iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 646
Cut-Throats Nine (1972, Joaquin Romero Marchent)
http://www.imdb.com/title/tt0066939/
Ηθοποιοί: Claudio Undari, Emma Cohen, Alberto Dalbes, Antonio Iranzo, Manuel Tejada, Ricardo Diaz
Υπόθεση: Μια ίλη ιππικού συνοδεύει μια ομάδα κρατουμένων κατά την μεταφορά τους στη φυλακή, δέχεται επίθεση από μια συμμορία ληστών. Μετά από μια φονική μάχη παραμένουν ζωντανοί μόνο ένας σκληροτράχηλος λοχίας, η κόρη και μια μικρή ομάδα από εφτά καταδικους, απομονωμένοι σε μια άγρια περιοχή, χωρίς κανένα άλογο. Ο λοχίας αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του την αποστολή και να μεταφέρει τους κατάδικους στη φυλακή, προσπαθώντας παράλληλα να επιβιώσει στο αφιλόξενο τοπίο, να προστατεύσει την κόρη του, να αντιμετωπίσει τη συμμορία των ληστών που φαίνεται να μην έχει απομακρυνθεί από κοντά τους και να βρει ποιος από τους εφτά κρατούμενος είναι αυτός που βίασε και δολοφόνησε τη γυναίκα του.
Όχι ακριβώς spaghetti western με την καθαρή έννοια του όρου, αφού η συγκεκριμένη ταινία είναι ισπανική παραγωγή, το Cut-Throats Nine είναι μια ταινία που ανήκει στον ευρύτερο χώρο των euro-westerns, ένα είδος που απέκτησε υπόσταση μετά την επιτυχία των ιταλικών παραγωγών. Το ενδιαφέρον της συγκεκριμένης ταινίας βρίσκεται στη φήμη που καβαλάει ως ένα από τα πιο αιματηρά western όλων των εποχών, αφού ο τρόπος με τον οποίο φαίνεται να χειρίζεται την ιστορία ο σκηνοθέτης μοιάζει σαν να συνδυάζει την αισθητική των spaghetti western με τη βία των splatter ταινιών. Χρησιμοποιώντας ως πλαίσιο δράσης μερικά άγρια χιονισμένα τοπία, όπως είχε κάνει νωρίτερα και ο Sergio Corbucci στο The Great Silence, o Marchent ακολουθεί μια σχεδόν πορνογραφική απόδοση της βίας, όμοια με την οπτική που ακολουθούσε στις ταινίες τρόμου ο Fulci, δημιουργώντας ένα βίαιο, κυνικό και μηδενιστικό περιβάλλον όπου η χρήση βίας αποτελεί τον μοναδικό τρόπο επιβίωσης. Το πνιγηρό κλίμα της ταινίας συνδυάζεται με το αίσθημα απομόνωσης και γίνεται ο χώρος μέσα στον οποίο δρα ένα σύνολο από χαρακτήρες που ούτε κατά διάνοια μπορούν να θεωρηθούν καλοί, οι οποίοι φαίνεται να ταιριάζουν απόλυτα στον πρωτογονισμό και την αγριότητα του φυσικού τοπίου. Ο Marchent δίνει έναν πεσιμιστικό, βλοσυρό και δυσοίωνο τόνο στην ταινία, καταφέρνοντας να συνδυάσει την όμορφη κινηματογράφηση με το μηδενιστικό ύφος, με το αίμα να έχει τον κύριο λόγο στα δρώμενα. Χωρίς να ενδιαφέρεται για την ψυχολογία και την σκιαγράφηση των χαρακτήρων, ο Marchent προσπαθεί να τονίσει τον τρόπο με τον οποίο η ανθρώπινη φύση προσαρμόζεται στα άγρια τοπία και τελικά παρασύρεται από τα πρωτόγονα ένστικτα επιβίωσης, αλλά επειδή στην πραγματικότητα δεν έχει το ταλέντο και την ποιότητα άλλων σκηνοθετών του είδους (Leone, Corbucci, Sollima, Castellari, Valerii) δεν καταφέρνει να προσθέσει τον λυρικό τόνο που είχαν άλλες παρόμοιες ταινίες. Πάντως αν και το αποτέλεσμα είναι περισσότερο μια exploitation ταινία, με κάποιες επιρροές από το grindhouse σινεμά, η απουσία χαρακτήρων που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν καλοί, το πένθιμο, νοσηρό κλίμα, ο πεσιμιστικός, αντιηρωικός τόνος και η αρκετά καλή κινηματογράφηση που παντρεύει τις ποιητικές εικόνες με σκηνές σαδιστικής βίας, αποδεικνύουν ότι ακόμη και στα μέτρια euro-westerns μπορεί κάποιος να βρει ψήγματα σκηνοθετικού ταλέντου. Αν και το hype της ταινίας, σχετικά με το gore, ξεπερνά κατά πολύ αυτό που πραγματικά συμβαίνει μέσα στην οθόνη, το Cut-Throats Nine είναι μια διασκεδαστική ταινία, αρκετά σκοτεινή και μακάβρια για το είδος που υπηρετεί, που θα ικανοποιήσει τόσο τους φανατικούς λάτρεις των spaghetti western όσο και τους φανατικούς των splatter ταινιών.
[edit] dead picture [edit]
http://www.imdb.com/title/tt0066939/
Ηθοποιοί: Claudio Undari, Emma Cohen, Alberto Dalbes, Antonio Iranzo, Manuel Tejada, Ricardo Diaz
Υπόθεση: Μια ίλη ιππικού συνοδεύει μια ομάδα κρατουμένων κατά την μεταφορά τους στη φυλακή, δέχεται επίθεση από μια συμμορία ληστών. Μετά από μια φονική μάχη παραμένουν ζωντανοί μόνο ένας σκληροτράχηλος λοχίας, η κόρη και μια μικρή ομάδα από εφτά καταδικους, απομονωμένοι σε μια άγρια περιοχή, χωρίς κανένα άλογο. Ο λοχίας αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του την αποστολή και να μεταφέρει τους κατάδικους στη φυλακή, προσπαθώντας παράλληλα να επιβιώσει στο αφιλόξενο τοπίο, να προστατεύσει την κόρη του, να αντιμετωπίσει τη συμμορία των ληστών που φαίνεται να μην έχει απομακρυνθεί από κοντά τους και να βρει ποιος από τους εφτά κρατούμενος είναι αυτός που βίασε και δολοφόνησε τη γυναίκα του.
Όχι ακριβώς spaghetti western με την καθαρή έννοια του όρου, αφού η συγκεκριμένη ταινία είναι ισπανική παραγωγή, το Cut-Throats Nine είναι μια ταινία που ανήκει στον ευρύτερο χώρο των euro-westerns, ένα είδος που απέκτησε υπόσταση μετά την επιτυχία των ιταλικών παραγωγών. Το ενδιαφέρον της συγκεκριμένης ταινίας βρίσκεται στη φήμη που καβαλάει ως ένα από τα πιο αιματηρά western όλων των εποχών, αφού ο τρόπος με τον οποίο φαίνεται να χειρίζεται την ιστορία ο σκηνοθέτης μοιάζει σαν να συνδυάζει την αισθητική των spaghetti western με τη βία των splatter ταινιών. Χρησιμοποιώντας ως πλαίσιο δράσης μερικά άγρια χιονισμένα τοπία, όπως είχε κάνει νωρίτερα και ο Sergio Corbucci στο The Great Silence, o Marchent ακολουθεί μια σχεδόν πορνογραφική απόδοση της βίας, όμοια με την οπτική που ακολουθούσε στις ταινίες τρόμου ο Fulci, δημιουργώντας ένα βίαιο, κυνικό και μηδενιστικό περιβάλλον όπου η χρήση βίας αποτελεί τον μοναδικό τρόπο επιβίωσης. Το πνιγηρό κλίμα της ταινίας συνδυάζεται με το αίσθημα απομόνωσης και γίνεται ο χώρος μέσα στον οποίο δρα ένα σύνολο από χαρακτήρες που ούτε κατά διάνοια μπορούν να θεωρηθούν καλοί, οι οποίοι φαίνεται να ταιριάζουν απόλυτα στον πρωτογονισμό και την αγριότητα του φυσικού τοπίου. Ο Marchent δίνει έναν πεσιμιστικό, βλοσυρό και δυσοίωνο τόνο στην ταινία, καταφέρνοντας να συνδυάσει την όμορφη κινηματογράφηση με το μηδενιστικό ύφος, με το αίμα να έχει τον κύριο λόγο στα δρώμενα. Χωρίς να ενδιαφέρεται για την ψυχολογία και την σκιαγράφηση των χαρακτήρων, ο Marchent προσπαθεί να τονίσει τον τρόπο με τον οποίο η ανθρώπινη φύση προσαρμόζεται στα άγρια τοπία και τελικά παρασύρεται από τα πρωτόγονα ένστικτα επιβίωσης, αλλά επειδή στην πραγματικότητα δεν έχει το ταλέντο και την ποιότητα άλλων σκηνοθετών του είδους (Leone, Corbucci, Sollima, Castellari, Valerii) δεν καταφέρνει να προσθέσει τον λυρικό τόνο που είχαν άλλες παρόμοιες ταινίες. Πάντως αν και το αποτέλεσμα είναι περισσότερο μια exploitation ταινία, με κάποιες επιρροές από το grindhouse σινεμά, η απουσία χαρακτήρων που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν καλοί, το πένθιμο, νοσηρό κλίμα, ο πεσιμιστικός, αντιηρωικός τόνος και η αρκετά καλή κινηματογράφηση που παντρεύει τις ποιητικές εικόνες με σκηνές σαδιστικής βίας, αποδεικνύουν ότι ακόμη και στα μέτρια euro-westerns μπορεί κάποιος να βρει ψήγματα σκηνοθετικού ταλέντου. Αν και το hype της ταινίας, σχετικά με το gore, ξεπερνά κατά πολύ αυτό που πραγματικά συμβαίνει μέσα στην οθόνη, το Cut-Throats Nine είναι μια διασκεδαστική ταινία, αρκετά σκοτεινή και μακάβρια για το είδος που υπηρετεί, που θα ικανοποιήσει τόσο τους φανατικούς λάτρεις των spaghetti western όσο και τους φανατικούς των splatter ταινιών.
[edit] dead picture [edit]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
