Ευτυχώς που την πρώτη φορά που το έπαιξα ήταν στο αμιγκάκι μου το 1990, και όχι σε κάποιο 8μπιτο, γιατί για να μην κρυβόμαστε και πίσω από το δάχτυλό μας, μόνο εκεί παίζεται. Κορυφαίο παιχνίδι, οπτικά και μουσικά (και τρανή απόδειξη ότι η Αμιγκα ήταν εκατομμύρια έτη φωτός μπροστά από κάθετι άλλο εκείνη την εποχή)
Θέλω να πω και την εμπειρία μου.....Πρέπει να ήταν Σεπτεμβριος ή Οκτώμβριος 1987 (σίγουρα ήταν το 1987) και μετά από επίσκεψη στον οδοντογιατρό (μια από τις εκατοντάδες επισκέψεις) είπαμε με τη μάνα μου να πάμε στο ΜΙΝΙΟΝ και μάλιστα στον 5ο όροφο, που ήταν τα...τεχνολογικά. Φτάνοντας βγήκα σε μια αρκετά μεγάλη αίθουσα που ήταν γεμάτη κομπιούτερ, δε θυμάμαι καθόλου μοντέλα για να αναφέρω. Ομως, θυμάμαι ολοκάθαρα την εξής εικόνα. Στη μέση της αίθουσας ήταν μαζεμένος κόσμος, καμια 25αριά , και είχαν περικυκλώσει... κάτι. Αυτό το κάτι, αναπαρήγαγε μεταλλικούς ήχους. Πλησιάζω και χώνομαι και...αυτή ήταν η πρώτη μου οπτική και ακουστική επαφή με την Α500. Ο τύπος χειριζόταν ένα ποντίκι (που δεν είχα ξαναδεί) και έπαιζε DotC, εξ ου και οι μεταλλικοί ήχοι από τα σπαθιά στις ξιφομαχίες. Εκστασιάστηκα, αλλά επανήλθα γρήγορα στο άκουσμα των σχεδόν 200.000 δρχ χωρίς οθόνη...