iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
Cannibal Holocaust (1980, Ruggero Deodato)
http://www.imdb.com/title/tt0078935/
Υπόθεση: Ένα κινηματογραφικό συνεργείο εξαφανίζεται μυστηριωδώς στη ζούγκλα του Αμαζονίου, καθώς κινηματογραφούσε ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τις ντόπιες φυλές κανιβάλων. Ο καθηγητής Harold Monroe ηγείται μιας νέας αποστολής στην αφιλόξενη ζούγκλα, με σκοπό την εύρεση στοιχείων που θα ρίξουν φως στην υπόθεση. Εκεί έρχεται σε επαφή με μια ντόπια φυλή, δέχεται τη φιλοξενία τους και κερδίζει την εμπιστοσύνη τους, παίρνοντας μέρος στο μακάβριο γεύμα τους (ως συνδαιτυμόνας και όχι ως γεύμα). Τα μέλη της φυλής τον οδηγούν στο στο σημείο που βρίσκονται τα απομεινάρια του εξαφανισμένου συνεργείου μαζί με το φίλμ που περιλαμβάνει όσα πρόλαβαν να κινηματογραφήσουν
H προηγούμενη ταινία του Deodato το Jungle Holocaust/Last Cannibal World είχε σηκώσει θύελλα αντιδράσεων, καθώς τόσο η ταινία όσο και ο σκηνοθέτης είχαν κατηγορηθεί (όχι άδικα) για ρατσιμό. Ο Deodato μάλλον το πήρε κατάκαρδα κι αποφάσισε να το γυρίσει από την ανάποδη, κι εγένετο Cannibal Holocaust. Το Citizen Kane των ταινιών με κανίβαλους. Το αριστούργημα του είδους. Ταινία εκ των ων ουκ άνευ για τους fan του τρόμου και του gore. Πρωτόγνορη, μοναδική εμπειρία από ένα φιλμ που μέχρι σήμερα δεν έχει χάσει ίχνος από τη δύναμή του και συνεχίζει να σοκάρει τους ανυποψίαστους. Το θέμα δεν είναι η ποσότητα αίματος και σπλάχνων που κάνουν παρέλαση στην οθόνη μας, ούτε απλώς η υπερβολική βία (το Cannibal Ferox ας πούμε, είναι πιο βίαιο και σαδιστικό), αλλά ο ρεαλισμός. Η σκηνή της παραδοσιακής τιμωρίας μιας ιθαγενούς μοιχαλίδας από τον σύζυγό της είναι ιδιαίτερα σκληρή και σοκαριστική. Η ρεαλιστική κλιμάκωση της ταινίας είναι τόσο επιβλητική, που καταφέρνει να κάνει τη χρήση βίας όσο πιο συγκλονιστική και ωμή γίνεται, αφήνοντας παράλληλα τους λευκούς πρωταγωνιστές να εκθέσουν τον εσωτερικό τους κόσμο. Τελικά οι χαρακτήρες της ταινίας γίνονται επιλογές στο προτεινόμενο μενού του ιθαγενούς σεφ. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι, για πρώτη φορά στο είδος, κακοί είναι οι λευκοί, με αποτέλεσμα, μετά το πέρας αυτής της ιδιαίτερης γαστρονομικής κραιπάλης, να μη νιώσουμε κανένα οίκτο για τα "λευκά καθάρματα" πού πήραν ό,τι τους άξιζε. Ο Deaodato δεν ντρέπεται να δείξει ό,τι ακριβώς συμβαίνει χωρίς εξωραϊσμούς. Όλα συμβαίνουν εντός πλάνου. Η κάμερά του δεν φείδεται αδιακρισίας, δεν γυρνάει σε άλλο πλάνο, αλλά εμμένει στις λεπτομέρειες. Τα πάντα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας με την ακρίβεια και τον ρεαλισμό ενός ντοκιμαντέρ. Ο περίπλοκος τρόπος προσέγγισης της κινηματογραφικής αφήγησης έχει επηρεάσει αρκετές μεταγενέστερες ταινίες. Η επιτυχημένη χρήση του αφηγηματικού τρικ της ταινίας μέσα σε ταινία δίνει μια καλλιτεχνική ποιότητα στην ταινία και η ντοκιμαντερίστικη αισθητική κάνει τα βίαια πλάνα να φαίνονται ακόμη πιο μακάβρια και απωθητικά από ό,τι είναι. Πέρα από τον επιφανειακό προβληματισμό του "ποιοι είναι οι αληθινοί βάρβαροι;" και την κριτική ματιά απέναντι στις mondo ταινίες, και ειδικά απέναντι στο This Violent World (1976) των Climatti-Morra, το Cannibal Holocaust αποτελεί σημείο αναφοράς στο χώρο των ταινιών τρόμου και είναι μια πραγματικά καλογυρισμένη ταινία με μια ιδιαίτερη κινηματογραφική αξία, ειδικά για τους λάτρεις των b-movie. Πρέπει, επίσης, να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στην πανέμορφη, γλυκόπικρη μουσική του Riz Ortolani που δένει τέλεια με το σκληρό, μελαγχολικό θέμα της ταινίας. Ένα από τα καλύτερα soundtrack ταινιών τρόμου, και όχι μόνο
Cannibal Holocaust Trailer & Main Theme (Riz Ortolani)
" Better to rest in peace in the warm body of a friend than in the cold ground"
http://www.imdb.com/title/tt0078935/
Υπόθεση: Ένα κινηματογραφικό συνεργείο εξαφανίζεται μυστηριωδώς στη ζούγκλα του Αμαζονίου, καθώς κινηματογραφούσε ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τις ντόπιες φυλές κανιβάλων. Ο καθηγητής Harold Monroe ηγείται μιας νέας αποστολής στην αφιλόξενη ζούγκλα, με σκοπό την εύρεση στοιχείων που θα ρίξουν φως στην υπόθεση. Εκεί έρχεται σε επαφή με μια ντόπια φυλή, δέχεται τη φιλοξενία τους και κερδίζει την εμπιστοσύνη τους, παίρνοντας μέρος στο μακάβριο γεύμα τους (ως συνδαιτυμόνας και όχι ως γεύμα). Τα μέλη της φυλής τον οδηγούν στο στο σημείο που βρίσκονται τα απομεινάρια του εξαφανισμένου συνεργείου μαζί με το φίλμ που περιλαμβάνει όσα πρόλαβαν να κινηματογραφήσουν
H προηγούμενη ταινία του Deodato το Jungle Holocaust/Last Cannibal World είχε σηκώσει θύελλα αντιδράσεων, καθώς τόσο η ταινία όσο και ο σκηνοθέτης είχαν κατηγορηθεί (όχι άδικα) για ρατσιμό. Ο Deodato μάλλον το πήρε κατάκαρδα κι αποφάσισε να το γυρίσει από την ανάποδη, κι εγένετο Cannibal Holocaust. Το Citizen Kane των ταινιών με κανίβαλους. Το αριστούργημα του είδους. Ταινία εκ των ων ουκ άνευ για τους fan του τρόμου και του gore. Πρωτόγνορη, μοναδική εμπειρία από ένα φιλμ που μέχρι σήμερα δεν έχει χάσει ίχνος από τη δύναμή του και συνεχίζει να σοκάρει τους ανυποψίαστους. Το θέμα δεν είναι η ποσότητα αίματος και σπλάχνων που κάνουν παρέλαση στην οθόνη μας, ούτε απλώς η υπερβολική βία (το Cannibal Ferox ας πούμε, είναι πιο βίαιο και σαδιστικό), αλλά ο ρεαλισμός. Η σκηνή της παραδοσιακής τιμωρίας μιας ιθαγενούς μοιχαλίδας από τον σύζυγό της είναι ιδιαίτερα σκληρή και σοκαριστική. Η ρεαλιστική κλιμάκωση της ταινίας είναι τόσο επιβλητική, που καταφέρνει να κάνει τη χρήση βίας όσο πιο συγκλονιστική και ωμή γίνεται, αφήνοντας παράλληλα τους λευκούς πρωταγωνιστές να εκθέσουν τον εσωτερικό τους κόσμο. Τελικά οι χαρακτήρες της ταινίας γίνονται επιλογές στο προτεινόμενο μενού του ιθαγενούς σεφ. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι, για πρώτη φορά στο είδος, κακοί είναι οι λευκοί, με αποτέλεσμα, μετά το πέρας αυτής της ιδιαίτερης γαστρονομικής κραιπάλης, να μη νιώσουμε κανένα οίκτο για τα "λευκά καθάρματα" πού πήραν ό,τι τους άξιζε. Ο Deaodato δεν ντρέπεται να δείξει ό,τι ακριβώς συμβαίνει χωρίς εξωραϊσμούς. Όλα συμβαίνουν εντός πλάνου. Η κάμερά του δεν φείδεται αδιακρισίας, δεν γυρνάει σε άλλο πλάνο, αλλά εμμένει στις λεπτομέρειες. Τα πάντα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας με την ακρίβεια και τον ρεαλισμό ενός ντοκιμαντέρ. Ο περίπλοκος τρόπος προσέγγισης της κινηματογραφικής αφήγησης έχει επηρεάσει αρκετές μεταγενέστερες ταινίες. Η επιτυχημένη χρήση του αφηγηματικού τρικ της ταινίας μέσα σε ταινία δίνει μια καλλιτεχνική ποιότητα στην ταινία και η ντοκιμαντερίστικη αισθητική κάνει τα βίαια πλάνα να φαίνονται ακόμη πιο μακάβρια και απωθητικά από ό,τι είναι. Πέρα από τον επιφανειακό προβληματισμό του "ποιοι είναι οι αληθινοί βάρβαροι;" και την κριτική ματιά απέναντι στις mondo ταινίες, και ειδικά απέναντι στο This Violent World (1976) των Climatti-Morra, το Cannibal Holocaust αποτελεί σημείο αναφοράς στο χώρο των ταινιών τρόμου και είναι μια πραγματικά καλογυρισμένη ταινία με μια ιδιαίτερη κινηματογραφική αξία, ειδικά για τους λάτρεις των b-movie. Πρέπει, επίσης, να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στην πανέμορφη, γλυκόπικρη μουσική του Riz Ortolani που δένει τέλεια με το σκληρό, μελαγχολικό θέμα της ταινίας. Ένα από τα καλύτερα soundtrack ταινιών τρόμου, και όχι μόνο
Cannibal Holocaust Trailer & Main Theme (Riz Ortolani)
" Better to rest in peace in the warm body of a friend than in the cold ground"
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: