Duranovios!

[Bajar]

Δε φτάνει που τους έχουμε κάνει ολόκληρο thread (και καλά κάναμε δηλαδή) για να τους κουβεντιάζουμε, έχουμε και τον @80s revival κάθε τρεις και λίγο να μας ξεσηκώνει στο "Τι ακούω απόψε" και να προκαλεί κρίσεις νοσταλγίας. Η προχθεσινή "κρίση" είχε να κάνει με ένα κομμάτι που ανέβασε από το άλμπουμ Notorious και τότε θυμήθηκα που φωτογράφησα κάποτε ένα δείγμα από τον θησαυρό της νιότης μου που είχε ξεμείνει στο πατρικό. Ο λόγος που το ανεβάζω δεν είναι μόνο συναισθηματικός αλλά και ενημερωτικός/ιστορικός καθώς συνδέεται με μια γενικότερη τάση στην κυκλοφορία ξένης μουσικής στην Ελλάδα η οποία ξεκίνησε στις αρχές του 80 και για την οποία έχουν ειπωθεί ένα -δυο πράγματα σε άλλο thread .

Το εξώφυλλο δεν κατάφερα να το βρω αλλά ήταν κάπως έτσι



Αλλά η έκπληξη ήταν μέσα!





Φυσικά και με χάλασε το ότι οι τίτλοι ήταν με ελληνικούς χαρακτήρες αλλά τόσο η περιπέτεια της συγκεκριμένης κασέτας (κάποια άλλη στιγμή θα την πω την ιστορία αυτή) όσο και η ίδια η μουσική της μπάντας μ' έκαναν να παραβλέπω το "έγκλημα" που υπήρχε μπροστά στα μάτια μου.

 

[80srevival]

Δε φτάνει που τους έχουμε κάνει ολόκληρο thread (και καλά κάναμε δηλαδή) για να τους κουβεντιάζουμε, έχουμε και τον @80s revival κάθε τρεις και λίγο να μας ξεσηκώνει στο "Τι ακούω απόψε" και να προκαλεί κρίσεις νοσταλγίας. Η προχθεσινή "κρίση" είχε να κάνει με ένα κομμάτι που ανέβασε από το άλμπουμ Notorious και τότε θυμήθηκα που φωτογράφησα κάποτε ένα δείγμα από τον θησαυρό της νιότης μου που είχε ξεμείνει στο πατρικό. Ο λόγος που το ανεβάζω δεν είναι μόνο συναισθηματικός αλλά και ενημερωτικός/ιστορικός καθώς συνδέεται με μια γενικότερη τάση στην κυκλοφορία ξένης μουσικής στην Ελλάδα η οποία ξεκίνησε στις αρχές του 80 και για την οποία έχουν ειπωθεί ένα -δυο πράγματα σε άλλο thread .

Το εξώφυλλο δεν κατάφερα να το βρω αλλά ήταν κάπως έτσι

Προβολή συνημμένου 221271

Αλλά η έκπληξη ήταν μέσα!

Προβολή συνημμένου 221273

Προβολή συνημμένου 221274

Φυσικά και με χάλασε το ότι οι τίτλοι ήταν με ελληνικούς χαρακτήρες αλλά τόσο η περιπέτεια της συγκεκριμένης κασέτας (κάποια άλλη στιγμή θα την πω την ιστορία αυτή) όσο και η ίδια η μουσική της μπάντας μ' έκαναν να παραβλέπω το "έγκλημα" που υπήρχε μπροστά στα μάτια μου.

Τι να κάνω αφού είμαι πορωμενη μαζί τους αχαχαχαχ
Αγαπώ το Νοτοριους!! Λατρεύω το εξώφυλλο και πέθανα με τους ελληνικούς χαρακτήρες!!

 

[Bajar]

Τι να κάνω αφού είμαι πορωμενη μαζί τους αχαχαχαχ
Αγαπώ το Νοτοριους!! Λατρεύω το εξώφυλλο και πέθανα με τους ελληνικούς χαρακτήρες!!

Πω πω σου άλλαξα φύλο, συγγνώμη, δεν ήξερα. Κι εγώ είχα πεθάνει με τους ελληνικούς χαρακτήρες μόλις τους είχα δει. Είχα διαβάσει τότε στο περιοδικό Ποπ & Ροκ διάφορα άρθρα με τη σχετική γκρίνια γι' αυτό που συνέβαινε αλλά πίστευα ότι ήταν υπερβολικοί. Μέχρι που μου έτυχε!

 

[80srevival]

Πω πω σου άλλαξα φύλο, συγγνώμη, δεν ήξερα. Κι εγώ είχα πεθάνει με τους ελληνικούς χαρακτήρες μόλις τους είχα δει. Είχα διαβάσει τότε στο περιοδικό Ποπ & Ροκ διάφορα άρθρα με τη σχετική γκρίνια γι' αυτό που συνέβαινε αλλά πίστευα ότι ήταν υπερβολικοί. Μέχρι που μου έτυχε!

Δεν πειράζει βρε αχαχαχ. Κορυφαίο αυτό με τους ελληνικούς χαρακτήρες. Αγαπημένο άλμπουμ από Ντουραν;

 

[Bajar]

Αγαπημένο άλμπουμ από Ντουραν;

To Rio χωρίς συζήτηση. Κατ' αρχήν γιατί έχει μέσα το πιο αγαπημένο μου ever, το Save a prayer και γιατί είναι μια δουλειά που αποδίδει ολοκληρωμένα πλέον το ύφος του γκρουπ. Το άλμπουμ εκτός από τα γνωστά Hungry like a wolf, Rio και Save a prayer που έφτασαν πολύ ψηλά στα charts έχει μερικά ακόμη διαμαντάκια όπως το The Chauffer ( έχω κάνει εκατό φορές μνεία στο συγκεκριμένο κομμάτι εδώ στο forum- το λατρεύω!), το New Religion και το Last chance on the Stairway. Επίσης αν το συνδυάσει κάποιος με τα videoclips αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει πολύς κόπος, τεχνογνωσία (και χρήμα) πίσω από όλη αυτή τη λαμπερή εικόνα που βλέπουμε χωρίς ωστόσο να υπολείπεται η καλή μουσική και γενικά είναι ένα άλμπουμ πιστό στο ρεύμα του new wave που ήταν πλέον στα πάνω του και το οποίο έδωσε έμπνευση και σε άλλους καλλιτέχνες.
Φυσικά και μου άρεσαν και τα επόμενα άλμπουμ (ειδικά το the wedding album που είχε εντελώς φρέσκο ήχο και ήταν ένα δυνατό come back μετά το όχι και τόσο καλό Liberty) αλλά με το Rio είμαι και συναισθηματικά δεμένη οπότε δεν μπορώ να το συγκρίνω με άλλο. Το περίεργο είναι ότι το πρώτο τραγούδι τους που άκουσα ήταν μάλλον το a view to a kill ή το wild boys (δε θυμάμαι, μάλλον το πρώτο) σε ένα αφιέρωμα που τους είχε κάνει το Μουσικόραμα και τα οποία είναι μεταγενέστερα του Rio αλλά από εκείνη τη μέρα άρχισα να τους ακούω φανατικά και να ψάχνω τις προηγούμενες δουλειές τους. Και κατέληξα τρελή fan.
Κι επίσης κατέληξα να φλυαρώ αλλά τι να κάνουμε; ήταν να μη με ρωτήσεις!
Το δικό σου αγαπημένο;

ΥΓ. Κάποιος σε προηγούμενο ποστ ανέφερε τις μάχες μεταξύ ντουρανόβιων και μεταλλάδων στα περιοδικά και μου φαίνεται πολύ περίεργο. Γιατί όταν μπήκα στην κανονική εφηβεία ναι μεν άκουγα ακόμη Duran αλλά πλέον άκουγα φανατικά Heavy metal!

 

[Blue Max]

Αγαπημένη μπάντα. Μεγάλωσα (και εγώ) με Duran Duran, φανατικός οπαδός θα έλεγα. Σαν παιδί με το Wild Boys (όπως και με το Samurai) έχω δώσει σκληρές μάχες με αμέτρητους αόρατους αντιπάλους και έχω εκτελέσει μαγικές χορογραφίες σπάζοντας διάφορα αντικείμενα στο σαλόνι.

Πάντα θα ακούω Duran Duran.

 

[freaktmp]

ΥΓ. Κάποιος σε προηγούμενο ποστ ανέφερε τις μάχες μεταξύ ντουρανόβιων και μεταλλάδων στα περιοδικά και μου φαίνεται πολύ περίεργο. Γιατί όταν μπήκα στην κανονική εφηβεία ναι μεν άκουγα ακόμη Duran αλλά πλέον άκουγα φανατικά Heavy metal!

Αλλο το να ακους metal και αλλο το να εισαι μεταλλας!

 

[80srevival]

To Rio χωρίς συζήτηση. Κατ' αρχήν γιατί έχει μέσα το πιο αγαπημένο μου ever, το Save a prayer και γιατί είναι μια δουλειά που αποδίδει ολοκληρωμένα πλέον το ύφος του γκρουπ. Το άλμπουμ εκτός από τα γνωστά Hungry like a wolf, Rio και Save a prayer που έφτασαν πολύ ψηλά στα charts έχει μερικά ακόμη διαμαντάκια όπως το The Chauffer ( έχω κάνει εκατό φορές μνεία στο συγκεκριμένο κομμάτι εδώ στο forum- το λατρεύω!), το New Religion και το Last chance on the Stairway. Επίσης αν το συνδυάσει κάποιος με τα videoclips αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει πολύς κόπος, τεχνογνωσία (και χρήμα) πίσω από όλη αυτή τη λαμπερή εικόνα που βλέπουμε χωρίς ωστόσο να υπολείπεται η καλή μουσική και γενικά είναι ένα άλμπουμ πιστό στο ρεύμα του new wave που ήταν πλέον στα πάνω του και το οποίο έδωσε έμπνευση και σε άλλους καλλιτέχνες.
Φυσικά και μου άρεσαν και τα επόμενα άλμπουμ (ειδικά το the wedding album που είχε εντελώς φρέσκο ήχο και ήταν ένα δυνατό come back μετά το όχι και τόσο καλό Liberty) αλλά με το Rio είμαι και συναισθηματικά δεμένη οπότε δεν μπορώ να το συγκρίνω με άλλο. Το περίεργο είναι ότι το πρώτο τραγούδι τους που άκουσα ήταν μάλλον το a view to a kill ή το wild boys (δε θυμάμαι, μάλλον το πρώτο) σε ένα αφιέρωμα που τους είχε κάνει το Μουσικόραμα και τα οποία είναι μεταγενέστερα του Rio αλλά από εκείνη τη μέρα άρχισα να τους ακούω φανατικά και να ψάχνω τις προηγούμενες δουλειές τους. Και κατέληξα τρελή fan.
Κι επίσης κατέληξα να φλυαρώ αλλά τι να κάνουμε; ήταν να μη με ρωτήσεις!
Το δικό σου αγαπημένο;

ΥΓ. Κάποιος σε προηγούμενο ποστ ανέφερε τις μάχες μεταξύ ντουρανόβιων και μεταλλάδων στα περιοδικά και μου φαίνεται πολύ περίεργο. Γιατί όταν μπήκα στην κανονική εφηβεία ναι μεν άκουγα ακόμη Duran αλλά πλέον άκουγα φανατικά Heavy metal!

Στο υστερόγραφο είναι λες και ακούω τον εαυτό μου ναι μεν αγαπώ Χέβι μέταλ τρελα, αλλα οι Ντουραν πάντα θα είναι η τεράστια αδυναμία μου. Αγαπημένο μου άλμπουμ είναι και για εμένα το Rio, το πρώτο τραγούδι που είχα ακούσει ποτέ απο Ντουραν ήταν το Chauffeur. Θυμάμαι ήταν αργά το βράδυ και είχα πετύχει τυχαία το βιντεοκλίπ και απλά είχα μείνει, ο ήχος καταπληκτικος και η εικόνα τόσο ατμόσφαιρικη. Επίσης υπέροχο και το Last Chance On The Stairway. Τους λατρεύω για τον μοναδικό ήχο που παράγουν, είναι μια μπάντα που έχει μείνει στην ιστορία και δεν θα βαρεθω πότε να τους ακούω είμαι σίγουρη. Επίσης πολύ κοντά στο τοπ άλμπουμ έρχεται και το Seven And The Ragged Tiger να σημειωθεί.

 

[Bajar]

Αλλο το να ακους metal και αλλο το να εισαι μεταλλας!

Συμφωνώ! Άλλωστε κι εγώ σε γραφείο δουλεύω όχι σε μεταλλείο.
(ελπίζω μόνο να μην εννοείς την εξωτερική εμφάνιση)

 

[Zeuspower2021]

Φανατικός και εγώ τότε, παιδιά! Τους πρώτοειδα στο Μουσικοραμα με το hungry like the wolf, και κόλλησα... αργότερα,κάποια στιγμή στην σχολή ένα παιδί μου έδωσε μια κασέτα τους και ανακάλυψα περισσότερα κομμάτια τους,μάζεψα λεφτά να πάρω ένα διπλό κασετόφωνο να την αντιγραψω...Μέχρι το 1987 ,που πήγα φαντάρος ασχολουμουν φανατικά, θυμαμαι έπαιρνα το γερμανικό Bravo, για να τους βλέπω παρόλο που δεν ήξερα τίποτα από γερμανικά...και φυσικά δίσκους τους...εγώ ήθελα να φτιάξω μαλλι και στυλ John Taylor,τα ξαδέρφια μου αντίστοιχα Nick & Simon... Χαμός, χαλάσαμε τα μαλλια μας με τα οξυζενέ ...πιο πολυπαιγμενο μάλλον το Girls on Film... Union of the snake στο σχολείο θυμάμαι το βίντεο κλιπ με είχε στείλει...το περίφημο wild boys σαν τραγούδι δεν με τρέλανε,αλλά θυμάμαι πόσοι πολλοί κόλλησαν από αυτό... Στο στρατό μυήθηκα στο classic rock και κάπου μου φάνηκαν κάπως απλοϊκοί μουσικά...μονο το notorious αγόρασα μετά...αλλά οπότε ακούω τις μελωδίες τώρα πια καταλαβαίνω ότι ήταν κορυφαίο pop συγκρότημα...ακολουθώ και τον John , στο youtube όπου έκανε μαθήματα μπάσου για τα τραγούδια τους, έτσι για την φάση, δεν παίζω μπάσο...

 

[80srevival]

 

[Takero72]

Κι εγώ έμαθα τη γκρουπάρα από το ΜΟΥΣΙΚΟΡΑΜΑ (1983)!
Φυσικά ήμουν στο TERRA VIBE το 2005! Ένιωσα ξανά μαθητής!

@Zeuspower2021
Κι εγώ παρακολουθώ τα μαθήματα του John περί μπάσου αν και άσχετος! Λέει διάφορα για την ιστορία του κάθε τραγουδιού. Σε συνεπαίρνει με τον ενθουσιαμό και το παίξιμο του!

 

[Rygar]

Φυσικά ήμουν στο TERRA VIBE το 2005! Ένιωσα ξανά μαθητής!

Κι εγώ! Νομίζω ότι εχω και βιντεο από μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή αλλά με χάλια frame rate και ανάλυση (μιλαμε για 2005). Δίπλα μου ηταν μια τύπισα που πρέπει να ηταν πιο κοντή κι από το Σουλεϊμάνογλου. Κυριολεκτικά δεν έβλεπε τίποτα. Με παρακάλεσε να τη σηκώσω στους ώμους όπερ και έπραξα ως ευγενής πρίγκηψ που είμαι. Δυστυχώς, αν και η τύπισσα ούρλιαζε όλη την ώρα "Nick μωρό μου!", δεν απευθυνόταν σε μένα αλλά στο Νικ Ρόαντς.

 

[Captain Kal]

Δυστυχώς, αν και η τύπισσα ούρλιαζε όλη την ώρα "Nick μωρό μου!", δεν απευθυνόταν σε μένα αλλά στο Νικ Ρόαντς.

Αγνώμων, τουλάχιστον!!!

 

[Bajar]

Το ξέρω ότι δεν είναι καθόλου ρετρό, για την ακρίβεια είναι εντελώς καινούργιο, μόλις δυο μηνών, αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ και να μην το ανεβάσω. Ο ήχος, από τις πρώτες νότες κιόλας, θυμίζει εντελώς τα παλιά τους και ταιριάζει απόλυτα στον τίτλο "Anniversary". Όσο για το video clip, ΕΠΙΚΟ! (τι άλλο θα ήταν; )
Τα αγόρια κατάφεραν να προσκαλέσουν και να υποδεχτούν τους πάντες στο πάρτυ τους, μέχρι και τη Βασίλισσα!

Duran Duran - Anniversary ( from the new album: Future Past*, 2021)

*Το συγκεκριμένο τραγούδι μαζί με το video clip ανέβηκε στο διαδίκτυο νωρίτερα από το άλμπουμ το οποίο βγήκε στην κυκλοφορία μόλις λίγες μέρες πριν στις 22/10.

 

[Takero72]

Από το νέο album ξεχωρίζει το BEAUTIFUL LIES.