Forward to the Past: The lost computing youth simulator

Τι να πω, έγραψες! Τα έχουν πει και άλλοι φαντάζομαι.

Πραγματικά, και εγώ μαζεύω διάφορα και μόνα στα πεταχτά τα βλέπω (τελευταία μου τρέλα οι ρέτρο κονσόλες, επειδή μικρός δεν είχα ποτέ, και λέω πως τις βλέπω ιστορικά, αλλά έχω πύργους από cartidges και CD που ίσως ποτέ δεν θα παίξω σοβαρά).

Φοβερό project, με έβαλες σε ιδέες. Αυτή η αίσθηση του να έχεις 1-2 παιχνίδια και να νοιώθεις πως έχεις όλο το χρόνο να ασχοληθείς και να τα εκτιμήσεις. Αναρωτιέμαι αν θα μπορώ να τα κάνω και με demoscene, να δω χρονολογικά ποιά demos βγήκαν τον κάθε μήνα (μόνο το snailmail δεν μπορώ να εμιουλάρω), να διαβάζω τα diskmags του μήνα. Ή π.χ. να θέλω να γράψω assembly στο real thing, με όποιον assembler πρωτοβγήκε εκείνη την εποχή. Μου φαίνεται θα πάρω έναν 464 με κασέτα, δεν τον είχα ζήσει ποτέ, κανά κασετοπαίχνιδο από το ebay, φυσικά respect στην εποχή, ο Νοέμβριος Νοέμβριος και ο Δεκέμβριος Δεκέμβριος.

Τέλειο! Το πρόβλημα είναι πως θα με πιάνει κόλημα να παίζω τα νέα παιχνίδια στο PC ή το Wii U, ή να ασχολούμαι με retro coding μόνο με crossdev tools στον PC αλλά ποτέ στο real thing. Άλλωστε έναν retro computer έχω στο γραφείο μου τώρα, τον 6128 και ούτε αξιώθηκα να τον ανοίξω, να δοκιμάσω τις νέες hardware cards που πήρα (ήρθε και το playcity αλλά ακόμα μέσα στο φάκελο είναι). Πόσο μάλλον να το γυρίσω σε retro αναβίωση.

p.s. Θυμάμαι κάτι όχι τόσο retro, όταν είχα πάρει από τους πρώτους το Gamepark Caanoo. Ήταν φοβερή αίσθηση. Δεν είχα ξαναπάρει πότε πριν κονσόλα ή κομπιούτερ στην κυκλοφορία του. Εεε,. ήταν στην αρχή και υπήρχαν κανά δυο emulators και 5-6 homebrew. Τότε, κάθε μέρα κοιτούσα τα openhandhelds sites και ήταν φοβερή η αίσθηση. Όποτε έβγαινε κάτι καινούριο μου προκαλούσε αίσθηση. Υπό αυτήν την ψυχολογία δεν είναι και τόσο κακό που μια κονσόλα ξεκινάει με ελάχιστους τίτλους.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα