iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 646
Caliber 9 (aka Milano Calibro 9) (1971, Fernando di Leo)
http://www.imdb.com/title/tt0067429/
Ηθοποιοί: Gastone Moschin, Barbara Bouchet, Mario Adorf, Frank Wolff, Luigi Pistilli, Philippe Leroy, Lionel Stander, Ivo Garrani
Υπόθεση: Ένας γκάνγκστερ απελευθερώνεται αφού πέρασε κάποια χρόνια στη φυλακή. Ενώ όμως προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του και να πείσει την αστυνομία, την φίλη του και τον ψυχωτικό πρώην συνεργάτη του ότι έχει εγκαταλείψει την παρανομία, όλοι πιστεύουν ότι έχει κρυμμένο ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που έκλεψε από ένα αμερικάνικο συνδικάτο διακίνησης ναρκωτικών.
Ο Fernando di Leo ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς σκηνοθέτες της δεκαετίας του '70 και από τους λίγους που δεν ασχολήθηκε ούτε με τα spaghetti western, αλλά ούτε και με τα giallo. Με μοναδικές εξαιρέσεις το μέτριο giallo-ειδές, proto-slasher Asylum Erotica (1971), το α-λα Last House on the Left, Madness (1980) και το νεανικό, κοινωνικό δράμα Being Twenty (1978), o di Leo πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των 70's ασχολούμενος με το είδος των poliziottesco και των crime thrillers. Ξεκινώντας από τα τέλη των 60's με την ταινία Naked Violence (1969), o di Leo έδωσε μια σειρά από τίτλους σημαντικών αστυνομικών θρίλερ, όπως τα Milano Calibro 9 (1971), Manhunt (1972), The Boss (1973), Shoot First Die Later (1974), Kidnap Syndicate (1975) και Blood and Diamonds (1977), που του χάρισαν τον τίτλο, κάπως υπερβολικά βέβαια, του Ιταλού Jean Pierre Melville. Με το Milano Calibro 9, o Fernando di Leo υπογράφει την πρώτη του σημαντική δουλειά στη δεκαετία του '70, και δημιουργεί μια από τις καλύτερες ιταλικές αστυνομικές περιπέτειες της εποχής. Αυτό που κάνει εδώ ο di Leo, είναι να συνδυάζει με εξαιρετικό τρόπο την παράδοση που είχαν δημιουργήσει παλιότερα είδη ταινιών. Έτσι λοιπόν έχουμε αρκετές επιρροές από τα γαλλικά crime thrillers της δεκαετίας του '60, τα poliziottesci, τα film-noir, τις αμερικάνικες γκανγκστερικές περιπέτειες, τα θρίλερ μυστηρίου και τα σκληρά αστυνομικά δράματα, τις οποίες ο di Leo τις δένει μέσα σε ένα βάναυσο και σκοτεινό πλαίσιο, καταφέρνοντας παράλληλα να οικοδομήσει υψηλά επίπεδα έντασης και αγωνίας. Η ταινία χαρακτηρίζεται από το γνωστό αντιηρωικό κλίμα που είχαν οι ιταλικές αστυνομικές ταινίες της δεκαετίας του '70 κι από την κυνική, διεφθαρμένη ατμόσφαιρα που κάνει δύσκολη τη διάκριση μεταξύ καλών και κακών. Μερικές σκηνές σαδιστικής βίας, αρκετή ένταση, καλοδουλεμένο μυστήριο, μερικές έξυπνες ανατροπές, σφιχτός ρυθμός, αρκετές εξαιρετικά σκηνοθετημένες σκηνές δράσης, όμορφη χρήση των αστικών τοπίων, πεσιμιστική ατμόσφαιρα και το σκοτεινό κινηματογραφικό κλίμα απόγνωσης και διαφθοράς, ολοκληρώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Πολύ καλές ερμηνείες από ολόκληρο το καστ, με κορυφαίες αυτές του Gastone Moschin στον βασικό ρόλο και του Mario Adorf στον ρόλο του ψυχωτικού Rocco. Εξαιρετικό και το soundtrack που αποτελεί συνεργασία του Luis Bakalov και του progressive group Osanna. Και φυσικά η Barbara Bouchet είναι πανέμορφη.
http://www.imdb.com/title/tt0067429/
Ηθοποιοί: Gastone Moschin, Barbara Bouchet, Mario Adorf, Frank Wolff, Luigi Pistilli, Philippe Leroy, Lionel Stander, Ivo Garrani
Υπόθεση: Ένας γκάνγκστερ απελευθερώνεται αφού πέρασε κάποια χρόνια στη φυλακή. Ενώ όμως προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του και να πείσει την αστυνομία, την φίλη του και τον ψυχωτικό πρώην συνεργάτη του ότι έχει εγκαταλείψει την παρανομία, όλοι πιστεύουν ότι έχει κρυμμένο ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που έκλεψε από ένα αμερικάνικο συνδικάτο διακίνησης ναρκωτικών.
Ο Fernando di Leo ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς σκηνοθέτες της δεκαετίας του '70 και από τους λίγους που δεν ασχολήθηκε ούτε με τα spaghetti western, αλλά ούτε και με τα giallo. Με μοναδικές εξαιρέσεις το μέτριο giallo-ειδές, proto-slasher Asylum Erotica (1971), το α-λα Last House on the Left, Madness (1980) και το νεανικό, κοινωνικό δράμα Being Twenty (1978), o di Leo πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των 70's ασχολούμενος με το είδος των poliziottesco και των crime thrillers. Ξεκινώντας από τα τέλη των 60's με την ταινία Naked Violence (1969), o di Leo έδωσε μια σειρά από τίτλους σημαντικών αστυνομικών θρίλερ, όπως τα Milano Calibro 9 (1971), Manhunt (1972), The Boss (1973), Shoot First Die Later (1974), Kidnap Syndicate (1975) και Blood and Diamonds (1977), που του χάρισαν τον τίτλο, κάπως υπερβολικά βέβαια, του Ιταλού Jean Pierre Melville. Με το Milano Calibro 9, o Fernando di Leo υπογράφει την πρώτη του σημαντική δουλειά στη δεκαετία του '70, και δημιουργεί μια από τις καλύτερες ιταλικές αστυνομικές περιπέτειες της εποχής. Αυτό που κάνει εδώ ο di Leo, είναι να συνδυάζει με εξαιρετικό τρόπο την παράδοση που είχαν δημιουργήσει παλιότερα είδη ταινιών. Έτσι λοιπόν έχουμε αρκετές επιρροές από τα γαλλικά crime thrillers της δεκαετίας του '60, τα poliziottesci, τα film-noir, τις αμερικάνικες γκανγκστερικές περιπέτειες, τα θρίλερ μυστηρίου και τα σκληρά αστυνομικά δράματα, τις οποίες ο di Leo τις δένει μέσα σε ένα βάναυσο και σκοτεινό πλαίσιο, καταφέρνοντας παράλληλα να οικοδομήσει υψηλά επίπεδα έντασης και αγωνίας. Η ταινία χαρακτηρίζεται από το γνωστό αντιηρωικό κλίμα που είχαν οι ιταλικές αστυνομικές ταινίες της δεκαετίας του '70 κι από την κυνική, διεφθαρμένη ατμόσφαιρα που κάνει δύσκολη τη διάκριση μεταξύ καλών και κακών. Μερικές σκηνές σαδιστικής βίας, αρκετή ένταση, καλοδουλεμένο μυστήριο, μερικές έξυπνες ανατροπές, σφιχτός ρυθμός, αρκετές εξαιρετικά σκηνοθετημένες σκηνές δράσης, όμορφη χρήση των αστικών τοπίων, πεσιμιστική ατμόσφαιρα και το σκοτεινό κινηματογραφικό κλίμα απόγνωσης και διαφθοράς, ολοκληρώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Πολύ καλές ερμηνείες από ολόκληρο το καστ, με κορυφαίες αυτές του Gastone Moschin στον βασικό ρόλο και του Mario Adorf στον ρόλο του ψυχωτικού Rocco. Εξαιρετικό και το soundtrack που αποτελεί συνεργασία του Luis Bakalov και του progressive group Osanna. Και φυσικά η Barbara Bouchet είναι πανέμορφη.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
