Πράγματι, το θέμα του εργοστασίου της Columbia πονάει και πολλούς από εμάς τους γεννημένους τη δεκαετία του 1980. Που δεν ζήσαμε την εταιρεία στα χρόνια της δόξας της, αλλά γνωρίζουμε την ιστορία που γράφτηκε μέσα στους τοίχους του κτιρίου αυτού! Το αξιοπερίεργο είναι ότι, ενώ τώρα πολλοί βγαίνουν και φωνάζουν "για την κατάντια μας", "για την καταστροφή της κληρονομιάς μας" κλπ., πριν την λήψη της απόφασης για κατεδάφιση δεν έκαναν πραγματικά κάτι για να αποτρέψουν τα όσα συνέβησαν τελικά... Θέλω να πω ότι, στο να φωνάζουμε "κατόπιν εορτής", είμαστε κάλλιστοι. Άλλο ένα στοιχείο του χαρακτηριστικού "ωχαδερφισμού" που διακρίνει τον Νεοέλληνα, κατά τη γνώμη μου... Ίσως θα μπορούσε να ήταν διαφορετική η έκβαση της ιστορίας αυτής, ΑΝ υπήρχε η κατάλληλη παιδεία για το τι έχει δημιουργηθεί κάποτε σε αυτόν τον τόπο... Αλλά, φευ... Και, ναι, τουλάχιστον έπρεπε να υπήρχε ένα οργανωμένο σχέδιο για να σωθούν τουλάχιστον τα ιστορικά αντικείμενα που υπήρχαν μέσα εκεί, αν η κατεδάφιση ήταν απαραίτητη, και όχι να γίνει πλιάτσικο... Το να θάβουμε το παρελθόν μας μόνο σε λάθος δρόμο μας οδηγεί...