Έχουμε και λέμε:
1) Έπαιξα Εταιρικός (Corpo, όχι ότι έχει και τόση σημασία η επιλογή κλάσης τελικά), και μεγιστοποίησα (maxαρα) Σώμα, Τεχνική Ικανότητα, και όσο περισσότερο μπορούσα Ευφυία. Σώμα έλεγα να μην ανεβάσω τόσο, αλλά μου χρειάστηκε για να βγάλω όλους τους αγώνες πυγμαχίας χωρίς να ξημερωθώ.
2) Τις περισσότερες αποστολές τίς έπαιξα αφανώς (stealth), ειδικά αυτές που το πρότεινε/επιβράβευε η ίδια η αποστολή. Άρχιζα τους πυροβολισμούς μόνο όταν θεωρούσα ότι έπρεπε οπωσδήποτε να πάω κάπου που ενδέχεται να είχε καλά λάφυρα (loot) ώστε να μπορέσω να εξερευνήσω ξένοιαστα τον χώρο. Ως λάτρης των Deus Ex της νέας γενιάς, εννοείται ότι προτιμώ την αφανή προσέγγιση. Απλά το Cyberpunk δεν απαιτεί μόνιμο stealth γιατί έχει και ισχυρές δόσεις Far Cry στη φιλοσοφία του.
3) Καλά, οι της CDPR πολλά έχουν πει, και τώρα τρώνε πολύ ξύλο πανταχόθεν, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση. 175 ώρες θα κάνει μόνο κάποιος που διαβάζει όλα τα γραπτά ημερολόγια του παιχνιδιού, τα αναλύει γλωσσολογικά/φιλολογικά, γράφει το νόημα και την περίληψη, και καπάκι και μια έκθεση ιδεών για τα συναισθήματα που το προκάλεσε η εκάστοτε αποστολή.
Εν κατακλείδι, το Cyberpunk 2077 είναι ένα από τα 20 καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει στη ζωή μου. Το Witcher 3 μαζί με τα συμπληρωματικά του είναι ανώτερη εμπειρία, αλλά το CP2077 υπερέχει στην πλοκή και στο συγγραφικό κομμάτι. Δεν υπάρχει, ούτε πιστεύω ότι θα υπάρξει σύντομα, παιχνίδι με καλύτερη ιστορία από το CP.
, θα παίζω Cyperpunk παρέα με το daddy μου.
