Contempt (1963)

iggylebowski

RetroAdept
Joined
10 Mαϊ 2012
Μηνύματα
868
Αντιδράσεις
646
Contempt (1963, Jean Luc Godard)

http://www.imdb.com/title/tt0057345/

Ηθοποιοί: Brigitte Bardot, Michel Piccoli, Jack Palance, Giorgia Moll, Fritz Lang

Υπόθεση: Ο Paul, ένας συγγραφέας ο οποίος είναι παντρεμένος με την όμορφη Camille, προσλαμβάνεται για να δουλέψει στο σενάριο μιας κινηματογραφικής μεταφοράς της Οδύσσειας, επειδή ο αμερικάνος παραγωγός της ταινίας είναι απογοητευμένος από την αντιμέτωπιση του μύθου από τον γνωστό σκηνοθέτη Fritz Lang που έχει αναλάβει την σκηνοθεσία. Σταδιακά όμως η γυναίκα του Paul θα αρχίσει να τον περιφρονεί και να απομακρύνεται από κοντά του.

Εμπνευσμένο από βιβλίο του Alberto Moravia, το Contempt σηματοδοτεί την πρώτη (και τελευταία) ταινία κατά την οποία ο Godard έχει στα χέρια του ένα μεγάλο μπάτζετ και ένα διεθνώς αναγνωρισμένο καστ. Εγκαταλείποντας τις γνωστές του τεχνικές και τους μανιερισμούς του γαλλικού νέου κύματος, ο Godard σκηνοθετεί μια ταινία για την πτώση μιας σχέσης, διατηρώντας όμως μια πιο προσωπική προσέγγιση στην ιστορία. Σύμφωνα με την ταινία ο Fritz Lang, ο οποίος ερμηνεύει τον εαυτό του, ήθελε να γυρίσει μια ελεύθερη, πιο καλλιτεχνική, διασκευή της Οδύσσειας, κατά την οποία ο Οδυσσέας θα παρουσιαζόταν ως ένας νευρωτικός άνθρωπος τον οποίο δεν αγαπά πλέον η Πηνελόπη. Αυτή η προσέγγιση της Οδύσσειας είναι και ο σκελετός της ταινίας, καθώς ο Paul στην πραγματικότητα παραλληλίζεται με τον Οδυσσέα και η Camille με την Πηνελόπη. Ο Godard παίζει με τους φιλμικούς όρους και την διπλή αφήγηση αφού στην πραγματικότητα το Contempt παίρνει το υποτιθέμενο σενάριο της Οδύσσειας και το εφαρμόζει πάνω στο ζευγάρι των πρωταγωνιστών. Ο Paul αρχικά είναι περήφανος για την καλλιτεχνική του αξιοπρέπεια, αφού αρχικά δεν επιθυμεί την εμπορική επιτυχία, αλλά απλά θέλει να γράφει θεατρικά έργα. Η ανάγκη όμως για την απόκτηση χρημάτων, αφού σπατάλησε όλες τις οικονομίες του για την αγορά ενός διαμερίσματος, τον οδηγεί στο να αποδεχθεί μια δουλειά που διαφορετικά ίσως δεν θα δεχόταν. H Camille όμως, σταδιακά αρχίζει να τον περιφρονεί. Ποτέ δεν γίνεται τελείως ξεκάθαρος ο λόγος αυτής της περιφρόνυσης. Ίσως φταίει το γεγονός ότι ο Paul περιφέρει τη γυναίκα του ως τρόπαιο στα στούντιο της Cinecitta που θα γυριστεί η ταινία, ως μια απόδειξη της μέχρι τώρα επιτύχιας του και του δυναμισμού του. Ίσως φταίει το γεγονός ότι η Camille βλέπει τον άντρα της να ξεπουλιέται και μετά απλά να γκρινιάζει χωρίς να έχει την δύναμη να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στον παραγωγό της ταινίας. Μπορεί αυτό να είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας επίδειξης της πνευματικής υπεροχής του Paul έναντι της Camille. Μπορεί ακόμη να φταίει ότι ο Paul ως ένα σημείο χρησιμοποιεί την Camille για να πετύχει τους στόχους απέναντι στον παραγωγό. Φυσικά είναι σοβαροί οι παραπάνω λόγοι, αλλά ο Godard επιμένει να τους δίνει με ένα αδιόρατο, σπερματικό τρόπο, προβάλλοντας την αμφισημία των γεγονότων. Ο Paul δεν είναι κακός, αντίθετα μάλλον είναι λογικός και προσπαθεί να ικανοποιήσει τους άλλους, αυτό όμως τον βάζει ανάμεσα σε δύο κόσμους και φυσικά κάνει ανεπαίσθητα σφάλματα. Είναι ένας σύγχρονος, γήινος αντιήρωας. Ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η περιφρόνηση της Camille είναι επίσης πρωτότυπος. Η περιφρόνηση της Camille γίνεται με τη χρήση της σεξουαλικότητας και του αισθησιασμού της, αφού αυτή η σεξουαλικότητα που αποτελούσε το τρόπαιο του Paul γίνεται το μέσο της μεταξύ τους απομάκρυνσης. Πέρα από το σκελετό της ταινίας, δηλαδή τη σχέση Paul και Camille, ο Godard βάζει κι άλλα πράγματα σε δεύτερο πλάνο. Το Contempt, που είναι γεμάτο από σινεφίλ αναφορές, λειτουργεί παράλληλα και σαν μια ταινία που βγάζει στο φως τον τρόπο που ξεκινά να γυρίζεται μια ταινία, με όλα τα αδιέξοδα, τους συμβιβασμούς, τις αντιρρήσεις, τις διαμάχες. Επιπλέον αποτυπώνει και την διαμάχη μεταξύ καλλιτεχνικής αρτιότητας και εμπορικής επιτυχίας, αφού από την αρτίστικη μεριά υπάρχει ο Fritz Lang και από την άλλη ο αμερικάνος παραγωγός, που ερμηνεύεται εκπληκτικά από τον Jack Palance, αντιπροσωπεύοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Οδυσσέας και τον κρατούν μακριά από τη γυναίκα του. Ο Godard διαφοροποιεί την σκηνοθετική του προσέγγιση αφού η χρήση μεγάλων πλάνων, η ρευστή κινηματογράφηση, η πλούσια χρωματική παλέτα και οι χρωματικές αντιθέσεις, η πανέμορφη φωτογραφία και τα σχεδόν χορογραφημένα πλάνα δεν ήταν κάτι συνηθισμένο στις ταινίες του. Αυτό που τον θυμίζει κάπως είναι το, μερικές φορές, περίεργο μοντάζ, κάποια περίεργα flash-back και flash-forward και ο τρόπος που κινηματογραφεί το σώμα της Brigitte Bardot. H μεγάλη αποκάλυψη της ταινίας όμως είναι η εκπληκτική ερμηνεία της Brigitte Bardot και ο λανθανων τρόπος που χρησιμοποιεί τον ερωτισμό της. Βέβαια, εδώ στην Ελλάδα είχαμε πάντα την εντύπωση πως δεν μπορεί κάποιος όμορφος ηθοποιός να είναι και καλός ηθοποιός, αλλά εδώ η Bardot αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο (το είχε κάνει και παλιότερα με το La Verite του Clouzot). Στο Contempt δεν υπάρχει B.B. αλλά μόνο Brigitte Bardot. Οι καλοί διάλογοι, η σχέση κινηματογράφου και πραγματικής ζωής, η προσέγγιση της κινηματογραφικής αλήθειας που βγαίνει από το στόμα του Fritz Lang και οι έντονες παραβολές της σχέσης ανθρώπου και θεών από την μυθολογία ως σχέση μεταξύ καλλιτεχνών και παραγωγών ολοκληρώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Το Contempt είναι μια αργή ταινία, που δείχνει πόσο σκληρές και δύσκολες μπορεί να γίνουν οι ανθρώπινες σχέσεις και πόσο εύκολα μπορεί να οδηγηθούν στην απομυθοποίηση και στο τέλος της επικοινωνίας.

Trailer:

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πολύ καλή ταινία και από τις λίγες του Γκοντάρ (αν όχι η μόνη) που μπορώ να πω ότι μου άρεσε
 
Thor είπε:
Πολύ καλή ταινία και από τις λίγες του Γκοντάρ (αν όχι η μόνη) που μπορώ να πω ότι μου άρεσε
Γιατί έτσι; Νομίζω στα 60'ς έχει κάνει αρκετές καλές ταινίες. Προσωπική γνώμη δεν έχω σκοπό να κρίνω κάτι.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Aν μη τι αλλο, σιγουρα μια πολυ διαφορετικη δουλεια της αγαπημενης μου Brigitte Bardot.

Η ιδια εχει πει στην αυτοβιογραφια της οτι αισθανοταν τρομερα ασχημα τη στιγμη που επρεπε να προφερει ολες αυτες τις βωμολοχιες του ρολου της και ειχε παρακαλεσει το Godard να τις παραλειψει, κατι στο οποιο ο σκηνοθετης δε σηκωσε κουβεντα.......

Μολονοτι εχω δει τη Brigitte και σε αλλες της ταινιες να πεθαινει, η συγκεκριμενη σκηνη ηταν η πιο συγκλονιστικη απο τις υπολοιπες.
 
iggylebowski είπε:
Γιατί έτσι; Νομίζω στα 60'ς έχει κάνει αρκετές καλές ταινίες. Προσωπική γνώμη δεν έχω σκοπό να κρίνω κάτι.
Δεν αμφισβητώ ότι ο Γκοντάρ έχει γυρίσει πολύ καλές ταινίες. Απλά εμένα δεν μου αρέσουν αυτές που έχω δει τουλάχιστον δηλ Χωρίς ανάσα (ούτε η ταινία ούτε το μεταλλάδικο :p ), Αλφαβίλ, Ο τρελός Πιερό και Όλα πάνε καλά. Τώρα γιατί δεν μου αρέσουν... δεν μπορώ να το προσδιορίσω απλά δεν μου αρέσουν (το οτι δεν αρέσουν σε εμένα δεν πάει να πει ότι είναι κακές)
 
Thor είπε:
Δεν αμφισβητώ ότι ο Γκοντάρ έχει γυρίσει πολύ καλές ταινίες. Απλά εμένα δεν μου αρέσουν αυτές που έχω δει τουλάχιστον δηλ Χωρίς ανάσα (ούτε η ταινία ούτε το μεταλλάδικο :p ), Αλφαβίλ, Ο τρελός Πιερό και Όλα πάνε καλά. Τώρα γιατί δεν μου αρέσουν... δεν μπορώ να το προσδιορίσω απλά δεν μου αρέσουν (το οτι δεν αρέσουν σε εμένα δεν πάει να πει ότι είναι κακές)
Καταλαβαίνω τι λες. Εγώ έχω το ίδιο θέμα με τους Kieslowski και Ivory

bambinella 100 είπε:
Aν μη τι αλλο, σιγουρα μια πολυ διαφορετικη δουλεια της αγαπημενης μου Brigitte Bardot.Η ιδια εχει πει στην αυτοβιογραφια της οτι αισθανοταν τρομερα ασχημα τη στιγμη που επρεπε να προφερει ολες αυτες τις βωμολοχιες του ρολου της και ειχε παρακαλεσει το Godard να τις παραλειψει, κατι στο οποιο ο σκηνοθετης δε σηκωσε κουβεντα.......

Μολονοτι εχω δει τη Brigitte και σε αλλες της ταινιες να πεθαινει, η συγκεκριμενη σκηνη ηταν η πιο συγκλονιστικη απο τις υπολοιπες.
Δεν ήξερα ότι είχε πρόβλημα με τον ρόλο. Χαίρομαι πάντως που τελικά ο Godard δεν άλλαξε τους διαλόγους. Η Bardot είναι εκπληκτική στην ταινία
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Mεχρι και το αβαταρ μου αλλαξα, υστερα απο το αφιερωμα σου στην Περιφρονηση! :)
 
bambinella 100 είπε:
Mεχρι και το αβαταρ μου αλλαξα, υστερα απο το αφιερωμα σου στην Περιφρονηση! :)
Λάτρεία βλέπω με την ΒΒ, σωστά; Να σε προετοιμάσω πάντως, έχω σκοπό κάποια στιγμή να γράψω για το La Verite, ετοίμασε φωτογραφία. Το Nanny πάντως δεν το ξέχασα, σήμερα έχω προβολή, οπότε μάλλον προσεχώς...
 
Ωραια, σε ευχαριστω προκαταβολικα και για τις δυο ταινιες.

Για τη Β.Β. ναι, εχω μεγαλη αγαπη και την εχω δειξει ποικιλοτροπως μεσα στο φορουμ, με τα αβαταρ μου να τη δηλωνουν πρωτα.

Στο δικο σου ποιος ειναι αυτος ο ανθρωπος; Κανενας μανιακος δολοφονος φανταζομαι....
 
Δεν εχω παρακολουθησει το El Topo. Μονο εξ' ακοης γνωριζω την ταινια.
 
Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κάτι, απλά επειδή είπες ότι το Nanny σε τρόμαξε, άρα μάλλον δεν σου αρέσουν οι ταινίες τρόμου και η υπερβολική βία, δεν θα σου το πρότεινα. Εκτός πάλι αν σου αρέσει μια ταινία με στυλ αλληγορικό, σουρεαλιστικό, μυστικιστικό, spaghetti western γεμάτο με θρησκευτικούς συμβολισμούς, έντονο ερωτισμό και ακραία βία, οπότε το El Topo είναι η ταινία που έψαχνες.
 
Αν το El Topo εχει ολα τα παραπανω χαρακτηριστικα, τοτε σε διαβεβαιω οτι δεν υπαρχει περιπτωση να το δω.

Ειναι ακριβως ολα οσα απεχθανομαι. :)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η "Περιφρόνηση" ("Le mepris") είναι μια από τις ωραιότερες ταινίες του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, μια προσωπική ματιά πάνω στην "Οδύσσεια" του Ομήρου, όπως ανέφερε στην έξοχη ανάλυσή του και ο iggylebowski. Η Μπριζίτ Μπαρντό είναι πραγματικά υπέροχη από κάθε άποψη και πολύ καλοί είναι και ο Μισέλ Πικολί, ο Τζακ Πάλανς και ο Φριτς Λανγκ. Εντύπωση μου είχε κάνει και η εκπληκτική έγχρωμη φωτογραφία.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Την έχω δει δυο φορές την ταινία μήπως και την καταλάβω...σε κάποια στιγμή ή Μπε Μπε φορά περούκα καστανή, σήμα δηλ.πως πλέον γίνεται καποια άλλη, μεταμορφώνεται σε μία νέα γυναίκα που ο άνδρας της ως τώρα αγνοούσε αυτην την πλευρά της; Ίσως ναι, ίσως όχι σε αυτήν την ταινία πολλά λειτουργούν σε συμβολισμους.

Εμένα το στυλ του συζυγου μου άρεσε τρέλα, καλλιτέχνης, κουλτουριαρης, αγαπησιαρης, γοητευτικός ποια δεν θα τον ήθελε;  Νομίζω πως την Καμιλ την αγαπούσε πολύ περισσότερο από όσο εκείνη νόμιζε .Αξέχαστα και τα τοπία του Κάπρι!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η "Περιφρόνηση" ("Le mepris") είναι μια από τις ωραιότερες ταινίες του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, μια προσωπική ματιά πάνω στην "Οδύσσεια" του Ομήρου, όπως ανέφερε στην έξοχη ανάλυσή του και ο iggylebowski. Η Μπριζίτ Μπαρντό είναι πραγματικά υπέροχη από κάθε άποψη και πολύ καλοί είναι και ο Μισέλ Πικολί, ο Τζακ Πάλανς και ο Φριτς Λανγκ. Εντύπωση μου είχε κάνει και η εκπληκτική έγχρωμη φωτογραφία.
Και όμως στην περιφρόνηση ειδικά η μπε μπε δεν έβαλε όλα τα δυνατά της για να πετύχει το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα, ούτε άκουγε προσεκτικά τις οδηγίες του σκηνοθετη όπως έκανε στην " αλήθεια"!ίσως να μην καταλάβαινε καν τι γύριζαν, πάλι όμως βγαίνει εξαιρετική! Τελικά μπορούσε να παιξει
 
Οντως δεν καταλαβαινε τι γυριζαν. Το γραφει και στην αυτοβιογραφια της αυτο. Δεν μου κανει εντυπωση βεβαια. Ουτε εγω θα καταλαβαινα.
 
Για αυτό ο Γκοντάρ της έλεγε πως για τον χορό θα έκανε προσπάθειες όχι όμως για την υποκριτική λάθος μεγάλο η Μπαρντό τα έδωσε όλα στην αλήθεια ομως
 
Πίσω
Μπλουζα