους και να νιώσει την απόγνωσή τους. Οι ερμηνείες κυμαίνονται από αξιοπρεπείς εώς καλές, με κορυφαία όλων την κυνική, μανιακή, κτηνώδη παρουσία του Raimund Harmstorf, ένας ηθοποιός που έφυγε από την ζωή όταν αυτοκτόνησε το 1998 επειδή διαγνώστηκε ότι πάσχει από την νόσο Πάρκινσον.
