Chase H.Q.

[Alucard]

Chase H.Q. (1990)

​

Να κι ένα παιχνιδάκι το οποίο είχα αγοράσει αυθεντικό (ομολογουμένως από τα λίγα).

Τι με είχε κάνει όμως άραγε να το αγοράσω αυθεντικό εκείνες τις ημέρες; Δεν μπορώ να θυμηθώ καλά...

Νομίζω πως κάθε 4-5 μήνες αγόραζα κι ένα παιχνίδι original και στο συγκεκριμένο πρέπει να μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το εξώφυλλο αλλά και μια κριτική που είχα διαβάσει εκείνη την εποχή στο Pixel στην οποία το εκθείαζε. Επίσης, "Ocean" έγραφε το εξώφυλλο άρα τι είχα να φοβηθώ;

Αν θέλετε να μάθετε αν άξιζε τα λεφτά του, διαβάστε παρακάτω.

Weʼve got an emergency here…

Ας πούμε καταρχήν όμως κάποια πράγματα για την υπόθεση του παιχνιδιού.

Αναλαμβάνουμε το ρόλο του Tony Gibson ενός αστυνόμου οδηγού «ασφαλίτικου» ο οποίος έχει ως αποστολή μαζί με το συνάδελφο και συνοδηγό Raymond Broady, την καταδίωξη και σύλληψη δραστών οι οποίοι κινούνται στις λεωφόρους κι εθνικές οδούς της Αμερικής.

Μάλιστα. Άρα τι έχουμε εδώ;

Ανθρωποκυνηγητό με αυτοκίνητα.

Τουλάχιστον ξεφεύγει από τα στενά σενάρια των racing games και τη λογική του «τρέχω για να σας περάσω όλους και να τερματίσω πρώτος».

Για την καταδίωξη των κακοποιών έχουμε στη διάθεσή μας μια μαύρη Porsche 928 η οποία διαθέτει turbo boosts και τελική ταχύτητα 265km/h (411 περίπου αν ενεργοποιηθεί και το turbo. χμμ...) Απʼ ότι φαίνεται και στο παιχνίδι, η Porsche μας είναι πισοκίνητη κι αυτό θα μας δημιουργήσει πολλά προβλήματα στις στροφές. Χρειάζεται ανάποδο τιμόνι αρκετά συχνά αλλά κάθε φορά που πετάει... εχμμ.. την... ουρά της, μαζεύεται πιο εύκολα απ' τα εμπροσθοκίνητα.

Σανίδωσέ το!!!

Το παιχνίδι αποτελείται συνολικά από 5 πίστες.

Σε κάθε μία από αυτές θα πρέπει να καταδιώξουμε έναν κακοποιό για τον οποίο μας δίδονται πληροφορίες μέσω ασυρμάτου από το στρατηγείο της αστυνομίας στην αρχή της πίστας (ας είναι καλά η ξανθιά αξιωματικίνα Nancy). Το ύποπτο αμάξι το οποίο θα καταδιώξουμε, προηγείται από εμάς συνήθως μερικές εκατοντάδες μέτρα και κινείται όπως κι εμείς με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Όπως είναι λογικό, στο δρόμο μαζί με εμάς κινούνται αρκετά ακόμη αμάξια πολιτών τα οποία καλό θα ήταν να αποφεύγουμε αν θέλουμε να προσεγγίσουμε το στόχο μας γρήγορα και πριν τελειώσει ο χρόνος που μας δίνεται. Όταν θα απέχουμε κάποια ελάχιστα μέτρα από το ύποπτο όχημα, θα ενεργοποιήσουμε τη σειρήνα (μη νομίζετε όμως πως τα πολιτικά θα κάνουν στην άκρη) και ο χρόνος που έχουμε στη διάθεση μας θα ανανεωθεί.

Βγαίνοντας εκτός δρόμου χάνουμε ταχύτητα και πολύτιμο χρόνο.

Το κόκκινο βέλο καταδεικνύει το ύποπτο όχημα.

Οι 5 αποστολές μας έχουν τα εξής σενάρια: στην 1η πίστα πρέπει να συλλάβουμε ένα σεσημασμένο δολοφόνο ο οποίος κινείται με μια άσπρη Lotus, στη 2η να καταδιώξουμε έναν ένοπλο ληστή με μια κίτρινη Lamborghini, στην 3η έναν έμπορο ναρκωτικών κινούμενο με μια κόκκινη Porsche, στην 4η έναν απαγωγέα με μια μπλε Ferrari και στην 5η και τελευταία έναν κατάσκοπο σε μια λευκή Porsche.

Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, το όχημά μας διαθέτει 3 turbo boosts τα οποία μπορούμε να ενεργοποιούμε οποιαδήποτε στιγμή στη διάρκεια της πίστας (προσωπική συμβουλή: θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 2 διαθέσιμα όταν θα συναντήσουμε τον κακοποιό) και τα οποία θα αυξήσουν ιδιαίτερα την ταχύτητα του οχήματός μας για λίγα δευτερόλεπτα.

Ωραία, άντε και συναντήσαμε τον κακοποιό. Και τώρα τι κάνουμε;

Του ζητάμε να κάνει στην άκρη και να κατέβει ήρεμα ήρεμα απʼ το αυτοκίνητό του;

Καμιά τύχη...

Τερματίζοντας τη δράση του απαγωγέα.

Θα πρέπει να εμβολίσουμε το όχημά του σε βαθμό ολικής καταστροφής ώστε να τον αναγκάσουμε να το εγκαταλείψει. Αυτό θα το καταφέρουμε με αλλεπάλληλα χτυπήματα με το δικό μας όχημα το οποίο απ' ότι φαίνεται είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό.

Με τα πρώτα χτυπήματα το όχημα του κακοποιού βγάζει καπνούς και προς το τέλος θα πιάσει φωτιά. Μια στήλη στα αριστερά της οθόνης μας πληροφορεί για την κατάσταση (ενέργεια) του αντίπαλου οχήματος. Μόλις συμπληρωθεί η στήλη ο κακοποιός κάνει στην άκρη και... game over γιʼ αυτόν.

Ιδιαίτερα εύθυμες και χιουμοριστικές είναι κάποιες ατάκες απ' το συνοδηγό μας κατά τη διάρκεια της καταδίωξης. Έτσι θα ακούσουμε (καλύτερα θα «διαβάσουμε») συχνά επιφωνήματα ενθουσιασμού, παροτρύνσεις να το «σανιδώσουμε» αλλά και «κραξίματα» όταν καθυστερούμε βγαίνοντας έξω από το δρόμο ή πέφτουμε πάνω σε εμπόδια.

Χρησιμοποιώντας το turbo θα πέσουμε στο προπορευόμενο όχημα με 300km/h. Φαίνεται πως θα τα «νιώσει».

Το Chase H.Q. αν και κυκλοφόρησε το 1990 στον Commodore 64 διαθέτει μετριότατα γραφικά ενώ τα χρώματα θυμίζουν... εικόνες spectrum, με τα γραφικά να αλλάζουν το χρώμα τους ανάλογα με το αν βρίσκονται πάνω ή κάτω από μια νοητή γραμμή. Πραγματικά λυπηρό αν σκεφθεί κανείς το έτος που κυκλοφόρησε το παιχνίδι.

Η μουσική επίσης δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ενώ η κίνηση των οχημάτων δε μοιάζει και τόσο ρεαλιστική με τα frames per second να κινούνται σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές. Κρίμα γιατί το gameplay και το σενάριο θα μπορούσε να υπερκαλύψει τα μειονεκτήματα αυτά αν το παιχνίδι ήταν τεχνικά λίγο καλύτερο.

Θέλετε τελικά να μάθετε αν άξιζε τα χρήματά του;

Ας είναι καλά το εξώφυλλο.

 

[billy]

Γιορτινή επιστροφή του Alucard λοιπόν, μαζί με το Chase Headquarters.

Απο τα πλέον γνωστά conversions της εποχής, έτυχε να το δω σε διάφορες εκδόσεις, πλην των δεκαεξάμπιτων.

H CPC version με άφησε κάτι παραπάνω απο ικανοποιημένο: Τέλεια χρώματα, καλή κίνηση και αίσθηση της ταχύτητας, όμορφος ήχος (ξεχωρίζει το σφύριγμα του turbo και το στρίγγλισμα των ελαστικών στις στροφές) και για τους κατόχους 128k μνήμης είχαμε και ωραίο speech ("Let's go mr. driver", και λοιπές ατάκες).

Επίσης έχουν προσεχθεί και κάποιες άλλες ηχητικές λεπτομέρειες, όπως ο ήχος της μηχανής που γίνεται πιό "υπόκωφος" όταν περνάμε μέσα απο τούννελ.

Ενα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του gameplay ήταν το ότι κάποια στιγμή η διαδρομή παρουσιάζει διακλάδωση, και θα πρέπει να προχωρήσουμε κάνοντας την "σωστή" επιλογή.

Δυστυχώς, όπως επεσήμανε και ο Alucard, τα γραφικά της CBM έκδοσης δεν είναι και τα καλύτερα. Ο λόγος είναι η υψηλή ανάλυση (320x200) στο παράθυρο της "κυρίως δράσης", που περιορίζει τα attributes των χρωμάτων στα *ίδια ακριβώς* επίπεδα με τον spectrum, με τα γνωστά αποτελέσματα (εξαιρούνται τα αυτοκίνητα που είναι σε 160x200). Μιά που λέμε για spectrum όμως, ένα καλό της έκδοσης αυτής είναι ο φοβερός ήχος (μόνο στα μοντέλα με 128k μνήμης).

Παντως ένα μικρό μειονέκτημα της έκδοσης για Amstrad είναι και η απουσία της σειρήνας. Κατά τα άλλα, για μένα είναι η καλύτερη έκδοση, με δεύτερη εκείνη του spectrum και τρίτη εκείνη του C64.

 

[Wally]

Θεωρω οτι η εκδοση για Spectrum ειναι by far η καλυτερη 8μπιτη.

 

[billy]

Για τον spectrum που είχες εσύ (τον plus), γραφικά και ήχος ήταν απαίσια. Μόνο το gameplay ήταν αξιοπρεπές.

*ΑΝ* είχες τον 128 (ή ακόμα καλύτερα τον +2 ) θα είχες τουλάχιστον καλό ήχο. Ιn any case πάντως, τα γραφικά σου είναι χάλια (ασπρο)μαυρα. :tease:

 

[Wally]

Smooth like Kylie's a**

Eιχε την κλασικη υψηλη αναλυση και τα βουτυρατα καρέ. Τα βασικα για ενα driving arcade.

Eπισης δεν θυμαμαι διαφορα στα γραφικα μεταξυ 48 και 128αρη

 

[pooky(1)]

Η έκδοση για 128άρη όντως μακράν η καλύτερη. Τι να μας πει ο χαζο-Amstrad τώρα.....

Ηλία, σ'ωραίος μάγκα μου!!!!!!!

 

[telonio]

Θεωρω οτι η εκδοση για Spectrum ειναι by far η καλυτερη 8μπιτη.

Μα ασφαλώς θέλει και ρώτημα;

Φαντάζομαι θα είναι extreme περιττό να ποστάρω βίντεο από amstrad έτσι;

 

[pooky(1)]

(Όχι ρε άσε μας στο όνειρο, μη μας το χαλάς.... )

 

[Rakeesh]

Αυτό το παιχνίδι μου το είχε δανείσει ενας συμμαθητής μου και έλεγε οτι ειναι 'φοβερο' παιχνιδι, και ως στοιχείο της φοβεροτητας του μου τόνισε το γεγονος οτι το μπατσικό 'πιάνει 256 χλμ την ωρα' (αγνωστο/αδιάφορο στοιχείο για μένα που ποτέ δεν ήμουν των αυτοκινήτων). Μεγαλύτερη εντύπωση μου εκανε η περιγραφή του οτι "...μετά δείχνει το μπάτσο να βγαίνει απο το αυτοκίνητο...' και να με κανει να ονειρευομαι παιχνίδι διπλής δράσης στυλ Technocop.

Πηγα λοιπον να το παιξω, μοιραζομενος τον ενθουσιασμο του, και φυσικα απογοητευτηκα λιγο αφου ειδα οτι στην ουσια ειναι ενα racing game , ειδος το οποιο ποτε δεν μου ελεγε κατι!

 

[kajwbtfe]

Καλα δεν το πιστευω αυτο Alucard...Με το που ειδα τον τιτλο του review μου ηρθε στο μυαλο οτι ειναι το μονο παιχνιδι για CPC που ειχα αγορασει αυθεντικο και διαβαζοντας βλεπω οτι το πρωτο πραγμα που λες και συ για αυτο ειναι αυτο το πραγμα...Να φανταστεις οτι μεχρι σημερα θυμαμαι ακριβως εκεινη τη μερα απο το πρωι μεχρι τη στιγμη που κατεβηκα κεντρο και το αγορασα σα να ηταν χθες...Κατα τα αλλα αγαπημενο παιχνιδι που με εκανε να αγαπησω ακομα περισσοτερο τα racing games ασχετα αν στην πρασινη οθονη του CPC δεν ηταν και οτι καλυτερο μπορουσες να δεις.Θυμαμαι ακομα οτι εκανα score τουλαχιστον τριπλασιο απο εκεινο που ειχαν στον πινακα των high scores(την θυμασται αυτη τη στηλη?)του Pixel!

Ευχαριστω για αλλη μια φορα για τις αναμνησεις!!!!

 

[billy]

Smooth like Kylie's a**Επίσης δεν θυμαμαι διαφορα στα γραφικα μεταξυ 48 και 128αρη

Είπα εγώ ότι είχαν διαφορά στα γραφικά;

Απλά επεσήμανα ότι ήταν απαίσια έτσι κι αλλιώς.

Την γνώμη μου για τα γραφικά γενικότερα την έχω διατυπώσει ξανά στο παρελθόν: Υψηλές αναλύσεις που "φρενάρονται" σε μεγάλο βαθμό απο attributes είναι "δώρον άδωρον".

Σε παιχνίδια με κίνηση είσαι αναγκασμένος στο 90% των περιπτώσεων να κάνεις "διχρωματικές θυσίες" για να μην ξεχύνονται τα χρώματα ολούθε. Μόνο σε στατικές οθόνες μπορεί να γίνει το φαινόμενο αυτό λιγότερο αισθητό (αλλά και πάλι δεν εξαλείφεται τελείως).

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πολύ καλές δουλειές της Μίμι Ντόγκεττ (δούλευε σε 320x200) σε ορισμένα παιχνίδια της Accolade στον 64άρη με στατικές εικόνες, όπως PSI-5 Trading Co., Hardball, κλπ. - όπου και πάλι όμως τα αντιαισθητικά patches των χρωμάτων είναι κάτι το αναπόφευκτο.

Smooth like Kylie's a**Eιχε την κλασικη υψηλη αναλυση και τα βουτυρατα καρέ. Τα βασικα για ενα driving arcade.

Βουτυράτα καρέ...

Μάλιστα, το ακούσαμε κι αυτό. Πρόσεξε μόνο μην ανεβάσεις καμία χοληστερίνη !!

 

[pooky(1)]

Καλα δεν το πιστευω αυτο Alucard...Με το που ειδα τον τιτλο του review μου ηρθε στο μυαλο οτι ειναι το μονο παιχνιδι για CPC που ειχα αγορασει αυθεντικο και διαβαζοντας βλεπω οτι το πρωτο πραγμα που λες και συ για αυτο ειναι αυτο το πραγμα...Να φανταστεις οτι μεχρι σημερα θυμαμαι ακριβως εκεινη τη μερα απο το πρωι μεχρι τη στιγμη που κατεβηκα κεντρο και το αγορασα σα να ηταν χθες...Κατα τα αλλα αγαπημενο παιχνιδι που με εκανε να αγαπησω ακομα περισσοτερο τα racing games ασχετα αν στην πρασινη οθονη του CPC δεν ηταν και οτι καλυτερο μπορουσες να δεις.Θυμαμαι ακομα οτι εκανα score τουλαχιστον τριπλασιο απο εκεινο που ειχαν στον πινακα των high scores(την θυμασται αυτη τη στηλη?)του Pixel!Ευχαριστω για αλλη μια φορα για τις αναμνησεις!!!!

Αν και εγώ το έπαιζα στο Spectrum, όντως είναι όπως τα λες. Ένα από τα παιχνίδια που με έκαναν να αγαπήσω τα racing - driving games. Και αργότερα η αγάπη αυτή μεταδόθηκε στα πραγματικά αυτοκίνητα.

 

[divined]

Εγώ πάλι μόνο στο arcade το θυμάμαι αυτό. Δεν έτυχε να πέσει στα χέρια μου για το C64. Πάντως αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι ενώ οι δύο εκδόσεις μοιάζουν, η παλέτα χρωμάτων που χρησιμοποιούν είναι τελείως διαφορετική. Το έχω παρατηρήσει και σε άλλα games της εποχής.

Υπήρχε κάποιος λόγος για αυτό;;

 

[DINO]

Το παιχνίδι δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα... Μόνο με την πρώτη αποστολή ασχολήθηκα και μετά η δισκέτα πήρε την αιώνια θέση της, μέσα στη δισκετοθήκη!

Το μόνο που μου έχει μείνει, είναι η Nancy και το " GO Mister driver! "...

Very nice review!

 

[billy]

Εγώ πάλι μόνο στο arcade το θυμάμαι αυτό. Δεν έτυχε να πέσει στα χέρια μου για το C64. Πάντως αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι ενώ οι δύο εκδόσεις μοιάζουν, η παλέτα χρωμάτων που χρησιμοποιούν είναι τελείως διαφορετική. Το έχω παρατηρήσει και σε άλλα games της εποχής.
Υπήρχε κάποιος λόγος για αυτό;;

Αν μιλάμε για C64 & spectrum, απλά επιλέχθηκε διαφορετικός συνδιασμός χρωμάτων απο τους προγραμματιστές της κάθε έκδοσης.

Ακόμα και ίδια (oνομαστικά) χρώματα να είχαν επιλεγεί πάντως, πάλι το αποτέλεσμα δεν θα ήταν 100% όμοιο, αφού οι παλέττες τους διαφέρουν στις αποχρώσεις που βγάζουν (π.χ. το κόκκινο του spectrum είναι ένα ζωντανό, πραγματικό κόκκινο, ενώ του C64 είναι "παστέλ στο χρώμα του τούβλου προς κεραμιδί" (sic) )